ในตอนที่ใยแมงมุมอัคคีพุ่งเข้าใส่ หลงอวี้ััได้อย่างชัดเจนว่าภายในใยแมงมุมอัคคีเหล่านี้มีพลังะเิแฝงอยู่ด้วย
“หากแตะโดนใยแมงมุมอัคคีเหล่านี้แม้เพียงเส้นเดียว เกรงว่าข้าก็คงถูกมันแผดเผาจนมอดไหม้เป็เถ้าธุลีไปทั้งตัวได้แล้ว”
เมื่อวิชาแมงมุมอัคคีทอไหมถูกหั่วฝู่ใช้ ทั่วทั้งผืนฟ้าก็ได้ถูกใยแมงมุมอัคคีครอบไว้จนเต็มไปหมด ต่อให้หลงอวี้จะเร่งความเร็วให้ถึงขีดสุดแบบเมื่อครู่นี้ออกมาอีกครั้ง เขาก็ไม่มีทางหนีออกจากใยแมงมุมอัคคีที่ถักทอจนซับซ้อนเหล่านี้ไปได้
ได้แต่ต้องฝืนปะทะตรงๆ แล้ว!
“สุริยะสยบฟ้า สยบมันซะ!”
หลงอวี้ปล่อยเงาิญญาแท้สุริยะมาจากด้านหลังทันที แสงสุริยันที่แฝงด้วยพลังสยบฟ้าอันมหาศาลได้สาดส่องไปทั่วทั้งบริเวณ!
ใยแมงมุมอัคคีทั้งหลายได้ถูกแรงกดทับที่ปล่อยออกมาจากิญญาแท้สุริยะกดไว้จนเชื่องช้าลง
“หมัดัปรภพ ฝ่ามือตื่นรู้สู่สังสารวัฏ!”
หลงอวี้ซัดฝ่ามือออกไป ดวงตาส่องประกาย
พลังแห่งสังสารวัฏที่น่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งนั้นได้ครอบคลุมหั่วฝู่ไว้ทั้งตัว ราวกับว่าจะซัดอีกฝ่ายเข้าไปภายในวัฏสงสาร ทำให้ลมปราณของมันปั่นป่วน
“นี่มัน?”
หั่วฝู่ที่ััได้ถึงพลังในฝ่ามือของหลงอวี้นั้นหน้าถอดสีทันทีอย่างอดไม่ได้ นี่มันวิทยายุทธ์อะไรกัน?
เขาถึงกับรู้สึกได้ว่าระดับวิถียุทธ์ของตัวเองลดลงไปเหลือเพียงระดับิญญาแท้ขั้นที่หนึ่งเท่านั้น!
เขาตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัวทันที เมื่อลมปราณภายในตัวเขาปั่นป่วน มันก็ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมใยแมงมุมอัคคีทั้งหลายนั่นได้ชั่วขณะ ทำให้หลงอวี้สามารถหาช่องโหว่เจอ
“หมื่นสังหาร ทะลวง!”
หลงอวี้แทงหอกในมือ จิตสังหารอันเข้มข้นสายหนึ่งได้แผ่กระจายไปรอบๆ เพียงพริบตาเดียวก็ได้กำจัดใยแมงมุมอัคคีทั้งหลายที่สูญเสียการควบคุมไปแล้วจนสลายหายไปทั้งหมด
“ตัวเ้าในตอนนี้ เป็แค่ระดับิญญาแท้ขั้นที่หนึ่งเหมือนกับข้าแล้ว!”
ดวงตาของหลงอวี้เป็ประกายเ็าอำมหิต ก้าวเท้าออกไปทางหั่วฝู่อย่างรวดเร็ว
“ยุทธภัณฑ์เ้าก็ด้อยกว่าข้า! วิทยายุทธ์เ้าก็ด้อยกว่า! ระดับการบรรลุในกฎเกณฑ์ฟ้าดินเ้าก็ด้อยกว่าข้าเช่นกัน! เ้าจะเอาอะไรมาฆ่าข้าได้!”
หมัดัปรภพ หมัดมัวเมาล้มสู่ปรภพ!
ในตอนที่หั่วฝู่กำลังตื่นตระหนกกับระดับพลังของตัวเองที่ลดลง หลงอวี้ก็ได้ฉวยโอกาสนี้ทำลายใยแมงมุมอัคคีทิ้ง ต่อจากนั้นก็ได้ชกไปหนึ่งหมัด จำลองเส้นทางปรภพขึ้นมา ทำให้หั่วฝู่นิ่งชะงักอยู่กับที่ทันที
“คลื่นะเิปรภพ ฆ่า!”
