“ครูหลิน ถ้าผมผ่านเข้าแข่งขัน ครูจะจูบให้กำลังใจผมด้วยใช่ไหม” เฉียนตัวตัวพูดพลางหรี่ตามองหลินซวงด้วยสายตาเ้าเล่ห์
“ไสหัวไปเลย ครูจะบอกเธอให้นะเฉียนตัวตัว ถ้าเธอผ่านไปแข่งไม่ได้เธอก็ไสหัวไปได้เลย ในห้องของฉันไม่มีนักเรียนโรคจิตแบบเธอ”
“แหะๆ ครูหลิน ถ้าครูคบกับคุณไฮว่ ครูก็เป็เมียคนที่ห้านะ แต่ก็ไม่เลวเลยอย่างน้อยติดสิบคนแรก” เซวียนต้าจู้พูดยิ้มๆ
“เด็กบ้า เซวียนต้าจู้ ครูจะบอกเธอให้นะ ถ้ากัวไฮว่เข้าไปแข่งขันไม่ได้เธอก็เตรียมกลับไปผัดข้าวได้เลย” หลินซวงมองเซวียนต้าจู้ที่เดิมทีดูออกจะซื่อสัตย์หนักแน่นแล้วตะคอกด้วยเสียงดัง
“คุณไฮว่ รอผมก่อน ครูหลินบอกว่าถ้าคุณได้เข้าร่วมการแข่งขันเธอจะเป็เมียคนที่ห้าของคุณ” เซวียนต้าจู้ะโเสียงดังไล่หลังกัวไฮว่
เวลาเก้าโมงเช้า ทั้งห้องประชุมก็เต็มไปด้วยผู้คนถึงขั้นว่าตามทางเดินก็มีผู้คนแน่นขนัด
“มาดูเร็ว คนที่ใส่ชุดนักเรียนพวกนั้น เป็นักเรียนโรงเรียนอี้จงสุดหล่อสามคนกับสาวสวยสี่คนนั่นเป็นักเรียนโรงเรียนชีจงทางนั้นเป็นักเรียนโรงเรียนหยางกวงสาวผมยาวทางนั้นคือหลินเซี่ยวแห่งโรงเรียนจิ่วจง สวยมากเลย เก่งพอๆกับถังซีและซูเยี่ยเลยล่ะ” เด็กหนุ่มที่อยู่กลางฝูงชนคนหนึ่งชี้ไปตรงยังคนที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นแล้วพูดขึ้นกับผู้คนที่อยู่รายรอบ
“พี่เซี่ยวเซี่ยว พี่ดูนักเรียนฟู่จงพวกนี้สิ ไร้มารยาทจริงๆ ไม่รู้จริงๆว่าทำไมครูต้องให้พวกเรามาดูการคัดเลือกของพวกเขาด้วยพวกเขาไม่ว่าใครเข้าแข่งขันก็เหมือนๆ กันหมดแหละตาโรคจิตข่งเสวียนนั่นทำให้มู่หรงเวยเวยได้ที่หนึ่งการแข่งขันต่อสู้การแข่งความรู้ครั้งนี้มู่หรงเวยเวยคนเดียวไม่มีทางได้ที่หนึ่งหรอก” อวิ๋นซางพูดเบาๆ กับนักเรียนชายที่อยู่ข้างๆ
“อวิ๋นซาง ฟู่จงไม่ธรรมดาเลยนะ เธอลองคิดดูสิ ฟู่จงมีโหยวโยวโยวพี่สาวเธอโหยวโยวโยวบอกว่าถังซีกับซูเยี่ยก็พอๆ กับเธอแถมยังมีเฉียนตัวตัวนักเรียนซ้ำชั้นอีก คนเทพๆ แบบนั้น ศัตรูตัวฉกาจของพวกเราครั้งนี้ก็ยังเป็ฟู่จงนะ” หลินเซี่ยวพูดเสียงเบา
“หลินเซี่ยวอย่าบอกนะว่าโรงเรียนจิ่วจงของพวกเธอไม่มีคนสมัครสมาชิกเว็บบอร์ดโรงเรียนฟู่จงน่ะครั้งนี้โรงเรียนฟู่จงของเราให้กัวไฮว่เป็ผู้เข้าคัดเลือกเธอยังคิดว่าโรงเรียนฟู่จงยังเป็เหมือนฟู่จงในครั้งนั้นอีกเหรอคนที่ได้ที่หนึ่งครั้งนี้จะต้องเป็ผลผลิตจากโรงเรียนจิ่วจงกับโรงเรียนหยางกวงของพวกฉันแน่”
