เห็นสีหน้าหม่นหมองของเฉินเหยียน ความเปรมปรีดิ์ในใจของหลิ่วจิ้งต้องจางลงไปมาก นางเอื้อมมือไปตบบ่าเฉินเหยียน เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ตาข่ายสวรรค์แผ่กว้าง คล้ายตาห่างหากไม่เคยละเว้น [1] ”        ไม่มีถ้อยคำไม่จำเป็นใด แต่กลับเพียงพอให้ใจที่ห่อ...