หลายร้อยเมตรนอกหมู่บ้านเริ่มต้น
บริเวณนี้ช่างเหมือนกับยูโทเปียแดนฝันในอุดมคติอย่างไรอย่างนั้นกำแพงดิน หลังคากระเบื้อง รั้วไผ่ กำแพงด้านนอกมีเสบียงสำหรับหน้าหนาวแขวนอยู่พริกสีแดงแรงร้อน ข้าวโพดสีเหลืองทองอร่ามกระเทียมมัดใหญ่แขวนห้อยจากชายคาลงไปถึงพื้นตรงรั้วมีทางเดินที่ปูลาดด้วยหินสีเขียวสายเล็กๆ สายหนึ่งตัดผ่านสองฝั่งของทางเดินปลูกผักหลายชนิด ซ้ายมือเป็กะหล่ำปลีท่าทางจะมีชั้นหนาเนื้อแน่น ริมทางด้านหนึ่งแซมด้วยดอกต้นหอม ขวามือปลูกหัวไชเท้าแต่ละหัวลูกอวบอ้วนอ่อนขาวดูฉ่ำน้ำ นอกรั้วมีฟางข้าววางกองอยู่สองมัดลูกเจี๊ยบหลายตัวกำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารอย่างสบายอารมณ์
เป็กลิ่นอายของท้องทุ่งแสนสุขสงบและงดงาม
น่าจะมีชาวบ้านอยู่ราวร้อยกว่าครัวเรือนเป็หมู่บ้านที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร โครงสร้างของแต่ละครัวเรือนคล้ายคลึงกันมีตัวเรือน มีสวนหลังบ้าน บวกกับสวนผักอีกแปลงหนึ่ง ใกล้เคียงกับหมู่บ้านอื่นๆนึกถึงราคาที่ดินแพงลิบลิ่วในโลกความเป็จริงชีวิตในเกมแบบนี้ช่างเหมือนเทพเซียนก็ไม่ปาน
ในหมู่บ้านมีถนนอยู่สามสายมีบ้านตั้งเรียงรายอยู่สี่แถว สร้างขนานเรียงรายไปเป็ลำดับ แลดูเรียบง่ายสบายตาต่อให้คนที่มีััด้านทิศทางต่ำต้อยอย่างไรก็ไม่มีทางหลงเด็ดขาดอาคารแต่ละหลังมีส่วนของหน้าร้าน แถวแรกขายอาหาร แถวที่สองขายยาแถวที่สามขายอุปกรณ์ต่างๆ และแถวสุดท้ายเป็ร้านช่างเหล็กร้านหนึ่ง
หน้าประตูของแต่ละร้านมีผู้คนเข้าออกตลอดเวลาแสดงว่ามีคนเล่นเกมอยู่ไม่น้อย แต่ส่วนใหญ่เป็พวกมาร่วมชมความคึกคักเท่านั้นแต่ละคนมีเงินติดตัวอยู่แค่ 10 เหรียญทองแดง นอกจากซื้อหมั่นโถวได้สองลูก ก็ไม่สามารถซื้ออะไรได้แล้วเกมเพิ่งจะเริ่มเปิดให้เล่น ยังไม่ถึงเวลาที่จะเกิดปัญหาความหิวเพราะฉะนั้นต้องเก็บเ้าเงิน 10 เหรียญทองแดงนี่ไว้ก่อน
เกมเหยี่ยวั่งออนไลน์ไม่ใช่แค่มีอัตราการเลื่อนเลเวลช้าอัตราการดรอปของไอเทมล้ำค่าก็ต่ำจนน่าใจหายหายากอย่างกับขุดหาทองในทรายเสียด้วยซ้ำ ทำให้ผู้เล่นทุกคนได้แต่ทำใจยอมรับ
ขณะมองๆ ดูอยู่ จู่ๆข้างทางเดินก็มีคนตัดฟืนโผล่ออกมา อย่าถามว่าทำไมเห็นแวบเดียวฉินโจ้วก็รู้แล้วว่าคนคนนี้เป็คนตัดฟืนคนคนนี้สวมชุดสมัยซ่ง บนหัวโพกผ้าผืนหนึ่งซึ่งซักจนสีซีด รอบเอวมีเชือกปอเส้นหนึ่งเหน็บขวานด้ามเล็กๆ ไว้ คมขวานสะท้อนแสงวาววับเห็นได้ชัดว่าผ่านการลับคมอยู่บ่อยครั้ง คนตัดฟืนมีอายุราว 40 ปี หน้าผากมีรอยย่นไม่น้อยผิวคล้ำ บนหน้ามีรอยฝ้ากระคนแก่ให้เห็น แต่ดูจากประกายตาและ่เอวที่ตั้งตรงคนคนนี้ยังมีความกระฉับกระเฉงยิ่งนัก
