ยกเซี่ยจื่ออวี้ให้เธอจัดการอย่างนั้นหรือ?
ใช้มีดแทงให้ตายหรือจับมัดโยนทิ้งทะเลดีล่ะ!
เซี่ยเสี่ยวหลานปิดกระโปรงท้ายรถเสียงดัง พยายามข่มเพลิงโทสะอย่างเต็มที่ “คุณชายตู้ ที่นี่คือประเทศจีน บ้านเมืองนี้มีกฎหมาย!”
เธอมีธุรกิจและอนาคตที่สดใส ทำไมต้องทำเื่ผิดกฎหมายเพื่อเซี่ยจื่ออวี้ด้วย นี่ตู้เ้าฮุยฝันอยู่หรือเปล่า
ตู้เ้าฮุยปรายตามองเธอ “ถ้าคุณไม่สะดวกลงมือด้วยตัวเองเช่นนี้ อีกทั้งผมยังเป็คนให้ของขวัญย่อมยินดีบริการแบบครบครัน วางใจได้ ผมจะจัดการอย่างไม่ให้เหลือร่องรอย เชื่อเถอะว่าผมมีผู้เชี่ยวชาญ”
หาก้าทำให้คนคนหนึ่งหายไปจากโลกใบนี้ สำหรับตู้เ้าฮุยแล้วช่างเป็เื่ที่ง่ายดายเหลือเกิน
แต่คงไม่อาจทำให้คนอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานหายไปได้ เพราะหากเกิดอะไรขึ้นมาย่อมมีคนตามสืบอย่างแน่นอน
ทว่าคนแบบเซี่ยจื่ออวี้นั้นต่างออกไป เพราะถึงอย่างไรก็ไม่มีใครคอยหนุนหลัง
เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาชั่วเสี้ยววินาที วิธีการนี้คือวิธีหลุดพ้นจากเซี่ยจื่ออวี้ และเป็การแก้แค้นให้กับ ‘เซี่ยเสี่ยวหลาน’ เป็การเอาชีวิตแลกชีวิตแบบยุติธรรมที่สุด!
เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะได้กลิ่นปัสสาวะลอยออกมาจากกระโปรงท้ายรถ เซี่ยจื่ออวี้นึกว่าเธอกำลังพิจารณาอย่างจริงจังเลยใจนฉี่ราดอย่างนั้นรึ?
เซี่ยเสี่ยวหลานอยากหัวเราะออกมาจริงๆ ต่อให้ฆ่าเซี่ยจื่ออวี้ได้ เื่นี้ก็จะกลายเป็จุดอ่อนที่ตู้เ้าฮุยเอามาข่มขู่เธอได้ตลอดไป แน่นอนว่าตู้เ้าฮุยนั้นรับมือได้ยากกว่าเซี่ยจื่ออวี้เสียอีก ผู้ชายคนนี้ทะเยอทะยานและร้ายกาจกว่าเซี่ยจื่ออวี้มาก เซี่ยเสี่ยวหลานไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือของเธออยู่ภายใต้เงื้อมมือเขา
“คุณชายใหญ่ตู้ ประเทศของเราใช้ชีวิตอยู่ภายใต้กฎหมาย อย่างไรก็ตามการกระทำของคุณในคืนนี้แม้ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ แต่ถ้ามีคนอื่นเห็นล่ะ ดังนั้นฉันไม่มีวันตกลงอะไรกับคุณ ในเมื่อคุณอยากก้าวหน้าที่เผิงเฉิง ก็หวังว่าคุณจะรักษากฎหมาย... สิ่งที่คุณทำไม่ว่าจะเป็สิ่งใดล้วนไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน สิ่งที่ฉันพูดออกไปฉันไม่ได้้าบอกใบ้อะไรทั้งนั้น ความหมายของทุกคำตรงไปตรงมา”
พอได้สติเซี่ยเสี่ยวหลานก็รับรู้ได้ถึงเจตนาร้ายของตู้เ้าฮุย ตอนนี้หลี่ต้งเหลียงกำลังดูอยู่ คนขับรถและคนคุ้มกันของตู้เ้าฮุยก็อยู่ด้วยเช่นกัน ไหนจะคนขับรถของทังหงเอินอย่างเสี่ยวหวังด้วย! ที่นี่อยู่ใกล้บ้านพักรับรองเทศบาลเมืองขนาดนั้น ถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานพลาดท่าขึ้นมา สิ่งที่รอเธออยู่คือเื่วุ่นวายที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เพื่อให้เซี่ยจื่ออวี้หายตัวไป จะให้เธอยอมทิ้งการเรียน การงาน และความรัก รวมถึงเพื่อนและญาติสนิทที่รักเธออย่างนั้นหรือ
เซี่ยจื่ออวี้มีค่าขนาดนั้นเสียที่ไหน?
ตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานมีสติเต็มร้อย แน่นอนว่าเธอคงไม่ใจดีถึงกับช่วยเซี่ยจื่ออวี้ เทียบกับโยนทิ้งทะเลให้เป็อาหารปลาแล้ว ถูกมัดตัวไว้ในกระโปรงท้ายรถย่อมไม่ใช่เื่ใหญ่
“สหายเซี่ยเสี่ยวหลาน ผมแค่ล้อเล่นกับคุณเท่านั้น แต่ท่าทางคุณจะไม่รู้สึกขบขัน ครั้งหน้าผมจะปรับปรุงตัวแน่นอน”
เซี่ยเสี่ยวหลานี้เีดูเขาเล่นละครต่อ แผนการนี้ใช้กับเธอไม่ได้ผล ก่อนหน้านี้คังเหลียนิเองก็คงสั่งสอนตู้เ้าฮุยเป็แน่ แต่เขาใช้วิธีไหนนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานก็ไม่รู้เช่นกัน
เซี่ยเสี่ยวหลานเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ เสี่ยวหวังไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงเหยียบคันเร่งมุ่งตรงไปที่บ้านพักรับรองทันที
ตู้เ้าฮุยรู้สึกว่าเื่นี้ช่างน่าสนุกเหลือเกิน สองพี่น้องตระกูลเซี่ยช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง สามารถสร้างความสนุกสนานให้เขาเป็อย่างยิ่ง! เขาขึ้นรถก่อนจะสั่งให้คนขับพากลับที่พัก ลูกน้องเปิดกระโปรงท้ายรถ กลิ่นปัสสาวะฉุนกึกลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ลูกน้องคนหนึ่งลากตัวเซี่ยจื่ออวี้ออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เธอรู้สึกอับอายจนอยากฆ่าตัวตาย!
ตู้เ้าฮุยเป็คนบ้าตัวจริงเสียงจริง!
เซี่ยจื้ออวี้มาขอให้ตู้เ้าฮุยช่วยเหลือ โดยใช้ข้ออ้างเื่คนตระกูลเซี่ยถูกลักพาตัวไป ใครจะไปคิดว่าหลังตู้เ้าฮุยฟังจบเขากลับถามเธอกลับว่าเธอสามารถช่วยเขาก่อนได้หรือไม่ แน่นอนว่าเซี่ยจื่ออวี้ย่อมตอบตกลง
จากนั้นเธอก็ถูกลูกน้องของตู้เ้าฮุยใช้ฝ่ามือฟันท้ายทอยจนสลบ รู้ตัวอีกทีก็ถูกมัดแขนขานอนคุดคู้อยู่ในพื้นที่แคบและมืดมิด ตลอดทางหัวใจของเซี่ยจื่ออวี้เต้นรัวแรง หลังได้ยินบทสนทนาของตู้เ้าฮุยกับเซี่ยเสี่ยวหลาน เซี่ยจื่ออวี้ก็กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ เซี่ยเสี่ยวหลานคงอยากให้เธอตายสินะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นคว้าโอกาสแบบนี้ไว้ได้คงไม่ปล่อยเธอไปแน่!
