ความโกรธบนใบหน้าของหนิงเซียงค่อยๆหายไป เปลี่ยนเป็รอยยิ้มงามล่มเมือง “เื่เงินหรือ ข้ามี เงินคือสิ่งใด เงินคือไอ้คนร้ายเฮ้อ หากรู้ว่าเ้าขาดแคลนเงิน ข้าจะลงทุนด้วยจริงๆ นะ”นางสะบัดนิ้วไปมาด้วยท่าทางคล้ายฮองเฮา เท้าข้างหนึ่งกระดิกไปมาอย่างได้ใจ
ความคิดเ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาในหัวเฉินเนี้ยนหรานใช้น้ำเสียงดูถูกพูดกับนาง
“เฮ้อไม่ใช่ข้าจะว่าเ้าหรอกนะ แม่คนงาม เงินเล็กน้อยของเ้าน่ะ ถือว่ามีเงินจริงๆ แต่หากจะพูดเื่ทำการค้าใหญ่นั้นข้าไม่เชื่อถือเ้าสักเท่าใดนัก การลงทุนน่ะ เ้าจะลงทุนเล่นๆ เช่นนั้นหรือ?”
สีชมพูรากบัวเป็สีเดียวกับแก้มของเฉินเนี้ยนหรานนางปรายตากรุ่นโกรธมองไปยังอีกฝ่ายท่าทางแง่งอนโดยไม่ได้ตั้งใจมองหนิงเซียงที่ยืนนิ่งอยู่ ก่อนคนถูกมองจะยกมือขึ้นไปตบแก้มของเฉินเนี้ยนหรานเบาๆอย่างไร้ความเกรงใจ “เป็คนที่น่ารักจริงๆ เชียว เ้าพูดมาว่าจะให้ พูดมา จะให้ข้าลงทุนเท่าใดหนึ่งพันตำลึงพอหรือไม่?”
เฉินเนี้ยนหรานยิ้มเย็นเป็การตอบกลับโดยไม่เงยหน้าทำให้หนิงเซียงฉุนกึกนับนิ้วใหม่ “สองพันตำลึง สร้างเรือนเล็กๆ ในที่ชนบทจะอย่างไรก็พอแล้วนี่” ปกติแล้ว เรือนหลังเล็กๆ ดีสักหน่อยในชนบทใช้เงินแค่สองร้อยตำลึงย่อมเพียงพอแล้ว สองร้อยตำลึงนี้ยังรวมสวนเล็กๆ เอาไว้อีกด้วยที่ดินสองสามไร่ด้านนอกก็ทำเป็สวนผลไม้ได้
อย่างไรเรือนเล็กๆของชาวสวนใช้เงินเพียงสองร้อยตำลึงก็สามารถสร้างได้แล้วเรือนราคาสองร้อยตำลึงจะต้องเป็เรือนที่สวยงามมาก หน้าต่างกระจก ที่มุมเรือนวางก้อนหินประดับไว้ด้านนอกในชนบทเรือนเล็กเช่นนี้ถือว่าหรูหรามาก
สองพันตำลึงไม่พูดไม่ได้เลยว่า แม้แต่เรือนในเขตชิงสุ่ยก็สามารถซื้อได้
แต่เฉินเนี้ยนหรานยังไม่พยักหน้ารับเมื่อเป็เช่นนี้ หนิงเซียงจึงโกรธจัดแล้ว
“ข้าไม่คิดเลยว่าเ้าจะเป็สตรีที่มองแต่ผลประโยชน์เพียงนี้สองพันตำลึงยังไม่พอ ข้าไม่กล้าคิดเลยว่าเรือนในชนบทของเ้าจะดีกว่าเรือนเล็กๆในเมืองหลวงเสียอีก!”
เฉินเนี้ยนหรานหักกิ่งไม้ท่อนหนึ่งก่อนจะหาพื้นทรายว่างๆ
“มาๆข้าจะร่างแผนให้เ้าดู หากเ้าสนใจ พวกเราจะร่วมทำการค้าด้วยกัน หากไม่ยินดีเ้าคิดเสียว่าข้าไม่เคยพูดมาก่อน”
เห็นท่าทางจริงจังของนางหนิงเซียงรู้สึกแปลกใจมาก แม่นางคนนี้หรือจะมีความคิดจริงๆ
นางคุกเข่าลงทั้งสองคนเอาศีรษะชนเข้าหากัน แล้วใช้กิ่งไม้มาเป็แปลนภาพ
“เ้ามีคนและมีแหล่งที่มาของลูกค้าจากโรงเตี๊ยมห่ายเทียน ที่นั่นหากป่าวประกาศให้ดีสักหน่อยการจะประสบความสำเร็จก็เพิ่มขึ้นหลายส่วนแล้วใช่หรือไม่?”
