“เยี่ยมมาก เ้าหนู! ”
เชียนหลินมองมาที่ผมแต่สายตาของเขากลับไม่ได้เต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างที่ควรจะเป็มันเผยให้เห็นความหมายบางอย่างที่ซ่อนอยู่ราวกับจะพูดว่า “เ้าเด็กนี่ถูกยั่วยุแค่นิดๆ หน่อยๆ ก็หลงเชื่อจนตกปากรับคำซะแล้ว”
ภารกิจครั้งนี้ความยากอยู่ที่ระดับ B และดูเหมือนไม่ใช่เื่ง่ายที่จะทำเพียงลำพัง
แต่ช่างเถอะ คนจริงพูดแล้วย่อมไม่คืนคำคำไหนต้องเป็คำนั้น!
ลุยเลยก็แล้วกัน!
……
เมื่อเดินออกมานอกค่ายก็เห็นรอยสีแดงปรากฏขึ้นในแผนที่ ดูเหมือนว่าห้องปฏิบัติการที่ผมต้องไปจะอยู่ตรงนี้สินะและยังต้องหาทางเข้าเองอีก
ฟึบๆ
รองเท้าผ้าสีขาวเหยียบหญ้าสีดำเล็กๆที่ปกคลุมทั่วบริเวณ บนพื้นหญ้าเต็มไปด้วยกระดูกสีขาวแถมยังมีศพที่เพิ่งจะตายไม่นานนอนอยู่ และค่อยๆ เน่าเปื่อยไปตามเวลาขณะเดียวกันก็มีแมลงรุมตอมศพเ่าั้แต่ดูคล้ายกับว่าศพพวกนั้นจะขยับเขยื้อนได้ช้าๆ ราวกับยังมีชีวิตอยู่ดูเหมือนว่าพวกมันคงจะฟื้นคืนชีพสินะ ต้องเป็พวกซอมบี้แน่ๆ
“เอ๋? ”
ระหว่างกำลังดูแผนที่ จู่ๆ จุดสีฟ้าเล็กๆก็หายไป นั่นไม่ใช่ร่องรอยของมอนสเตอร์ แต่เป็ผู้เล่นต่างหาก!ที่มันหายไปกะทันหันมีความเป็ไปได้แค่ 2 ทางเท่านั้นคือ ถูกฆ่าตาย หรือไม่ก็ใช้สกิลหายตัวแน่นอนว่าอาจเป็เพราะเขาใช้วาร์ปกลับเมืองไปแล้ว หรือไม่ก็ออกจากระบบ
ผมถือหอกก่อนจะมุ่งหน้าไปต่อพร้อมคอยตรวจดูสถานการณ์ด้านหลัง ทันใดนั้นผมก็พบรอยเท้าที่ซ่อนอยู่บนหญ้าเล็กๆมากันแล้วสินะ!
ผมหมุนตัวกลับไปพร้อมกับใช้หอกโลหะโบราณในมือ
เคร้ง
แสงสีทองสาดไปทั่วสารทิศพร้อมกับกริชสีเขียวที่ซัดมาบนหอกของผม ผมรีบป้องกันการโจมตีคนผู้นี้เป็แอสซาซินอายุราวๆ 20ปี ไอเท็มบนตัวเขาถือว่าไม่เลวเลย แถมเลเวลก็สูงด้วย
ID :นักล่าลม
เลเวล :25
เผ่าพันธุ์ :อันเดธ
อาชีพ :แอสซาซิน
……
หลังจากที่เห็นว่าผมป้องกันการโจมตีของเขานักล่าลมก็เริ่มโจมตีครั้งที่ 2ทันที กริชของเขาเกิดแสงสีแดงขึ้นก่อนจะเรียกใช้สกิล สิ่วเล็บมือซึ่งเป็สกิลที่ทำให้ศัตรูติดสถานะมึนงงอีกทั้งยังเป็สกิลอันเป็ความภาคภูมิใจของอาชีพแอสซาซินด้วย
ขณะที่สกิลสิ่วเล็บมือของอีกฝ่ายถูกส่งออกมาแขนของผมก็เกิดกระตุกขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของผึ้งแม่ทัพ
เ้าจุกนมจุ๊บๆของผมได้เข้าร่วมการโจมตีแล้ว!
