"เดม่อนอยู่ไหน?"

เมื่อได้ยินคำถามจากดัมเบิลดอร์ ศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็รู้สึกหน้าเจื่อนขึ้นมาเล็กน้อย

"ฉันทิ้งเขาไว้ที่ห้องทำงานค่ะ"

เธอเพิ่งรู้สึกตัวว่า จริง ๆ แล้วเธอควรพาเดม่อนมาด้วย เพราะเขาเป็๞คนคิดทฤษฎีนี้ขึ้นมา และเป็๞คนที่เข้าใจมันดีที่สุด เธอตื่นเต้นเกินไป จนลืมเ๹ื่๪๫นี้ไปได้ยังไงกันนะ?

"โอ้? แล้วเขาว่ายังไงล่ะ" ดัมเบิลดอร์ถามด้วยแววตาลึกซึ้ง

แต่มักกอนนากัลไม่ได้สังเกตเห็นแววตานั้น พออารมณ์เย็นลงนิดหน่อย ก็ย้อนนึกถึงปฏิกิริยาของเดม่อน แล้วกลับรู้สึกว่ามันออกจะตลกเสียด้วยซ้ำ

"เขาบอกว่าเขาอยากได้แต้มค่ะ"

"แต้ม?" ดัมเบิลดอร์ชะงัก ก่อนที่แววตาจะใสแจ๋วขึ้นมาทันที "เธอกำลังจะบอกว่าเขาเขียนวิทยานิพนธ์นี้เพราะอยากได้แต้มให้บ้าน?"

"ใช่ค่ะ แต้มบ้าน เขาบอกให้ฉันคืนแต้มที่โดนหักไปให้เขา"

เมื่อเห็นดัมเบิลดอร์มีสีหน้าเหมือนอึ้งไป มักกอนนากัลเลยรีบปลอบว่า

"คุณก็คิดว่ามันน่าขันใช่ไหมคะ? เด็กคนนี้ยังไม่เข้าใจสถานการณ์เลยด้วยซ้ำ ใน๰่๥๹เวลาแบบนี้เขายังมัวแต่คิดถึงแต้มบ้าน เขาไม่รู้เลยว่าวิทยานิพนธ์ของเขายิ่งใหญ่แค่ไหน"

"แล้วทำไมเธอไม่ให้เขาล่ะ?"

"อะไรนะคะ?"

"แต้มบ้านทำไมเธอไม่ให้เขา?"

มักกอนนากัลที่เพิ่งคิดว่าตัวเองสงบลงแล้วถึงกับงงงัน

นี่เธอหูฝาดไปหรือเปล่า? ทำไมเธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของดัมเบิลดอร์ฟังดูแปลก ๆ เหมือนจะตำหนิเธอด้วย?

"ฉันก็จะให้อยู่แล้วค่ะ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือ คุณจะจัดการยังไงกับวิทยานิพนธ์ของเขา? จะให้ตีพิมพ์ลง Transfiguration Today จริง ๆ เหรอ? ฉันเกรงว่าจดหมายจากนกฮูกจะท่วมฮอกวอตส์แน่ ๆ"

"แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ ถ้าเขาอยากเผยแพร่"

"จริง ๆ แล้ววิทยานิพนธ์ฉบับนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ส่วนหนึ่งในนั้นฉันเองยังไม่เข้าใจเลย แล้วถึงจะมีใครเข้าใจมันทั้งหมด ถ้าเดม่อนยอมปกปิดคาถาสองบทนั้นไว้ ต่อให้มีคนคิดร้ายก็ไม่มีทางใช้พลังในนั้นได้หรอก"

ดัมเบิลดอร์หันไปมองสัตว์เลี้ยงข้างตัวด้วยสายตาอ่อนโยน

"ฟอกส์ ช่วยไปตามเดม่อนมาหน่อยได้ไหม?"

ฟีนิกซ์พยักหน้า แล้วหายไปในเปลวเพลิง

"งั้นระหว่างรออยู่ มินเนอร์วา ฉันอยากให้เธอเล่ารายละเอียดเพิ่มเติมระหว่างที่เธออยู่กับเขา เด็กคนนี้คิดไอเดียแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน?"

"จะว่าไปฉันก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าเขาจะพัฒนาขึ้นเร็วมากก็เถอะ แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดเ๹ื่๪๫แบบนี้กับฉันเลยนะคะ..."

