ในฝูงชนมีผู้หญิงใส่ชุดตำรวจที่สะดุดตาไม่ใช่เพราะชุดของเธอ แต่เพราะหุ่นที่ยั่วยวนของเธอบวกกับใบหน้าเ็าฉินเฟิงจับจ้องเธอในฝูงชนทันที เขาไม่สามารถเลี่ยงสายตาไปได้
ตำรวจหญิงชื่อหลิ่วปิงปิงและเพราะครอบครัวที่มีอิทธิพลของเธอ เธอย้ายจากเมืองหลวงมาที่เมืองเว่ยเฉิงที่นี่เธอได้เป็รองหัวหน้าสำนักงานย่อยในเขตเหนือแห่งเมืองเว่ยเฉิงทันที
เธอเป็คนใจดีแต่เพราะมีนิสัยใจร้อน รวมถึงตรงไปตรงมาและเกลียดความชั่วช้าเธอจึงสามารถจับอาชญากรหลายสิบคนในเมืองเว่ยเฉิงด้วยตัวคนเดียวในระยะเวลาสั้นๆ
เมื่อเห็นรถหรูชนเข้ากับต้นไม้และมีคนดูยืนมุงอยู่รอบๆเธอก็เดินเข้าไปด้วยจิติญญาของความเป็มืออาชีพ
“รถของนาย?” หลิ่วปิงปิงเหมาะสมกับชื่อของเธอซึ่งมีตัวอักษรปิงที่แปลว่าน้ำแข็งถึงสองตัว แม้ว่าเธอจะดูสวยแต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เธอ เพราะต้องผวากับบรรยากาศที่เธอปล่อยออกมา
ฉินเฟิงมองดูหลิ่วปิงปิงและพบว่านอกจากหน้าจะเ็าเป็น้ำแข็งแล้วก็ยังไม่แสดงอารมณ์ใดๆ อีก อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็ผู้หญิงประเภทที่ฉินเฟิงอยากจะเอาชนะมากที่สุด
“คุณตำรวจคนสวย นี่รถของผมเอง ถ้าคุณชอบล่ะก็ ผมให้คุณ!”ฉินเฟิงกล่าวขณะยิ้มให้หลิ่วปิงปิง
เมื่อเห็นสายตาที่แสดงความเ้าชู้อย่างเด่นชัดของฉินเฟิงหลิ่วปิงปิงก็จ้องเขาอย่างเ็าและตอบ“ฉันไม่สนว่านายจะขับรถอะไรและฉันจะไม่พูดอะไรให้มากความ อย่างไรก็ตามฉันตั้งใจจะดำเนินคดีนายน้อยเ้าสำราญอย่างนายที่ทำลายรถหรูแค่เพื่อเรียกร้องความสนใจ”
แน่นอนว่าหลิ่วปิงปิงเข้าใจฉินเฟิงผิดเธอคิดว่าเขาทำลายรถแค่เพราะอวดรวย
“หาคนจัดการไอ้เศษเหล็กนี่เดี๋ยวนี้ซะ ถ้ามันยังอยู่ที่นี่ภายใน 30 นาที ฉันจะจับนายข้อหาทำการรบกวนในที่สาธารณะและให้นายไปนั่งในคุก 2วัน”
ผู้หญิงคนนี้เ็ามากแม้สำหรับนักตกหญิงก็ตาม ทันใดนั้นเอง ได้มีชายแก่เก็บเศษเหล็กอยู่ในฝูงชนเขามองดูรถที่พังยับเยินขณะที่ยิ้มแป้นและถาม “รถนี่ของใคร? อยากขายให้กับลุงในฐานะเศษเหล็กมั้ย? รีบเข้าอย่าพลาดโอกาสนี้นะ”
ฉินเฟิงเพิ่งกำลังคิดหาวิธีกำจัดรถที่พังแต่พอเห็นว่ามีคนเก็บเศษเหล็กมา เขาก็รีบให้มันเป็ของขวัญกับชายแก่ทันทีชายแก่ดูมีความสุขมากและชมฉินเฟิงไม่หยุดว่าเป็คนดี
เมื่อเธอเห็นว่าเศษเหล็กนั่นถูกจัดการแล้วหลิ่วปิงปิงจ้องฉินเฟิงอย่างเ็าก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันใดนั้นชายแก่ก็มาที่จักรยาน 28 นิ้ว และตบมันขณะะโ“จักรยานเส็งเคร็งนี้ของใคร? ถ้าไม่มีใครเอา ลุงเอานะ!”
