"ท่านเ้าเมือง ข้าขออภัยข้าเป็เพียงแค่แขกตระกูลเจียงเท่านั้น ข้ายังไม่้าที่จะตายที่นี่"
คนอีกคนหนึ่งได้วิ่งตรงไปยังหลี่ชางเยว่และโขกหัวต่อหน้าหลี่ชางเยว่ ชายคนแรกโขกหัวให้คือหยางเซียว ส่วนชายคนที่สองนามว่าฉางซาน
พวกเขาทั้งคู่เป็แขกผู้ทรงเกียรติของเจียงเจิ้นไห่และเคยจงรักภักดีกับเขานั่นเอง
"หยางเซียว ฉางซาน พวกเ้ามันเนรคุณ ท่านเ้าเมืองดูแลพวกเ้าเป็อย่างดี แต่เ้าทำตัวไร้ค่าเช่นนี้ได้อย่างไร?"
โจวเป่ยเฉินต่อว่าพวกเขาดังก้อง
"มารดามันเถอะ เ้าพวกไร้ประโยชน์ พวกเ้าอย่าได้เรียกตัวเองว่าเป็บุรุษอีก!"
ชายแก่ร่างท้วมกล่าวออกมาด้วยความโกรธเช่นกัน
"ปล่อยพวกเขาไป แต่ละคนนั้นมีความ้าไม่เหมือนกัน ไม่จำเป็ที่จะต้องมาตายด้วยกันกับพวกเรา ในเมื่อเ้ามีโอกาสรอดชีวิต ก็จงได้หวงแหนมัน"
เจียงเจิ้นไห่กล่าวออกมา
"แม้ข้าต้องตาย ข้าจะไม่คุกเขาเยี่ยงสุนัขและโขกหัวให้เด็ดขาด!"
โจวเป่ยเฉินพูดแดกดันพวกเขา
"ข้าขอตายเยี่ยงบุรุษ สิบแปดปีหลังจากนี้ ผู้คนจะได้สรรเสริญในตัวข้า"
ชายร่างผอมกล่าวพร้อมทุบอกเขา
ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ที่เหลือก็ไม่้าที่จะคุกเข่าให้ พวกเขาล้วนมีศักดิ์ศรีของตน ในระยะเวลาที่ผ่านมาเจียงเจิ้นไห่ได้ดูแลพวกเขาอย่างดี ถ้าหากพวกเขาได้หันหลังให้ศัตรูในยามที่ตระกูลเจียงเกิดวิกฤต พวกเขาคงไม่มีหน้าที่จะเรียกตนเองว่าบุรุษ
ในอีกด้านหนึ่ง หลี่ชางเยว่ได้มองทั้งสองที่ได้คุกเข่า
"ทั้งคู่ลุกขึ้นได้ ข้าจะไม่ฆ่าเ้า แต่พวกเ้าทั้งคู่จะต้องฆ่าเจียงเจิ้นไห่ซะ"
หลี่ชางเยว่มองตรงไปยังเจียงเจิ้นไห่
หลี่ชางเยว่ไม่ได้คิดสังหารเจียงเจิ้นไห่ด้วยตัวเอง แต่ให้คนของเจียงเจิ้นไห่เป็ผู้สังหารเ้านายตัวเอง นั่นทำให้เจียงเจิ้นไห่ตายอย่างอนาถ
"อะไรนะ"
ชายทั้งสองะโออกมาพร้อมกัน พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลี่ชางเยว่จะ้าให้พวกเขาทำเช่นนี้
"เป็อะไรไปล่ะ ถ้าพวกเ้าไม่ทำมันล่ะก็ ข้าจะสังหารพวกเ้าเดี๋ยวนี้"
หลี่ชางเยว่พูดกดดัน ด้วยพลังของแก่นแท้มนุษย์ล้อมรอบศรีษะพวกเขา หยางเซี่ยวและจางชัน ทำให้พวกเขาหายใจอย่างลำบาก
พวกเขาสบตามองกัน ขบฟันและผงกศีรษะพร้อมกัน
หลังจากนั้นพวกเขายืนขึ้นและเดินตรงไปหาเจียงเจิ้นไห่
"ท่านเ้าเมือง พวกข้าขออภัย"
ทั้งคู่ได้ปลดปล่อยพลังหยวนออกมา เพื่อที่จะรอดชีวิตพวกเขาไม่มีหนทางอื่นนอกเสียจากที่จะต้องทำเช่นนี้
"ระยำ!!"
