เมื่อได้ยินเฉินฮุยถาม จื่อเจี้ยนหลานก็หวั่นไหวขึ้นมา หรือว่าเขาจะไม่ใช่คนแบบที่เธอคิด?
“ฉีหลินจือตายแล้ว...” จื่อเจี้ยนหลานมองเฉินฮุย รู้สึกเสียใจขึ้นมา “ตอนนี้ฉันไม่เป็อะไรแล้ว ลำบากให้นายมาที่นี่เสียเปล่าแล้ว”
“ตายไปแล้ว?” ดวงตาเฉียบคมของเฉินฮุยแสดงออกอย่างชัดเจนว่า ‘เป็อย่างที่ได้ข่าวมาจริงด้วย’ ทว่าจื่อเจี้ยนหลานกลับไม่ทันสังเกต ชายหนุ่มแสร้งทำเป็ประหลาดใจก่อนถามต่อ “เขาตายได้ยังไง?”
“เป็พี่เย่สังหารเขา ถ้าไม่ได้พี่เย่ ตอนนี้ฉันคง...”
จื่อเจี้ยนหลานนึกถึงเย่เฟิงอีกครั้ง รอยยิ้มพลันปรากฏบนใบหน้า ไม่ว่าอย่างไรการได้พบเย่เฟิงถือเป็โชคชะตา มันทำให้เธอมีความสุขมากและคาดหวังในใจ ในอนาคต หากมีวาสนาต่อกันคงได้พบกันอีก
“เย่เฟิง?”
เฉินฮุยหรี่ตา เขาเคยผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ย่อมมองออกว่าคนที่จื่อเจี้ยนหลานห่วงหาเป็ใคร ต้องเป็เย่เฟิงอย่างไม่ต้องสงสัย
เื่ที่เย่เฟิงสังหารฉีหลินจือนั้นเฉินฮุยได้ยินได้ฟังมาก่อนแล้ว ตอนนี้เขาเพียง้าคำยืนยันจากปากจื่อเจี้ยนหลานเท่านั้น
ความจริง เฉินฮุยมากับพรรคพวกถูกส่งไปสืบข่าวกลุ่มของหลิงเฉินที่แถบทะเลจีนตะวันออก หลังจากนั้นพวกเขาก็มาเที่ยวเล่นที่เมืองเซี่ยงซาน ซึ่งอยู่ห่างจากูเาคั่วชางมากกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร เฉินฮุยได้รับข่าวจากจื่อเจี้ยนหลานว่าเธอจะหลบหนีจากสำนักอิ่นเซียนและคาดหวังให้เขามารับ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ทำอะไรแม้แต่น้อย
เขากล้ายั่วยุฉีหลินจือเสียที่ไหน?
แต่เมื่อคืนกลับมีข่าวแพร่ออกมากะทันหันว่าฉีหลินจือถูกเย่เฟิงกำจัดแล้ว! ตอนนั้นเฉินฮุยคิดว่ามันต้องมีลับลมคมในบางอย่าง จึงรีบพาพรรคพวกจากเมืองเซี่ยงซานมาที่นี่
เมื่อครู่เขานึกถึงท่าทางเดือดดาลของฉีหลินจือก็หวาดกลัวขึ้นมาจับจิต ถ้าต้องเผชิญหน้ากับฉีหลินจือจริง ต่อให้เฉินฮุยเป็ผู้ฝึกวรยุทธ์รุ่นเยาว์อันดับหนึ่งของรุ่น เกรงว่าคงทำได้เพียงไหลตามน้ำ ไม่กล้าหือ แม้แต่หายใจแรงก็ยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ
“เย่เฟิงนี่สุดยอดไปเลยเนอะ” เฉินฮุยแสร้งชม จากนั้นโน้มน้าวจื่อเจี้ยนหลาน “ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนแล้ว? ทำไมถึงไม่มากับเธอล่ะ?”
