เซียวยวี่อยู่ในอาการสะลึมสะลือ พิงอยู่บนหัวไหล่มนของเซี่ยยวี่หลัว “อาหลัว…”        “เป็นอะไรไป?” เซี่ยยวี่หลัวเอ่ยถามเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ดื่มได้ไม่ใช่หรือ? พวกเจ้ามีคนมากมายเพียงนี้ สุราสามไหยังดื่มไม่หมดเลย!”        เซียวยวี่เองก็รู้สึกประหลาด...