"เฟิง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันได้ไหม ฉันอยากให้นายได้ปลดปล่อยด้วย" น้ำเสียงแหบต่ำของฉู่อี้สั่นเครืออยู่ด้านหลังใบหูของกู้เฟิง เจือด้วยความเว้าวอน ประหม่าเล็กๆ แต่ที่มากไปกว่านั้นคือความอ่อนโยนและหวงแหน กู้เฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง แต่แล้วรอยยิ้มกว้างพลันฉาย...