ฉินเฟิงรีบวิ่งไปไล่ชายแก่เขากล่าวลาหยุนเซียวก่อนที่จะปั่นจักรยานไป
ผู้คนที่เห็นฉินเฟิงทำลายรถสปอร์ตแล้วออกไปด้วยจักรยานเก่าคร่ำครึทำเอาพวกเขาทั้งหมดงงไปหมด
ใครจะรู้ว่าในหัวของคนรวยคิดอะไรอยู่...
ฉินเฟิงปั่นจักรยานกลับมาที่โรงแรมหวงเจียและหลับไปจนกระทั่งกลางดึกเขาตื่นมาด้วยเสียงโทรศัพท์
หลังจากรับสายเขาได้ยินเสียงฮ่าวหยุน
“นายน้อยฉิน พวกเราสี่คุณชายแห่งเมืองเว่ยเฉิงไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วพวกเราทำไม่ดีกับนายตลอด นายเป็คนงานยุ่งไปแล้ว ตอนนี้พวกเรามาสนุกกันอยู่ที่วังัพลอยม่วงวันนี้ฉันจองสถานที่เพื่อมาสังสรรค์กัน นายก็มาเร็วๆ ล่ะ”
“ฮ่าๆๆ ฉันจะไปเมื่อมีเวลาแล้วกัน”
หลังจากวางสายฉินเฟิงก็ขมวดคิ้ว ฮ่าวหยุนโทรมาดึกดื่นป่านนี้ มันต้องไม่มีเจตนาดีแน่ในงานเลี้ยงค็อกเทลที่ผ่านมา เขาฉีกหน้ามันต่อหน้าผู้คนเขาสงสัยว่าทำไมระยะหลังมานี้หมอนั่นถึงไม่ก่อปัญหาอะไรให้เขาเลยแต่ตอนนี้ปัญหามาแล้ว
งานเลี้ยงแบบนี้ไม่ใช่แค่สังสรรค์แน่อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงมีความคิดอื่น
หลังจากหม่าเต๋อหู่โดนฆ่าเขายังหาเบาะแสเกี่ยวกับคนที่อยู่เื้ัไม่เจอ ฉินเฟิงพยายามร่วมงานกับไป๋ชิงแต่ดูเหมือนว่าเขาต้องใช้เวลาเขาสงสัยว่าคนที่อยู่เื้ัอาจจะเป็หนึ่งในสามคุณชายพวกนั้น
คนที่มีความกล้าพอที่จะท้าทายตระกูลฉินจะไม่มีคนสนับสนุนอยู่เลยได้อย่างไร?
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉินเฟิงแต่งตัวเด่นเป็สง่าเดินเข้าไปในวังัพลอยม่วง นี่เป็สโมสรส่วนตัวที่ดูเหมือนกับพระราชวังจักรพรรดิและเป็ของตระกูลฮ่าวหยุน
เทียบกับสโมสรหวงเจียของตระกูลฉินวังัพลอยม่วงใหญ่แค่ครึ่งหนึ่ง แต่ดีไซน์ตระการตากว่ามากและมีการแลกเปลี่ยนสกปรกซ่อนอยู่ข้างในด้วย
ฉินเฟิงมาสนุกที่นี่หลายครั้งแต่ั้แ่ที่ได้ระบบราชันเ้าสำราญ เขาก็ไม่มาที่นี่อีกเลยกับสี่คุณชายที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ดูเหมือนว่าค่ำคืนแห่งความบันเทิงได้รอคอยเขาแล้ว
“นายน้อยฉินคะ นายน้อยหยุนจองสถานที่ไว้แล้วและกำลังรอคุณอยู่ค่ะเชิญมากับดิฉันได้เลยค่ะ!” เมื่อเขาเข้าไป พนักงานสาวสวยใส่ชุดกี่เพ้าสีแดงก็ทักทายเขาและนำทางเขาไปข้างใน
วังัพลอยม่วงเหมาะสมกับชื่อของมันการออกแบบเหมือนกับวังพญาัทะเลเหนือในเื่ไซอิ๋วกระจกที่พวกเขาเดินผ่านเป็แบบโปร่งใสและสามารถเห็นปลามากมายว่ายอยู่รอบๆมีเสากระจกขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟองอากาศสีสันต่างๆ