“เขามีธุระต้องไปจัดการ”
จื่อเจี้ยนหลานเศร้าใจขึ้นมา ดวงตาคู่สวยหม่นลง
“ช่างไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผาเอาเสียเลย” เฉินฮุยถอนหายใจ “เจี้ยนหลาน หากเป็อย่างนี้ไม่สู้ตามพี่เฉินมาเถอะ ระหว่างนั้นก็เล่าไปด้วยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? หรือถ้าเหนื่อย พี่จะช่วยเปิดห้องให้เธอพักผ่อน”
เย่เฟิงผู้โผล่เข้ามาแทรกกลางคัน ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายจากผู้ชายคนนี้ จื่อเจี้ยนหลานเชี่ยวชาญทักษะอาวุธลับทั้งหมดของสำนักอิ่นเซียน นอกจากนี้ยังไร้เดียงสาจนเข้าขั้นซื่อบื้อ หลอกง่ายแบบนี้เขาย่อมไม่พลาดแน่! ดูท่าเขาต้องจัดการเธอในคืนนี้ ให้เธอยอมถ่ายทอดการฝึกอาวุธลับของสำนักอิ่นเซียนให้เขา ถึงอย่างไรจื่อเจี้ยนหลานคนนี้ก็เป็ศิษย์สำนักอิ่นเซียน
ส่วนจะใช้วิธีอะไรนั้น ยังต้องให้พูดอีกเหรอ?
การจะได้หัวใจผู้หญิงสักคนคือการเป็คนแรกของเธอ เฉินฮุยเชื่อข้อเท็จจริงนี้มาตลอด ด้วยเหตุนี้ทำให้เขาสามารถครองใจหญิงสาวมาแล้วนับไม่ถ้วน จื่อเจี้ยนหลานเปรียบเหมือนบันไดอีกขั้นให้เขาก้าวข้าม เมื่อเขาได้ประโยชน์จากเธอแล้วก็แค่เขี่ยทิ้ง!
ในฐานะศิษย์รักของตำหนักไท่จี๋ เฉินฮุยไม่เคยเห็นผู้หญิงในสายตา แล้วเขาจะนึกชอบหญิงสาวจากสำนักอิ่นเซียนได้อย่างไร? ชื่อเสียงในยุทธจักรของสำนักอิ่นเซียนไม่ดีนัก เขาเพียงหลอกใช้จื่อเจี้ยนหลานเท่านั้น ไม่คิดสนใจเธอสักนิด
ด้านหลังเฉินฮุยมีเหล่าหนุ่มสาวศิษย์ตำหนักไท่จี๋อีกหลายคน แน่นอนว่าพวกเขาย่อมรู้ถึงแผนการของเฉินฮุย แม้จะเสียดายความสวยของจื่อเจี้ยนหลาน แต่พวกเขาเป็คนของตำหนักไท่จี๋ ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะสวยเพียงใด แต่เธอก็เป็คนของสำนักอิ่นเซียน เป็สำนักชั่วร้าย
หากเพียงเล่นสนุกก็พอได้ แต่จะให้รู้สึกอะไรด้วยคงโง่เต็มทน
“อืม”
จื่อเจี้ยนหลานเป็เพียงสาวน้อยไร้เดียงสาผู้น่าสงสาร เธอไม่มีทางมองแผนการของเฉินฮุยออกอยู่แล้ว จึงพยักหน้าตอบรับ
ตอนนี้พิษในร่างกายถูกกำจัดหมดแล้ว แต่เธอยังคงรู้สึกเหนื่อยมาก ถ้าได้นอนบนเตียงนุ่มๆ คงจะสลบไสลไปเลย…
เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้า เฉินฮุยก็ยินดีมาก
สำเร็จ!
“ไปกันเถอะ ก่อนอื่นพี่เฉินจะพาเธอไปกินอะไรสักหน่อย หิวหรือยัง?”
เฉินฮุยแสดงรอยยิ้มจริงใจ ทว่าข้างในกลับลอบลำพอง เพียงเขาวางยาลงไปในอาหาร เมื่อเธอกินมันเข้าไปก็เท่ากับว่าตกอยู่ในกำมือเขาแล้วไม่ใช่เหรอ?
เมื่อเห็นใบหน้าไร้เดียงสาของจื่อเจี้ยนหลาน ผิวเนียนละเอียดราวกับหยก รูปร่างงดงามดึงดูดสายตา ความรู้สึกปรารถนาในตัวเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างท่วมท้น ชายหนุ่มคิดว่าความเ้าชู้มักมากไม่ใช่เื่ผิด การสนองตันหาของตัวเองเป็เื่ธรรมดาที่ใครๆ ก็ทำกัน แล้วทำไมเขาต้องคิดมากกับเื่แบบนี้ด้วย? ผู้ชายอกสามศอกบนโลกนี้ล้วนช่ำชองเื่ผู้หญิงกันทั้งนั้น!