โจวเป่ยเฉินเป็คนแรกที่ทนไม่ได้ เขาและชายแก่ร่างผอมพุ่งไปราวสายลมและซัดใส่คนทรยศทั้งสองด้วยทักษะที่ทรงพลังที่สุด
ตูม!
คนทรยศทั้งสองต่างรู้สึกผิด พวกเขารู้ตัวว่าไม่สามารถเอาชนะโจวเป่ยเฉินและผู้ที่เคียดแค้นพวกเขาได้ พวกคนทรยศได้ถูกฝ่ามือซัดปลิวไปร่วงสู่พื้นดินไม่ไกลมากนัก
"ฮึ่ม!"
หลี่ชางเยว่สบถออกมาอย่างเ็า เขาได้ใช้พลังหยวนอันทรงพลังใส่โจวเป่ยเฉินและคนอื่นๆกระเด็นกลับไป ชายแก่ร่างอ้วนและผอมทั้งคู่ที่มีทักษะด้อยกว่าได้กระอักเืออกมา ความแตกต่างระดับพลังกับหลี่ชางเยว่มันมากเกินไป
"พวกเ้ามันแค่ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่แค่ไม่กี่คน กล้าที่จะตอบโต้งั้นรึ?"
หลี่ชางเยว่ทำราวกับว่าตัวเขาอยู่เหนือทุกๆคน
"ท่านผู้นำตระกูลหลี่ ไม่มีความจำเป็ต้องพูดใดๆกับพวกมันหรอกขอรับ แค่สังหารพวกมันและจับตัวเ้าสารเลวเจียงเฉินมาก็พอ"
มู่หรงเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงอำมหิต
"ตกลง สังหารพวกมันทั้งหมด ขยี้คฤหาสน์เ้าเมือง อย่าให้มีผู้ใดเหลือรอด"
หลี่ชางเยว่ออกคำสั่งอย่างเหี้ยมโหด เขาเป็ผู้ไร้ปรานี
ปังงง ๆๆๆ
เมื่อหลี่ชางเยว่กล่าวจบ คนจากตระกูลหลี่ทั้งหมดได้ปลดปล่อยพลังหยวนของตนออกมาในเวลาเดียวกัน พลังหยวนที่ผันผวนอย่างบ้าคลั่งดั่งพายุโหมกระหน่ำ
"เ้ากล้าเรอะ?!"
ใน่เวลาที่เหมาะสมเช่นนี้ มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงขึ้น น้ำเสียงที่ทรงพลังออกมาจากจุดๆหนึ่งในคฤหาสน์ตระกูลเจียง เสียงดังกึกก้องดั่งฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้า ทุกๆคนได้ยินถึงความเกรี้ยวกราดที่สะท้อนออกมา เพียงแค่สามคำที่ออกมาทำให้ทุกคนขวัญหายหมด
ตูมมมมม !!
เสียงะเิดังกึกก้อง ทุกคนเห็นถึงหลังคาเรือนที่พักในบริเวณคฤหาสน์เกิดะเิขึ้น เสียงดังดุจสายฟ้าฟาด ทำให้บรรยากาศโดยรอบพลันหนักอึ้ง
จากนั้นเกิดการะเิตัวของอากาศขึ้น มีเปลวเพลิงสีแดงรูปร่างเหมือนัขนาดตัวกว่าสามจ้าง ว่ายท่ามกลางทะเลเพลิงกลางอากาศ คลื่นพลังที่มองไม่เห็นแผ่นมาจากั ก่อให้เกิดพายุเพลิงขึ้นมา
โฮกกกกกกกก.......
