~ ด้านในที่พักตระกูลหลี่ ~
ขณะนี้หลี่หยุนเฟิง นาหลันเสี่ยวฉี เสิ่นชิงและโม่หยุนซีกำลังมองออกไปด้านนอก พวกเขาเห็นว่าหลี่ชิงหยุนพยายามจะรักษาอาการาเ็ของชายชราผู้นั้น
โม่หยุนซีไม่พอใจในเื่นี้อย่างยิ่ง ชายชราผู้นี้เกือบจะฆ่านาง แต่หลี่ชิงหยุนกลับรักษาให้กับชายชราแทน นางจึงรู้สึกขุ่นเคืองต่อหลี่ชิงหยุนไม่น้อย
จากนั้นนางหันไปถามเสิ่นชิงที่อยู่ข้างๆ "เสิ่นชิง เหตุใดนายน้อยหลี่ถึงรักษาชายชราผู้นั้น?"
เสิ่นชิงที่ได้ยินคำพูดของโม่หยุนซีก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ แม้แต่นาหลันเสี่ยวฉีเองก็เช่นกัน "องค์หญิง ท่านไม่เห็นใบหน้าที่หวาดกลัวของชิงหยุนหรือ?"
"ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวชายชราผู้นั้นจริงๆ" โม่หยุนซีพ่นลมหายใจอย่างเ็า แต่มันกลับทำให้บุคลิกของนางดูน่ารักไปอีกแบบ
เมื่อเห็นว่าองค์หญิงไม่เข้าใจหลี่ชิงหยุนดีพอ เสิ่นชิงจึงต้องอธิบาย "ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ในความเป็จริงต่อให้ชิงหยุนจะต่อกรกับนักสู้ระดับสูงกว่านี้ เขาก็ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย แล้วอะไรที่ทำให้ชิงหยุนหวาดกลัวเช่นนี้? ข้าเชื่อว่าเขากำลังคิดแผนการบางอย่างและกำลังแสดงละครต่อหน้าชายชราอยู่"
นาหลันเสี่ยวฉีก็พูดเสริมจากเสิ่นชิง "ข้ารู้จักกับอาหยุนมา 3 ปี ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่ข้าเคยเห็นเขาหวาดกลัว นั่นคือเหตุผลที่พวกเราต้องปล่อยให้เขารักษาชายชราคนนั้น เมื่ออาหยุนข้ามาในตระกูล พวกเราค่อยถามเขาทีหลัง"
เมื่อเห็นว่านาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงเชื่อใจหลี่ชิงหยุนอย่างมาก โม่หยุนซีจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ และสังเกตการณ์อย่างเงียบๆ
. . .
~ ด้านนอกที่พักตระกูลหลี่ ~
ตอนนี้หลี่ชิงหยุนกำลังฝังเข็มแรก เขาปล่อยฉีต้นกำเนิดของเขาเข้าสู่ร่างกายของชายชราในทันที
"อั๊ก!" ชายชรารู้สึกเ็ปอย่างมาก แต่มันต้องกัดฟันสู้ เพราะรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังเติมเต็มหยางฉีที่ขาดหายไปในร่างกายของมัน
"อดทนสักครู่" หลี่ชิงหยุนเริ่มฝังเข็มอย่างต่อเนื่องเพื่อส่งฉีต้นกำเนิดเข้าสู่ร่างกายชายชราโดยตรง ฉีต้นกำเนิดมีความสามารถตามชื่อของมัน แม้ว่าชายชราจะขาดหยางฉีอย่างมาก ฉีต้นกำเนิดจะสามารถเติมเต็มส่วนที่ขาดนั้นได้อย่างง่ายดาย
ผ่านไปเกือบ 10 นาที ตอนนี้เขารักษาให้ชายชราเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าของเขาซีดและเหงื่อออกมาก บ่งบอกว่าร่างกายของเขาสูญเสียพลังฉีไปมากโข
ชายชราลุกขึ้นยืนพร้อมใส่เสื้อ ตอนนี้มันรู้สึกว่าพลังหยางของมันกำลังกลับมาอย่างช้าๆ "ฮ่าๆๆๆ นายน้อยหลี่ เ้าช่างน่าทึ่งจริงๆ"
ชายชรากลับคำพูดที่ใช้เรียกจากเ้าหนูเป็นายน้อยหลี่อย่างรวดเร็ว ตอนนี้ชายชรารู้สึกดีใจอย่างมาก "ข้ามีนามว่าหยางฉี หากเ้าไปที่เมืองหลวงเมื่อใด ข้าจะช่วยเ้าโฆษณาและเปิดร้านยาให้กับเ้า แต่ที่เหลือเ้าต้องพึ่งพาความสามารถของเ้าเอง"