หนิงเซียงพยักหน้าสำหรับแหล่งที่มาของลูกค้า นางยอมรับว่าตนเองมีคนรู้จักเป็จำนวนมาก ไม่ว่าอย่างไรนางคือคนที่ทุกวินาทีมีค่า อีกทั้งยังต้องดูว่าอารมณ์ของนางในขณะนั้น ทำให้ราคายิ่งพุ่งสูงขึ้นไปแน่นอนว่าหากมีบุรุษที่มองแล้วถูกใจ นางก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยที่จะอยู่กับเขาข้ามคืนน่าเสียดาย หลังจากเจอคนผู้นั้น นางก็ไม่สนใจบุรุษคนใดอีกเลย
“แม่นางเ้าอย่าบอกข้านะว่า เ้าแค่อยากจะแข่งใช้ทรายวาดภาพกับข้าน่ะ เื่เด็กน้อยเช่นนี้เ้าอย่าทำเลยพูดมาเถิด เรือนปกติคงไม่ต้องไปหาแหล่งลูกค้าหรอกกระมัง เ้าคิดจะทำสิ่งใดกันแน่ หาก้าทำการใหญ่ล่ะก็เ้าต้องโน้มน้าวข้าให้ได้ แล้วข้าจะพิจารณาว่าจะลงทุนด้วยหรือไม่ เงินน่ะก็คือคนชั่ว หามาย่อมต้องใช้”
ท่าทางทะเล้นไม่คิดอะไรของนางทำให้เฉินเนี้ยนหรานที่ฟังอยู่ส่ายหน้า สตรีคนนี้นี่นะ
แต่นางไม่ได้โกรธแล้วพูดถึงแผนการของตนเอง
“เ้าไม่เห็นหรือว่าที่นี่กับหมู่บ้านอื่นๆมีบางอย่างที่แตกต่างกัน ที่นี่มีูเาสวย น้ำใส ผู้คนไม่ถึงกับฉลาดแต่พื้นที่ดี อาหารที่นี่มีมากมาย สมุนไพรก็เยอะ ในยุคปัจจุบันที่คนพวกนั้นให้ความสนใจมากที่สุดคือสิ่งใด?”
“ก็ดูแลสุขภาพ”หนิงเซียงตอบกลับมาอย่างมั่นใจมาก
“ไม่เลวก็คือการดูแลสุขภาพ แต่ว่ายุคปัจจุบัน อยากจะหาสถานที่เช่นนั้นมันไม่ง่ายดังนั้นตอนนี้พวกเราได้เปรียบ แต่ก็ไม่ได้มาก อย่างไรอากาศในยุคโบราณนั้นดีมากจริงๆสภาพแวดล้อมดีๆ ก็มาก หากดึงดูดคนพวกนี้แล้วพามาเที่ยวเล่นที่นี่ เ้าว่าสถานที่นี้ของพวกเราจะโด่งดังขึ้นมาหรือไม่?”
รอยยิ้มสบายใจบนใบหน้าของหนิงเซียงยิ่งเปลี่ยนมาเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆนางไม่ได้โง่ และไม่ได้ซื่อบื้อ กลับกันนางสามารถยืนหยัดขึ้นมาได้รวดเร็วเช่นนี้ทั้งยังใช้ข้อได้เปรียบของร่างกายให้เป็ประโยชน์จากความเร็วที่ทำให้ตั้งตัวได้แล้ว เพียงพอที่จะแสดงว่านางไม่ได้เอาแต่ทำเล่นไปมาอย่างที่ภายนอกแสดงออก
“ความหมายของเ้าคือ้าทำการท่องเที่ยวเชิงการเกษตรอย่างเช่นที่ยุคปัจจุบันทำรวบรวมร้านอาหาร พักร้อน ท่องเที่ยวสนุกสนาน ปลูกพืชรวมไว้ในที่เดียว?” หนิงเซียงพูดสิ่งที่นางอยากจะสื่อออกมาตรงๆ
“ที่นี่ของพวกเราดูแล้วเป็หมู่บ้านที่อยู่ในูเา แต่เพราะอย่างนั้น จึงยิ่งสามารถดึงดูดผู้คนได้เ้าดูสิ ทางทิศตะวันออกมีูเาใหญ่ลึกลับ ได้ยินว่าสัตว์ป่าให้ล่ามีจำนวนเยอะมากอีกทั้งยังมีพวกภูตอยู่ หากเดินเข้าไปข้างในจะยิ่งมีของแปลกมากอีกด้วย กระทั่งมีตำนานบอกเล่าว่าที่แห่งนี้บางทีอาจจะมีเทพเซียนแน่นอน ข้าที่เป็คนธรรมดาไม่มีทางเชื่อแน่นอนว่าบนโลกใบนี้จะมีเซียนอยู่”