“ฮ่าๆ เฉียวมู่อย่าคิดว่าโรงเรียนหยางกวงของเธอขุดเด็กหัวกะทิมาได้แล้วจะได้ที่หนึ่งในครั้งนี้นะคนที่ได้ที่หนึ่งมาจากโรงเรียนอี้จงของพวกเราแน่” นักเรียนตัวอ้วนสูงราวหนึ่งเมตรหกสิบหนักราวหนึ่งร้อยกิโลกรัมคนหนึ่งมองเฉียวมู่ที่มาจากโรงเรียนหยางกวงแล้วพูดขึ้นเสียงดัง
“อาคิวเดี๋ยวถึงเวลาพวกเธอก็จะรู้เองว่าโรงเรียนอี้จงของเธอกับโรงเรียนหยางกวงนั้นต่างกันลิบลับก็เหมือนความสูงของฉันกับเธอนั่นล่ะ ถ้าตาไม่บอดก็คงจะมองออก” เฉียวมู่พูดยิ้มๆ
“จริงเหรอ เฉียวมู่ ดูท่าส่วนสูงฉันกับเธอต่างกันไม่น้อยเลยนะ” เด็กหนุ่มใส่หมวกเบสบอลที่อยู่ไกลๆ ยืนแล้วพูดขึ้น
“หลี่เอ้าโรงเรียนชีจง ฉายาคอมพิวเตอร์” หลังจากที่โรงเรียนชีจงคัดเลือกผู้เข้าแข่งขันเสร็จสำนักข่าวอู่เฉิงก็ได้เขียนคอลัมน์ข่าวเอาไว้เช่นนี้และได้เขียนถึงความสามารถส่วนบุคคลอันที่จริงหลี่เอ้าคนคนนี้สามารถล้มเฉียวมู่ได้เลย
“หลี่เอ้า ถ้าฉันจำไม่ผิด นายก็เคยสมัครสอบเข้าฟู่จงทำไมถึงไม่ได้เข้ารับเข้าเรียนเหรอ ไม่งั้นวันนี้พวกเราก็ไม่ต้องมาแข่งแล้วมีแกแบกโรงเรียนฟู่จงเอาไว้ ฉันเทียบไม่ติดแน่เลย ฮ่าๆ” คนอ้วนที่ชื่ออาคิวพูดยิ้มๆ
เมื่ออาคิวที่อยู่ตรงหน้าพูดจบ ก็พาสายตาตกลงมายังร่างของหลี่เอ้าหลี่เอ้า ฉายาคอมพิวเตอร์ เขาฉลาดเกินกว่าจะทำเื่โง่ๆ หลังจากสอบเข้ามอปลายเขาใช้ประโยชน์จากความสามารถด้านคอมพิวเตอร์ของเขาในการแฮ็กระบบสอบของโรงเรียนฟู่จงเปลี่ยนคะแนนสอบของตนจาก 990 เป็ 999 คะแนนกลายเป็ลำดับที่หนึ่งแทนหนานกงหลิงโม่ แต่ไม่ทันจะมีหนังสือแจ้งลงมาก็ดันถูกคนรายงาน จากนั้นก็ไม่อาจเป็นักเรียนของฟู่จงได้
“เ้าอ้วน ถ้าแกอยากตายฉันจะช่วยแกเอง” หลี่เอ้าไม่ได้เอ่ยขึ้นแต่เป็เด็กหนุ่มข้างๆ คนหนึ่งที่ใส่เสื้อลายพรางทั้งตัวดูไม่เข้ากับผู้คนในหอประชุมเลยสักนิด ก้าวขึ้นมาข้างหน้าแล้วก็ลุกขึ้นมา
“เฮยโก่ว โรงเรียนชีจง!” ในกลุ่มฝูงชนมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออาคิวมองเฮยโก่วที่มีไอสังหารอยู่เต็มใบหน้า ก็เด้งก้นลุกออกมาจากที่นั่งไม่พูดจา เสื้อด้านหลังของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“อย่าวุ่นวายกัน การคัดเลือกของโรงเรียนฟู่จงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว” หลินเซี่ยวพูดไกล่เกลี่ย ทุกคนจึงมุ่งสายตาไปที่เวทีของหอประชุมโรงเรียน
