ภายในห้องเ้าขาที่นอนอยู่ในอ้อมกอดอริสาก็ลืมตาตื่นขึ้น แล้วครั้งนี้เธอก็จำได้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นซึ่งมันก็เกิดขึ้นเพราะเธอเต็มใจ ไม่ได้คิดจะหนีความจริงอีก ถึงเ้าขาจะไม่ใช่ผู้หญิงที่อริสาซื้อมานอนด้วยก็ตาม แต่มันก็ดูเหมือนไม่ต่างกันมากเพราะอริสาก็ให้เงินเธอจำนวนมากเหมือนกัน พอคิดแบบนั้นเ้าขาก็น้ำตาซึมออกมา
“นี่เราคงไม่ต่างจาก ผู้หญิงหลายๆ คนของพี่ริสา สินะ ที่เอาตัวเองเข้ามาแลกกับเงิน”
อริสาเช็ดน้ำตาน้องเพราะเธอก็ตื่นพอดี “ต่างสิคะ หนูต่างจากผู้หญิงพวกนั้นมาก พี่ไม่ได้ซื้อหนูมานอนด้วยสักหน่อย แต่พี่เลี้ยงดูหนูในฐานะผู้หญิงของอริสา แล้วห้องนอนนี่ พี่ไม่เคยให้ใครเข้ามา มีแต่หนูคนเดียวที่พี่อนุญาต อย่าได้ดูถูกตัวเองนะคะ หนูมีค่ามากกว่าผู้หญิงพวกนั้นมาก ไม่ร้องไห้นะคนดีของพี่”
อริสาจูบหน้าผากเ้าขา
“แต่เราต่างกันมากเกินไปนะคะ หนูเป็แค่นักศึกษาจนๆ แต่พี่ริสาเป็ถึงเ้าของโรงแรม ดูยังไง เราก็ไม่เหมาะสมกันเลย”
“เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม มันวัดกันตรงไหนละคะ มันอยู่ที่คนภายนอกจะมองกัน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราละคะ จะเหมาะหรือป่าวมันขึ้นอยู่กับเราสองคนนะคะ เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ใช่หรือคะ ที่เราจะคบกัน ในเมื่อพี่ก็ไม่มีใคร เ้าขาก็ไม่มีใคร เราต่างก็ไม่ได้ทำผิดกับใคร ทำไมเราถึงจะไม่เหมาะสมละคะ”
“พี่นี่ เอาแต่ใจที่สุดเลยนะคะ ดื้อกว่าที่ เ้าคิดซะอีก”
“พี่ก็จะดื้อแค่กับหนูเท่านั้นแหละคะ ตกลงเราคบกันนะ เปิดใจให้พี่ได้มั้ย ลองคบกับพี่ดู ให้โอกาสทั้งพี่และก็ตัวหนูเองนะคะ ถ้าวันไหนหนูบอกว่าหนูรักพี่ไม่ได้จริงๆ พี่จะปล่อยหนูไป แต่ขอแค่ซื่อสัตย์กับใจตัวเองในวันที่จะบอกคำนั้นกับพี่นะคะ อย่าบอกออกมาเพราะน้อยใจ หรือเสียใจ มันจะทำให้เราทั้งคู่เ็ป ตกลงมั้ยคะเ้าขา ให้โอกาสเราทั้งคู่”
“คะ เ้าจะลองดู เ้าก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าคนแบบจ้าจะมีความรักได้มั้ย เพราะเ้า ไม่เคยคิดจะมีความรักเลย และไม่คิดว่าจะรักใครได้ แต่ครั้งนี่ เ้าจะลองค่ะ”
อริสากอดเ้าขาไว้แน่น แล้วบอกว่า
“ขอบคุณนะ งั้นวันนี้ อย่างแรกที่พี่อยากทำ หนูต้องย้ายออกจากหอเล็กๆ นั้นสักที พี่เห็นแล้วขัดใจมาก ทนอยู่เข้าไปได้ยังไงคะ แคบก็แคบ เล็กก็เล็ก แถมระบบรักษาความปลอดภัยก็แย่”
“แต่เ้า ไม่มีเงินมากขนาดนั้นนะคะ เงินแต่ละเดือนเ้าก็ใช้แทบไม่พอ จะให้เ้าเอาเงินที่ไหนเช่าหอใหม่ละคะ”
“งั้นพี่มีทางเลือกให้หนู 2 ทาง 1.ย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ หรือ 2.ย้ายเข้าไปอยู่หอใหม่”
“เอาแต่ใจอีกแล้วนะคะ ไม่เอาด้วยหรอกถ้าให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ ใครจะเดินเข้าออกโรงแรมทุกวันละคะ แต่งชุดนักศึกษาด้วย พอดีคนเขาได้คิดว่า มาขายตัวกันพอดี”