ด้วยพนักงานสาวยสวยที่กำลังนำทางฉินเฟิงถูกนำไปยังห้องส่วนตัวที่อยู่ข้างในสุด เมื่อเขาเข้าไป เขาเห็นคุณชายอีก 3 คนใส่ชุดนอนจีนกำลังนอนอยู่บนโซฟายาวอย่างี้เีขณะที่กำลังสูบบุหรี่และมีผู้หญิงเปลือยสองคนคอยนวดให้ คนหนึ่งนวดหลังส่วนอีกคนนวดเท้า
“นายน้อยฉิน ในที่สุดเราก็เชิญนายมาได้สักที” เมื่อฉินเฟิงเข้ามารอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าของฮ่าวหยุน เขาปรบมือและผู้หญิงเปลือยอีก 3คนก็เดินเข้ามา พวกเธอโค้งให้กับฉินเฟิงและพร้อมจะช่วยเขาเปลี่ยนชุด
ฉินเฟิงโบกมือและไล่ผู้หญิงทั้งสามคนไปแม้ว่าผู้หญิงในวังัพลอยม่วงจะสวยทุกคน แต่ก็ยังจืดชืดเมื่อเทียบกับหลินเป้ยเป้ยจ้าวหลิงเซียน หยุนเซียวและไป๋ชิง ฉินเฟิงจึงไม่สนใจพวกเธอ
“โอ้ นายน้อยฉินดูเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้ว นายน้อยฉินเฒ่าหัวงูไปไหนแล้วล่ะ?นายกลายเป็คนดีไปซะแล้ว ฮ่าๆๆ!”
เมื่อเห็นฉินเฟิงไล่ผู้หญิงไปคุณชายทั้งสามก็หยอกล้อเขา แต่ฉินเฟิงไม่ใส่ใจเขาถอดชุดและลงไปในสระน้ำอุ่นข้างหลังพวกนั้นเพื่อความสบายตัวมีปลาหมอตาลมากมายในน้ำที่กำลังตอดเท้าของเขาอยู่
“นายน้อยหยุน นายน้อยโจว แล้วก็นายน้อยซือหม่าพวกนายทุกคนดูมีความสุขมากนะเวลามารวมตัวกันที่นี่ มีอะไรสนุกๆ จะโชว์เหรอ?”ทุกครั้งที่สี่คุณชายรวมตัวกัน มักจะมีเื่บันเทิงที่สุดยอดหรืออีกอย่างหนึ่งทั้งสี่จะแข่งรถหรือเล่นพนันด้วยกันเพื่อหาเื่ตื่นเต้นทำฆ่าเวลา
ทั้งสี่คนไม่ได้รวมตัวกันมาสักพักแล้วและฉินเฟิงรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นในคืนนี้
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องห่วง นายน้อยฉิน นายน้อยคนนี้มีของขวัญชิ้นใหญ่จะให้รวมถึงโชว์ที่น่าตื่นเต้นด้วย รอก่อนแล้วกัน” ขณะที่ฮ่าวหยุนพูดความเ็าซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา คุณชายอีกสองคนก็รู้เื่ที่กำลังจะเกิดขึ้นทุกคนยิ้มอย่างชั่วร้ายให้กับฉินเฟิง
ฉินเฟิงรู้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแต่ก็ไม่ได้กังวลอะไร แม้ฮ่าวหยุน้าจะแก้แค้น แต่มันก็ไม่กล้าลงมือจนเกินไปเนื่องจากพวกเขาทุกคนมาจากตระกูลที่มีอิทธิพล ถ้ามันน่าเกลียดจริงๆคงจะไม่เป็ผลดีของแต่ละฝ่าย