“การแข่งขันรอบคัดเลือกแข่งความรู้ของโรงเรียนฟู่จงกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วไม่ขออะไรมากนะครับ ขอให้ทุกคนปิดโทรศัพท์ หากไม่เคารพกฎของโรงเรียนฟู่จงเช่นนั้นก็เชิญออกไปได้เลย ถึงโรงเรียนพวกเธอจะไม่กล้าไล่ แต่พวกเราฟู่จงกล้า” หลี่สวินอวี้ใส่ชุดจงซัน[1]ทั้งตัว ยืนพูดเสียงดังฟังชัดอยู่บนเวที
“อะแฮ่มๆๆ วันนี้ผอ.มีกลิ่นเหล้าอีกแล้ว” นักเรียนที่ตั้งอยู่แถวหน้าพูดพลางหน้าถอดสีเป็เพราะพวกเขานั่งอยู่ล่างเวที จึงได้กลิ่นเหล้าอบอวลชัดเจน
“เริ่มกันเถอะ ให้ผู้เข้าแข่งขันขึ้นเวที” หลี่สวินอวี้พูดเสียงดัง “อึ้งอะไรอยู่ เสียงปรบมือล่ะ”
“แย่แล้ว เตรียมที่นั่งมาแค่ยี่สิบเจ็ดที่ วันนี้มีผู้แข่งขันยี่สิบแปดคนลืมเสริมให้เด็กนั่น” เมื่อเห็นว่าผู้เข้าแข่งขันเดินเข้ามาก็หัวหน้าเจี่ยจากฝ่ายโลจิสติกโรงเรียนฟู่จงก็พลันตระหนกขึ้นมาเพราะที่นั่งน้อยไปหนึ่งที่
“กัวไฮว่ใช่ไหม เพราะว่าที่นั่งตรงนี้ถูกสั่งทำไว้ที่นั่งของเธอยังมาไม่ถึง เธอช่วยยอมถูไถนั่งตรงนี้ก่อนได้ไหม” เจี่ยอวิ๋นเทาพูดกับกัวไฮว่พลางชี้ไปยังเก้าอี้ม้านั่งธรรมดาตัวหนึ่ง
“ได้ครับ ยังไงซะผมก็มาทีหลัง ผมนั่งตรงนั้นได้” กัวไฮว่มองเจี่ยอวิ๋นเทาแล้วพูดยิ้มๆ
“ทำบ้าอะไรเนี่ย ที่นั่งน้องสี่ไม่เหมือนกับคนอื่นได้ไงกัน” วันนี้มีเื่ใหญ่ หลี่เย่าไปอเมริกาจึงมาไม่ได้ หวังเซิงเองก็กลับมาไม่ได้แต่เจี่ยหยวนของเราว่างจึงมาร่วมได้ เจี่ยอวิ๋นเทาเป็ลุงแท้ๆ ของเจี่ยหยวนแต่เจี่ยหยวนเคยบอกไว้ว่า...กูเกลียดมึงตั้งนานแล้ว
“เ้าอ้วน แกะโอะไร เขามาทีหลัง มีที่นั่งให้ก็ไม่เลวแล้ว” หลี่สวินอวี้ผู้มีกลิ่นเหล้าติดตัวพูดขึ้นกับเจี่ยหยวน
“นายท่าน ยังไงผมก็เป็หนึ่งในผู้สนับสนุนการแข่งขันวิชาการนะครับเื่นี้ผมก็ควรจะยุ่งสักหน่อยใช่ไหมล่ะ” เจี่ยหยวนพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด
“ที่นี่คือฟู่จง ฉันเป็คนใหญ่โตของที่นี่ ฉันบอกยังไงก็ต้องตามนั้นไม่เคารพกันก็ออกไป” หลี่สวินอวี้พูดเสียงดัง
“นายท่าน คุณชนะแล้วล่ะ” พูดจบเจี่ยหยวนก็ย้ายก้นลุกออกจากที่นั่ง ให้ตายเถอะ พ่ายแพ้ในโรงเรียนฟู่จง
“เริ่มเลยเถอะ รอบแรกเป็หนึ่งร้อยคำถามที่ต้องตอบ” หลี่สวินอวี้พูดจบคอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างหน้าทั้งยี่สิบแปดคนก็แสดงคำถามขึ้นมา
“กัวไฮว่ เธอใช้อันนี้นะ หัวข้อก็เป็คำถามในคลังแหละเธอจะต้องผ่านการทดสอบรอบแรกให้ได้นะ ฉันอุตส่าห์พนันฝ่ายนายไปแสนนึง” เจี่ยอวิ๋นเทาพูดพลางยื่นโน้ตบุ๊คไปให้กัวไฮว่ แล้วก็ให้คนยกโต๊ะเล็กๆขึ้นมาตัวหนึ่ง
[1] ชุดสูทสีเทาแบบดร.ซุนยัดเซ็น