"เข้าใจพะยะค่ะ เ้าชายคลาส"
"ดีมาก เ้าทำถูกแล้ว"
ไม่นานก็มีคนมาพาตัวคุณชายริค ไวท์ไปยังวิหารศักดิ์สิทธิ์เพื่อเรียนรู้การใช้พลังของตนเอง แต่ครอสไม่ได้ตามไปด้วยเพียงสั่งให้คนสนิทของเ้าตัวตามไปทั้งหมด หากมีเหตุอะไรฉุกเฉินจะได้ช่วยเหลือกันทัน ร่างสูงโปร่งโบกมือลาแล้วตามคนอื่นขึ้นรถม้าไป บรรยากาศในวังเปลี่ยนจากหน้ามือเป็หลังมือทันที สายตาของแวมไพร์สูงศักดิ์มองทุกคนอย่างเอาเื่
"พวกเ้าจะต้องดูแลไวท์ให้ดี รู้ใช่ไหมว่ามันคือคำสั่งไม่ใช่คำสั่งธรรมดา...หากใครไม่ฟัง ข้าจะฆ่ามันด้วยมือของข้าเอง" ออร่าของ คลาสออกมาอย่างรุนแรง พื้นดินเริ่มสั่นะเืไปทั่วบริเวณบ่งบอกว่าแฝดผู้พี่ที่ไม่ค่อยเอาเื่เอาราวกับใครเอาจริง หากใครไม่ปฏิบัติตามจะต้องถูกลงโทษถึงขั้นไม่มีลมหายใจอย่างแน่นอน
"พะยะค่ะ/เพคะ เ้าชายคลาส" ทุกคนขานรับคำสั่งด้วยความเคารพอย่างหวาดกลัว ไม่คิดจะได้เห็นมุมนี้อีกครั้งหลังจากวางมือมานานแล้ว ท่าทางจะกลับมาเป็แบบเดิมอีกครั้ง
"ทำแบบนั้นดีแล้วหรือพะยะค่ะ ขู่ให้กลัวแบบนั้น" เลย์ถามด้วยความสงสัย
"ข้า้าให้พวกนั้นเคารพและดูแลมากกว่านี้ หากไม่ทำให้กลัวบ้างจะได้ใจกันไปใหญ่ ยังไงชื่อเสียงของครอสที่ทำไปทั่วมันก็พอจะช่วยข้าได้บ้าง" ไม่รู้จะขอบคุณหรือเสียใจดีที่มีน้องชายจอมเอาแต่ใจอาละวาดไปทุกที่ ถึงสมัยเรียนจะทำตัวเกเรจนมีฉายาว่าแฝดนรกแต่พอเริ่มโตเขาไม่มีนิสัยแบบนั้นแล้ว แตกต่างจากครอสที่ยังมีอยู่
ก็แค่ปลอมตัวเป็คลาสแล้วอาละวาดก็คงจะได้ผลอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ หรือบางทีไม่ต้องปลอมตัวก็ใช้นิสัยตัวเองตอนยังเด็กจัดการเลยให้สิ้นเื่สิ้นราวกันไป เอกสารมากมายยังคงมีจำนวนมากเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะจัดการไปเท่าไหร่ก็ยังมากเหมือนเดิม จนปัญญาที่จะจัดการแล้วจริงๆ ไม่ได้พิศวาสอยากจะครองราชย์เลย ถ้ายิ่งครองราชย์งานจะต้องมากกว่านี้อย่างแน่นอน พวกขุนนางก็ชอบมาหารือให้ไปแสดงตัวกันบ่อยเหลือเกิน ขยันจะหาเื่ให้พี่ของฉันตกที่นั่งลำบาก หารู้ไม่ว่าใครกันแน่ที่จะลำบาก
"ได้โปรดทรงพิจารณาอีกครั้งด้วยเถอะพะยะค่ะ หม่อมฉันอยากให้พระองค์ถวายเื่นี้แก่องค์จักรพรรดิ รัชทายาททำตัวไม่โปร่งใส"
