จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
[นี่คือข้อความอัตโนมัติ—เนื่องจากพบแนวโน้มว่าโฮสต์กำลังเข้าสู่ฉากที่มีความรุนแรงด้านเพศ ระบบจึงทำการปิดตัวเองเพื่อความเป็ส่วนตัวของโฮสต์]
ไฮยาซินท์แสร้งทำเป็เอ่ยเรียกระบบในใจ ครั้งนี้มันก็ยังคงตอบสนองได้อย่างว่องไวและจากไปแล้ว
“ยาเซีย” แล้วในตอนนั้นคนที่ขึ้นคร่อมร่างของตนเองก็โน้มตัวลงมาเอ่ยกระซิบข้างหู ก่อนจะเริ่มไล่กดจูบั้แ่หน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก ริมฝีปากนิ่ม ปลายคางมน มาจนถึงซอกคอขาวเนียนที่เวลานี้ส่งกลิ่นดอกไม้หอมหวาน เย้ายวนเชิญชวนให้ย่ำยีดอกไม้นั้นจนชอกช้ำ “สนใจผมหน่อยครับ”
ในคราแรกทุกการกระทำยังเป็ไปอย่างอ่อนโยน จวบจนกระทั่งเมื่อปลายจมูกลากไล่ สูดดมกลิ่นอายไปจนทั่วราวกับสุนัขที่กำลังมองหาที่ทางตนเอง ในตอนนั้นริมฝีปากอีกฝ่ายก็ไปหยุดค้างยังจุดหนึ่งในซอกคอของไฮยาซินท์ ขบเม้ม ทำรอยประทับตราความเป็เ้าของ
“อื้อ…”
ฝ่ามือใหญ่ที่ติดจะสากน้อย ๆ ลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าเบา ๆ ทุกครั้งที่ถูกความร้อนวูบวาบจากอุณหภูมิผิวของอีกฝ่ายก็ทำให้ขนอ่อนลุกตั้งชัน แค่เพียงจุดที่ถูกไล่ผ่านก็ชวนให้รู้สึกวูบไหว ขาเรียวหนีบเข้าหากัน
แล้วในตอนนั้นริมฝีปากครอบเข้ากับยอดอกสีชมพูจิ๋วที่กำลังเต่งตึงและอวดยอดชูชันจากแรงอารมณ์ ยามถูกขบเม้มและโลมเลียมันทั้งเจ็บและเสียวซ่าน กระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลพล่านทั่วร่างหลอมรวมไปกับเืเนื้อ อีกฝ่ายดูดกลืนมันราวกับเป็ทารกหิวโหย ไฮยาซินท์ก็ยิ่งแอ่นแผ่นอกตอบสนอง ยกฝ่ามือสอดใต้เส้นผม จิกทึ้งระบายความเสียวซ่านอย่างลืมตัว
ขณะกำลังถูกป้อนความสุขจากท่อนบนจนแทบสำลัก ตอนนั้นก็รู้สึกได้ถึงปลายนิ้วเรียวยาวที่สอดเข้ามายังช่องทางด้านหลังที่เวลานี้กำลังเต้นตุบตับ และทันทีที่สิ่งแปลกปลอมนั้นเข้ามา ภายในของเขาก็ตอดรัดอย่างบ้าคลั่ง ตะกละตะกลามราวกับรอคอยเวลานี้มาเนิ่นนาน
ช่องทางด้านหลังทั้งเปียกลื่นและชื้นแฉะ จนอีกฝ่ายสามารถสอดนิ้วเข้ามาได้อย่างง่ายดาย นิ้วทั้งใหญ่และเรียวยาวจนสอดเข้ามาได้ถึงส่วนลึกชนเข้ากับจุดอ่อนไหว วินาทีนั้นร่างของไฮยาซินท์ก็กระตุก
“อ๊า!