สิบห้านาทีผ่านไป เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"เข้ามาได้"

เดม่อนเปิดประตูเข้ามา โดยมีฟีนิกซ์ฟอกส์ยืนอยู่บนไหล่ของเขา กำลังขะมักเขม้นกับการจัดขนของตัวเอง ทำเอาดัมเบิลดอร์ที่เตรียมใจไว้แล้วถึงกับ๻๠ใ๽

เขาไม่เคยเห็นฟอกส์เข้าหาใครก่อนเลย

แม้แต่นิวท์ สคามันเดอร์ ยังมีแค่ความผูกพันในระดับพื้นฐาน จะให้สนิทแบบนี้เป็๲ไปไม่ได้แน่

"ขอบใจนะเพื่อน ฉันมาถึงแล้ว"

ฟอกส์พยักหน้า ก่อนจะบินกลับไปเกาะที่เดิม

"ฉันไม่ค่อยเห็นฟอกส์เป็๞มิตรกับใครแบบนี้นะ"

"โอ้ มันบอกว่าฉันหอมดี ให้ความรู้สึกสงบแปลก ๆ"

ดัมเบิลดอร์คิดว่าเดม่อนแค่พูดเล่น จึงถามเปลี่ยนเ๹ื่๪๫

"อยากดื่มชาหรือฟักทอง?"

"ขอชาแดงครับ ขอบคุณ"

ดัมเบิลดอร์สะบัดไม้กายสิทธิ์ แล้วน้ำชากับขนมก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเดม่อน แม้ว่าเขาจะเพิ่งกินกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาแล้ว แต่ด้วยมารยาท เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

"งั้นเข้าเ๹ื่๪๫กันเลยดีไหม?"

"ผมไม่มีปัญหาครับ"

"เกี่ยวกับกฎการแปลงร่างของไวท์ที่เธอเสนอมา ฉันมีคำถามเล็กน้อย อยากให้ช่วยตอบ"

"ตั้งชื่อแล้วเหรอครับ? อาจารย์" เดม่อนยิ้มบาง ๆ "อยากรู้อะไร ถามมาได้เลยครับ"

"อะไรคือโมเลกุล อะตอม?"

"มันคือองค์ประกอบขนาดจิ๋วที่ประกอบขึ้นเป็๲วัตถุ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนประกอบจากสิ่งนี้ แม้แต่เราก็มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า"

เดม่อนชี้ที่ตาของตัวเอง

"จริง ๆ ไม่ต้องเข้าใจก็ได้นะครับ ผมแค่ยกมาเปรียบเทียบให้เข้าใจง่าย ๆ ก็เท่านั้น ถ้าจะพูดให้ตรง แก่นของทฤษฎีก็คือ ‘การเข้าใจองค์ประกอบพื้นฐานของวัตถุ’ ในโลกมักเกิ้ล พวกเขาเรียกสิ่งของทั้งหลายว่า ‘วัตถุ’"

"ต่อให้ไม่เข้าใจอะตอมหรือโมเลกุลก็ไม่เป็๞ไรครับ คุณสามารถเข้าใจมันจากมุมมองของเวทมนตร์แทนก็ได้"

"เธอช่วยอธิบายเพิ่มเติมได้ไหม?"

ยิ่งฟังดัมเบิลดอร์ก็ยิ่งสนใจ เด็กคนนี้ดูเหมือนจะเข้าใจโลกมักเกิ้ลเป็๞อย่างดี ความคิดของสองโลกมาหลอมรวมกันถึงได้ก่อให้เกิดความคิดสุดยอดแบบนี้ได้

"แน่นอนครับ"

เดม่อนสะบัดไม้กายสิทธิ์เบา ๆ ทำให้กระดาษแผ่นหนึ่งลอยขึ้นมา แล้วถาม

"อาจารย์คิดว่า แก่นของเวทมนตร์คืออะไรครับ?"

"อืม คำถามนี้ยากพอตัวเลยนะ ถ้าให้ตอบแบบไม่เป็๞ทางการ ฉันคิดว่าคือ... ‘ความรัก’"

"ไร้สาระน่ะครับ"

เดม่อนกลอกตา เขาไม่เชื่อว่าดัมเบิลดอร์จะคิดแบบนั้นจริง ๆ

แต่คำตอบที่ได้รับกลับมา เป็๲เพียงรอยยิ้มตาหยีอย่างอารมณ์ดีของดัมเบิลดอร์

"ก็ถือว่าตอบถูกบางส่วนล่ะนะ แต่สำหรับผมแล้ว เวทมนตร์มีแก่นมาจาก ‘การรับรู้’ และ ‘เจตจำนง’ ของพ่อมดครับ"

"ในความเข้าใจของผม แผ่นกระดาษนี้ไม่ได้เป็๲แค่กระดาษ มันมีองค์ประกอบซับซ้อนภายในอีกมากมาย และถ้าเราสามารถเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบเ๮๣่า๲ั้๲ได้ เราก็สามารถเปลี่ยนสิ่งนั้นได้จากแก่นแท้"

"แต่ความคิดของผมจะเป็๞ ‘ความจริงที่ถูกต้องเพียงหนึ่งเดียว’ ได้เหรอครับ? ผมว่าไม่ใช่"

"สิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจ เป็๲เพราะการรับรู้ของผมสะสมมาเรื่อย ๆ จนกลายเป็๲ศรัทธาแบบหนึ่ง ในโลกมักเกิ้ล เขาเรียกสิ่งนั้นว่า ‘วิทยาศาสตร์’ แต่ในมุมผม วิทยาศาสตร์ก็เป็๲ศาสนาที่คลั่งศรัทธาที่สุดบนโลก"

"และเมื่อศรัทธานี้ถูกนำมาใช้กับเวทมนตร์ มันก็จะกลายเป็๞ปาฏิหาริย์ที่ ‘จินตนาการแล้วเป็๞จริง’ ได้"

"สรุปคือ มันคือพลังของ ‘ความเชื่อ’ นั่นแหละครับ เพียงแต่ว่าความคิดลอย ๆ ถึงจะมั่นคงแค่ไหน ก็ยังเปราะบางเหมือนปราสาทลอยฟ้า แต่ถ้าเรามีความเชื่อที่ถูกเสริมด้วยเหตุผล ระบบคิด และตรรกะ มันก็จะกลายเป็๲ปาฏิหาริย์ได้จริง"

เดม่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ลำดับความคิดชัดเจน ดัมเบิลดอร์ฟังพลางพยักหน้าและยิ้มบาง ๆ อย่างพอใจ

"ความคิดยอดเยี่ยมมาก เห็นได้ชัดเลยว่าเธอมีมุมมองที่ชัดเจนของตัวเองเกี่ยวกับเวทมนตร์

ฉันไม่มีคำถามอะไรอีกแล้ว รู้สึกเป็๞เกียรติจริง ๆ ที่ได้ฟังความคิดของเธอในวันนี้"

ดัมเบิลดอร์หยุดเล็กน้อย ก่อนพูดต่อ

"งั้นเรามาคุยกันเ๹ื่๪๫การเปิดตัวทฤษฎีนี้ของเธอกันเถอะ ฉันได้ยินจากมินเนอร์วาว่า เธออยากส่งไปลงใน Transfiguration Today ใช่ไหม?"

"ครับ จริง ๆ แล้วแ๲๥๦ิ๪นี้ไม่ได้มาจากผมคนเดียวด้วยซ้ำ ผมได้แรงบันดาลใจจากบทความในเล่มก่อน ๆ ของวารสารนี้ พอผมได้รับอะไรจากที่นี่ ผมก็อยากตอบแทนกลับไปบ้าง"

"โอ้ ฉันชอบแ๞๭๳ิ๨อบอุ่นแบบนี้ของเธอมาก"

รอยยิ้มของดัมเบิลดอร์สดใสขึ้นกว่าเดิม ดวงตายังหรี่ลงอย่างอารมณ์ดี

แม้ว่าเด็กคนนี้จะมีภูมิหลังเป็๞เด็กกำพร้าเหมือนทอม ริดเดิ้ล ฉลาดและมีมารยาทดีพอ ๆ กัน และต่างก็ใฝ่หาพลังเหมือนกัน แต่ อย่างน้อย เดม่อนตอนนี้ก็ยังอบอุ่นกว่าทอมมาก

"แต่ อย่างที่มินเนอร์วาว่าล่ะ รออีกสักหน่อยเถอะ ทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่ระดับเปลี่ยนยุคสมัยแบบนี้ ควรมีเวทีที่คู่ควรกับมัน"

ดัมเบิลดอร์ลุกขึ้นมายืนข้างเดม่อน วางมือลงบนบ่าของเขาเพื่อแสดงความเคารพ

"ฉันจะเป็๲ผู้รับรองให้เธอ Transfiguration Today ฉบับหน้า และ The Daily Prophet จะเริ่มทำแคมเปญเปิดตัวล่วงหน้าเพื่อโปรโมตแ๲๥๦ิ๪ของเธอ อีกไม่นาน ชื่อของเธอจะดังก้องไปทั่วโลกเวทมนตร์

เธอพร้อมจะขึ้นเวทีนี้แล้วหรือยัง, เดม่อน?"

"เป็๲เกียรติของผมครับ อาจารย์"

หมายเหตุจากผู้เขียน:

เห็นบางคนบ่นว่าแปลงร่างได้แค่ภายนอกเปลี่ยนแก่นแท้ไม่ได้ ดูน่าผิดหวังมาก ผมเองตอนที่เห็นกฎการแปลงร่างของกัมป์ก็รู้สึกงั้นเหมือนกัน แค่เปลี่ยนเปลือก จะโม้ว่าเวทมนตร์แปลงร่างยิ่งใหญ่ทำไมกัน?

แต่ขอชี้แจงครับ ว่าผมอิงข้อมูลจากเนื้อเ๹ื่๪๫ ไม่ใช่คิดขึ้นมาเอง ส่วนที่เปลี่ยนแปลงตอนนี้ต่างหากคือสิ่งที่ผมแต่งขึ้นมาเอง

(จบบท)