"นี่เ้าจะบอกว่าท่านพี่โกงกินบ้านเมืองงั้นรึ" คลาสสถามเสียงเย็นแล้วแสยะยิ้มมุมปาก ทำเอาขุนนางคนนั้นถึงกับเหงื่อตกกับท่าทางของเ้าเมืองที่ปกครองเขตดินแดนทางใต้ในเวลานี้ ใครๆ ก็รู้ว่าแฝดรักพี่ชายมากขนาดไหน การจะเข้ามาบอกแบบนี้เสี่ยงมากพอสมควร
"พะยะค่ะ..." เสียงที่ตอบกลับนั้นสั่นอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ยังเสี่ยงตอบออกไป
"หึ! กล้ามากที่หาหลักฐานปลอมมาทำลายเชื้อพระวงศ์ ข้าตรวจสอบก่อนเ้าเสียอีก"
"แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก...แค่จะส่งเื่นี้ไปหาท่านแม่ ไปคุยกับจักรพรรดินีเอาเองแล้วกัน"
"เ้าชายคลาสพะยะค่ะ! ทรงไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย! " ขุนนางยศมาร์ควิสหน้าซีดปากสั่นไปหมด กลัวตายขึ้นมาทันทีเพราะโทษฐานใส่ร้ายเชื้อพระวงศ์ร้ายแรงไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว
"ข้าคิดว่าเ้าเอาเหตุผลของเ้าไปบอกท่านแม่แล้วกัน ข้าไม่อยากฟังเท่าไหร่"
"เลย์ส่งแขก"
"พะยะค่ะ ท่านคลาส"
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนของขุนนางคนนั้นที่ไล่หลังออกไป เื่แบบนี้เจอจนชินแล้วแต่เหมือนจะหนักข้อขึ้นกว่าเก่า จะต้องเป็พวกหวังล่มราชวงศ์เป็แน่ พวกมันตั้งใจจะเอาลูกครึ่งเทพัเป็พวกแล้วกำจัดเืบริสุทธิ์ทิ้งอย่างแน่นอน พวกสารเลวยังมีความพยายามเหลือเกิน ทีเื่งานไม่รู้จักพยายามแต่เื่นี้ไม่เคยลืมเลยจริงๆ
ตุ้บ!
"เคยคิดจะมาทางประตูวังบ้างไหม บินเข้าห้องทำงานคนอื่นเป็ว่าเล่นเลย" คลาสบ่นพลางทำงานต่อไป และคนที่มาไม่ใช่ใครที่ไหนเพราะหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้มีเพียงคนเดียวในจักรวรรดิ
"ท่านพี่รู้ได้ยังไงว่าเป็ข้า" ครอสถามพลางหัวเราะอย่างชอบใจ
"แวมไพร์ที่จะบินเข้ามาในเขตพลังเวทย์มนตร์ของข้ามาได้โดยไม่ได้รับอนุญาตมีไม่กี่คน ถ้าไม่ใช่คนที่มีพลังมากกว่าก็ต้องมีพลังเท่ากัน ซึ่งนั่นมันก็คือเ้านั่นเอง ครอส" คลาสบอกอย่างรู้ทัน ชอบบินมาหาเหมือนใกล้กันทั้งที่อยู่ไกลกันมาก รู้ว่ามีพลังช่วยทำให้มาถึงไวแต่จะมาอะไรบ่อยๆ
"ข้ามาถามเื่ไวท์ เป็ยังไงบ้าง" ครอสถามด้วยสีหน้าจริงจังไร้แววตาขี้เล่นในยามปกติ
"ยังไม่มีอะไรผิดปกติแต่คนในวังของข้าชอบทำตัวแปลกๆ กับไวท์ เลยจัดการขั้นเด็ดขาดไปแล้วจะจบเื่"