แสงสีทองสาดส่องบนตัวของเ้าจุกนมก่อนที่มันจะเริ่มโจมตีโดยใช้สกิลโจมตีคอมโบเลเวล3 ทว่ามันถูกเรียกออกมาได้แค่2 ครั้งเท่านั้น อันที่จริงสกิลนี้สามารถเรียกใช้งานได้ 2-3ครั้ง และขึ้นกับค่าเฉลี่ยที่จะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามถึงแม้จะเกิดการโจมตีเพียง 2 ครั้งแต่ค่าความเสียหายที่เกิดขึ้นก็ทำให้นักล่าลมถึงกับหน้าเสีย
“-319! ”
“-334! ”
ภายใต้การโจมตีติดต่อกัน 2 ครั้งทำให้ร่างของนักล่าลมเกิดอาการอ่อนปวกเปียกจนล้มลงไปนอนตายทั้งยังจ้องมองผมอย่างโกรธแค้น “ไอ้เซียวเหยาจื้อจ้ายฝากไว้ก่อนเถอะ! ที่นี่จะกลายเป็ที่ฝังศพของแก! ”
ผมมองศพของเขาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเ้าหมอนี่ไปไงมาไงเนี่ย ทำไมถึงมาจ้องเล่นงานผม? ดูเหมือนจะตามผมมาสักพักแล้วด้วยพอได้โอกาสก็โจมตี เหอะๆ แต่เพราะผมมีเ้าจุกนมเ้านี่ก็เลยต้องจบชีวิตด้วยฝีมือผมแทน
มีความเป็ไปได้ 2 อย่างในเวลานี้หากเ้านี่ไม่ใช่คนของเ้าซีฉู่ป้าหวาง ก็คงจะเป็กลุ่มนายพลพวกนั้นแต่จากที่ดูฝีมือของหลี่มู่ หวางเจี่ยน และคนอื่นๆ ก็ถือว่าไม่เลวเลยแถมยังเป็พวกเืร้อน ถ้าต้องเจอกับคนพวกนี้ ผมไม่มีทางหนีพ้นอยู่แล้วพวกเขาจึงไม่มีเหตุผลที่ต้องส่งแอสซาซินมาลอบสังหาร จึงมีความเป็ไปได้เพียงอย่างเดียวคือเ้าซีฉู่ป้าหวางนั่นดูเหมือนว่าเ้าหลิวอิงจะเริ่มเอาจริงแล้วสินะ
ผมก้มลงเก็บรองเท้าบูตของนักล่าลมดูเหมือนว่าของชิ้นนี้จะเป็เกราะหนังซึ่งเป็อุปกรณ์ระดับเขียวสินะ ไม่เลวเลยนี่แต่น่าเสียดายที่ผมใส่มันไม่ได้ งั้นโยนเข้าไปไว้ในกระเป๋าก่อนแล้วกันกลับไปที่เมืองค่อยเอาไปขาย ได้สัก 1-2 เหรียญทองก็ถือว่าเยี่ยมแล้ว
ผมเอาหอกพาดบ่าแล้วส่ายหน้าก่อนพูดกับตัวเอง“ไม่ว่านายจะมาที่นี่เพื่อตามฆ่าฉันหรือไม่แต่ตอนที่นายมา ฉันก็ต้อนรับ และในเมื่อตอนนี้นายตายไปแล้ว ฉันจะไม่ขอส่งนะ”
……
ยิ่งผมเข้าใกล้เป้าหมายมากเท่าไรกลิ่นเหม็นเน่าก็รุนแรงขึ้นเท่านั้น หลังจากเดินตามแผนที่จากภารกิจที่ได้รับตอนนี้ผมมาถึงใจกลางหลักของแผนที่แล้ว และมันก็เป็จุดที่มีสีแดงเข้มที่สุดที่นี่เต็มไปด้วยซากศพเน่าเปื่อย ส่งกลิ่นเหม็นน่าสะอิดสะเอียนผู้เล่นที่เดินทางมาถึงที่นี่ต่างต้องปิดระบบการได้กลิ่นเพื่อที่จะไม่ต้องทนดมกลิ่นเหม็นเน่าของมันแต่สำหรับผม ผมเลือกที่จะเปิด ความอดทนถือเป็จุดเด่นของผมอีกอย่างภายในเกมนี้ทุกัั ทุกกลิ่นทุกการมองเห็นล้วนส่งผลต่อความเข้าใจของผู้เล่นผมที่มีประสบการณ์เสี่ยงเป็เสี่ยงตายนับครั้งไม่ถ้วนตระหนักถึงสิ่งเหล่านี้ดี
เมื่อเดินตรงไปอีกสักพักก็พบกับปากทางเข้าที่น่าขยะแขยงที่ตรงนั้นมีกะโหลกสีเืขนาดใหญ่โผล่ขึ้นจากพื้นเพียงครึ่งหนึ่งปากของมันเปิดอ้ากว้าง ดูเหมือนว่านี่คงจะเป็ทางเข้าสู่ห้องปฏิบัติการสินะกะโหลกนั่นเหมือนเพิ่งเน่าเปื่อยได้ไม่นาน แถมตรงบริเวณฟันยังมีแมลงเกาะอยู่
“อุ...”