“ผู้กล้าน้อยข้าเห็นเ้ามีกระดูกที่พิเศษนัก หว่างคิ้วเต็มอิ่ม บุคลิกสันโดษ ดูมีคุณธรรม อยากให้เ้าตามข้าไปตัดฟืนสักหลายวันหน่อย” คนตัดฟืนรั้งฉินโจ้วไว้และเอ่ยถามขึ้น
สีหน้าของฉินโจ้วปรากฏความตื่นตะลึงขึ้นในทันทีอยู่ดีๆ ภารกิจก็มาเคาะประตูถามหาถึงหน้าบ้านแบบนี้เลยหรือ? นี่มันจะง่ายไปหน่อยมั้ง แต่ว่ากระดูกพิเศษเหรอ? ดูเหมือนกระดูกของผมจะมีคะแนนเป็ 0 นะอย่างนี้ก็เรียกว่าพิเศษแล้วเหรอ? นอกจากนั้นกระดูกพิเศษดูเหมือนไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับการตัดฟืนนะ? พอลองทบทวนดู คิดว่าด้วยความเร็วของผมจะไปรับภารกิจอย่างอื่นก็คงทำไม่ได้การตัดฟืนไม่ต้องใช้ความเร็วอะไรนัก ก็น่าลองทำตามตาเฒ่าคนนี้ดูสักหน่อย
ฉินโจ้วเลียนแบบวิธีพูดอย่างคนโบราณก่อนอื่นยกมือขึ้นประสานคำนับ จากนั้นตอบ “ผู้าุโมากมารยาทแล้ว ผู้น้อยยินดี เพียงแต่ว่าขาของผู้น้อยมีปัญหา เดินเหินไม่คล่องนัก เกรงว่าจะไม่มีคุณสมบัติให้รับงานได้”แม้เสแสร้งแกล้งทำก็ต้องให้สุภาพเรียบร้อยเข้าไว้
คนตัดฟืนพอเห็นความประพฤติของฉินโจ้วมีมารยาทก็รู้สึกพอใจมาก จึงตอบกลับไปว่า “ไม่เป็ปัญหานั่งตัดฟืนได้ เ้าตามข้ามา"
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามได้รับภารกิจผ่าฟืนจากคนตัดฟืนหากทำภารกิจสำเร็จจะได้รับรางวัล หากภารกิจล้มเหลวจะต้องถูกปรับโทษ
ระยะทางแค่ใกล้ๆใช้เวลาเดินสองนาที ฉินโจ้วเดินตามคนตัดฟืนมาถึงบริเวณหนึ่งนี่เป็สวนหลังบ้านรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีท่อนไม้กลมๆ วางเรียงรายพิงกำแพงอยู่แต่ละท่อนยาวราวสี่สิบเิเ เส้นผ่านศูนย์กลางราวสิบเิเ ไม่รู้ว่าคนตัดฟืนทำได้อย่างไรไม้ทุกท่อนถูกตัดเท่ากันเป๊ะ
ที่พื้นมีตอไม้ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางราวห้าสิบเิเสำหรับรองเวลาผ่าฟืนมีเศษไม้หล่นเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด ขวานวางอยู่บนตอไม้นั้นบริเวณกำแพงยังมีเลื่อยวางพิงอยู่อีกสองปื้น
ไม่รู้ทำไมพอเห็นของแบบนี้ฉินโจ้วจึงเกิดความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน
คนตัดฟืนใจดีเขาสาธิตให้ดูก่อนครั้งหนึ่ง เห็นเขาเอาท่อนไม้วางลงบนตอไม้จากนั้นโค้งตัวลงอย่างรวดเร็ว จามขวานลงไปกลางอากาศเกิดเป็ลำแสงเส้นหนึ่งฟันใส่ท่อนไม้เสียงดังตูม ท่อนไม้แตกเป็สี่ซีกท่อนไม้ท่อนหนึ่งถูกฟันเสร็จอย่างว่องไว
