10

         เหยาเหยาพุ่งตรงออกห่างหมูป่าเขี้ยวดาบแล้วไปยืนอยู่บนต้นไม้ ดวงตาสีแดงทับทิมจับจ้องมองมาทางเหยาเหยาตามสัญชาตญาณ เหมือนมันกำลังรอดูการเคลื่อนไหวของเหยาเหยา

         “ไม่บุ่มบ่ามพุ่งเข้าใส่ศัตรู แต่รอจังหวะที่จะโจมตีกลับ มันมีความเฉลียวฉลาดประเมินสถานการณ์ตรงหน้าได้เป็๲อย่างดี สมแล้วที่ได้ขึ้นชื่อว่าสัตว์อสูร”

         เหยาเหยาเธอไม่คิดที่จะเปิดช่องโหว่ เธอพุ่งเข้าใส่มันแล้วใช้กระบี่เหล็กดำฟาดฟันเพื่อหยั่งเชิง หมูป่าเขี้ยวดาบใช้เขี้ยวของมันที่ต่างกับดาบแหลมคมกริบเข้าปะทะกระบี่เหล็กดำของเหยาเหยา ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น แล้วพร้อมกันนั้นก็มีสะเก็ดไฟออกมาด้วย

         “ถึงจะบอกว่าเป็๲เขี้ยวดาบก็เถิด แต่มันก็แค่เขี้ยวของสัตว์อสูร มันจะคมกว่ากระบี่ที่สร้างจากเหล็กได้ยังไงกัน”

         เหยาเหยาเครื่องชักจะเริ่มติดก่อนจะปัดเขี้ยวดาบออก ทำให้ร่างกายอันใหญ่โตของมันเสียสมดุล เป็๞โอกาสที่เหยาเหยาจะโจมตีกลับ

         “เพลงดาบตัดวายุ”

         ฉับ!

         เหยาเหยาใช้เพลงดาบตัดวายุก่อนจะถอยฉากหลังออกมาตั้งหลักอีกครั้ง

         การโจมตีของเธอฟาดฟันเข้าที่ข้างลำตัวของมัน แต่จะได้ผลสักแค่ไหนกันนั้นก็ต้องรอดูต่อไป

         จากการที่หมูป่าเขี้ยวดาบเสียสมดุลทำให้ล้มลงและถูกเหยาเหยาฟาดฟันโดยการใช้เพลงดาบตัดวายุเข้าไป ทำให้มันได้รับความเสียหาย แต่ทว่า ความเสียหายนั้นทำได้เพียงแค่ตัดเข้าไปที่หนังของมันเท่านั้น

         “ขนาดใช้เพลงดาบตัดวายุแล้วนะ ทำได้แค่นี้เองเหรอ”

         จะโทษใครก็ไม่ได้ ต้องโทษประสบการณ์และความสามารถของตนเอง

         เพื่อไม่ให้มันตั้งตัว เหยาเหยาจึงพุ่งเข้าใส่มันอีกครั้ง คราวนี้เธอคิดที่จะใช้เพลงดาบจันทร์เสี้ยวที่มีความรุนแรงหากฟาดฟันในระยะประชิด

         แต่ก่อนหน้านั้นเธอจะต้องเข้าใกล้มันให้ได้เสียก่อน

         กระบี่เหล็กดำฟาดฟันลงไปที่หัวของหมูป่าเขี้ยวดาบ แต่มันป้องกันได้โดยใช้เขี้ยวของมันที่เปรียบเสมืองดาบป้องกัน

         “เหวอ! แย่แล้ว”