“แต่ที่แห่งนี้กลับดึงดูดคนมาล่าเหยื่อจำนวนไม่น้อยตลอดทั้งยังมีคนมาเก็บสมุนไพร บางครั้งก็จะมีคนพูดเล่าว่าูเาลูกใหญ่ตรงนั้นเก็บอะไรนะสมุนไพรที่ใช้การได้มากๆ ด้วย ยังมีของที่มีกลิ่นอายความเป็เซียน”
“เื่เล่าพวกนี้ข้าเชื่อว่าเ้าย่อมเคยได้ยินมาก่อนทุกครั้งที่มีข่าวลือออกมาว่าข้างในมีสมุนไพรที่มีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมอยู่ก็ดีล่าสัตว์ก็ดี ล้วนได้รับความสนใจจากคนภายนอกมาก ผลผลิตเหล่านี้ที่ข้าได้จากที่นี่ในตอนนั้นก็ใช้เืู่เาลึกลับนี่แหละมาพูดดึงดูดเชิญชวน ปริมาณที่ขายได้จึงดีมากและที่นี่ทุกปีสามารถดึงดูดคนจำนวนมากมา แต่พวกเขากลับทำได้แค่ตั้งค่ายพักแรมกินนอนเท่านั้น”
“พวกเราสามารถติดประกาศเื่สถานที่แห่งนี้ออกไปให้กว้างไกลโดยการใช้ความลึกลับของูเา สร้างเื่เทพเซียนขึ้นมา และสร้างความได้เปรียบนำสถานที่ท่องเที่ยวในเชิงเกษตรเผยแพร่ออกไปให้ไกลจากกำลังคนและลูกค้าของเ้า เลือกคนที่จะสร้างผลกระทบต่อสังคมชนชั้นสูงเสียก่อนให้พวกเขามาอาศัยที่นี่”
“ขอแค่สามารถทำให้พวกเขามาพักได้ข้าจะบริหารการพักร้อนในหมู่บ้านชนบทออกมาจะต้องสามารถดึงดูดให้พวกเขาทั้งครอบครัวล้วน้าจะมาพักที่นี่ในปีแรกพวกเราไม่หวังว่ามันจะสามารถหาเงินได้ แต่ข้ามีความเชื่อมั่นว่าในปีแรกจะต้องหาต้นทุนของพวกเรากลับคืนมาได้”
หนิงเซียงวาดภาพลงบนพื้นนางวาดเร็วมาก พูดก็เร็วมากเช่นกัน
“พักร้อนในชนบทจะต้องดึงดูดพวกคนรวยในเมืองเ่าั้ แน่นอนว่าไม่สามารถใช้แค่เสน่ห์ของข้าดึงดูดเพียงอย่างเดียวเื่เช่นนี้จะต้องหาคนอื่นสร้างความนิยม เื่นี้ ข้าจะคิดหาวิธีจัดการเื่ที่สองอย่างแหล่งลูกค้าจะต้องดึงดูดพวกคนที่ชอบเดินูเาโดยใช้โชคหาของพิเศษ จากที่ข้ารู้มา คนที่ไปยังสถานที่พวกนั้นมีไม่น้อยเลยและต่างเป็ลูกคนมีเงินที่ไปตามหา หากสามารถใช้ได้ดี สร้างความได้เปรียบสำเร็จที่แห่งนี้จะสามารถดึงดูดลูกหลานสกุลใหญ่มาได้มากยิ่งขึ้นแน่นอน คนที่ไปได้ยินมาว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่้าเจอเซียน และความได้เปรียบของพวกเราแน่นอนว่าขึ้นอยู่ที่คำว่า เซียน”
“ตอนนี้เ้ากับข้าพูดเื่การสร้างหมู่บ้านพักร้อนให้ละเอียดสักหน่อยหากไม่ละเอียด ข้าไม่มีทางลงทุน”
หนิงเซียงสนใจมากแต่เฉินเนี้ยนหรานกลับไม่รู้สึกแปลกใจที่นางมีปฏิกิริยาเช่นนี้ อย่างไรสำหรับิญญาของคนยุคปัจจุบัน จุดเด่นที่ทำให้พวกเขาสามารถอยู่อย่างได้เปรียบได้ ก็คือสายตาของพวกนางกว้างไกล
“หมู่บ้านพักร้อนเงินทุนตรงนี้จำนวนมากจริงๆ อีกทั้งอย่างที่เ้าบอกที่แห่งนี้พวกเราสองคนไม่สามารถจัดการได้ อย่างไรหากมีชื่อเสียงแล้ว ผู้ใดก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะถูกเบื้องบนที่มีอำนาจพวกนั้นเห็นผลประโยชน์เข้าแล้วจะโลภมากหรือไม่”