ใบหน้างามเชิดขึ้น หางตาปรากฏหยาดน้ำตาแห่งความเสียวซ่านเอ่อคลอ คราวนี้นิ้วที่สองและสามก็ถูกสอดเข้าไป เติมเต็มช่องทางนั้นจนไร้ที่ว่างก่อนจะใช้ปลายนิ้วกดย้ำไปที่ปุ่มลึกด้านในนั้นซ้ำไปซ้ำมา ขณะที่บริเวณยอดอกก็ถูกขบเม้ม การถูกปรนนิบัติทั้ง้าและด้านล่างพร้อมกัน มอบความสุขสมเหนือเกินกว่าจะบรรยาย
เขาใบหน้าเหยเก สะโพกบดรับสิ่งแปลกปลอมนั้น อารมณ์สุขสมท่วมท้น ท้องน้อยเกิดความรู้สึกปวดมวนอย่างน่าประหลาด ความรู้สึกคล้ายปวดปัสสาวะแล่นไปทั่วร่าง แล้วในตอนที่คิดว่าจะถูกเติมเต็มอารมณ์จนสุขสม อีกฝ่ายก็ถอนนิ้วออก ช่องทางด้านหลังพลันวูบโหวงจนน่าใจหาย
“ยาเซียจะเสร็จตอนนี้ไม่ได้นะครับ” อีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมา จับท่อนแขนของเขาให้คล้องคอตนเอง ใบหน้าโน้มลงจูบซับเหงื่อชื้นตามไรผม แทรกร่างกายของตนเข้าไประหว่างขาเรียวยาวนั้น เอ่ยกระซิบเสียงพร่า “อดทนหน่อยครับ ตอนที่ผมกระแทกเข้าไปมันถึงใจกว่านี้อีก”
ดวงตาสีทองปกคลุมด้วยม่านหมอกแห่งแรงอารมณ์ ยามกวาดผ่านตามร่างกายไฮยาซินท์ราวกับมีความร้อนบางอย่างกำลังไล่โลมเลียไปทั่วทุกอณูของเขา
รูปร่างเพรียวบางเปลือยเปล่า ผิวกายขาวผ่องนวลเนียนราวรูปปั้นหินอ่อนที่ถูกบรรจงสรรค์สร้างจนไร้ตำหนิ ท่ามกลางโลกที่เป็สีอึมครึม กลับมีเทพธิดาองค์หนึ่งปรากฏกายเข้ามา เป็ความงามหนึ่งเดียวของโลกใบนี้
“ดีเลียน”
“ครับ” ั์ตาสีทองกลับมาสบตากับเขา อินิกม่าหนุ่มตอบรับราวกับสุนัขผู้ซื่อสัตย์ โน้มใบหน้าลงไปบดจูบ รังแกริมฝีปากเล็ก ๆ ให้ยิ่งแดงช้ำ ก่อนที่ฝ่ามือจะยกขาเรียวของไฮยาซินท์ขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบของตนเอง เปิดอ้าช่องทางสีแดงสดด้านหลัง ของเหลวหล่อลื่นเคลือบไปทั่วทั้งช่องทาง บางส่วนหยดลงมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน กลิ่นดอกไฮยาซินท์ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ ยิ่งมอมเมาคนที่หลงใหลอยู่แล้วให้หัวปักหัวปำจนแทบสิ้นสติ
ไฮยาซินท์ถูกป้อนจูบจนเคลิบเคลิ้มไปกับรสัั ตอนนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงส่วนหัวของบางอย่างที่ใหญ่โตสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังอันคับแคบของตน
“อ๊า…” ไฮยาซินท์เชิดหน้า ส่วนหัวของท่อนเอ็นราวจะฉีกกระชากตัวตนของเขา มันทั้งอึดอัด คับแน่น ทุกข์ทรมานราวกับโทษทัณฑ์สำหรับผู้ที่มัวเมาในราคะ
ท่อนเอ็นถูกดันให้ยิ่งเข้ามาลึกมากกว่าเดิม ความเปียกลื่นของน้ำหล่อลื่นที่ช่องทางด้านหลังทำให้มันถูกสอดแทรกเข้ามาโดยง่าย แต่กระนั้นความใหญ่โตที่ดูจะมากเกินพอดีก็ทำให้ร่างกายไฮยาซินท์จวนเจียนจะะเิ แล้วในที่สุดส่วนร้อนผ่าวแข็งขืนก็สามารถดันเข้ามาจนสุดลำ ส่วนหัวชนกระแทกกับปุ่มกระสันของเขาอย่างแรง กระแสฟ้าไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลพล่านทั่วร่างทั้งเสียวซ่านและสุขสม
“มัน… ฮ้า!” เขาหลุดครางเสียงหลง
คำเปรียบเปรยที่ระบบบอกนั้นไม่ต่างกันมากจริง ๆ ยามที่ถูกดาบแทงทะลุเข้ามาในร่างมันก็ทั้งอึดอัด ร้อนผ่าวและเ็ปเท่านี้
ทว่าสิ่งที่แตกต่างคงเป็ความรู้สึกวาบหวามที่ถูกเติมเต็มจนแทบล้นทะลัก
“ยาเซีย” เสียงทุ้มแ่เบาดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ราวกับเสียงของมารกำลังล่อลวง “ระหว่างของผมกับมันใครดีกว่ากันครับหืม?”