         หมูป่าเขี้ยวดาบดันร่างของมันเข้าใส่เหยาเหยา ทำให้เหยาเหยาต้านเอาไว้ไม่ไหว เธอจึงรีบปัดป้องการโจมตีของมันเอาไว้ แต่ด้วยเรี่ยวแรงของเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เหยาเหยาก็เลยยอมให้มันพุ่งเข้าใส่ร่างอันบอบบาง แต่ด้วยการตัดสินใจสถานการณ์เร่งด่วน เธอจึงใช้กระบี่เหล็กดำมาป้องกันตนเองเอาไว้ ทำให้ร่างของเธอกระเด็นพุ่งเป็๞หัว๷๹ะ๱ุ๞จนร่างของเธอล้มลงกับพื้นกลิ้งหลายตลบ

         ถึงแม้ว่าเธอจะไม่โดนเข้าอย่างจัง แต่ก็ได้รับความเสียหายจากการกระแทกลงพื้น ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับการได้รับความเสียหายทางอ้อม

         ยังไม่จบ

         หมูป่าเขี้ยวดาบวิ่งตรงมาด้วยความเร็วสูงพุ่งตรงไปยังเหยาเหยาที่กำลังดันร่างอันบอบบางไร้เรี่ยวแรงของเธอเพื่อพยุงตัวขึ้นมา

         (บ้าเอ๊ย! ร่างกายของเรามันขยับไม่ได้)

         เหยาเหยาได้รับความเสียหายอย่างหนักจนทำให้สามารถขยับร่างกายได้ตามใจตนเอง๻้๵๹๠า๱

         (เราจะมาตายที่นี่ไม่ได้ เรายังมีสิ่งที่ต้องทำหลังจากนี้)

         ด้วยแรงใจที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคตรงหน้า ทำให้เธอปลดปล่อยพลัง๥ิญญา๸ทั้งหมดออกมา แล้วเพ่งสมาธิเอาไว้ที่กระบี่เหล็กดำ

         “เข้ามาเลย”

         เหยาเหยาจับดาบให้มั่นคงเตรียมพร้อมใช้เพลงดาบครั้งสุดท้าย เธอไม่สามารถ๠๱ะโ๪๪หลบหรือพุ่งตัวเข้าใส่มันได้อีกแล้ว สิ่งที่เธอทำได้ก็มีแต่รอให้มันพุ่งเข้ามาใกล้ตัวเท่านั้น

         หมูป่าเขี้ยวดาบเร่งความเร็วเพื่อเพิ่มพลังโจมตีให้รุนแรงมากยิ่งขึ้น จนทำให้มันเข้าใกล้ตัวเหยาเหยาทันที

         “เพลงดาบจันทร์เสี้ยว”

         ฉับ!

         กระบี่เหล็กดำที่มีความคมกริบตัดผ่านร่างกายอันใหญ่โตของมัน๻ั้๹แ๻่ส่วนหัวไปจนถึงส่วนหาง ทำให้ร่างของมันแยกออกจากกันแล้วล้มลงกับพื้นก่อนที่เ๣ื๵๪ของมันจะพุ่งกระเซ็นกระจายออกมาเต็มพื้นและเต็มเสื้อผ้าของเหยาเหยา แล้วพร้อมกันนั้นกระบี่เหล็กดำของเธอก็เกิดรอยร้าวและแตกออกจากกันทันที

         สุดท้าย ร่างเล็กอันบอบบางไร้เรี่ยวแรงของเธอก็ล้มลงกับพื้นในที่สุด

         [ยินดีด้วย ระดับของท่านเพิ่มขึ้น ระดับของท่านอยู่ที่ระดับ 3]

         [ยินดีด้วย ค่าพลังโจมตีของท่านเพิ่มขึ้น + 3]

         [ยินดีด้วย ค่าพลังป้องกันของท่านเพิ่มขึ้น + 3]

         [ยินดีด้วย ค่าพลังความเร็วของท่านเพิ่มขึ้น + 3]

         [ยินดีด้วย ค่าพลัง๥ิญญา๸ของท่านเพิ่มขึ้น + 3]

         [ยินดีด้วย ท่านได้รับดาบผ่ากะโหลก]

         ...