สีหน้าของอวี๋ฉี่เจ๋อยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เพียงเอ่ยกับซ่งเหนียนที่อยู่ด้านนอกประตูว่า “ส่งแขก”        ขณะเว่ยหมิ่นหยัดกายลุกขึ้น นางมองอวี๋ฉี่เจ๋อครู่หนึ่ง พบว่าดวงตาของเขาดำขลับดุจดวงดาวในเดือนหนาว ราวกับสามารถมองทะลุจิตใจผู้อื่น ไม่รู้เช...