ดีเลียนเริ่มขยับท่อนเอ็นใหญ่โตนั้นสวนเข้าออก เริ่มต้นจากจังหวะเพียงเนิบนาบก่อนจะซอยถี่รัวเป็จังหวะจนทั่วทั้งร่างของเขาสั่นคลอน
“ยาเซีย ตอบสิครับ”
ทั้งที่กล่าวเช่นนั้นแต่กลับยิ่งเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นเข้ามาชนกับจุดวาบหวามอย่างหนักหน่วงครั้งแล้วครั้งเล่า เติมเต็มความสุขสมล้นทะลัก ถูกซอยเข้าออกถี่รัวจนลมหายใจขาดห้วง ปากอิ่มอ้ากว้างหวังหอบหายใจแต่กลับกลายเป็การเปล่งเสียงหวีดครวญครางออกมาอย่างสุนัขติดสัด
วินาทีนั้นใบหูได้ยินเพียงเสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงเฉอะแฉะยามที่ส่วนใหญ่โตสอดเข้าออกผ่านช่องทางเปียกลื่น
หยาดน้ำสีใสหยดลงมาจากมุมปาก ดีเลียนโน้มใบหน้าใช้ลิ้นไล่เลียของเหลวนั้น ก่อนจะขยับมาดูดดื่มกลีบปากสีช้ำอย่างตะกละตะกลาม ขณะที่ท่อนล่างก็ปรนเปรอเติมเต็มช่องทางให้ไฮยาซินท์สมปรารถนา
ภายในหัวสมองว่างเปล่า ไฮยาซินท์คิดอะไรไม่ออกนอกจากอยากถูกอีกฝ่ายร่วมรักให้หนักหน่วง ป้อนความเสียวซ่านให้สำลักตายคาอก
“อ๊ะ อ๊ะ”
เสียงเนื้อกระทบกันหนักหน่วง เสียงยามที่ท่อนเอ็นกระทุ้งเข้ามาแล้วเสียดสีกับช่องทางที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นดังเจ๊าะแจ๊ะก้องไปทั่วทั้งบริเวณ แต่คนทั้งสองก็ยังคงบรรเลงบทเพลงรักกันอย่างรุนแรง กักขฬะ ไฮยาซินท์ตาลอย เสียงร้องครวญครางไม่เป็ภาษา ท้องที่คับแน่นไปด้วยน้ำรักพลันรู้สึกหวิวราวปวดปัสสาวะ ท่อนเอ็นเล็กจิ๋วที่เวลานี้กำลังแข็งเกร็งจากห้วงอารมณ์ก็พ่นน้ำรักสีขาวข้นออกมาเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งหน้าท้องของตนและดีเลียน
ไฮยาซินท์ตัวกระตุก ความรู้สึกถึงจุดสุดยอดเมื่อครู่ทำให้สมองมึนเบลอ จิติญญาล่องลอย เคลิบเคลิ้มไปกับห้วงอารมณ์หรรษา
ด้านหลังของไฮยาซินท์เฉอะแฉะไปด้วยของเหลวข้นอุ่นที่ถูกพ่นเข้ามาจนล้นทะลัก ไหลเยิ้มลงมาตามขาหนีบ อีกฝ่ายถอนแก่นกายออก ขณะที่คิดว่าจะทันได้หายใจหายคอ ตอนนั้นตนก็ถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นสะโพกนิ่ม ก่อนจะจับเอวและสะโพกให้ยกขึ้นสูง
ช่องทางที่ถูกรังแกด้วยส่วนใหญ่โตซ้ำ ๆ นั้นทั้งบวมและขึ้นสีแดงก่ำ ราวกับผลไม้สุกบวมเต่งที่ยิ่งเชิญชวนให้เข้าไปกลืนกินทั้งน้ำหล่อลื่น และน้ำรักสีขาวข้นยังคงอัดแน่น ตกค้างอยู่ภายในนั้น บางส่วนล้นทะลักไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนสะโพก ขาอ่อนด้านหลังจนถึงผ้าปูที่นอน
แล้วเมื่อสอดกระแทกแก่นกายเข้าไป ครานี้มันก็ถูกดันพรวดเข้าไปด้านในจนสุดลำ กระแทกเข้าไปยังจุดอ่อนไหว กระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ พลันไหลเวียนไปทั่วร่างชวนให้รู้สึกเสียวซ่านจนต้องเผลอร้องลั่นอีกครา
“อ๊ะ!”