พลังิญญาอันมหาศาลได้แผ่กระจายไปทั่วคฤหาสน์เ้าเมือง
"ช่างเป็พลังิญญาที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้ กระทั่งิญญาข้ายังสั่นสะท้าน ผู้ที่สามารถสร้างแรงกดดันิญญานี่มัน ...ต้องอยู่ในระดับแก่นแท้์เป็แน่"
ใบหน้าของหลี่ชางเยว่ถอดสีในทันที
"การผสานพลังระหว่างพลังิญญาและเปลวเพลิง การการควบคุมเพลิงที่สมบูรณ์แบบนี่มัน...มีนักปรุงยาที่ทรงพลังอยู่บริเวณนี้ด้วยหรือนี่!!"
"นี่มันแรงกดดันของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์!! ที่นี่มีผู้เชี่ยวชาญระดับแก่นแท้์พำนักอยู่!!"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งสองได้มองเปลวเพลิงบนท้องฟ้าด้วยท่าทีตกตะลึง พวกเขาสามารถรับรู้ได้ว่าพลังิญญาอันมหาศาลที่อยู่ภายในทะเลเพลิงนั้น แรงกดดันระดับนั้นเป็ของคนที่อยู่ในระดับแก่นแท้์
ผู้คนจากตระกูลเจียงต่างตกตะลึง พวกเขาต่างดูเปลวเพลิงที่อยู่้าเรือนที่พัก ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
"ที่นั่นเป็ทิศทางตำหนักเฉินเอ๋อร์นี่"
เจียงเจิ้นไห่ตกตะลึงงันจนอ้าปากค้าง
"ช่างเป็แรงกดดันิญญาที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้ ผู้เชี่ยวชาญระดับนั้นได้มาอยู่ในห้องนายน้อยั้แ่เมื่อใดกัน?"
โจวเป่ยเฉินบ่นพึมพำกับตัวเอง
"ผู้เฒ่ากำลังทำการบ่มเพาะอยู่ที่นี่ พวกเ้ากล้าดีอย่างไรมารบกวนการบ่มเพาะของผู้เฒ่า ตาย!"
เสียงอันทรงพลังได้ออกมาอีกครั้งหนึ่ง เสียงนั้นดังก้องไปถึงจิติญญาผู้คน มันสามารถที่จะรบกวนจิตใจของผู้คนได้ง่ายดาย
"พวกข้าไม่ทราบว่าท่านผู้ทรงเกียรติพำนักอยู่ที่นี่ พวกข้าล่วงเกินท่าน ขอให้ท่านโปรดอภัยให้พวกข้าที่ไปรบกวนท่านด้วยเถิด ข้าน้อย... หลี่ชางเยว่ ผู้นำตระกูลหลี่จากเมืองชื่อ ข้าขอเชิญท่านผู้ทรงเกียรติได้ไปบ่มเพาะบริเวณตระกูลข้า ข้าจะสรรหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับท่านขอรับ ท่านผู้ทรงเกียรติ เมืองเทียนเซียงเล็กเกินไปสำหรับท่าน มันไม่เหมาะสมกับบุคคลระดับท่านขอรับ"
หลี่ชางเยว่ได้ลดพลังทั้งหมดของเขาและคารวะขึ้นไปบนท้องฟ้า เขากล่าวอย่างสุภาพที่สุด ไม่กล้าที่จะยั่วโมโหผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ผู้นี้
"ไสหัวไปซะ!"