หลงอวี้ชกหมัดลงบนพื้นหิมะหนึ่งหมัด พริบตานั้นก็ได้ไปกระตุ้นให้กระแสปราณปรภพใต้พื้นอัดแน่นเป็คลื่นะเิและพวยพุ่งขึ้นมาดุจดั่งเสาปราณปรภพสายหนึ่ง กลืนหั่วฝู่เข้าไปทั้งตัว
หั่วฝู่ ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สอง ตาย!
ครั้งนี้หลงอวี้ยังไม่ได้ใช้ิญญาแท้ัปรภพ ใช้เพียงแค่วิชาหมัดัปรภพกระบวนท่าที่สอง ฝ่ามือตื่นรู้สู่สังสารวัฏเท่านั้น
ตอนนี้หลงอวี้เพิ่งจะฝึกกระบวนท่าฝ่ามือตื่นรู้สู่สังสารวัฏสำเร็จในขั้นเริ่มต้น แต่เพียงแค่นั้นก็สามารถแสดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาได้แล้ว!
ก่อนที่หั่วฝู่จะตาย มันยังคงสับสนงุนงงอยู่ เหตุใดระดับวิถียุทธ์ของตัวเขาถึงลดลง วิทยายุทธ์ที่เ้าหลงอวี้นี่ฝึกฝนมันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
แต่เขายังไม่ทันได้เข้าใจอะไร คลื่นะเิปรภพก็ได้กลืนกินเขา ชีวิตดับสูญไปแล้ว!
นับั้แ่ตอนที่หั่วฝู่ใช้วิชาแมงมุมอัคคีทอไหมออกมาจนถึงตอนที่เขาถูกคลื่นะเิกลืนกินเข้าไป เวลาเพิ่งจะผ่านไปเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น สถานการณ์เปลี่ยนแปลงพลิกผันรวดเร็วจนไม่อาจจินตนาการได้
ภาพที่เกิดขึ้นทำให้รองแม่ทัพทั้งสองที่ต่อสู้อยู่กับปู้สิงหน้าถอดสีไปทันที
เ้าหลงอวี้นี่มีระดับิญญาแท้ขั้นที่หนึ่งเท่านั้น มันสามารถฆ่าหั่วฝู่ที่มียุทธ์ภัณฑ์ระดับิญญาขั้นสูงได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร?
อีกทั้งหั่วฝู่ได้ใช้วิชาแมงมุมอัคคีทอไหมที่เป็วิทยายุทธ์ระดับิญญาขั้นสูงด้วย แต่ก็ยังไม่สามารถต่อกรกับเ้าหลงอวี้นั่นได้อีกหรือ!
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เก่อเฉิงจือและหลูฉีเฟิงต่างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนสุดขีด
“ยอดเยี่ยมมาก ศิษย์น้อง!”
ปู้สิงหัวเราะ เขาคาดเดาไว้ไม่ผิดจริงๆ ด้วย ศิษย์น้องของเขาหลงอวี้ผู้นี้ สามารถจัดการหั่วฝู่ได้อย่างง่ายดายด้วยตัวคนเดียว!
ถ้าอย่างนั้นเขาเองก็ต้องเอาจริงบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นจะโดนดูถูกเอาได้
“ฆ่าอริราชศัตรูซะ!”
ิญญาแท้อินทรีย์นภาที่ด้านหลังของปู้สิงส่งเสียงร้องก้องกังวาน ต่อจากนั้นก็ได้ะเิมหาพลังสยบฟ้าสายหนึ่งออกมาสะกดพวกเก่อเฉิงจือและหลูฉีเฟิงสองคนไว้อย่างแ่าทันที
“หนี!”
ทั้งสองหันมาสบตากัน รู้ตัวว่าหากยังไม่รีบหนีตอนนี้พวกเขาสองคนต้องตายแน่
ทั้งสองได้ปล่อยพลังทั้งหมดที่มีออกมาเพื่อต้านมหาพลังสยบฟ้าของปู้สิงไว้ คิดจะหลบหนีเอาชีวิตรอดออกไปจากหุบเขาแห่งนี้
แต่ในตอนนี้เอง ที่ทางเข้าของหุบเขาแห่งนี้ได้มีกลุ่มคนขนาดใหญ่กลุ่มหนึ่งปรากฏตัวกะทันหัน
“นั่นมันรองแม่ทัพของพวกกู่เิ ฆ่ามัน!”