ผมรีบเอามือปิดปาก พระเ้าช่วย!ผมเกือบจะอ้วกออกมาแล้วไหมล่ะ การออกแบบของที่นี่เสมือนจริงเกินไปหรือเปล่าเนี่ยเหม็นโคตรๆ เวรเอ๊ย! มีปัญญามาตามแผนที่นี้ได้ก็ถือว่าเกินมนุษย์แล้วนะเนี่ย!
ผมหรี่ตากระชับหอกโลหะโบราณก่อนเดินเข้าไปพร้อมกับเ้าจุกนมเมื่อเดินเข้ามาแล้วจึงพบว่านี่เป็เพียงชั้นแรกเท่านั้นแม้ว่ากลิ่นของมันจะเลวร้ายเกินกว่าจะหาสิ่งใดมาเปรียบแต่ดูเหมือนจะไม่แปลกอีกแล้วนับจากนี้เป็ต้นไป
“ติ๊ง! ”
ข้อความจากระบบ :ท่านได้เดินทางเข้าสู่ [ถ้ำโลหิตดำชั้นที่1] (ห้องปฏิบัติการของหมอผีชั่วร้าย)
……
ที่นี่แน่ๆ
ท่ามกลางความมืดทำให้ผมมองเห็นได้แค่ในระยะห่าง1-2 เมตรเท่านั้นผมจึงทำได้เพียงมุ่งไปยังจุดสีแดงบนแผนที่เพื่อตามหามอนสเตอร์ในนี้เมื่อก้าวเข้าไปด้านในบริเวณพื้นที่เท้าเหยียบลงไปนั้นเต็มไปด้วยความชื้นและส่งกลิ่นเหม็นเน่าห่างจากผมไปไม่ถึง 10 เมตร ก็เห็นว่ามีจุดสีแดงขึ้นมา 2จุดพร้อมกับได้ยินเสียงแหบพร่า ฉิบหายแล้ว! มอนสเตอร์ออกมาพร้อมกัน 2ตัว ดูเหมือนจะไม่ใช่เื่กล้วยๆ แล้วสิเนี่ย
ผมแตะกำแพงหินข้างๆพร้อมกลั้นหายใจแล้วเดินต่อไปด้านหน้าทว่าทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามือของผมัักับบางอย่างเปียกๆ เมื่อยกขึ้นดมดูก็คล้ายกับกลิ่นน้ำมันผมยกหอกโลหะโบราณและอาศัยแสงสว่างอ่อนๆจากอุปกรณ์ระดับทองแดงเพื่อให้มองเห็นได้ชัดขึ้นทันใดนั้นผมจึงพบว่ามันเป็โคมไฟซึ่งแขวนอยู่บนผนังหินที่ด้านล่างมีเชือกเส้นหนึ่งเอาไว้ดึง หลังจากที่ผมดึงมันลงมาเปลวไฟก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับน้ำมันที่เริ่มเผาไหม้ในเวลาเดียวกันโคมไฟที่อยู่บนกำแพงตามจุดต่างๆ ก็เริ่มสว่างทำให้ภายในถ้ำโลหิตดำชั้น 1 สว่างขึ้น
ทันใดนั้นผมก็เผชิญกับซอมบี้ที่สวมเสื้อผ้าขาดวิ่นยืนร้องโหยหวนอยู่ตรงหน้า
[ซากศพที่โเี้] (มอนสเตอร์ทั่วไป)
เลเวล:30
พลังโจมตี:???
พลังป้องกัน:???
HP:???
สกิล :???