วินาทีนั้น เซี่ยจื่ออวี้รู้สึกราวกับอยู่ใกล้กับความตายแค่เอื้อม
ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานกลับไม่คว้าโอกาสที่ดีขนาดนี้เอาไว้ ทำไมถึงไม่ฆ่าเธอกัน?
เซี่ยจื่ออวี้จ้องหน้าตู้เ้าฮุยอย่างเดือดดาล ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ตู้เ้าฮุยคงถูกหั่นเป็ร้อยเป็พันชิ้นไปแล้ว!
“เซี่ยจื่ออวี้ อย่าใช้สายตาแบบนี้มองผมเลย คุณตกลงยอมช่วยผมเอง อีกอย่างคุณคงไม่โง่ถึงขนาดคิดว่าผมจะฆ่าคุณจริงๆ หรอกนะ? ขอร้องเถอะ ที่นี่คือเผิงเฉิง!”
ตู้เ้าฮุยได้กลิ่นเหม็นของปัสสาวะ และรู้สึกเหมือนอากาศเป็พิษมากเกินไปแล้ว
“พวกแกพาเธอไปอาบน้ำหน่อยไป”
เซี่ยจื่ออวี้เห็นสีหน้ารังเกียจของตู้เ้าฮุยแล้วก็รู้สึกเดือดจัด เธอไม่รู้ว่าประโยคไหนของตู้เ้าฮุยคือเื่จริงหรือเื่หลอกกันแน่ ทว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในกำมือของตู้เ้าฮุยจึงต้องยอมเชื่อฟังเขา แต่ช่างเหยียดหยามกันเกินไปแล้ว เนื้อตัวเธอเปรอะไปด้วยปัสสาวะ ทั้งยังยืนตรงหน้าตู้เ้าฮุยอย่างไร้ศักดิ์ศรี!
หลังเซี่ยจื่ออวี้อาบน้ำเสร็จ ตอนเจอกับตู้เ้าฮุยอีกครั้ง เธอทำหน้าบึ้งตึงไม่อยากพูดอะไร
ตู้เ้าฮุยเองก็ไม่รีบร้อน ที่จริงเขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเซี่ยจื่ออวี้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงคิดว่าจะสามารถร่วมงานกับเขาได้
การร่วมงานกันไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบไหน ทั้งสองฝ่ายต่างก็ต้องพึ่งพากันและกันถึงจะสามารถตกลงปลงใจจับมือกันได้ อย่างเช่นการที่เขาอยากร่วมงานกับเซี่ยเสี่ยวหลาน ก็เพราะเขา้าให้เธอช่วยจัดการความยุ่งยากเื่ของคังเหว่ย และเพราะเขาเห็นว่าเซี่ยเสี่ยวหลานมีเส้นสาย รู้จักทั้งกับทังหงเอิน ตระกูลคัง และตระกูลโจว ดังนั้นหากร่วมงานกับเซี่ยเสี่ยวหลาน เธอย่อมสามารถไกล่เกลี่ยให้เขาได้หลายอย่าง
ถ้าแค่หน้าตาสะสวยและยังไม่ใช่ผู้หญิงของเขา คงไม่มีมูลค่าหลายล้านเช่นนี้
แต่มูลค่าของเซี่ยเสี่ยวหลานอยู่ที่เส้นสายของเธอ!