เสียงพูดอันเ็าเสียงหนึ่งดังขึ้นในหูของผู้คนทั้งหมด ต่อจากนั้นได้มีจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งปกคลุมเก่อเฉิงจือและหลูฉีเฟิงไว้
ในตอนที่ทั้งสองกำลังจะหนีเอาชีวิตรอด ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ จะมีคนโผล่ออกมากะทันหันมากมายขนาดนี้?
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ทั้งสองคนก็ถูกฆ่าตายอยู่ในหุบเขาแห่งนี้ ย้อมพื้นหิมะสีขาวบริสุทธิ์จนกลายเป็สีแดงฉานไปทั้งแถบ!
หลงอวี้และปู้สิงหันหลังกลับไปมอง พบว่าผู้ที่นำกลุ่มคนเข้ามานั้น คือจอมทัพของกองทัพเรือนแสนแห่งอาณาจักรต้าถัง ขุนพลน้อยหลงจี๋นั่นเอง!
หลงจี๋ในตอนนี้สวมชุดเกราะสีทอง ดูเปี่ยมอำนาจบารมีอย่างน่าเกรงขาม เขายืนอยู่ใกล้ๆ ศพของเก่อเฉิงจือและหลูฉีเฟิง
กวาดสายตามองรอบๆ ก่อนจะหยุดมองหลงอวี้และซากศพของหั่วฝู่ที่นอนตายอยู่ใกล้ๆ และหรี่ตาลงทันที
“หลงอวี้ร่วมมือกับรองแม่ทัพแห่งอาณาจักรกู่เิเพื่อฆ่าเ้าตำหนักน้อยของตำหนักซ่อนอัคคีแห่งอาณาจักรต้าถังเรา ความผิดนี้ร้ายแรงยิ่งนัก ต้องถูกปะาโดยไม่มีข้อยกเว้น!”
หลงจี๋กระแทกเสียงเ็า จากนั้นก็ออกคำสั่งทันที!
หลงอวี้และปู้สิงหน้าถอดสีทันที
“ขุนพลน้อย ผู้ที่รวมหัวกับอาณาจักรกู่เิ คือหั่วฝู่ต่างหาก!”
ปู้สิงก้าวเท้าออกมายืนขวางหน้าหลงอวี้ กล่าวด้วยเสียงเ็า
เขาย่อมต้องมองออกอยู่แล้วว่าเ้าหลงจี๋คิดจะใส่ความหลงอวี้เพื่อหาข้ออ้างในการกำจัด มันถึงปรากฏตัวได้ตรงเวลาขนาดนี้!
เื่ราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น หรือแม้แต่าระหว่างสองอาณาจักรที่เกิดขึ้นในหุบเขาครั้งนี้ มีโอกาสสูงมากที่จะเป็กับดักที่เ้าหลงจี๋เตรียมการไว้!
ซึ่งเป้าหมายของมัน ก็คือการกำจัดหลงอวี้!
“เ้าเป็จอมทัพหรือข้าเป็จอมทัพ?”
หลงจี๋มองไปทางปู้สิงด้วยแววตาเ็าครู่หนึ่งก่อนจะโบกมือ
“แม่ทัพใหญ่เหยียนซาน แม่ทัพใหญ่หม่าสือลี่ พวกเ้าไปจับตัวมันไว้ ไอ้หลงอวี้นี่มันบังอาจหักหลังอาณาจักรเหมือนบิดาของมัน ข้าหลงจี๋จำเป็ต้องฆ่าทิ้งด้วยตัวเอง!”
“รับทราบ ขุนพลน้อย!”
แม่ทัพใหญ่หัวล้านและแม่ทัพใหญ่ตาจิ้งจอกที่อยู่ด้านหลังของหลงจี๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็รับคำสั่งทันที!
ทั้งสองล้วนเป็ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สามทั้งสิ้น เป็แม่ทัพใหญ่ในกองทัพ เ้าคนหัวล้านนั่นชื่อเหยียนซาน ส่วนเ้าดวงตาจิ้งจอกนั้นชื่อหม่าสือลี่
ซึ่งเก่อเฉิงจือและหลูฉีเฟิงสองคนเมื่อครู่นี้นั้น ก็ถูกแม่ทัพใหญ่สองคนนี้ฆ่าตายนั่นเอง!
“ผู้ทรยศอาณาจักร ต้องตายเท่านั้น!”
ดวงตาของหลงจี๋ที่มองไปทางหลงอวี้นั้นเผยแววตาเย้ยหยันอย่างเ็า หิมะสีขาวบนพื้นสะท้อนแสงจากชุดเกราะสีทอง ทำให้เขาดูแข็งแกร่งทรงพลังอย่างไม่ธรรมดา
แต่เขาเพิ่งก้าวเท้าออกไปเพียงหนึ่งก้าว ปู้สิงก็ตอบโต้กลับมาทันที
“ขุนพลน้อย ข้ามีหลักฐาน สามารถยืนยันได้ว่าหั่วฝู่ต่างหากที่เป็ผู้สมรู้ร่วมคิดกับอาณาจักรกู่เิ”
ปู้สิงพูดด้วยเสียงเ็า
ในตอนที่เขาเพิ่งมาถึง เขาก็ได้แอบปล่อยิญญาแท้ฝ่ามือจารึกมาบันทึกภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดไว้ มากพอที่จะยืนยันได้ว่าเป็หั่วฝู่ต่างหากที่รวมหัวกับรองแม่ทัพฝ่ายศัตรู
“อย่างนั้นหรือ?”
หลงจี๋แสยะยิ้มด้วยความสนใจ
“เ้าดึงดันจะปกป้องไอ้คนทรยศหลงอวี้นี่ขนาดนี้ หรือว่าเ้าเองก็เกี่ยวข้องกับเื่นี้ด้วย?”
“ขุนพลน้อย พวกข้าจะคอยเฝ้าเ้าคนผู้นี้ให้เอง!”
เหยียนซานผู้หัวล้านกับหม่าสือลี่ผู้มีดวงตาดุจจิ้งจอกเ้าเล่ห์ก้าวเท้ามาล้อมปู้สิงไว้จากสองฝั่งซ้ายขวา ทั้งสองต่างมีแววตาเย้ยหยัน
เป็แค่ลูกศิษย์ของลัทธิที่มีพลังเพียงระดับิญญาแท้ขั้นสาม บังอาจกล้าแข็งข้อกับขุนพลน้อยหลงจี๋อย่างนั้นหรือ?
ช่างไม่เจียมกะลาหัวจริงๆ!
เมื่อถูกสองแม่ทัพใหญ่ปิดล้อมไว้ ปู้สิงก็รู้สึกกดดันยิ่งกว่าเดิม เขารู้สึกว่า หากขยับตัวแม้เพียงเล็กน้อย อีกฝ่ายจะลงมือกับเขาทันทีอย่างไม่ลังเล!
และในตอนนั้นเอง หลงจี๋ก็ได้ก้าวเท้าออกมา ตัวเขาได้แปรเปลี่ยนไปกลายเป็ประกายสายฟ้าสีทองสายหนึ่ง!
หลงอวี้รู้สึกเพียงว่าตรงหน้ามีประกายแสงสีทองสว่างวาบ พลันรับรู้ได้ทันทีว่าภัยร้ายกำลังจะมาถึงตัว
‘หลงจี๋ หากเ้าคิดว่าฆ่าข้าได้ก็เข้ามาลองดู!’
หลงอวี้ตาเป็ประกายเ็า หอกัปรภพในมือได้กวาดออกไปจนเกิดกระแสลมสายหนึ่งขึ้นมา
ัปรภพทะยานฟ้า!
เงาร่างของเขาพลันดีดตัวขึ้นฟ้าสูงไปนับร้อยลี้ ะโขึ้นไปอยู่กลางเวหาเหนือหุบเขา จากนั้นก็ดีดตัวออกไปอีกหนึ่งครั้ง คิดจะหลบหนีออกไปจากทางด้านหลังของหุบเขาแห่งนี้!
เมื่อเผชิญหน้ากับกับดักสังหารที่หลงจี๋วางไว้ หลงอวี้ก็ไม่มีทางต่อกรได้เลย!
ตอนนี้เขาได้แต่ต้องหนีเอาตัวรอดไปก่อน!
“คิดจะหนีไปไหน!”
ในดวงตาของหลงจี๋มีจิตสังหารส่องประกาย ตัวเขาได้พุ่งทะยานจนกลายเป็ประกายแสงสีเหลืองทอง ไล่ตามหลงอวี้หลบหนีหายไปทันที
ในฐานะยอดฝีมือที่สามารถเปลี่ยนิญญาแท้เป็รูปธรรมได้ ความเร็วของหลงจี๋ย่อมต้องเหนือกว่าหลงอวี้หลายเท่าอยู่แล้ว!
หลงจี๋อ้อมหน้าผาของหุบเขาเพื่อไล่ตามหลงอวี้ไป มองเห็นหลงอวี้กำลังหนีห่างออกไปไกล จึงอดส่งเสียงหัวเราะอย่างเ็าไม่ได้
“ดูสิว่าเ้าจะหนีไปได้นานสักแค่ไหนเชียว!”
