ภายในบ้านไม้ทรงไทยที่สวยหรูและทันสมัย ในห้องรับรองที่สวยงามอากาศก็เย็นสบาย

“น้ำมนต์ อาทิตย์หน้า แม่ฝากให้หนูเข้าฝึกงานที่บริษัทของคนที่แม่รู้จักนะ เขาเคยช่วยแม่กับแม่น้ำใสของพี่มนต์เอาไว้ตอนที่แม่สองคนกำลังลำบากมาก หนูไปฝึกงานที่นั่นนะคะ อย่าดื้อแล้วก็อย่าเอาแต่ใจนะ ไม่ใช่บริษัทของเรา ทางมหาลัยของหนูมีกฎห้ามฝึกงานที่บริษัทของตัวเอง จะให้ไปฝึกที่อื่นแม่ก็ไม่ไว้ใจ”

“งั้นที่อื่นก็ได้นี่คะ หนูไม่อยากฝึกกับคนที่รู้จัก มันอึดอัด จะทำอะไรก็คงเอาแต่จ้องจับผิดกัน ดีไม่ดีถ้ามากวนมนต์ มาก ๆ มนต์จะรำคาญมากกว่า”

“หนูก็แบบนี้ พอไม่พอใจใครก็เถียงเขา มีแต่แม่มั้ง ที่พี่มนต์ไม่กล้าเถียง กับแม่น้ำใส บางครั้งแม่ฉัตร เห็นพี่มนต์เคยเถียงในบางครั้งนะ ทำไมถึงทำแบบนั้นละ ไม่รักแม่น้ำใสหรือคะ แม่น้ำใสอุ้มท้องหนูมานะ ไม่ใช่แม่ฉัตร”

“มนต์ทราบค่ะ มนต์จำได้ว่ามนต์กินนมของใคร จนถึงห้าขวบ แต่บางครั้ง แม่น้ำใสดูเหมือนจะไม่รักมนต์ รักแต่จริงใจมากกว่า แต่มนต์ก็ไม่ได้อิจฉาน้องนะคะ แค่เสียใจ ว่าทำไมแม่น้ำใสถึงไม่คอยกอดมนต์เลย กอดแต่จริงใจ ขนาดมนต์เคยไปนอนหนุนตัก แม่น้ำใสยังไม่ยอมให้หนุน มีแต่จริงใจ ที่เป็๞ชั่วโมงก็ยอมให้นอนหนุนตัก แต่ยังดีที่มนต์มีอ้อมกอดของแม่ฉัตร และตักหอม ๆ ให้มนต์นอนพักใจ”

“แม่น้ำใสก็รักพี่มนต์มากนะลูก แต่เพราะน้องจริงใจอาจจะ ขี้อ้อนมาก แต่พี่มนต์เข้มแข็ง แม่น้ำใสถึงโอ๋ น้องมากกว่า”

“แต่แววตา มันผิดกันมากนะคะ ตอนเด็ก ๆ หนูก็มองแบบที่แม่ฉัตรพูด คงเพราะมนต์ไม่อ้อน แม่น้ำใสถึงไม่ได้รักมนต์มาก แต่พอโตขึ้นมา แววตาที่แม่น้ำใสมอง มันว่างเปล่าเกินไป และไม่สบตากับมนต์ กับมนต์ก็ไม่ค่อยยิ้มให้ ผิดกับจริงใจพี่แม่น้ำใส มีแต่รอยยิ้ม จนมนต์คิดว่า แม่น้ำใส เกลียดมนต์หรือเปล่า มนต์ทำผิดอะไรหรือเปล่า”

น้ำใสที่เดินเข้ามาพอดี พร้อมจริงใจลูกสาวคนเล็ก เมื่อได้ยินลูกสาวคนโตพูดแบบนั้น ก็เดินเข้าไปกอดน้ำมนต์ไว้จากด้านหลัง

“ทำไมจะไม่รักละคะ แม่คลอดพี่มนต์ออกมาเอง แม่รักษาพี่มนต์เอาไว้ด้วยชีวิตของแม่ แม่รักพี่มนต์๻ั้๫แ๻่อยู่ในท้อง แต่เ๹ื่๪๫บางอย่าง มันก็ยากเกินไปสำหรับแม่จริง ๆ พี่พยายามแล้ว แต่แม่ก็...”

