ด้านล่างของหน้าผาอันราบเรียบและสูงชัน มีผู้ฝึกวรยุทธ์ชุดเกราะทองสองคนนั่งอยู่บนพื้น เห็นได้ชัดว่ากำลังเฝ้าโสมโบราณชั้นยอดอยู่
ส่วนคนของราชวงศ์คนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็องค์หญิงแห่งราชวงศ์หรือจะเป็ชายหนุ่มเกราะทองที่มีหน้าตาคล้ายกับหลงอวี้ผู้นั้น ล้วนยังมาไม่ถึงที่นี่ น่าจะกำลังเร่งรุดเดินทางมา
‘โสมโบราณชั้นยอดนั้นมีพลังฟ้าดินแฝงมหาศาล ทันทีที่เด็ดออกมาพลังฟ้าดินก็จะเริ่มแผ่ซ่าน ดังนั้นควรรีบดูดกลืนเข้าไปทันทีหลังจากเด็ดออก’
หลงอวี้คิดในใจ คาดเดาได้ว่าคนของราชวงศ์น่าจะกำลังรอให้ผู้ที่จะดูดกลืนมาถึงก่อน เพื่อที่จะเด็ดแล้วดูดกลืนทันที
ทำให้นี่เป็โอกาสดีที่สุดที่หลงอวี้จะลงมือ
“ััถึงตำแหน่งของโสมโบราณชั้นยอดได้ไหม?”
หลงอวี้ก้มหน้าถามเสียงเหี้ยม
“น่าจะได้”
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมฝืนพยักหน้าเล็กน้อย
“เพียงแต่ตรงนั้นมันสูงเกินไป ต่อให้ข้าใช้วิชาคุมเงาก็ไม่สามารถเด็ดโสมชั้นยอดได้”
“เช่นนั้นเ้าจะทำอย่างไร?”
หลงอวี้หรี่ตาถาม
“ให้ข้าดูดกลืนพลังฟ้าดินจากโสมระดับกลางในตัวข้าให้หมดก่อน หากข้ายกระดับขึ้นสู่ขั้นแปดได้ น่าจะเก็บโสมชั้นยอดนั่นได้แล้ว”
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมคนนั้นพูดเสียงต่ำ รอบดวงตาเหี่ยวย่นเผยประกายเ้าเล่ห์
“เช่นนั้นหรือ”
หลงอวี้กระแทกเสียงเ็า
“ในเมื่อเ้าไร้ประโยชน์ขนาดนี้ อย่างนั้นก็ตายเสียเถิด!”
หลังสิ้นเสียง หลงอวี้ก็ออกแรงในมือ พริบตานั้นก็กรีดคอผอมแห้งของลูกศิษย์ลัทธิพันไหมจนปรากฏรอยเืแผลหนึ่ง!
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมผู้นั้นใจนสะดุ้งโหยง รีบตอบกลับ
. “เดี๋ยวก่อน! ข้าลองดูก่อนก็ได้!”
“อย่ามาเล่นลูกไม้กับข้า หากมีอะไรไม่ชอบมาพากล ข้าจะบั่นคอเ้าก่อน”
หลงอวี้พูดอย่างเ็า หยุดออกแรงมือ เพียงแต่ยังพาดกระบี่ไว้ที่คออีกฝ่ายเหมือนเดิม
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมนั่น ในที่สุดก็รู้ว่าหลงอวี้ไม่ใช่คนที่จะถูกปั่นหัวได้ง่ายๆ ทำได้แค่ลองลงมือดูว่าจะเก็บโสมชั้นยอดชิ้นนั้นมาได้หรือเปล่า
“แต่ข้าขอเตือนเ้าก่อน คนของราชวงศ์มีฝีมือร้ายกาจไม่ธรรมดา ต่อให้เ้าได้โสมชั้นยอดไป ก็ไม่มีโอกาสดูดกลืนพลังฟ้าดินของมันแน่นอน!”
อีกฝ่ายเตือนหลงอวี้
“เื่นั้นเ้าไม่ต้องยุ่ง ยังไม่รีบลงมืออีก?”
หลงอวี้พูดอย่างเ็า
คนผู้นั้นไม่กล้าประมาท รีบควบคุมเงาของตัวเองไปตามเงาต้นไม้ ขยับเข้าใกล้หน้าผาสูงชัน
เมื่อมีกระบี่พาดคอตัวเอง เขาก็ไม่กล้าเล่นลูกไม้อะไร สังเกตดูทิวทัศน์ตรงหน้าอย่างละเอียด พบว่าเป็เวลา่เย็น หน้าผาสูงชันตกอยู่ในเงามืดทั้งหมด เป็ประโยชน์ต่อการใช้เงาของเขาเป็อย่างมาก!
เมื่อซ่อนตัวอยู่ในเงา เงาที่ควบคุมอยู่ก็สามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็ว เพียงครู่เดียวก็ไต่หน้าผาขึ้นไปสูงกว่าห้าสิบจ้างได้
“ไม่ไหว มันไกลเกินไป ข้าไปไม่ถึง”
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมกล่าวเสียงเครียด ตอนนี้ความสามารถในการควบคุมเงาของเขาอ่อนลงมาก หากยังมุ่งหน้าไปต่อ เขาจะไม่อาจควบคุมเงาของตัวเองได้อีก!