“ได้คะ งั้นย้ายไปอยู่หอ ข้างมหาลัยหนูละกัน เดียวพี่พาไป ส่วนเื่ของใช้ที่หอ ก็เอามาแค่ชุดนักศึกษากับของใช้บางอย่างพอ นอกนั้นไม่ต้องเอามา เดียวพี่จัดการเอง”
“เฮ่อ ตามใจพี่ละกันคะ ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว เถียงไป พี่ก็ไม่ฟังอยู่ดี”
“น่ารักที่สุดเลย แบบนี้ต้องให้รางวัล”
อริสากดริมฝีปากตัวเองเข้าประกบกับริมฝีปากเ้าขาจูบอย่างลึกล้ำและเร้าร้อน ชวนให้อารมณ์เ้าขาหลุดลอยไปได้โดยง่าย เมื่ออริสาัั ไปทั่วเรือนร่าง นำพาเ้าขาเข้าสู่ห้วงสวาท ต่างฝ่ายก็ต่างพอใจซึ่งกันและกัน เ้าขาก็เริ่มเรียนรู้บทรักที่อริสาสอน เธอก็ค่อยๆ ทำตาม ทำให้อริสาพอใจไม่น้อยที่น้องเรียนรู้ได้เร็วตามเคย เ้าขาสามารถตอบสนองเธอได้ดี ตามที่เธอ้า ยิ่งทำให้อริสาหลงเ้าขามากขึ้น ไม่คิดว่าเ้าขาจะเก่งกาจไม่แพ้เธอ ยิ่งอยู่ใกล้กันทุกวัน อริสายิ่งรักเ้าขา เ้าขาเอาใจใส่เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่อริสาว่างก็จะแวะไปหาเ้าขาที่หอพักและค้างกับเธอ พอว่างก็พาเ้าขาไปเลือกซื้อของใช้เข้ามาในหอ ผ่านไปวันแล้ว วันเล่า ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็เติบโตขึ้น แต่เ้าขาก็ยังคงแค่รู้สึกดีกับสิ่งที่อริสาทำให้ เธอยังไม่ถึงกับรักอริสา จนวันที่เ้าขาใกล้จะฝึกงาน และอริสาต้องไปคุยงานเลยไม่ได้ไปรับเ้าขาเหมือนเคย จึงฝากให้นพดล พาเ้าขากลับหอพักของเธอ แต่นพดลก็ช้าไปก้าวเดียว เ้าขาที่ไม่รู้ว่าอริสาให้นพดลมารับก็ขึ้นรถไปกับอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้ากลับหอ นพดลจึงรายงาน
“คุณหนูครับ ผมมาไม่ทันคุณเ้าขา ตอนนี้คุณเ้าขาขึ้นรถไปกับอาจารย์ผู้ชายแล้วครับจะให้ผมทำยังไงต่อ”
“รีบตามไปเลยนะ ไปดักหน้าแล้วพาเ้าขา ลงมาที่รถของเรา”
“ครับคุณหนู”
เมื่ออริสาสั่งเสร็จเธอก็คุยงานต่อเพราะคิดว่า ไม่น่าจะมีอะไร นพดลก็กำลังตามไปรับ และการที่นพดลไม่ได้ส่งข่าวนั้นก็คือไม่มีเื่อะไรจะรายงาน แต่สักพักนพดลโทรกลับเข้ามาบอก
“คุณหนูครับ ผมขับรถตามไม่เห็นอาจารย์จอดรถให้คุณเ้าขา ลงที่ป้ายรถเมล์หรือรถไฟฟ้าเลยครับ และตอนนี้ผมคลาดที่ไฟแดงกับคุณเ้าขาแล้วครับ ให้ผมทำยังไงต่อดีครับ”
“ห่ะ! อะไรนะพี่นพ งั้นเอาแบบนี้ ตามคนของเราให้ออกหาตามโรงแรมแถวนั้นให้ทั่วนะ ฉันคิดว่าน่าจะผิดปกติแล้วละ ไม่มีทางที่เ้าขาจะไม่ยอมลงจากรถ รีบตามหาให้เจอเลย ดูจาก GPS ของเ้าขาเลย ฉันเอาติดไว้ที่สร้อยข้อมือของเ้าขา ต้องตามให้เจอเข้าใจมั้ย เดียวฉันจะรีบขับรถตามไป เพราะตอนนี้ฉันดูGPS ของเ้าขา มันไม่ใช่เส้นทางกลับหอแล้วไม่ใช่เส้นกลับไปที่ โรงแรมด้วย รีบไปเดียวนี้”
พออริสาคุยจบก็บอกลูกค้า
“คุณพิมพ์คะ พอดีมีปัญหานิดหน่อยนะคะ ฉันขอตัวไปแก้ปัญหาก่อนนะคะ ไว้เรานัดคุยกันอีกทีนะคะ ขอโทษจริงๆ คะ”