มีเส้นสายของคนเ่าั้ ตู้เ้าฮุยจะปฏิบัติตัวกับเซี่ยเสี่ยวหลานตามใจชอบไม่ได้ เขาจำเป็ต้องระมัดระวัง
แต่กับเซี่ยจื่ออวี้หาต้องกังวลเื่พวกนี้ไม่ เซี่ยจื่ออวี้ไม่มีอะไรสักอย่าง พูดปากเปล่าว่าอยากร่วมงานกัน มูลค่าของผู้หญิงคนนี้ที่ตู้เ้าฮุยพอนึกออกก็มีแต่เอามาใช้หยั่งเชิงเซี่ยเสี่ยวหลานเท่านั้น ถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานยอมตกลงก็คงดี แต่ถ้าไม่ก็ถือว่าเป็แค่เื่ล้อเล่น
สมองตู้เ้าฮุยมีสติเต็มร้อย และเขาคิดว่าคนที่ไม่มีสติคือเซี่ยจื่ออวี้มากกว่า
เซี่ยจื่ออวี้ไม่พูดไม่จา คุณชายใหญ่ตู้นึกว่าเซี่ยจื่ออวี้ยังไม่ตระหนักถึงสถานะของตัวเอง อีกทั้งเขาเบื่อที่จะข้องเกี่ยวกับเซี่ยจื่ออวี้แล้วจึงกล่าวตัดความรำคาญว่า
“วันนี้คุณเซี่ยคงเสียขวัญมาก ผมจะให้คนพาไปส่ง รีบพักผ่อนเถอะครับ นอนหลับสักตื่นพรุ่งนี้เช้าตื่นมาก็คือวันใหม่ คุณคิดว่าอย่างไรเล่า”
เซี่ยจื่ออวี้เงียบกริบ ตู้เ้าฮุยเคาะศีรษะตัวเองเบาๆ “ความจำของผมนี่จริงๆ เลย เกือบลืมไปแล้วว่าคุณเซี่ยมาหาผมทำไม เหมือนจะบอกว่ามีตระกูลเซี่ยสามคนหายตัวไปที่หยางเฉิงใช่ไหม คุณเซี่ยวางใจได้ เห็นแก่อารองของคุณ ผมคงไม่อาจอยู่เฉยได้ ผมจะส่งคนไปคุยกับทางหยางเฉิงให้ และคงสามารถช่วยครอบครัวของคุณกลับมาได้แน่นอน”
ความโกรธของเซี่ยจื่ออวี้ไม่อาจฝืนทนอีกต่อไป โทสะพุ่งสูงถึงขีดสุดจนเธอต้องหัวเราะออกมา
“คุณชายใหญ่ตู้ คุณคิดว่าตัวเองมีเงินแล้วจะสามารถเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นได้สินะ คุณคงจับคนโยนทิ้งทะเลมาไม่น้อยล่ะสิ ถึงปี 1997 ที่ฮ่องกงต้องกลับมาเป็ของแผ่นดินใหญ่เมื่อไร ทางรัฐคงคิดบัญชีกับคุณแน่ เครือเชิงหรงอย่าหวังว่าจะหนีรอดไปได้สักคน”
เซี่ยจื่ออวี้พูดเหมือนกำลังสาปแช่ง ตู้เ้าฮุยฟังแล้วก็รู้สึกหงุดหงิด
“อ้อ ถ้าเช่นนั้นขอถามคุณเซี่ยหน่อยว่า เคราะห์ร้ายของเครือเชิงหรงจะต้องแก้เคล็ดแบบไหนรึ หรือคุณจะบอกว่าให้พึ่งพาคุณ? ผมนึกว่าเื่ไสยศาสตร์ที่หลงเหลือจากยุคศักดินาจะถูกรัฐบาลปราบปรามไปหมดแล้วเสียอีก”
เซี่ยจื่ออวี้กำหมัดแน่น เล็บของเธอจิกเข้าไปในเนื้อ ไม่ว่าจะอาบน้ำอย่างไร เธอก็ยังคงรู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นของปัสสาวะตลอดเวลา
มันกลายเป็ความเหยียดหยามที่ไม่มีวันลบล้าง แต่เธอก็ไม่อาจหักหน้าตู้เ้าฮุยได้ ตรงกันข้ามเธอ้าความเชื่อใจจากตู้เ้าฮุยมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ!