แม้พวกเขาจะไม่ได้ชอบเืและเกลียดการเข่นฆ่าแต่ก็ปฏิเสธที่จะทำมันไม่ได้ คมดาบและเืหล่อหลอมให้พวกเขาแข็งแกร่งทำให้พวกเขาเกลียดคนที่อ่อนแอเป็ที่สุด ดังนั้นถ้าแสดงความหวาดกลัวออกมา พวกเขาก็จะยิ่งดูถูกถึงตอนนั้นชีวิตก็จะตกอยู่ในอันตราย
เพราะพวกเขาใช้ชีวิตโดยใช้สองมือฆ่าฟันดังนั้นสิ่งที่ถนัดที่สุดก็คือการใช้กำลังข่มเหงทำให้คนเกิดความหวาดกลัวเพื่อที่จะไม่เป็ภัยต่อตนเอง
วิธีนี้ใช้ได้ผลกับคนอื่นแต่สำหรับต้วนชิงิกลับไร้ประโยชน์ นางเคยผ่านความเป็ความตายมาแล้วครั้งหนึ่งจึงไม่กลัวการข่มเหงใดๆอีก หลังจากที่ลืมตากลับมาได้อีกครั้งนางตัดสินใจว่าหลังจากนี้จะใช้ชีวิตและกุมชะตาของตัวเองแม้ตัวตายก็ไม่ให้โอกาสกับใครอีก...
ฉะนั้นคำพูดของชายชุดดำไม่มีผลแม้แต่น้อย
บุรุษผู้นี้ได้รับาเ็สาหัส
ต้วนชิงิเดินไปด้านหน้าของชายชุดดำยื่นมือไปฉีกเสื้อคลุมออก ทำให้เห็นหน้าอกกำยำแข็งแรงและรอยาแแนวขวางเต็มไปหมด
าแที่แยกออกจากกันนั้นเป็รอยแผลลึกเหมือนถูกฟันอย่างรุนแรงแสดงถึงความโหดร้ายในการต่อสู้
หลังจากชายชุดดำปล่อยมือออกจากต้วนชิงิก็หน้ามืดตาลายเืยังคงไหลออกมาไม่หยุด เขารีบยกมือขึ้นยันผนังถ้ำเจี่ยซานเพื่อพยุงตัวไว้พลางมองการกระทำต้วนชิงิอย่างระแวดระวังว่านางจะเป็ภัยต่อเขา
ต้วนชิงิไม่พูดพร่ำทำเพลงนางหยิบปิ่นที่ปักอยู่บนผมแทงเข้าไปใต้ซี่โครงสองครั้งจนเืไหลออกมาจึงช่วยให้เขาดีขึ้นพลางก้มหัวไปฉีกเสื้อของเขาเพื่อนำมาพันแผลอย่างเงียบๆ
นางลงมือด้วยความรวดเร็ว
นางหยิบยาที่พกติดตัวมาน้อยนิดออกมาเทลงบนแผลทำความสะอาดาแให้กับชายตรงหน้าอย่างคล่องแคล่ว ไม่มีความเก้ๆ กังๆ ทำให้ชายชุดดำรู้สึกว่าเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่เด็กแค่ไม่กี่ขวบแต่น่าจะเป็คนที่เคยผ่านการต่อสู้จนได้รับาเ็เืตกยางออกดูเป็เื่ปกติสำหรับนาง
แม้ว่าต้วนชิงิจะเพียงก้มหน้าลงมาแต่กลิ่นหอมละมุนบนร่างกายยังส่งกลิ่นไม่ขาดสายราวกับว่ามีพลังที่ช่วยให้คนจิตใจสงบ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
ครู่เดียวจิตใจของเขาก็ตกอยู่ในภวังค์เปลือกตาพลันหนักอึ้ง
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่ออดีตชาติต้วนชิงิเคยร่ำเรียนวิชาแพทย์เดิมทีนางแค่อยากเพื่อใช้ในการรักษาผิวที่ดำคล้ำของนางแต่พร์ด้านการแพทย์ของนางช่างสูงเหลือเกินถึงกับเคยได้รับการชี้แนะจากท่านอาจารย์ที่มีชื่อเสียง ดังนั้นจุดต่างๆที่ใช้ในการฝังเข็ม หากเป็แผลจากประเภทมีดหรือดาบ นางจะยิ่งช่ำชองเป็พิเศษ
ชายชุดดำเมื่อเห็นปิ่นที่แหลมของนางก็เกิดความตระหนกอยู่บ้างแต่เมื่อเห็นความคล่องแคล่วและสายตาที่นิ่งสงบ เขาจึงยอมอยู่นิ่งให้ช่วยเหลือ
เมื่อพันแผลเสร็จเรียบร้อยต้วนชิงิก็เช็ดมือที่เต็มไปด้วยเืไปบนเสื้อผ้าของชายชุดดำพลางเอ่ย “เ้าจะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ รีบพูดสิ่งที่้าแล้วก็ไปซะ”
เขาบุกเข้ามาทั้งที่รู้ว่าอันตรายเพื่อมาจับตัวหญิงสาวน้อยคนหนึ่งในจวนต้วนแสดงว่ามีวัตถุประสงค์ที่ไม่ธรรมดา แต่ต้วนชิงิเพิ่งกลับมาเกิดใหม่เป้าหมายของนางจึงมีเพียงการแก้แค้นและปกป้องคนที่จำเป็ต้องปกป้องนางไม่อยากเสียเวลาไปกับเื่ของคนที่ไม่เกี่ยวข้อง
หลังจากได้ฟังคำพูดของต้วนชิงิชายชุดดำถึงกับตะลึงไปชั่วครู่ “ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?”
เขาจับนางเป็ตัวประกันไว้แต่นางช่วยเขารักษาาแ เดิมทีนึกว่านางจะต้องเรียกร้องและมีเหตุผลต่างๆ นานาทว่าคาดไม่ถึงเมื่อนางพูดออกมาคือ ‘ให้เขารีบไป’
ต้วนชิงิขมวดคิ้ว “เื่นี้มันไม่น่าจะธรรมดาแล้ว... นอกจวนต้วนจะต้องมีคนอีกฝ่ายรอเ้าอยู่ใช่หรือไม่? เ้าถึงมาหลบข้างในนี้แต่อีกไม่นาน อีกฝ่ายจะต้องไล่ตามมาถึงที่นี่ ดังนั้นเ้ารีบไปจะดีกว่า”
คำพูดของต้วนชิงิที่ว่าจวนต้วนก็ไม่ใช่ที่ปลอดภัยอะไร
ชายชุดดำยิ่งตะลึงขึ้นไปอีกเขาดูเหมือนกำลังจะพูดอะไรอีกแต่ต้วนชิงิกลับขัดไว้ “ข้าไม่รู้และไม่อยากรับรู้เื่อะไรทั้งสิ้น ข้าแค่เดาเพียงเท่านั้น ดังนั้นตอนนี้เ้าไปได้แล้ว ไม่ต้องกังวลว่าความลับของเ้าจะรั่วไหล”
ชายชุดดำผงะไปครู่หนึ่ง “ข้านึกว่าเ้าเป็ผู้ใหญ่คนหนึ่ง”
ความตายแค่ปลายนิ้วกลับรู้จักรับมือทั้งแววตาที่ซ่อนความโกรธแค้นชิงชังไว้ภายใน สิ่งนี้ทำให้ชายชุดดำทำอะไรไม่ถูก
ความบังเอิญในวันนี้มากมายเหลือเกิน เด็กสาวคนนี้เหนือความคาดหมายเสียจริง!
ต้วนชิงิมองค้อนขวับ “ทุกเื่จะตัดสินจากอายุไม่ได้ ประสบการณ์ต่างหากจะทำให้เ้าเติบโต”
ชายชุดดำใช้แรงกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกเพื่อที่จะพูด “เ้าช่วยอะไรข้าสักอย่างหนึ่งจะได้หรือไม่?”
ต้วนชิงิยิ้มขึ้นด้วยความเ็า “ข้าไม่ได้ทำเพื่อเ้า แต่ทำเพื่อชื่อเสียงของข้าต่างหากดังนั้นความ้าของเ้า ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ข้าก็จะช่วย”
ใบหน้าของชายชุดดำนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งจึงหยิบของที่เก็บไว้ที่อกออกมา กล่าวเสียงต่ำ “ขอบใจสำหรับการให้อภัยแต่ข้าก็มีความลำบากใจเช่นกัน คนที่ไล่ตามข้ายังคงซุ่มอยู่นอกจวนหากข้าตายไปรบกวนช่วยนำของสิ่งนี้มอบให้องค์ชายสาม”
องค์ชายสามอย่างนั้นหรือ?
ผู้ที่หน้าตาหล่อเหลางดงามแต่กลับสิ้นพระชนม์ั้แ่เยาว์วัยผู้นั้นหรือ?