"สมเป็ท่านพี่คลาสใช้อำนาจในการ แก้ปัญหา"
"ไม่ต่างจากเ้าหรอก อย่ามาทำเป็พูดดี"
สองพี่น้องฝาแฝดต่างพากันหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเพราะต่างคนต่างรู้ดีว่าอีกคนคิดยังไง จะเรียกว่าเป็พลังของแฝดก็เป็ไปได้ เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกลิ่นเืที่คุ้นเคยทำให้ทั้งคู่ปรับสีหน้าให้เป็ปกติ แล้วรอการทักทายจากคนที่กำลังจะเข้ามา
"เ้าชายคลาสครับ ไปกินข้าวเย็นครับ เอ๊ะ! เ้าชายครอสอยู่ด้วยหรือพะยะค่ะ" คำสนทนาทักทายที่ต่างกันทำให้ครอสขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ ตรงเข้าไปหาร่างสูงโปร่งทันทีจนใกล้ในระยะลมหายใจเท่านั้น ไวท์รีบผลักออกไปแต่เหมือนจะไม่สามารถทำแบบนั้นได้เพราะความแตกต่างของพลัง
"เ้าชายครอสจะทำอะไรพะยะค่ะ หม่อมฉันทำอะไรผิด"
หมับ!
"หยุดเดี๋ยวนี้นะครอส! เ้ากำลังทำให้ไวท์กลัว" คลาสรีบตามมาทันทีที่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวบางอย่างของแฝดผู้น้อง อารมณ์ไม่คงที่ของอีกฝ่ายทำให้ข้าวของในห้องเริ่มสั่นไปมาเล็กน้อย
"ทำไมถึงใช้าาศัพท์กับข้า แต่พูดสามัญชนแบบท่านพี่คลาส ข้าอยากได้แบบนั้นบ้าง" ที่แท้ก็อยากให้พูดแบบนั้นบ้าง นึกว่าจะมาฆ่ากันซะแล้ว ฝาแฝดเอาใจยากเหมือนกัน อันตรายด้วย
"ใจเย็นกันทั้งคู่เลยนะครับ เอาเป็ว่าจะเรียกแบบธรรมดากันทั้งคู่เลยดีไหมครับ"
"ดี / ดี" ตอบพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"แล้วอยากให้เรียกว่าพี่เหมือนที่ผมเรียกพี่คีย์ด้วยไหมครับ"
"เรียก / เรียก"
ตอบพร้อมกันอีกแล้ว บางทีก็ไม่เข้าใจความคิดของฝาแฝด
"ถ้างั้นไปกินข้าวกันเถอะครับพี่คลาส พี่ครอส" ทั้งสองพยักหน้าแล้วเดินตามไวท์ไป
การเรียนกับคนมีเวทย์มนตร์ยากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ ใช้ทั้งพลังและสมาธิเป็อย่างมาก ไปเรียนวันแรกก็โหดมากแล้ว วันต่อไปจะเป็ยังไง โชคดีมากที่เป็ผู้ชาย ถ้าเป็ผู้หญิงคงจะร้องไห้ไปแล้วแน่ๆ โหดเหลือเกิน หรือเพราะเป็กัปตันชมรมมาก่อนเลยไม่ได้รู้สึกโหดอย่างที่คิดเอาไ
"ไวท์ เ้าเป็อะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้น" คลาสถามด้วยความเป็ห่วง
"นั่นสิ ทำไมสีหน้าเ้าไม่ดีเลย" ครอสเองก็สงสัยถึงอาหารจะอร่อยแต่ก็ห่วงคนร่วมโต๊ะเหมือนกัน