“ดังนั้นใน่แรกสิ่งที่พวกเราต้องทำให้ได้ คือหาคนร่วมมือ ให้ดีที่สุดคือคนที่มีอำนาจสามารถควบคุมเขตนี้ได้เขาไม่ต้องลงทุนมากนัก แต่พวกเราจะต้องนับส่วนของเขา นี่คือภารกิจข้าเชื่อว่าเ้าสามารถทำได้”
“สองพวกเราจะต้องสร้างหมู่บ้านพักร้อน ดังนั้นสิ่งที่ต้องทำคือสร้างเรือนที่เป็เอกเทศขึ้นมาอีกทั้งจำนวนไม้หรือจำนวนไม้ไผ่ เ้าลองคิดว่า ที่ตรงนี้หนึ่งแถวเป็เรือนที่สร้างจากไม้ไผ่ หนึ่งแถวเป็เรือนที่สร้างจากไม้”
“ทุกครอบครัวที่มาพักร้อนที่นี่พวกเขาต่างสามารถเสพสุขกับอากาศที่ดีของที่แห่งนี้ ยิ่งสามารถเสพสุขกับหลายๆ สิ่งจากที่นี่ทั้งได้สุขภาพดี และยังได้มีการพูดคุย เล่นไพ่ ทำกิจกรรมสนุกสนานแม้แต่ยุคปัจจุบัน สถานที่เช่นนี้ก็สามารถเรียกคนจำนวนไม่น้อยมาพักร้อนโดยเฉพาะใน่ฤดูร้อน นั่นจะยิ่งมีคนมาพักกันมากมายหากมันกลายเป็งานอดิเรกที่ทำกันบ่อยในสังคมชนชั้นสูงเมื่อพูดถึงหมู่บ้านพักร้อนของพวกเรา หากมีคนไม่รู้ ไม่เข้าใจ พวกเขาย่อมจะรู้สึกตนเองล้าหลังและไม่เหมือนชนชั้นสูง เ้าว่าสถานที่แห่งนี้ของพวกเราจะตั้งตัวได้อย่างรวดเร็วหรือไม่?”
ตอนนี้หนิงเซียงฟังไปแล้วเหลือเพียงพยักหน้าเท่านั้น ทว่านางพูดเสริมรายละเอียดเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย
“ใช่ๆเรือนไม้ไผ่เล็กๆ แถวหนึ่งนั้นต้องมี เรือนไม้ข้างในยังสามารถใช้เปลือกไม้มาทำเป็เครื่องประดับได้พวกเราสามารถทำของหรูหราแบบในยุคปัจจุบันหลากหลายรูปแบบประดับไว้ภายในเรือน คนหนานฮั่นให้ความสำคัญกับของหรูหราเรือนส่วนใหญ่ล้วนใช้ของหรูหราเป็หลัก แต่มีคนจำนวนไม่น้อยที่ให้ความสนใจกับความสวยงามแบบเรียบง่ายดังนั้นเรือนเรียบง่ายก็้าจำนวนไม่น้อยเช่นกัน ที่สำคัญที่สุดคือต้องตกแต่งออกมาอย่างมีศิลปะมีเรือนที่มีความพิเศษแล้ว ค่อยสร้างความสนุกสนานที่สามารถดึงดูดคนได้ และสถานที่ที่ช่วยให้ร่างกายแข็งแรงไปด้วยอย่างเช่นกิจกรรมล่าสัตว์ที่ในยุคนี้ชอบทำกันมากที่สุดหรือกิจกรรมผจญภัยูเาเซียนสักสองสามวัน…”
ยิ่งสองสตรีพูดกันมากเท่าใดก็ยิ่งตื่นเต้นสำหรับอนาคตข้างหน้า พวกนางวางแผนไว้ดีมาก เพียงแต่หลังจากคำนวณเงินทุนก้อนนี้แล้วทั้งสองคนต่างพากันนิ่งอึ้งไป
“ไอ๊หยามารดา เงินลงทุนนี่ ไม่น้อยเลยจริงๆ ข้าลองคำนวณคร่าวๆ ดูแล้ว แค่เงินทุนสำหรับเรือนพักผ่อนสองชั้นคล้ายจะต้องใช้หนึ่งหมื่นตำลึงแล้ว นี่ยังเป็แค่ราคาคำนวณล่วงหน้าที่ไม่สูงนะ สิ่งสำคัญที่สุดคือวัตถุดิบอย่างไม้ไผ่และไม้พวกเรายังต้องบำรุงรักษา กันยุงกับแมลง ลำพังค่าใช้จ่ายก้อนนี้ก็เท่ากับสร้างเรือนเล็กๆแล้ว เฮ้อ ยุคสมัยนี้ อะไรก็ดี สมุนไพรพวกนั้นล้วนแต่เป็ของธรรมชาติหากในยุคปัจจุบัน เงินก้อนหนึ่งก็ใช้ได้ไม่เท่าไรจริงๆ ”