หยางฉีหยิบตราสีทองส่งให้กับหลี่ชิงหยุนและเอ่ยว่า "ด้วยสิ่งนี้ เ้าจะสามารถเข้าไปศึกษาหาความรู้จากห้องสมุดในเมืองหลวงได้ และมันยังมีสิทธิประโยชน์อีกหลายๆอย่าง"
"ขอบคุณมากผู้าุโหยาง" หลี่ชิงหยุนดีใจอย่างมาก เพียงเท่านี้เขาสามารถศึกษาอักษรรูนที่เขา้าได้ อีกทั้งยังมีสิทธิประโยชน์มากมาย นี่คือโชคลาภจริงๆ
"นายน้อยหลี่ เ้ารู้อะไรเกี่ยวกับการทำลายล้างของตระกูลหยานบ้างหรือไม่?" หยางฉีถามขึ้นมา
หลี่ชิงหยุนส่ายหน้าและถอนหายใจ "แม้ตระกูลหลี่และตระกูลหยานจะเป็ศัตรูกัน แต่ในความเป็จริงพวกเราแทบจะไม่เคยฆ่าฟันกันเลย และแข่งขันกันทางธุรกิจเท่านั้น"
หยางฉีก็เคยได้ยินเหตุการณ์แบบนี้จากระดับสูงของตระกูลเล่ยเช่นกัน ดังนั้นมันจึงเชื่อคำพูดของหลี่ชิงหยุนโดยธรรมชาติ "เอาล่ะ ข้าไม่รบกวนเ้าแล้ว ข้าจะไปที่ตระกูลหยานก่อน"
จู่ๆมันนึกบางอย่างได้ พลางหยิบหยกสื่อสารออกมาจากแหวนเก็บของส่งให้กับหลี่ชิงหยุน "เมื่อข้าได้โสมเก้าตะวัน ข้าจะติดต่อไป"
"เข้าใจแล้ว ผู้าุโหยาง ขอให้ท่านเดินทางปลอดภัย" หลี่ชิงหยุนคำนับด้วยความเคารพ
ทหารของตระกูลเล่ยทั้งหมดออกจากสถานที่ในเขตตระกูลหลี่และติดตามหยางฉีออกไป
ตอนนี้ด้วยตราสีทองที่หยางฉีได้ให้หลี่ชิงหยุน เปรียบเสมือนเครื่องรางที่ใช้ป้องกันจากมหาอำนาจต่างๆในเมืองหลวงได้เป็อย่างดี
หลี่ชิงหยุนเดินกลับเข้าไปในลานบ้าน เขาเห็นหลี่หยุนเฟิง นาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงออกมาต้อนรับ "ข้ากลับมาแล้ว"
"อาหยุนเ้ากำลังวางแผนอะไรอยู่? ดูจากการแสดงของเ้าแล้ว เ้ากำลังทำเื่ไม่ดีอย่างแน่นอน" นาหลันเสี่ยวฉีถามหลี่ชิงหยุน นางเองก็อยากรู้เหตุผลในเื่นี้
"ฮิฮิฮิ ฉีฉีของข้า เข้าใจข้าดีที่สุดจริงๆ" หลี่ชิงหยุนชมเชยนาหลันเสี่ยวฉีที่มองเห็นผ่านการแสดงของเขา
"ข้าใส่พลังฉีชนิดพิเศษเข้าสู่ร่างกายของชายชราผู้นั้น สิ่งนี้เปรียบเสมือนะเิเวลาที่ข้าฝังไว้ เมื่อเปิดใช้งานฉีของข้าที่ผสมอยู่กับฉีของชายชรานั้นจะะเิจากภายใน นั่นหมายความว่าตอนนี้ชีวิตของชายชราอยู่ในกำมือของข้าแล้ว ... อีกทั้งข้ายังได้สิทธิพิเศษของราชวงศ์มาอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ" หลี่ชิงหยุนอธิบายให้ทุกคนฟัง พร้อมกับหัวเราะอย่างชั่วร้าย
"เ้าช่างเ้าเล่ห์เสียจริง" นาหลันเสี่ยวฉีอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว หลังจากได้ยินแผนการของเขา
"หากข้ามีพลังมากพอที่จะต่อสู้กับมันได้ ข้าคงไม่ใช้วิธีการเช่นนี้... แต่ตอนนี้ข้ายังอ่อนแอเกินไปจริงๆ" หลี่ชิงหยุนพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่ เขาทำได้เพียงยอมรับว่าตอนนี้ตัวเขาเองยังอ่อนแอเกินไป
เมื่อได้ยินเช่นนั้นราหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงเดินเข้ามากอดแขนของหลี่ชิงหยุนไว้ทั้งสองข้าง พวกนางรู้ว่าตอนนี้เขากำลังเผชิญอยู่กับอะไร ถ้าเขาพลาดเพียงแค่ก้าวเดียว จุดจบที่รออยู่มีเพียงความตายเท่านั้น!