"คิดเื่เรียนวันนี้ครับ"
"คิดทำไม มันยากตลอดอยู่แล้ว เ้าเพิ่งไปเรียนวันแรกมันไม่ง่ายนักหรอก" เด็กคนนี้เครียดก่อนทำไม สมัยเขาเรียนมันก็ยาก กว่าจะทำอะไรได้มันไม่ง่าย จะมาเก่งภายในวันเดียวมีที่ไหนกัน
"อย่าไปคิดขนาดนั้นไวท์ ทุกอย่างมันต้องเรียนรู้กันหมด ตอนข้าเรียนยังใช้เวลาเกือบ 30 ปี ที่นี่มันเรียนยาวเพราะพวกเรามีอายุที่ยืนยาว" ครอสบอกพลางกินอาหารต่ออย่างเอร็ดอร่อย
จริงด้วยสิ! เขาลืมไปเลยว่าที่นี่มีอายุยาวนานกว่าโลกมนุษย์ ทำให้การเรียนค่อนข้างเยอะและมีหลักสูตรที่หลากหลาย คงจะต้องปรับตัวอีกมากสำหรับการอยู่ที่นี่เสียแล้วล่ะ
"ข้าจะไปส่งเ้าเองไวท์ ครอสก็กลับไปได้แล้ว ไม่มีข้าวที่บ้านกินหรือไงกัน" คลาสบ่นพลางจูงมือไวท์ไปยังห้องนอนของอีกฝ่ายไป
"ข้าไปก็นอนไม่หลับ มารอนอนพร้อมกันเนี่ย" ครอสตอบพลางทำสีหน้าไม่สู้ดี นอนด้วยกันมาั้แ่เด็กจนโตแล้วจู่ๆ ให้มาแยกกันนอนใครมันจะไปหลับลงกัน ถึงการจะเดินทางมาหามันจะลำบากแต่ก็อดทนมาหลายวันแล้ว วันนี้มานอนด้วยบ้างจะเป็อะไร
"ถ้างั้นก็มานอนด้วยกันทั้งหมดเลยครับ ไม่ต้องเถียงกัน" ไวท์บอกพลางจูงมือแฝดไปด้วยพร้อมกันพลางเปิดประตูห้องนอนเข้าไป สร้างความแปลกใจให้กับทั้งคู่มากว่าคนอายุน้อยกว่ากำลังคิดอะไรกันแน่ การชวนนอนแบบนี้มันไม่ได้หรือเปล่า
"เ้าจะชวนใครไปนอนด้วยแบบนี้ไม่ได้ เข้าใจหรือเปล่าไวท์" คลาสรีบท้วงทันทีเพราะเข้าใจถึงความต่างของวัฒนธรรมต่างโลก
"เพื่อนกันก็นอนด้วยกันได้ครับ เหมือนเวลาไปชมรมไงครับ" เขาว่ามันก็ปกติที่จะนอนพร้อมกันแบบเพื่อน คิดอะไรอยู่กันแน่ คนอายุมากกว่าคิดเยอะไปหรือเปล่า
"ไม่เป็ไรไวท์ ข้าจะลากครอสไปนอนด้วยกันเอง" คลาสบอกพลางลากครอสไปยังห้องนอนของตนเองด้วยความเร็วของสัญชาติญาณแวมไพร์ เพราะไม่อยากให้ครอสหาทำอะไรแปลกๆ ที่นี่มีทั้งแบบผู้ชายและผู้หญิง ถึงจะอยู่ในยุคสมัยโบราณแต่การที่ผู้ชายคบกันไม่แปลกสำหรับที่นี่
ใบหน้าหวานสงสัยที่ฝาแฝดมีท่าทีแปลกไปแต่ก็เดินเข้าไปนอนในห้องของตนเองแต่โดยดี และมีผู้ติดตามทั้งหมดคอยเฝ้าหน้าประตูหน้าและหลัง การรักษาความปลอดภัยสูงสุดเพราะไม่อยากให้เกิดเื่เลวร้ายขึ้นอีก แต่นอกรั้ววังก็ยังมีการปะทะกันอย่างต่อเนื่อง นั่นหมายความว่ามีคนรู้แล้วว่าลูกครึ่งเทพัย้ายสถานที่นอนพักแล้ว