“ยาเซีย”
อีกฝ่ายเอ่ยกระซิบ ก่อนที่จะเริ่มกระแทกซ้ำไปซ้ำมา เติมเต็มความสุขสมให้กับไฮยาซินท์จนแทบล้นปรี่ออกมา ส่วนใหญ่โตเสียดสีเข้ากับช่องทางด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่าจนราวกับจะหลอมรวมกลืนกินกลายเป็หนึ่งเดียวของกันและกัน ผิวสะโพกกลมกลึงสั่นะเืเป็คลื่นกระเพื่อมตามแรงกระแทกถี่รัวของท่อนเอ็น
ไฮยาซินท์ถูกกอบกุมฝ่ามือข้างหนึ่งไปวางไว้ยังท้องน้อย สิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกาย ความใหญ่โตของมันทำให้หน้าท้องของตนนูนเป็ท่อนลำออกมาน้อย ๆ มันผลุบเข้าผลุบออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ดูสิครับว่าเราเข้ากันขนาดไหน”
อีกฝ่ายออกแรงจนมือของไฮยาซินท์ยิ่งกดลงไปบริเวณที่ส่วนนูนนั้น ขณะที่การกระแทกกระทั้นก็ยิ่งหนักหน่วงรุนแรง ช่องทางด้านหลังที่ถูกเสียดสีซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลายเป็ความร้อนผ่าวจนราวกับไฟลวก
ยิ่งได้กลืนกินก็ยิ่งตะกละตะกลาม ยิ่งเสพสมก็ยิ่งถูกมอมเมาในราคะ อีกฝ่ายยังคงซอยเข้าออกถี่รัวอย่างไม่รู้หน่ายราวกับจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว ร่างบอบบางขาวผ่อง เวลานี้มีเม็ดเหงื่อจำนวนมากผุดพรายขึ้นมา ราวกับเม็ดไข่มุกล้ำค่าบนหาดทรายขาว
ไม่ว่าส่วนใดบนร่างกายของคนใต้ร่างก็นวลเนียนไร้สิ่งตำหนิ จนตอนนั้นดวงตาดีเลียนก็ลากผ่านไปหยุดที่หลังคอซึ่งมีสิ่งแปลกปลอมฝังอยู่
ขยะไร้ค่าเพียงหนึ่งเดียวที่มีอยู่อย่างแปลกปลอมบนร่างกายอันงดงามนี้
วินาทีนั้นั์ตาสีอำพันถูกเงามืดหนึ่งเข้าปกคลุม รอยยิ้มผุดพรายบนใบหน้าหล่อเหลา ดีเลียนโน้มตัว เอ่ยกระซิบเสียงเบาอย่างอ่อนโยนกับคนใต้ร่าง ในขณะที่ยังคงสวนสะโพก ควบขี่ร่างกายนั้นจนสุขสม
“ยาเซีย… ยาเซียของผมคนเดียว”
นั่นเป็เสียงสุดท้าย ก่อนที่ริมฝีปากจะไปจรดจูบยังบริเวณหลังคอ ขบฟันกดประทับตราลงไปยังรอยแผลน่าเกลียดนั้น
แม้ไม่ได้กล่าวออกไป แต่กลิ่นฟีโรโมนแปลกใหม่ที่อยู่รอบตัวไฮยาซินท์ ก็ทำให้คนทั้งคฤหาสน์เดลูก้ารู้ได้โดยอัตโนมัติว่าตนถูกลบพันธะเก่า แทนที่ด้วยพันธะใหม่ของอินิกม่าหนุ่มแล้ว
เช้าวันนั้นหลังจากรู้เื่ ผู้เฒ่าเดลูก้าและลุงของไฮยาซินท์หายตัวไปเกือบทั้งวัน ก่อนที่ในวันถัดมาคู่รักข้าวใหม่ปลามันจะถูกลากตัวไปยังโบสถ์ของเมือง ดีเลียนถูกจับแต่งตัวในชุดสูทที่่ปลายขากางเกงเต่อเล็กน้อย เนื่องจากไม่สามารถหาเสื้อผ้าที่สูงใหญ่เท่าร่างกายอีกฝ่าย ส่วนไฮยาซินท์ก็ถูกจับสวมใส่ชุดกระโปรงสีขาวที่กระโปรงชั้นนอกปักลายลูกไม้
ด้านนอกโบสถ์ยังคงดูปกติดี เสียอย่างเดียวที่เงียบสงบไร้ผู้คน แต่เมื่อเข้ามาภายในพวกเขาก็รับรู้เหตุผล เวลานี้โบสถ์ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้ขาว กลิ่นหอมของมันอบอวลไปทั่วทั้งพื้นที่ ที่นั่งสองข้างทางเดินถูกจับจองไปด้วยผู้คนที่นั่งกันจนแน่นขนัด หากสังเกตดูให้ดีก็จะพบว่าเป็เหล่าพ่อบ้าน แม่บ้าน คนรับใช้ในคฤหาสน์เดลูก้า
“คุณหนูสวยมากเลยครับ!”