ทะเลเพลิงสั่นสะท้าน และมีเสียงะโออกมา
ใบหน้าของผู้คนตระกูลหลี่เปลี่ยนไป พวกเขาไม่กล้าแม้ส่งเสียงใดๆ มิใช่เพราะกลัวแรงกดดัน แต่พวกเขากลัวผู้เชี่ยวชาญระดับแก่นแท้์ที่จะมีโทสะและสังหารพวกเขาทั้งหมด
"ข้าจะให้เวลาพวกเ้าสามลมหายใจออกไปจากที่นี่ซะ มิเช่นนั้นแล้ว ข้าจักแผดเผาพวกเ้าให้เป็เถ้าถ่าน"
เสียงอันทรงพลังดังก้องอีกครา ทะเลเพลิงบนท้องฟ้ากำลังขยายพื้นที่กว้างขึ้น ในขณะเดียวกัน ดาบเพลิงขนาดั์ได้จ่อไปที่คอของหลี่ชางเยว่
หลี่ชางเยว่หวาดกลัวมาก แม้เขาเป็ถึงระดับแก่นมนุษย์ขั้นปลาย แต่เขายังไม่สามารถที่จะเทียบกับระดับแก่นแท้์ได้ นอกจากนี้เขายังไม่ทราบว่า คนผู้นี้คือใคร แต่การควบคุมเพลิงที่สมบูรณ์และพลังิญญาอันมหาศาลนั้นทำให้เขาผวา
"ท่านผู้นำ พวกเราจะทำยังไงต่อดีขอรับ"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์คนอื่นถามด้วยสีหน้าซีดเซียว
"ที่ตระกูลเจียงนั้นมีผู้เชี่ยวชาญขั้นแก่นแท้์อยู่ หากพวกเราทำให้เขาโกรธล่ะก็พวกเราได้ตายอยู่ที่นี่ กลับกันก่อน แล้วค่อยหาทางแก้แค้นทีหลัง"
หลี่ชางเยว่ออกมา แม้เขาไม่้าที่จะปล่อยไปอย่างง่ายดายก็ตาม แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่กล้าที่จะกระทำการใดๆ แม้เขาจะยืมมือผู้กล้าหาญไปเสี่ยง แต่ดาบเพลิงขนาดั์ที่จ่อคอหอยเขาอยู่ ใครจะไปรู้ว่ามันอาจจะพุ่งไปที่เขา สังหารเขาก็เป็ได้
"ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"
เสียงราวสายฟ้าฟาด ความกดดันมากกว่าก่อนหน้านี้ ดาบเพลิงั์สั่นสะท้าน มันพร้อมที่จะฟาดฟันใส่เขาได้ทุกเวลา
หลี่ชางเยว่หวาดกลัวอย่างมาก ไม่กล้าที่จะชักช้าอีก เขาจ้องไปทางเจียงเจิ้นไห่และหันกลับไปยังทางเข้า "ไปเถอะ"
"ช้าก่อน"
เสียงดังขึ้นอีกครั้ง
"จงทิ้งคนจะตระกูลมู่หรงไว้ที่นี่"
สีหน้าของมู่หรงเทียนเปลี่ยนไปซีดขาวในทันที เขามองไปยังหลี่ชางเยว่ด้วยสีหน้าวิงวอนอย่างน่าสงสาร แต่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับนั่นทำให้เขาเกือบตายเพราะหวาดกลัว แม้แต่หลี่ชางเยว่ยังถอนตัวกลับเพราะชายลึกลับ ถ้าเขาถูกทิ้งไว้ ก็มีแต่ความตายที่จะมาเยือน
"มู่หรงเทียน เ้าอยู่ที่นี่ซะ"
หลี่ชางเยว่พูดขึ้นอย่างเฉยเมยและไม่ได้เหลียวกลับมามองเป็ครั้งที่สอง เขาให้สัญญาณให้คนของเขาทั้งหมดตามไปและทิ้งมู่หรงเทียนเอาไว้ มู่หรงเทียนนั้นไม่มีความหมายสำหรับเขา ถ้ากล้าที่จะสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์เพราะมู่หรงเทียนนั่นเป็เื่บ้าบอสิ้นดี
"ท่านผู้นำตระกูลหลี่ แล้วพวกข้าล่ะขอรับ"
หยางเซียวและฉางซานลุกขึ้นจากพื้นและพุ่งไปยังทางเข้า แต่พวกเขาถูกโจวเป่ยเฉินตาแก่อ้วนขวางเอาไว้ ผู้คนจากตระกูลเจียงได้เคลื่อนไหวพร้อมกันและจับตัวมู่หรงเทียนเอาไว้