เขาพูดคุยกับคุณชายอีกสามคนทุกครั้งขณะที่นอนอยู่ในสระเมื่อทั้งสามพักเต็มที่แล้ว พวกเขาก็ลุกขึ้นและใส่ชุด ขณะที่พวกเขาเตรียมตัวที่จะแสดงโชว์
ฉินเฟิงก็ใส่ชุดและเดินออกจากห้องส่วนตัวพร้อมกับคนอื่นๆพวกเขาเลี้ยวตรงหัวมุมซ้ายขวาหลายครั้งและในที่สุดก็หยุดตรงที่ที่นั่งคนดูบนชั้นสามฉินเฟิงมองดูข้างล่างและพบว่าเป็พื้นที่ราบโล่งๆพื้นที่นั้นโดนล้อมรอบโดยกรงเหล็กที่สูงประมาณ 30 เมตรและมีเสียงเปรี๊ยะ บ่งชี้ว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน
นี่เป็ลานต่อสู้อย่างเห็นได้ชัดตอนนี้มีผู้ชายสองคนเต็มไปด้วยมัดกล้าม ท่อนบนเปลือยเปล่ากำลังสู้อยู่ข้างในที่นั่งคนดูชั้นหนึ่งและชั้นสองเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังส่งเสียงเชียร์กึกก้อง
อย่างไรก็ตามมีแค่สี่คนที่อยู่บนชั้นสามคุณชายสามคนหาที่นั่งและมองดูการแสดงข้างล่างด้วยกล้องส่องทางไกล
ฉินเฟิงก็นั่งลงด้วยเขายังนึกไม่ออกว่าคืนนี้ฮ่าวหยุนพยายามจะทำอะไร
เขามั่นใจว่ามันคงไม่ง่ายแค่ให้มาดูการต่อสู้ใต้ดินแน่
“คิดว่าไง นายน้อยฉิน?” ฮ่าวหยุนถามด้วยรอยยิ้มคนที่กำลังนั่งถัดจากฉินเฟิง
“ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่ฉันมาวังัพลอยม่วงครั้งก่อนลานต่อสู้ใต้ดินไม่ได้อยู่ที่นี่”ฉินเฟิงยังอยู่ในอารมณ์สงบขณะชมการต่อสู้ด้านล่าง
“ฮ่าๆๆ นายน้อยฉินความจำดีนะ ก็จริง ลานต่อสู้นี้ไม่ได้อยู่ที่นี่มาก่อนลานต่อสู้นี้เป็สิ่งที่นายน้อยผู้นี้จะมอบให้นายเป็ของขวัญในค่ำคืนนี้ไงล่ะฉันมั่นใจว่านายคงคาดไม่ถึงใช่ไหม?”
ฉินเฟิงคาดไม่ถึงเื่นี้จริงๆแต่เขามั่นใจว่าฮ่าวหยุนต้องไม่ให้ลานต่อสู้ใต้ดินเขาเป็ของขวัญมั่วๆ แน่เขาไม่ได้พูดอะไร และฮ่าวหยุนก็พูดต่อไปขณะหัวเราะ “นายน้อยฉินวันนี้เป็วันแรกที่ลานต่อสู้ใต้ดินแห่งนี้เปิด ตอนนี้มันเปิดมาได้สองชั่วโมงแล้วและนายรู้ไหมว่ามันทำเงินได้เท่าไร?”
“ยี่สิบล้านหยวน ทั้งหมดยี่สิบล้านหยวน!”ใบหน้าของฮ่าวหยุนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ั์ตาเขาเกือบจะส่องแสง“นี่แค่กำไรจากสองชั่วโมงนะ ถ้ามันเปิดทั้งคืน หรือทั้งสัปดาห์ หรือทั้งเดือนหรือทั้งปี มันจะทำเงินได้มากขนาดไหน?”
“นายน้อยฉิน ฉันไม่กล้าคำนวณเลย คืนนี้ฉันขอมอบของขวัญชิ้นนี้ที่เป็ธุรกิจทำกำไรได้มากมายมหาศาลให้กับนาย ดังนั้นความขัดแย้งที่เคยเกิดขึ้นก็ถือว่าเจ๊าๆกันไป คืนนี้จะเป็่เวลาแห่งชีวิตของเรา!”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้