อริสารีบเดินออกไปอย่างเร็วเพราะเธอกังวลมาก ว่าเ้าขาจะเป็อะไรหรือป่าว เธอไม่อยากให้เ้าขาต้องเจอเื่อะไรร้ายๆ อีก เ้าขาเชื่อใจคนง่ายเกินไป อริสารีบขับรถตามตำแหน่งจากGPS ของเ้าขา และโทรถามนพดลอยู่ตลอดก็รู้ว่าไม่ไกลจากเธอมาก เธอคงถึงก่อนที่นพดล ถึงตำแหน่งที่เ้าขา อยู่และไม่ผิดจากที่เธอคิด อาจารย์ที่ปรึกษาของเ้าขาคิดไม่ซื่อจริงๆ เขาพาเธอมาที่โรงแรมแถวชานเมืองของอริสา ทำให้อริสาโมโหมาก รีบลงไปจากรถ แล้วให้พนักงานของเธอ รีบไปเปิดห้องที่อาจารย์พาเ้าขามา เมื่ออริสาเห็นภาพตรงหน้า ที่อาจารย์นุ่งผ้าเช็ดตัวพื้นเดียว ขึ้นคร่อมร่างเ้าขาที่กำลังถูกวางยาอีกครั้งด้วยความไว้ใจในตัวอาจารย์ของตัวเอง ตอนนี้ร่างกายเธอเปลือยเปล่า ทำให้อริสาโกรธมาก เธอเดินเข้าไปดึงอาจารย์ออกจากร่างของเ้าขา เธอมองเ้าขาด้วยแววตาที่ปวดร้าวและสงสาร เธอต๋อยหน้าอาจารย์ไปอย่างแรง และส่งให้ลูกน้องล็อกตัวไว้
“แกกล้ามากที่มาล่วงเกินผู้หญิงของอริสา ฉันไม่ปล่อยแกแน่ ฉันจะฟ้องแกให้ชื่อเสียงย่อยยับ / พามันไปส่งสถานีตำรวจซะ และโทรบอกคุณนพดลให้ติดต่อทนายด้วยบอกให้ฟ้องดำเนินคดีให้ถึงที่สุด ฉันจะไม่ยอมความ”
พอทุกคนออกไปจากห้องหมด อริสาก็รีบกลับเข้าไปหาเ้าขา ที่ตอนนี้กำลังทรมานมากกับยาปลุกอารมณ์ที่เธอกินเข้าไปสติของเธอกำลังเลือนราง และไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าที่กำลังกอดเธออยู่บนร่างคืออริสาใช่หรือไม่ แต่ทุกััที่ส่งมาให้เธอตอนนี้ มันนุ่มนวลและอ่อนหวานเหมือนที่เธอคุ้นเคย ร่างกายเธอตอนนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า้ามากแค่ไหน อริสาที่ส่งมอบความรู้สึกดีๆ ให้กับเธอ และคอยช่วยเธอปลดปล่อยในตอนนี้ ไม่สนใจเลยว่าเมื่อครู่จะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ อริสารู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้ที่ต้องมาเจอเื่แย่ๆ แบบนี้เพราะเธอปกป้องไม่ดีพอ เธอกระซิบข้างหูเ้าขาว่า
“พี่ขอโทษนะคะ ที่ทำให้หนูต้องเจอเื่แย่ๆ แบบนี้ พี่รักหนูนะเ้าขา พี่จะช่วยหนูเอง อย่ากังวลนะคะ อย่าเกรงนะ เดียวมันจะเจ็บ”
เ้าขาลืมตาขึ้นมามอง เธอได้ยินอริสาพูดแต่ตอนนี้ สติของเ้าขาไม่สมบูรณ์แต่ก็พอจำได้ว่า คนที่กอดเธอ ััร่างกายเธอในตอนนี้คืออริสา เ้าขาค่อยๆ ผ่อนคลายลง ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็ธรรมชาติ ปล่อยให้อริสาส่งมอบความรัก ความรู้สึกดีๆ ให้กับเธอ จนสว่างบทรักของทั้งสองก็ยังไม่หยุดลง แต่ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเ้าขาก็เริ่มทนรับไม่ไหว ก็หลับไป ทำให้อริสาปล่อยให้เธอนอนพัก และหลับไปด้วยกัน จนตกเย็น เ้าขาก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ใเล็กน้อย เพราะเธอจำได้ก่อนหมดสติว่า เธอถูกอาจารย์หลอกให้กินน้ำผสมยา แล้วพาเธอมาที่โรงแรมเพื่อหลับนอนกับเธอ แต่พอเ้าขาปรับสายตาตัวเองจนมองหน้าคนที่นอนกอดเธอไว้ได้อย่างชัดเจนก็ถึงกับถอนหายใจแล้วน้ำตาไหลออกมาเฉยๆ ทำให้อริสาตื่นขึ้นมาเห็นเ้าขากำลังเสียน้ำตาก็เอามือไปเช็ดน้ำตาให้ จูบลงไปที่แก้มเธอเบาๆ เ้าขาพูดเสียงสั่นๆ ว่า