“ผู้กล้าน้อยจามขวานลงบนท่อนไม้แบบนี้ตรงนี้มีไม้อยู่ห้าร้อยท่อน เมื่อผ่าฟืนเสร็จก็ไปหาข้าที่สวนหน้าบ้านนะ” คนตัดฟืนพูดจบก็จากไป ไม่เห็นบอกเวลาว่าจำกัดหรือไม่อย่างไรและไม่ได้บอกฉินโจ้วว่าห้ามเดินห้ามวิ่งวุ่นวาย วางใจฉินโจ้วเต็มที่ไม่แม้แต่กลัวว่าฉินโจ้วจะแอบลักชามข้าวของเขาไป
การตัดฟืนสำหรับฉินโจ้วไม่ใช่เื่แปลกเลยตอนเด็กก็เคยทำอยู่บ่อยๆ ตอนหลังเลิกเรียนเวลาปล่อยวัวก็ยังต้องพกมีดไปด้วยเล่มหนึ่ง รอจนวัวกินอิ่ม ก็ตัดไม้เสร็จพอดีแม้ทางการจะไม่อนุญาตให้ตัดต้นไม้ แต่ว่าตามชนบทห่างไกล พวกนโยบายต่างๆของรัฐไม่มีผลบังคับใช้อะไรนัก
การผ่าฟืนกับการตัดต้นไม้ไม่เหมือนกันการตัดไม้ปกติไม่มีทักษะพิเศษอะไรให้พูดถึง แต่การผ่าฟืนต่างออกไปต้องหาเส้นของมันให้ถูก การผ่าฟืนถึงจะเป็เื่ที่ง่ายดายมากอย่างหนึ่ง
ท่อนไม้แตกเป็สองท่อนพอลงขวานอีกครั้ง ไม้อีกท่อนก็แตกเป็สองท่อน หน้าตัดของตอไม้กว้างใหญ่พอฉินโจ้วไม่ใช่คนไร้ไหวพริบ เขาวางท่อนไม้ไว้บนตอไม้ทีละสองท่อนทำแบบนี้การผ่าฟืนจึงจะมีประสิทธิภาพสูง แม้อยู่ในท่านั่งผ่าฟืน แรงก็น้อยแต่ขวานนี่ไม่รู้ว่าทำจากวัสดุอะไร คมกริบเหลือร้ายแม้ด้วยสภาพที่ค่อนข้างอ่อนแอของฉินโจ้ว ยังสามารถผ่าท่อนไม้ได้ในการจามหนเดียว
ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามทำภารกิจผ่าฟืนด้วยกำลังกายครบตามเงื่อนไขพลัง +1
ฉินโจ้วคิดไม่ถึงว่าแค่การผ่าฟืนก็ได้ผลลัพธ์ที่ดีแบบนี้พลัง +1 เท่ากับได้พลังโจมตี +10 อย่าลืมว่าเกมเพิ่งเริ่มต้น จากเลเวล 1-10 ทุกๆ การเลื่อนเลเวลจะได้รับค่าคุณสมบัติฟรี +1 แต้มฉินโจ้วยังไม่ทันเลื่อนเลเวลก็ได้รับรางวัลแบบเดียวกับการเลื่อนเลเวลแล้วนี่เป็เื่ที่ยากมากๆ
ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามทำภารกิจผ่าฟืนด้วยกำลังกายครบตามเงื่อนไขพลัง +1
อาศัยพลังที่เพิ่มขึ้น 2 แต้ม ความเร็วในการผ่าฟืนของฉินโจ้วก็พุ่งพรวดอีกทั้งรางวัลก็ทำให้ร่างกายของเขามีกำลังวังชาเต็มเปี่ยมทำให้เขาไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าเลยสักนิด
สี่ชั่วโมงต่อมา…
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามทำภารกิจผ่าฟืนด้วยกำลังกายครบตามเงื่อนไขพลัง +1
ห้าชั่วโมงต่อมา...ท่อนไม้ทั้งห้าร้อยท่อนก็ถูกผ่าจนหมด ฉินโจ้วไปพบคนตัดฟืนซึ่งกำลังให้อาหารไก่อยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน
“ผู้าุโข้าไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง ข้าผ่าฟืนทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้วขอเชิญท่านตรวจสอบด้วย”