แนะนำมอนสเตอร์ :ซากศพที่โเี้เป็หนึ่งในผู้พิทักษ์ที่คอยคุ้มกันให้กับห้องปฏิบัติการ
……
น่าเสียดายที่เลเวลของมันสูงกว่าผม 6 เลเวลทำให้ผมไม่เห็นค่าสถานะในการโจมตีของมัน แต่ไม่เป็ไรพลังโจมตีของผมกับเ้าจุกนมเมื่อนำมารวมกันแล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหา
ผมยกหอกโลหะโบราณขึ้นก่อนจะออกคำสั่งเ้าจุกนมรีบพุ่งตัวไปด้านหน้าแล้วเริ่มโจมตีแบบคอมโบทันทีหลังจากถูกโจมตีซากศพนั่นก็ร้องโหยหวนพร้อมกับค่าเืที่ลดลงไปมากกว่า 500 พอยต์ในเวลาอันรวดเร็วเป็เพราะเ้านี่เป็มอนสเตอร์ที่ไม่มีการป้องกันจึงทำให้มันไม่สามารถทนการโจมตีของเ้าจุกนมได้
“โฮก!!! ...”
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างขึ้นที่บริเวณหัวของมันพร้อมกับซากศพทั้งสองที่พุ่งเข้ามาก่อนจะเอาหัวที่เหมือนจะหลุดอยู่รอมร่อโขกใส่เ้าจุกนมอย่างเหี้ยมโหดและตอนนั้นเองแสงสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นบนหัวของมันก่อนจะชนกับเ้าจุกนม
“-211! ”
“-189! ”
เืของเ้าจุกนมลดไปกว่าครึ่งทำเอาสติผมแทบหลุดจากร่าง แต่ดีที่ผมยังตั้งหลักทันก่อนจะรีบฮีลเืเลเวล 3 ให้มันเดี๋ยวนั้น
ผมถือหอกฟาดคอซอมบี้ซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดก่อนที่เ้าจุกนมจะโจมตีอีกครั้งภายในเวลา 11 วินาทีซากศพตัวแรกก็ลงไปนอนกองกับพื้นอย่างน่าอนาถพร้อมกับค่าประสบการณ์ของผมที่เพิ่มขึ้น ให้ตายเถอะค่าประสบการณ์เยอะมากเลยนะเนี่ย
ในเวลาเดียวกันใต้ซากศพก็ปรากฏ 1 เหรียญเงินออกมา ตั้ง 1เหรียญเงินแน่ะ รวยแล้วเรา!
ผมยิ้มก่อนจะก้มหยิบเหรียญและฮีลเืให้เ้าจุกนมอีกครั้งหลังจากนั้นทั้งผมและเ้าจุกนมก็ช่วยกันโจมตีมอนสเตอร์อีกตัวตอนนี้เ้าจุกนมถือเป็กำลังหลัก ส่วนผมกลายเป็ฮีลเลอร์ที่มีบทบาทเป็ผู้ช่วยแต่ก็ช่างเถอะถ้ามีความสามารถในการฮีลเืให้สัตว์เลี้ยงตัวเองก็ถือว่าไม่น่าขายหน้าแล้วละ
……
ในเวลาอันรวดเร็วซากศพตัวที่สองก็ตายตามตัวแรกไปติดๆพร้อมกับไอเท็มการ์ดสีแดงโลหิตที่ถูกดรอปลงมา
ผมรีบหยิบมันขึ้นมาไอเท็มที่ถูกดรอปเป็ชุดเกราะป้องกันระดับเขียว
[เกราะป้องกันส่วนขาจากอันเดธที่โเี้]อาวุธระดับเขียว
ประเภท :ชุดเกราะ
พลังป้องกัน :35
พลังโจมตีพื้นฐาน:+9
เลเวลที่สามารถใช้งานได้ :25
……
ประเภทความแข็งแกร่งทั่วไป แต่ก็ไม่เลวแฮะเก็บใส่กระเป๋าแล้วเอากลับไปขายในเมืองดีกว่า
แต่ที่ผมสนใจคือการ์ดสีแดงโลหิตอีกชิ้นต่างหากล่ะหึๆ
[กะโหลกเพลิง]
พลังโจมตี:★★★★
พลังป้องกัน:★★★☆
HP:★★★★☆
ความว่องไว:★★☆
MP:★☆
……
เอาเถอะ ถึงแม้ว่าพลังโจมตีและพลังป้องกันของมันจะไม่เหนือไปกว่าเ้าจุกนมแต่พลังโจมตี 4 ดาวและค่า HP 4.5 ดาวก็ถือว่ามีเืและพลังโจมตีที่สูงพอจะต่อสู้กับผู้เล่นที่โจมตีระยะประชิดและสัตว์เลี้ยงนี้ก็สามารถกลายเป็สัตว์เลี้ยงหลักได้ด้วย
สวบ!