“พี่ริสา ช่วยเ้าไว้อีกแล้ว พระคุณของพี่ จ้าทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด เ้าขอบคุณพี่ริสาที่ช่วยเ้า ถ้าตอนนี้คนที่นอนกอดเ้าไม่ใช่พี่ริสา เ้าคงรับไม่ได้”
“ไม่เอาสิคะ อย่าคิดมากนะ พี่ผิดเองที่บอกให้พี่นพไปรับหนูช้าเกินไป ถ้าบอกเร็วกว่านี้ หนูก็ไม่ต้องมาเจอเื่แบบนี้ พี่ขอโทษหนูด้วยนะคะ โชคดีนะที่หนูใส่สร้อยข้อมือที่พี่ซื้อไว้ให้ติดตัวตลอดเวลา ทำให้พี่ตามมาทัน”
“เ้าขอโทษคะ เ้าไม่คิดว่าอาจารย์จะกล้าทำแบบนี้กับเ้า ทั้งๆ ที่อาจารย์เขาเป็คนสุภาพ หาที่ฝึกงานให้เ้า คอยดูแลเ้ามาั้แ่ปี 1 แต่เมื่อคืนกลับบอกว่า ที่ทำมาตลอดเพราะแค่อยากได้ตัวเ้าก็เท่านั้น เลยทำให้เ้าไว้ใจให้มากที่สุด แถมยังบอกว่า เขาเคยเอารูปของเ้าไปตัดต่อใส่ลงไปในรูปโป้ และช่วยตัวเอง หน้าตาแบบเ้า นี้ยังทำให้ผู้ชายมีอารมณ์ได้ด้วยหรือคะ ช่างน่าสมเพชตัวเองจริงๆ เ้าก็อยู่ของเ้าดีๆ มาตลอด ไม่เคยทำร้ายใคร แต่ทำไมถึงมีแต่คนจ้องจะเอาเปรียบเ้าขนาดนี้”
เ้าขาซุกหน้าไปที่อกของอริสา และร้องไห้อย่างหนักให้กับชีวิตของตัวเอง ที่ต้องมาเจอเื่พวกนี้ซ้ำๆ
“ไม่ต้องเสียใจอีกแล้วนะคะ ต่อไปจากนี้พี่จะดูแล คุ้มครองหนูเอง พี่จะไม่ยอมผิดพลาดแบบนี้อีกแล้ว เ้าขาแค่เชื่อใจพี่ก็พอ นอกจากพี่ หรือ พี่นพ ห้ามเ้าขาขึ้นรถใครอีก เข้าใจมั้ยคะเ้าขา พอถึง่ฝึกงาน ก็มาฝึกที่โรงแรมของพี่ พี่จะสอนเ้าขาเอง เื่การโรงแรม”
เ้าขากอดอริสาไว้อย่างหาที่พึ่งพิง
“เ้าขอบคุณคะพี่ริสา เ้ายอมแพ้แล้วคะ ปกป้องเ้าด้วย เ้าไม่อยากเจอเื่แย่ๆ แบบนี้อีกแล้วเ้ากลัว ถึงตอนนี้ เ้าจะยังรักพี่แบบที่พี่รักเ้าไม่ได้ แต่เ้าสัญญานะคะว่าเ้าจะลองดู ลองรักพี่ริสาดู เ้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนพระคุณพี่ริสา ที่รักและปกป้องเ้าให้ปลอดภัยเสมอมา”
“คะ พี่จะรอนะ ไม่ว่านานแค่ไหน พี่ก็จะรอให้เ้าขา บอกว่ารักพี่ริสา ถ้าถึงวันนั้น พี่จะขอเราแต่งงานนะคะ ตอนนี้เป็แฟนกันไปก่อนนะ”
“คะ เ้าจะเป็แฟนของพี่ริสาคะ”
“น่ารักที่สุด เด็กดีของพี่ริสา พี่รักหนูนะ เ้าขาของพี่”
อริสาจูบเ้าขาอีกครั้ง และมอบบทรักให้เ้าขาอีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้เ้าขามีสติครบ เ้าขาก็ตอบรับบทรักที่อริสาสอนให้เธอ และค่อยๆ เรียนรู้ และตอบสนองซึ่งกันและกัน จนเนินนาน ก่อนที่จะพากันเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครั้ง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้