“ผู้กล้าน้อยช่างมีความมุ่งมั่นเกินใครบากบั่นทำงานอย่างหนัก วันหน้าต้องเป็ผู้ทำงานใหญ่เป็แน่แท้” คนตัดฟืนดูแล้วจึงพยักหน้าด้วยความพอใจ
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามทำภารกิจผ่าฟืนสำเร็จ รับค่าประสบการณ์ +50+1 เหรียญเงิน โดยเหรียญเงิน 1 เหรียญมีมูลค่าเท่ากับ 100 เหรียญทองแดง
“ผู้น้อยละอายใจไม่กล้ารับเห็นผู้าุโสีหน้ากังวลใจ ดูเหมือนประสบความไม่สบายใจ ้าให้ผู้น้อยรับใช้อะไรหรือไม่?” ไหวพริบของฉินโจ้วนับว่าไม่เลวเลยทีเดียวทั้งยังรู้จักขุดคุ้ยหาประโยชน์ที่ซุกซ่อนอยู่
”คนตัดฟืนก็ไม่เกรงใจ ทอดถอนใจพลางเอ่ยว่า “เมื่อไม่นานมานี้ที่ป่าหินดำมีหมูป่าดุร้ายโผล่ออกมาตัวหนึ่ง เ้าหมูตัวนี้ดุร้ายผิดธรรมชาตินัก ตัวมันใหญ่กว่าหมูป่าทั่วไปกว่าครึ่งมันเที่ยวทำร้ายผู้คนไปทั่วผู้เฒ่าหลี่ที่หัวหมู่บ้านกับผู้เฒ่าจางที่ท้ายหมู่บ้านต่างถูกหมูป่าเกเรตัวนี้โจมตีมาเพราะเหตุนี้พวกคนตัดฟืนในหมู่บ้านจึงกังวลใจไม่กล้าขึ้นเขาไปตัดไม้ผู้กล้าน้อยจะกรุณาสักหน่อย ออกไปขจัดภัยร้ายเพื่อชาวบ้าน กำจัดเ้าหมูป่าเกเรตัวนี้ออกไปเสียได้หรือไม่?”
“มะ... หมูป่า!” พวกลูกไก่ลูกเป็ดถือเป็มอนสเตอร์เลเวลหนึ่ง หนูเป็เลเวลสองแมวกับหมาจิ้งจอกและอื่นๆ เป็เลเวลสาม ลิงเป็เลเวลสี่ส่วนหมูป่าอย่างต่ำที่สุดต้องเป็เลเวลห้า กำจัดหมูป่า? นี่ไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรอกหรือ? ในใจของฉินโจ้วรู้สึกหวาดวิตกแต่ก็ทราบดีว่านี่คือโอกาสทองที่ไม่ได้มีบ่อยนัก สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงปั้นหน้าเปี่ยมคุณธรรมและพูดขึ้น “ปราบมอนสเตอร์กำจัดปีศาจ ขจัดภยันตรายให้แก่ชาวบ้าน ถือเป็หน้าที่ของพวกเรา เป็ภารกิจอันพึงปฏิบัติที่ผู้น้อยไม่อาจปฏิเสธได้”
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามยอมรับภารกิจขจัดภัยให้ชาวบ้านหากทำภารกิจสำเร็จจะได้รับรางวัล หากภารกิจล้มเหลวจะต้องถูกปรับโทษ
เห็นฉินโจ้วรับคำคนตัดฟืนก็ถอนหายใจโล่งอกออกมาเฮือกหนึ่ง บนใบหน้ามีรอยยิ้มและพูดว่า “ข้าสังเกตท่าทางผู้กล้าน้อยมีคุณธรรมสูงส่งต้องเป็ผู้กล้าแห่งยุคเหมือนที่คาดไว้เป็แน่เชื่อว่าเมื่อพ่อหนุ่มยื่นมือเข้าช่วยเหลือเช่นนี้ หมูป่านั่นต้องถูกสั่งสอนและไม่ดุร้ายอีก ข้าจะอยู่ที่นี่รอฟังข่าวดีจากพ่อหนุ่มนะ”
ฉินโจ้วสีหน้าไม่สู้ดีนักเขาตอบ “เพียงแต่ว่าผู้น้อยความสามารถต่ำต้อย เกรงว่าจะทำให้ผู้าุโผิดหวังไม่ทราบว่าผู้าุโมีอะไรจะชี้แนะข้าหรือไม่?”