“ฮึก… ผมดีใจมาก ๆ เลยครับที่มีโอกาสได้มาเข้าร่วมงานที่สูงส่งเช่นนี้”
“คุณหนูดีใจด้วยนะคะ ลูเซียโน่ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ ที่ได้คนงามของเราไป”
เสียงะโเชียร์ดังเซ็งแซ่เต็มสองข้างทาง ดูแล้วช่างเป็บรรยากาศที่แปลกใหม่ไม่ใช่น้อย ในความทรงจำของไฮยาซินท์ยามตบแต่งกับเซฟิรอส ตอนนั้นโบสถ์อยู่ในความเงียบสงบ มีมากที่สุดคือเสียงปรบมือ
[ผมรักที่นี่! บั้นปลายชีวิตก็มาพักอาศัยที่นี่กับดีเลียนเถอะครับ เมืองหลวงมีแต่พวกหน้าอ่อนนิสัยอึมครึม]
ไฮยาซินท์เดินควงแขนไปกับผู้เฒ่าเดลูก้า เท้าเหยียบย่างไปตามพรมแดงที่ถูกปูไว้เป็ทางเดิน ที่สุดปลายทางนั้นมีนักบวชผู้หนึ่งและดีเลียนกำลังยืนรอเขาอยู่
แชนเดอเลียร์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่เหนือศีรษะคนตัวสูง แสงธรรมชาติจากด้านนอกส่องลอดผ่านกระจกสีตกกระทบลงยังพื้นที่บริเวณนั้นพอดีเช่นเดียวกัน มันจึงทำให้พื้นที่ที่ดีเลียนยืนอยู่กลายเป็จุดที่สว่างที่สุด
อีกฝ่ายดูโดดเด่น เป็สิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียวภายในดวงตาของไฮยาซินท์ ณ วินาทีนั้น
เมื่อดวงตาสีอำพันคู่นั้นตกลงมาหยุดยังร่างของไฮยาซินท์ที่กำลังค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ก็เป็อีกครั้งที่รอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนถูกจุดขึ้นบนใบหน้า
“ยังไม่ได้เปิดตัวที่เมืองหลวงใช่มั้ย ไม่ต้องเป็ห่วง ชาวตะวันออกเก็บความลับได้ดีและไม่ได้ช่างขี้ซุบซิบนินทาเหมือนพวกผู้ดีตีนแดงที่เมืองหลวง” ตาเอ่ยกระซิบบอกกับไฮยาซินท์ระหว่างนั้น “ก็แค่อยากเห็นภาพที่ไม่เคยได้เห็น”
“…”
“ตาขอโทษนะเื่แม่ของเรา” เสียงของชายชราคล้ายว่าจะแหบพร่าไปชั่วขณะหนึ่ง “สุดท้ายกว่าจะรู้ตัวว่าทิฐิอันแสนสูงส่งไม่ได้มีค่ามากไปกว่าลูกสาวมันก็สายไปเสียแล้ว”
ไฮยาซินท์ถูกพาไปส่งจนถึงหน้าแท่นทำพิธี ที่ตรงนั้นดีเลียนและบาทหลวงกำลังรอเขาอยู่
ดีเลียนยื่นมือส่งมา รอจับประคองไฮยาซินท์ก้าวขึ้น แต่ในตอนนั้นผู้เฒ่าเดลูก้ากลับรีบคว้ามือของดีเลียน หยุดยั้งการกระทำนั้นก่อน
“สัญญามาสิว่าจะดูแลหลานฉันตราบจนสิ้นอายุขัย ต่อให้วันหนึ่งอาจไม่ได้รักใคร่แล้วก็ยังต้องยกเขาให้เป็เพียงหนึ่งเดียวในชีวิต”