ผู้คนต่างรู้ว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีพระโอรสถึงแปดพระองค์ทุกพระองค์ต่างมีพระปรีชาสามารถ ประชาชนชื่นชมยกย่อง ทว่าองค์ชายสามพระปรีชาสูงส่งเสียดายที่ฟ้าดินให้เวลาน้อยเกินไปในชาติที่แล้วองค์ชายสามสิ้นพระชนม์ก่อนที่นางจะตายเพียงหนึ่งปี
ต้วนชิงิมองเข้าไปในดวงตาของชายชุดดำรู้สึกดำดิ่งลงไปด้วย
ในมือของชายชุดดำคือถุงผ้าสีดำเมื่อเปิดออกเผยให้เห็นถึงธนูวานซินโกวขนาดเล็กที่มีลวดลายดอกไม้วิจิตรงดงามถูกสลักอยู่บนนั้นนางรู้ได้ทันที นี่ไม่ใช่ของธรรมดาชิ้นหนึ่งแน่!
ยิ่งเป็ของที่ไม่ธรรมดาก็จะยิ่งนำภัยและความลำบากมากยิ่งขึ้นยิ่งไปกว่านั้น ต้วนชิงิเคยรู้จักของสิ่งนี้
คันธนูที่เย็นเยียบสามารถทะลวงไปถึงก้นบึ้งของหัวใจในใจของต้วนชิงิปรากฏภาพคลื่นที่โหมซัดอย่างถาโถม
ไม่ว่าจะผ่านไปอย่างไรธนูชวนเย่ว์กงก็ยังต้องกลับมาเจอกับนางอีก
คนผู้นี้ไปได้ธนูชวนเย่ว์กงมาจากไหน?
สายตาของชายชุดดำจ้องเขม็งไปที่ต้วนชิงิมือของเขายังมีแรงเฮือกสุดท้ายที่สามารถปลิดชีพนางได้โดยไม่ลังเลใจถ้าเกิดว่านางมีสายตาแห่งความโลภ ้าเป็ของตัวเองคนจำนวนไม่น้อยตายเพราะธนูชวนเย่ว์กงมานักต่อนักแล้วจะเพิ่มนางเข้าไปอีกคนก็ไม่เห็นเป็อะไร
ต้วนชิงิส่ายหัวเล็กน้อย “ของชิ้นนี้ข้าไม่รู้จัก แม้แต่ชาติที่แล้ว ข้าก็ไม่เคยได้ยินชื่อ”
คำพูดของและสีหน้าที่แสดงออกมาของต้วนชิงิทำให้เขาตกตะลึงสายตาของชายชุดดำเริ่มเลิ่กลั่ก “นี่เป็ถึงธนูชวนเย่ว์กง”
ในความทรงจำของต้วนชิงินางไม่เคยถูกลอบทำร้ายในจวนต้วนสามารถกล่าวได้ว่าเื่ทั้งหมดในคืนนี้กับชาติที่แล้วแตกต่างกันหรือจะพูดได้ว่าหลังจากที่กลับชาติมาเกิดจิตใจที่เปลี่ยนไปของนางจะทำให้เื่ราวต่างๆ เปลี่ยนตามไปด้วย?
ถ้าเป็เช่นนั้นในวันข้างหน้าจะมีเื่ที่เกินความคาดหมายของนางอีกเท่าไร?
พูดได้ว่าต้วนชิงิเองนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน
นางมองไปยังชายชุดดำพูดขึ้นเรียบๆ “ล้ำค่าขนาดนั้นเชียวหรือ?”
เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบนางจึงเอ่ยถาม “ดูจากท่าทางของเ้าแล้วอีกฝ่ายตามมาแย่งชิงของสิ่งนี้สินะ”
ชายชุดดำก้มหน้าลงไม่พูดอะไรต้วนชิงิพยักหน้าพูด “เื่นี้ข้าช่วยเ้าไม่ได้ต้องขออภัยด้วย”
ข้าช่วยไม่ได้จริงๆต้องขอโทษเ้าด้วย
มือที่หยิบธนูชวนเย่ว์กงสั่นเบาๆเพื่อธนูคันนี้ ลูกน้องของเขาตายจนเกือบหมดพูดได้ว่าคนที่ได้จะตายเพราะมัน ต่อให้ตายก็ไม่ยอมปล่อยมือจากมันแต่เขากลับไม่เคยเจอใครที่บอกว่าไม่้ามันมาก่อน...