คนตัดฟืนก้มหน้านิ่งไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้น“ยี่สิบปีก่อน สมัยข้ายังหนุ่มที่เพิ่งเริ่มออกเผชิญโลกมีวาสนาได้พบกับปรมาจารย์ท่านหนึ่ง ชื่อว่าอาจารย์ลู่อาจารย์ลู่เห็นข้ามีชะตาต้องกัน จึงได้ให้สุดยอดหนังสือกับดักแก่ข้าไว้คิดว่าคงมีประโยชน์ต่อผู้กล้าน้อยอยู่บ้าง” พอพูดจบผู้าุโก็หยิบหนังสือออกมาเล่มหนึ่งข้างบนเต็มไปด้วยฝุ่นหนา
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : คนตัดฟืน้าให้สุดยอดหนังสือกับดัก ผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามจะยอมรับหรือปฏิเสธ
ฉินโจ้วกดปุ่มยอมรับเื่ดีอย่างนี้ต่อให้พลิกแผ่นดินหาเองก็หาไม่ได้
“ผู้น้อยยังคิดจะขอยืมขวานกับจอบจากผู้าุโไปใช้ไม่ทราบว่าจะได้หรือไม่?” ฉินโจ้วเอ่ยถามเครื่องมือเครื่องไม้ไม่อาจน้อยได้
คนตัดฟืนพูดจาด้วยดีมาก “ผู้กล้าน้อยเชิญใช้ได้ตามสบายเถอะ ใช้เสร็จก็ค่อยนำกลับมาคืน”
ฉินโจ้วพลันฉุกคิดได้ถึงอีกปัญหาหนึ่งเขาถาม “ขอบังอาจถามผู้าุโถ้าหมูป่าตาย จะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าผู้น้อยเป็คนฆ่าจริงๆ?”
คนตัดฟืนตบหน้าผากพลางคิดได้ว่า “ดูสิ ข้านี่เหลวไหลจริงๆ เกือบลืมเสียแล้วข้าจะถ่ายทอดเทคนิคการเก็บรวบรวมสัตว์ให้เ้าเดี๋ยวนี้ของที่จำเป็ต้องเก็บจากร่างของสัตว์ที่ตายแล้ว พอถึงเวลาผู้กล้าน้อยก็เก็บเขี้ยวของหมูป่ามาให้ข้าดูนั่นพิสูจน์ได้ว่าผู้กล้าน้อยเป็คนฆ่าหมูป่าจริงๆ จำไว้ว่านี่เป็เพียงเทคนิคการเก็บสัตว์เท่านั้นใช้กับพืชไม่ได้” พูดจบก็ยื่นมือมาตบหัวของฉินโจ้วเบาๆหนึ่งครั้ง พลันก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามได้เรียนรู้เทคนิคการเก็บรวบรวมขั้นต้น
ฉินโจ้วรู้สึกได้ทันทีว่าในสมองมีข้อมูลการเก็บรวบรวมเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งความรู้สึกนี้ช่างมหัศจรรย์จริงๆ
อาจารย์ลู่ บุคคลระดับตำนานผู้หนึ่งต้นตำรับผู้ค้นพบเทคนิคพิสดารมากมาย การประดิษฐ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือการใช้ท่อนไม้มาสร้างเป็นกที่บินได้ นับว่าน่าอัศจรรย์ใจเสียจริง
การศึกษาหนังสือหายากก็แสนง่ายดายแค่หยดเืลงไปบนหนังสือหนึ่งหยดหนังสือหายากจะเปลี่ยนสภาพเป็ลำแสงสีขาวสายหนึ่งและพุ่งเข้าไปในหัวของฉินโจ้วทันทีจากนั้นหัวของฉินโจ้วก็มีความรู้เื่การจัดวางกับดักเพิ่มขึ้นมา
ขณะเดียวกัน ระบบแจ้งเตือน
ติ๊ง! ระบบแจ้งเตือน : ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นเมามายซบตักสาวงามได้เรียนรู้เคล็ดวิชาวางกับดักเบื้องต้น
นับว่าเป็คนตัดฟืนที่ดีจริงๆประเดี๋ยวเดียวก็ทำให้ตนได้เรียนรู้สกิลเพิ่มขึ้นถึงสองสกิลการเก็บสัตว์และการวางกับดัก ฉินโจ้วค้นพบว่า แต้มโชคสูงลิบนี้นับว่าเป็เื่ที่ดีไม่หยอกเลย
