เหอตังกุยแย้มยิ้มช้าๆ พลางเอ่ย “ฝั่งหนึ่งเป็นแม่แท้ๆ ของเขา อีกฝั่งเป็นพี่ชายห้าของเขา ทั้งสองล้วนเป็นเจ้านายของบ้านที่ฐานะสูงกว่าข้ามากนัก ข้าไม่มีค่าพอจะเอื้อมมือไปถึงรองเท้าของคนในบ้านเสียด้วยซ้ำ แล้วจะให้ข้าไปก้าวก่ายความแค้นระหว่างแม่ลูก...