แรงกดดันอันมหาศาลและทะเลเพลิงได้สลายหายไปใน่ที่หลี่ชางเยว่ได้กลับไปพร้อมกับคนของเขา ทุกๆคนในคฤหาสน์ต่างงุนงง บางคนแอบเช็ดเหงื่อของพวกเขา เมื่อครู่ที่ผ่านมาพวกเขาเกือบต้องตายซะแล้ว
ตอนนี้ทุกคนต่างรู้สึกโล่งใจ ใครจะไปคิดว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญระดับสูงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เ้าเมือง และเสียงอันทรงพลังนั้นสามารถขับไล่ผู้นำตระกูลหลี่กลับไปได้
"เฒ่าโจว จับกุมพวกเขาก่อน"
เจียงเจิ้นไห่กล่าวแก่โจวเป่ยเฉินก่อนที่จะเดินตรงไปที่เรือนที่พักของเจียงเฉิน
เจียงเจิ้นไห่ได้ดันประตูเข้าไปก็พบกระเบื้องปูพื้นนั้นแตกกระจาย เขามองดูหลังคาเรือนพักมีหลุมขนาดั์อยู่ เหมือนกับว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับผู้นั้นเคยอยู่ที่ห้องนี้มาก่อน
เจียงเจิ้นไห่เดินไปยังด้านหน้าของเรือนที่พักของเจียงเฉิน ประตูปิดสนิทอยู่ เขาได้ยกแขนของเขาขึ้นเพื่อเตรียมเคาะประตู แต่เขาหยุดตัวเองไว้ก่อน ถ้าหากมีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์อยู่ในห้องล่ะก็ มันเป็การหยาบคายต่อคนผู้นี้ที่จะเข้าไป
เจียงเจิ้นไห่ได้หันกลับ เขาเชื่อว่าเจียงเฉินสามารถให้คำอธิบายแก่เขาได้เมื่อเจียงเฉินออกมาจากห้อง
ในห้องนั้นเจียงเฉินได้นอนแผ่อยู่บนเตียงสีหน้าซีดขาว เขาได้หมดสติไป เขากระอักเืนองเต็มเตียง
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับ? แน่นอนว่าไม่ใช่ ในที่พักนี้มีเพียงผู้เดียวนั่นคือ เจียงเฉิน
ตอนนั้นเจียงเฉินได้ใช้ทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยน ทำให้พลังิญญาของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลใน่เวลาหนึ่ง เลื่อนขึ้นถึงระดับแก่นแท้์ชั่วคราวนั้นสามารถทำให้เจียงเฉินข่มขู่หลี่ชางเยว่ให้กลับไปได้ ทำให้ทุกคนเชื่อว่ามีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์อยู่ที่ห้องของเจียงเฉิน
วิธีที่ใช้มันละเมิดหลักการ์ ฝืนธรรมชาติ แน่นอนเป็สิ่งที่เจียงเฉินทำได้เพียงผู้เดียว เจียงเฉินนั้นเคยเป็ถึงนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้า แค่ทักษะเพิ่มพูนจิติญญาก็สามารถที่จะช่วยเลื่อนระดับพลังิญญาได้่ขณะหนึ่งนั่นเอง
อย่างไรก็ตาม ราคาที่เจียงเฉินต้องจ่ายมันก็มากตามไปด้วย ิญญาของมนุษย์นั้นเป็ส่วนที่อ่อนแอที่สุดและเป็ส่วนที่สำคัญที่สุดของมนุษย์ ิญญานั้นเป็แหล่งที่มาของทุกสิ่งหากิญญาเกิดความเสียหายขึ้น มันยากที่จะรักษา
เจียงเฉินโคจรโดยใช้ทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยนเพื่อเพิ่มพลังิญญาของเขาให้อยู่ในระดับแก่นแท้์ชั่วคราว ด้วยเหตุนี้มันจึงสร้างความเสียหายให้แก่จิติญญาเขา แรงกดดันที่เขาใช้ทำให้เขาหมดแรง นั่นเป็เหตุที่ว่าเขาหมดสติไปทันทีหลังจากที่หลี่ชางเยว่กลับไป