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน จื่อเจี้ยนหลานนับเป็หญิงสาวที่มีคุณสมบัติดีเลิศคนหนึ่ง เฉินฮุยไม่มีทางปล่อยให้เธอรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้
เมื่อเห็นเฉินฮุยมองจื่อเจี้ยนหลานด้วยสายตาเป็ประกาย หญิงสาวสองคนที่อยู่ด้านหลังชายหนุ่มก็มองมาด้วยสายตาริษยา แค่หน้าตาสวยหน่อย ทั้งยังไม่ใช่ผู้หญิงในตำหนักไท่จี๋ ศิษย์พี่เฉินฮุยเล่นด้วยไม่นานก็เขี่ยทิ้งแล้ว! ไม่เหมือนพวกเธอที่ได้อยู่กับศิษย์พี่ตลอด พวกเธอหวนนึกถึงตอนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้เป็อันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์อย่างเฉินฮุยแล้วสุขใจ...
เฉินฮุยเป็พวกสมภารกินไก่วัด เหล่าศิษย์หญิงในตำหนักไท่จี๋ล้วนแต่ผ่านมือเขามาแล้วทั้งสิ้น
จื่อเจี้ยนหลานมองเจตนาชั่วร้ายของเฉินฮุยไม่ออก เธอลูบท้องเบาๆ ด้วยความหิว เนื่องจากยังไม่ได้กินอะไรมาสิบสองชั่วโมงแล้ว อีกทั้งต้องทนทรมานจากพิษใจสลายอีก...
“ฉันหิวแล้ว... แต่ไม่มีเงินติดตัวมาเลย พี่เฉินช่วยออกเงินให้ฉันก่อนนะ”
หญิงสาวอับอายมากเมื่อต้องเอ่ยเช่นนี้
“ระหว่างเรายังต้องพูดเื่เงินกันอีกเหรอ? ไปกันเถอะ”
เฉินฮุยหัวเราะ พยายามหยุดความคิดที่จะโอบจื่อเจี้ยนหลานไปก่อน ตอนนี้ไม่จำเป็ต้องรีบร้อน หากไม่อดทนกับเื่แค่นี้จะเสียการใหญ่ได้! รอให้เธอกินยาเมื่อไร ถึงเวลานั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ล้วนทำได้ทั้งนั้น! หลังจากเขาได้ทักษะการใช้อาวุธลับของสำนักอิ่นเซียนแล้ว ไม่แค่เขาคนเดียว แม้แต่ศิษย์น้องของเขาก็จะได้ลิ้มรสความสาวของจื่อเจี้ยนหลานด้วยเช่นกัน!
ขณะที่ทุกคนเตรียมออกเดิน เสียงหัวเราะของใครบางคนก็ดังขึ้น “ฮ่าๆๆ คนนี้เหรอเฉินฮุย? อัจฉริยะอันดับหนึ่งของผู้ฝึกวรยุทธ์รุ่นเยาว์ ช่างน่าผิดหวังจริงๆ ระดับวรยุทธ์แค่สามสิบแปดปีเองเหรอ?”
คำพูดนี้ทำให้เฉินฮุยและเหล่าศิษย์ตำหนักไท่จี๋ รวมถึงจื่อเจี้ยนหลานต่างหยุดชะงักและหันกลับไปมอง
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวใหม่เอี่ยมและกางเกงผ้า ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าห้างสรรพสินค้าพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า เป็เย่เฟิงที่เพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่นั่นเอง
ในทีแรกเขาเตรียมจากไปแล้ว ใครจะรู้ว่าเมื่อใช้จิตหยั่งรู้กวาดมองก็พบจื่อเจี้ยนหลาน เฉินฮุย และคนของตำหนักไท่จี๋ หากเขาไม่ปรากฏตัว เด็กสาวไร้เดียงสาคนนี้คงถูกจับกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกแน่
“เย่เฟิง?”
ทุกคนต่างตกตะลึง ผนวกกับคำยั่วยุของเย่เฟิงทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที!
มีแค่จื่อเจี้ยนหลานเท่านั้นที่ยังสงบนิ่ง ขณะที่เธอเห็นเย่เฟิงปรากฏตัวก็ดีใจมาก ทั้งยังนึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเย่เฟิงจะปรากฏตัวขึ้นเพื่อพบเธอ เพียงแต่ทำไมเขาถึงดูถูกเฉินฮุยกันล่ะ? หรือทั้งสองคนเคยมีเื่บาดหมางกันมาก่อน?
จื่อเจี้ยนหลานไม่รู้เลยว่าสถานการณ์ตอนนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ
เย่เฟิงมองสาวน้อยไร้เดียงสาที่กำลังจะตกไปอยู่ในปากเสือ หากเขาไม่ช่วยเธอ คงต้องละอายใจต่อตัวเอง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้