ไม่ทันที่น้ำใสจะได้พูดต่อ “น้ำใส มาหาพี่ฉัตรหน่อย พี่มนต์ พาน้องออกไปก่อนนะ แม่ฉัตรจะคุยกับแม่น้ำใส”

น้ำใสที่กำลังจะหลุดปากพูดอะไรบางอย่าง ร่มฉัตรก็เรียกให้เธอหยุด เพื่อเก็บทุกอย่างเอาไว้เป็๞ความลับ พี่ฉัตรของน้องน้ำ ก็มอบบทรักที่แสนหวานลึกซึ้งให้กับร่างกายของน้ำใส เพื่อลบภาพเก่า ๆ ที่น้องกำลังคิดถึงจนน้องมีแต่ชื่อพี่ฉัตรและเรียกพี่ฉัตรเสียงหวาน จนทำให้สาว ๆ ทั้งสองคน มองสบตากันแล้วน้ำมนต์ก็บอกว่า

“ไหน จริงใจ วันนี้ทำการบ้านหรือยัง มีอะไรให้พี่ช่วยสอนมั้ย”

“ทำแล้ว แม่น้ำใสสอนหมดแล้ว แต่พี่มนต์ หนูอยากกินข้าวผัดเนื้อแบบเมื่อวาน ทำให้กินอีกได้มั้ย” น้ำมนต์ลูบหัวน้องสาว เพราะน้องน้อยของเธอก็ขี้อ้อนจริง ๆ นั่นแหละ ทำเอาพี่สาวใจอ่อน เพราะรักน้องและเอ็นดูมากที่สุด

“อย่าน่ารักแบบนี้สิ อ้อนพี่ทุกวัน จะให้พี่สาวหลงไปถึงไหนคะ มาค่ะตามมาเลย ช่วยพี่ถ้าอยากกินเร็วๆ”

น้องเดินควงแขนพี่สาวหายเข้าไปในครัวกันสองคนพี่น้อง จนร่มฉัตรอุ้มน้ำใส ที่โดนตัวเองจัดหนัก หลับคาอกไป พาขึ้นไปนอนที่ห้อง ก่อนจะกลับลงมาทานอาหารพร้อมลูกในครัว

“เราก็ตามใจน้องตลอด เลี้ยงแบบนี้ ระวังจริงใจจะทำอะไรไม่เป็๲นะน้ำมนต์ ให้น้องหัดทำเองได้แล้ว พอน้ำมนต์จบก็ต้องเข้าไปช่วยงานแม่ฉัตรที่บริษัทเต็มตัวแล้วนะ จะเอาเวลาจากไหนมาทำข้าวให้จริงใจกิน”

“ก็น้องน่ารักขนาดนี้ อ้อน๻ั้๫แ๻่เด็กจนโต ก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้นี้คะ ใช่มั้ย ยัยเด็กขี้อ้อนของพี่”

“ไม่อ้อนพี่ตัวเอง หรือจะให้จริงใจไปหาแฟนแล้วอ้อนแฟนคะ”

“พอเลยจริงใจ หัดทำเองได้แล้วค่ะ ถ้ายังไม่ถึงยี่สิบปี พี่มนต์ไม่อนุญาตให้จริงใจมีแฟนนะคะ เรียนก่อน เข้าใจมั้ยเด็กดี”

“อือ ถ้าไม่มีใครมาจีบนะ จะอยู่ถึงเรียนจบเลย เหมือนแม่ฉัตร ที่รอจนเรียนจบถึงจะแต่งงานกับแม่น้ำใส”

“ดีแล้ว ทำตัวเป็๞เด็กแบบนี้แหละ น่าเอ็นดูที่สุด”

น้ำมนต์ลูบหัวน้อง และปล่อยให้น้องกินข้าว ตัวเองก็เดินตามแม่ฉัตรออกไป

“ตกลงตามนั้นนะพี่มนต์ อาทิตย์หน้า ก็ไปรายงานตัวด้วย และอย่าลืมเอาบัตรนักศึกษาไปด้วย แม่ให้ทางนั้นออกบัตรนักศึกษาฝึกงานให้แล้ว น้ำมนต์ต้องไปเป็๞เลขาให้คุณน้ำเพชร เรียนรู้งานจากคุณน้ำเพชรให้มาก ๆ นะ เธอเก่งมากดูแลบริษัทคนเดียวจนประสบความสำเร็จตั้งสามแห่ง คุณน้ำเพชรสอนอะไร น้ำมนต์จำเอาไว้และทำตามที่เธอสอนเข้าใจมั้ยคะ”

“เข้าใจค่ะ ถ้าคุณเขาทำตัวหน้าเคารพนะคะ”

“น่าเคารพแน่นอน อายุมากกว่าแม่ฉัตรอีก เป็๞ผู้ใหญ่มากแล้ว สุขุม ใจเย็น แต่ก็ดูดีมีอำนาจ”

“ถ้าทำตัวน่าเคารพ หนูก็จะเคารพค่ะ”

ร่มฉัตรตบไหล่ น้ำมนต์เบา ๆ หวังว่าน้ำเพชรจะอบรม และสั่งสอนน้ำมนต์ ให้เก่งและมีความสามารถแบบน้ำเพชร