ทันใดนั้นกะโหลกเพลิงก็เข้าไปอยู่ในตารางการ์ดของผมอย่างรวดเร็วหวังว่าแผนที่ต่อจากนี้จะมีกะโหลกเพลิงเลเวล 1 อยู่นะ ถ้ามีจริงๆ ผมคงได้รวยขึ้นมเห็นๆ
หลังจากฆ่ามอนสเตอร์อย่างต่อเนื่องเ้าจุกนมก็ได้ฆ่าซากศพที่โเี้ไปถึง 10 ตัว จนในที่สุดตรงมุมกำแพงชั้น 1 ก็ปรากฏบันไดลงสู่ชั้นถัดไป เป็เวลาเดียวกับที่ด้านหลังของผมเ้าซากศพที่โเี้ก็ปรากฏตัวขึ้นแทนตัวเก่าที่ถูกฆ่าตายการฟื้นตัวของมันไวมากจนทำให้ผมไม่อาจอยู่ที่นี่ได้นาน
หลังจากเดินคลำๆ ทางมาจนถึงชั้น 2 ก็มีแสงสว่างขึ้นเบื้องหน้าที่ชั้นสองนี้แสงสว่างเกิดขึ้นอัตโนมัติโดยที่ผมไม่ต้องคลำหาที่เปิดเหมือนก่อนหน้านี้จากนั้นมันก็กลายเป็ร่างของอิมป์เลเวล 30 ซึ่งเป็มอนสเตอร์ที่มีความสูง1 เมตร ในมือถือหอกเหล็กอันใหญ่รูปร่างหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว เส้นเืแดงปูดทั่วตัวเหมือนใกล้จะะเิออกเสียงของมันแหลมบาดหู ถึงแม้ว่าพลังโจมตีของมันจะไม่สูงนักแต่ความเร็วในการโจมตีนับว่ารวดเร็วยิ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะสามารถโจมตีได้ 1ครั้งภายใน 1 วินาที
เมื่อเห็นระเบียงชั้น 2 ผมก็เลือกเดินชิดขวาเพื่อโจมตีจากด้านข้างและมันก็ไม่มีความจำเป็ที่จะต้องฆ่าอิมป์ทุกตัวในนี้
“กิ๊กิ๊...”
เมื่ออิมป์ตัวแรกปรากฏตัวมันก็ใช้หอกแทงมาตรงหน้า และแน่นอนว่าเ้าจุกนมยังคงรับหน้าศัตรูเช่นเดิมมันโจมตีอิมป์อย่างรวดเร็ว หลังจากปะทะกันไม่กี่ครั้งศัตรูตรงหน้าก็ล้มลงไปตายก่อนที่ร่างของมันจะะเิพร้อมกับกลิ่นเืที่โชยออกมาแหวะ! น่าสะอิดสะเอียนชะมัด
……
ผ่านไปได้ 1 ชั่วโมงกว่าๆ พวกผมฆ่ามอนสเตอร์ที่ชั้น 2นี้ไปได้จำนวนหนึ่ง จนกระทั่งได้พบทางเข้าลงสู่ชั้น 3 จังหวะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าเดินลงบันไดก็ได้ยินเสียงผู้เล่นลอยมาจากด้านหลัง
“แม่งเอ๊ย ในนี้ยังมีซอมบี้ที่ยังไม่รีเฟรชกลับมาแสดงว่าไอ้เซียวเหยาจื้อจ้ายต้องอยู่ในนี้แน่! หึ เป็เพราะไอ้เวรนั่นคนเดียวทำให้ฉันหมดโอกาสเข้าใกล้หลินหว่านเอ๋อร์กับตงเฉิงเยว่ หึ! คอยดูเถอะฉันจะจัดการแกให้เน่าอยู่ในนี้เลย ไอ้บ้าเอ๊ย! ”