หลงจี๋ปล่อยจิตสังหารออกมาจากทั่วร่าง ไล่ตามหลงอวี้ไปด้วยความเร็วสูง
ทั้งสองคนไล่ล่ากันจนถลำลึกเข้าไปในอาณาเขตของอาณาจักรกู่เิอย่างรวดเร็ว
......
ภายในหุบเขาที่เต็มไปด้วยหิมะ ปู้สิงถูกแม่ทัพระดับิญญาแท้ขั้นที่สามสองคนเฝ้าไว้ ตอนนี้เขาไม่สามารถลงมือช่วยเหลือหลงอวี้ได้เลย
เขารู้สึกร้อนใจเป็อย่างมาก คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเ้าหลงจี๋จะถึงขั้นวางกับดักสังหารเพื่อกำจัดหลงอวี้โดยไม่สนใจอะไรเช่นนี้
ระหว่างทั้งสองน่าจะไม่มีความแค้นอะไรต่อกันไม่ใช่หรือ?
แน่นอนว่าภายในตระกูลหลงตอนนี้ นอกจากปู่ของหลงอวี้แล้ว คนอื่นๆ ที่เหลือล้วนเกลียดชังหลงจ้ายเทียน ย่อมต้องเกลียดชังบุตรของหลงจ้ายเทียน หลงอวี้ ด้วยเช่นกัน
แต่ก็ไม่คิดเลยว่าพวกมันจะลงมือกันเร็วขนาดนี้!
แต่เดิมเขายังคิดว่า ถึงอย่างไรตระกูลขุนพลตระกูลหลงก็เป็ถึงสามตระกูลมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรต้าถัง ลูกหลานของตระกูลหลงน่าจะเป็พวกที่ทำอะไรอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา แต่พอได้มาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันทำให้เขาผิดหวังอย่างสิ้นเชิง
‘ตระกูลขุนพลตระกูลหลง ต่ำช้าหน้าไม่อายจริงๆ’
ปู้สิงมีสีหน้ามัวหมอง
พวกมันติดต่อกับรองแม่ทัพของอาณาจักรกู่เิ ใช้ผลประโยชน์เป็ตัวล่อให้ความร่วมมือกับหั่วฝู่ในการดักซุ่มโจมตีภายในหุบเขาแห่งนี้ เป้าหมายคือชีวิตของหลงอวี้
ต่อให้ฆ่าไม่ได้ หลงจี๋ที่คอยดักรออยู่ก็จะปรากฏออกมาใส่ร้ายหลงอวี้ว่าเป็คนทรยศได้ทันที!
เมื่อเป็เช่นนี้แล้ว ต่อให้หลงอวี้ไม่ตาย แต่หลังจากนี้ก็อย่าหวังว่าจะกลับไปที่อาณาจักรต้าถังได้อีกเลย!
เพียงแต่ว่า หลงอวี้ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ เช่นนี้อยู่แล้ว
ปู้สิงมั่นใจในความสามารถของหลงอวี้มาก เขาคอยเฝ้าสังเกตดูการเติบโตของหลงอวี้มาโดยตลอด พบว่าอีกฝ่ายนั้นเติบโตได้รวดเร็วสุดขีด
ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น มีคนอยากให้หลงอวี้ตายมากมายเหลือเกิน แต่กระนั้นหลงอวี้กลับมีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ อีกทั้งยังแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ สามารถก้าวขึ้นสู่ระดับิญญาแท้ได้ด้วยความเร็วที่สูงสุดขีด!
แม้ตอนนี้จะถูกหลงจี๋ไล่ฆ่า แต่ไม่น่าจะถูกฆ่าตายได้ง่ายๆ เช่นนี้ อีกทั้งยังมีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์กลับมาได้ด้วย
ตอนที่อู่เจี้ยนซินก่อความวุ่นวายที่ลัทธิสยบฟ้า หลงอวี้ก็เป็อย่างนั้นเหมือนกันไม่ใช่หรือ?
‘ศิษย์น้อง ข้าจะเก็บิญญาแท้ฝ่ามือจารึกไว้ให้กับเ้า ขอเพียงเ้ากลับมาได้ ข้าจะเปิดเผยหลักฐานสู่สาธารณะ ล้างความผิดฐานทรยศอาณาจักรของเ้าออกไป!’
ปู้สิงครุ่นคิดในใจด้วยแววตาหนักแน่น!