"ข้าไม่เป็ไร ข้าจะไปฝึกฝนสักพัก" หลี่ชิงหยุนยิ้มให้กับทั้งสองสาวบ่งบอกว่าเขาสบายดี และไม่จำเป็ต้องกังวล
เขากำลังจะเดินไปที่ห้อง แต่เขาเห็นโม่หยุนซีกำลังเดินตรงมาที่เขา
"หลี่ชิงหยุน พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางพร้อมกันกับพวกเ้า" โม่หยุนซีเข้ามาพูดคุยกับหลี่ชิงหยุน
หลี่ชิงหยุนรู้สึกแปลกๆที่องค์หญิงริเรื่มที่จะพูดคุยกับเขา "องค์หญิงท่านแน่ใจหรือ? ข้ามีสถานที่ที่ต้องแวะระหว่างทาง การเดินทางอาจล่าช้าไปเล็กน้อยกว่าจะไปถึงเมืองหลวง"
หลี่ชิงหยุนจำเป็ต้องหาสมุนไพรเพิ่มเติม ดังนั้นเขาจะไม่รีบตรงไปยังเมืองหลวงแน่นอน
"ไม่เป็ไร ข้าเองก็กำลังเบื่อเช่นกัน ออกเดินทางกับพวกเ้าก็ไม่เสียหายอะไร" โม่หยุนซีพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก่อนหน้านี้นางได้ยินแผนการของหลี่ชิงหยุนแล้ว นางเริ่มประทับใจเขาอย่างมาก ชายหนุ่มผู้นี้เรียกได้ว่าเขามีความสามารถในทุกด้านจริงๆ ความฉลาดของเขาก็ไม่น้อยเช่นกัน
หลี่ชิงหยุนพยักหน้าตอบรับ จู่ๆเขาหยิบขวดยาบางอย่างขึ้นมาและยื่นให้แก่โม่หยุนซีโดยตรง "องค์หญิงนี่คือยาก่อตั้งรากฐาน ก่อนหน้านี้ข้าเห็นว่าท่านกำลังจะทะลวงเข้าสู่ระดับลมปราณหยกขั้นสมบูรณ์แบบแล้ว ด้วยยาเม็ดนี้จะช่วยสร้างรากฐานที่มั่นคงและยังช่วยเื่การไหลเวียนฉีให้ราบรื่นขึ้นอีกด้วย"
"ขอบใจเ้ามาก" โม่หยุนซีพยักหน้าขอบคุณ และมีรอยยิ้มที่เขินอายบนใบหน้า นางเองมาจากราชวงศ์และไม่ได้ขาดแคลนยาประเภทนี้ แต่นางก็ไม่้าปฏิเสธเขาเช่นกัน
"องค์หญิงพักผ่อนให้สบาย ข้าขอตัว" หลี่ชิงหยุนพูดจบ เขาเดินไปที่ห้องนอนของเขาทันที
โม่หยุนซีมองไปที่แผ่นหลังของหลี่ชิงหยุนที่กำลังเดินจากไป และยิ้มเบาๆกับตัวเอง 'เขาช่างน่าค้นหาจริงๆ'