มีเสียงประท้วงของแขกผู้เข้าร่วมงานบ่นกันระงมว่านั่นควรเป็หน้าที่ของบาทหลวงในขั้นตอนต่อไป
“ผมสัญญาครับว่าจะดูแลยาเซียตราบจนสิ้นอายุขัย” ดีเลียนกล่าวช้า ๆ ชัดถ้อยชัดคำ นุ่มนวลทว่าก็หนักแน่น “รวมถึงรักใคร่ไปจนนิจนิรันดร์ เป็หนึ่งเดียวในโลกทั้งใบของผม”
ผู้เฒ่าเดลูก้ายอมปล่อยมือคนทั้งสอง เดินกลับไปเข้าที่ ปล่อยให้ตัวเอกของงานได้ดำเนินเื่ราวไปอย่างที่ควรเป็
พิธีงานแต่งในวันนั้นจบลงอย่างเรียบง่าย เป็พิธีที่ไม่ได้มีผลทางกฎหมายแต่ก็มีผลต่อความรู้สึกมากมายของเหล่าเดลูก้า แม้งานจะถูกจัดอย่างเร่งรีบ แต่ดอกไม้ทุกดอก ชุดเข้าร่วมพิธีก็ถูกคัดสรรอย่างประณีตที่สุดเท่าที่มือของเดลูก้าจะทำได้
หลังจากวันนั้นพวกเขาก็ใช้เวลาท่องเที่ยวพักผ่อนยังดินแดนติดชายฝั่งของทะเล แล้ววันถัดมาจึงเอ่ยบอกลาเหล่าเ้าบ้านเพื่อกลับเมืองหลวง โรงละครสำหรับแสดงฉากละครบทสุดท้าย
“รู้ใช่มั้ยว่าการร่วมมือในครั้งนี้เกิดขึ้นได้เพราะยาเซีย หากวันใดแกทำให้หลานชายฉันเจ็บช้ำ เมื่อนั้นฉันจะพาตัวยาเซียกลับมาที่นี่ รวมถึงเื่ธุรกิจของเราก็เป็โมฆะ ต่อให้ลูเซียโน่ยิ่งใหญ่คับฟ้าเทียมดินแค่ไหนแต่เราก็ไม่ได้เกรงกลัวแกหรอกนะ”
“ยาเซียจะได้กลับมาที่นี่ในฐานะแขกเท่านั้น ผมไม่มีทางปล่อยให้เขาหลุดมือไปอย่างแน่นอน” ดีเลียนตอบด้วยสีหน้าท่าทางมั่นใจอย่างมาก
ผู้เฒ่าเดลูก้าส่งเสียงเหอะออกมาอย่างดูแคลน ผู้เป็ยายจึงหันมาพูดกับหลานชายของตนบ้าง
“หลังจากนี้ต้องมีความสุขให้เยอะ ๆ นะยาเซีย”
ฝ่ามือเหี่ยวย่นยกขึ้นมาประคองพวงแก้มของไฮยาซินท์อย่างทะนุถนอม ดวงตาคู่นั้นแฝงนัยไปด้วยความรักใคร่อันไม่มีเงื่อนไข
ในโลกที่ถูกสร้างขึ้นด้วยปลายปากกาของใครสักคน ทุกอย่างกลับสมจริงอย่างมาก
“หรือหากไม่มีความสุขแล้วก็ยังมีที่นี่ที่พร้อมเป็ความสุขให้ยาเซียเสมอ”
ไฮยาซินท์และดีเลียนเอ่ยบอกลาทุกคนเป็ครั้งสุดท้าย แล้วรถยนต์คันหรูก็พาลูเซียโน่ทั้งสองค่อย ๆ ห่างไกลจากคฤหาสน์เดลูก้า
[แม้แต่ตัวร้ายอันเป็ที่เกลียดชังของใครต่อใคร เขาก็ยังคงเป็แก้วตาดวงใจของใครบางคน]
ระบบ 666 กล่าว
[ท่านจอมมารเองก็เช่นกันนะครับ]
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