การควบคุมเงานั้นย่อมมีขีดจำกัดด้านระยะทางอยู่แล้ว ยิ่งอยู่ระยะไกล ความสามารถในการควบคุมก็ยิ่งลดลง การเคลื่อนไหวของเงาก็จะช้าลงเรื่อยๆ
“ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ อย่าเล่นลูกไม้อะไรกับข้า ยกเว้นแต่ว่าเ้าอยากตาย”
หลงอวี้พูดอย่างเ็า บังคับให้ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมคนนั้นค่อยๆ เคลื่อนตัวไปทางตีนผา
หลังจากที่พวกเขาเข้าใกล้หน้าผาได้แล้ว เงาที่อยู่บนหน้าผาก็เข้าใกล้โสมชั้นยอดมากขึ้น และการที่หน้าผาบดบังแสงอาทิตย์ไว้จนเกิดเงามืด ทำให้ผู้ฝึกวรยุทธ์เกราะทองสองคนที่เฝ้าโสมอยู่ไม่ทันสังเกตเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นบนหน้าผา
หลงอวี้พาลูกศิษย์ลัทธิพันไหมเดินอ้อมสองคนนั้นไป ในที่สุดก็เข้าใกล้หน้าผา มาถึงป่าด้านล่างแล้ว
“ขึ้นไปก็ถึงแล้ว”
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมผู้นั้นกังวลเล็กน้อย
“เด็ดออกมาเลยไหม?”
“เด็ดออกมาเลย”
หลงอวี้พยักหน้า
“เ้าต้องปลดจินตภาพของเ้าออกก่อน ไม่เช่นนั้นเงาของข้าจะไม่สามารถออกแรงได้มาก”
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมพูดอีกครั้ง
“ข้าจะบอกอะไรให้ จินตภาพสยบฟ้าของข้า ข้าสามารถปล่อยมันออกมาตอนไหนก็ได้ ทางที่ดีเ้าอย่าคิดตุกติกเด็ดขาด”
หลงอวี้พูดด้วยน้ำเสียงเ็า จากนั้นก็เก็บพลังแก่นสยบฟ้า
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมผู้นั้นถอนหายใจ ดูโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็โคจรลมปราณในตัว แต่พริบตานั้นบนหน้าผาสูงชันพลันมีเศษหินตกลงมาจนเกิดเสียง!
“ใคร!”
“มีคน!”
ผู้ฝึกวรยุทธ์ชุดเกราะทองสองคนนั้นรู้สึกถึงความผิดปกติ รีบเงยหน้ามองไปทางหน้าผา!
พอพวกเขาเงยหน้า ก็พบว่ามีเงาดำสายหนึ่งถือโสมชั้นยอดไว้ในมือ พลังฟ้าดินอันเข้มข้นสุดขีดแผ่ซ่าน หลบหนีไปตามหน้าผา!
“คนของลัทธิพันไหม รนหาที่ตายแล้ว!”
หนึ่งในสองคนนั้นพอเห็นเช่นนั้น ก็กระแทกเสียงอย่างเดือดดาลก่อนจะก้าวเท้า วิ่งไปตามหน้าผา
เขาชกไปหนึ่งหมัด ลมปราณสีทองถูกปลดปล่อย คลื่นสั่นะเืสายหนึ่งแหวกพสุธาจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ เศษหินแตกกระจายร่วงหล่น
แต่ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมนั้นสามารถควบคุมเงาได้อย่างรวดเร็ว แม้จะเป็ผู้ฝึกยุทธ์ชุดเกราะทองที่แข็งแกร่งระดับวิถียุทธ์ขั้นเก้าก็ไม่สามารถตามทัน
เพียงครู่เดียว เงาที่นำโสมโบราณชั้นยอดไปด้วยก็ได้วิ่งหนีด้วยความเร็วสูงเข้าไปอยู่ในป่าทึบใต้หน้าผา
“พลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดเข้มข้นขนาดนั้น ยังคิดจะแย่งชิงไปจากเราง่ายๆ ช่างฝันลมๆ แล้งๆ จริง!”
หนึ่งในสองคนนั้นหัวเราะเ็า สะบัดมือออกไป
“ตามมันไป!”
ชายในชุดเกราะทองอีกคนพูดอย่างเฉยชา ไม่เห็นเขาเคลื่อนไหวอะไร ฉับพลันเงาร่างในชุดเกราะทองก็ได้ปรากฏในจุดที่ห่างออกไปนับสิบจ้าง รวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบก็ไม่ปาน!
ผู้ฝึกวรยุทธ์ชุดเกราะทองสองคนดูจะหงุดหงิดไม่น้อย องค์หญิงแห่งราชวงศ์สั่งให้พวกเขามุ่งหน้ามาก่อนเพื่อเฝ้าโสมชั้นยอด ไม่คิดเลยว่าจะถูกคนมาแย่งไปก่อนแบบนี้
ต่อให้ชิงกลับมาได้ พลังฟ้าดินของโสมโบราณก็คงจะหายไปไม่น้อย พวกเขาต้องโดนลงโทษแน่
ในสถานการณ์แบบนี้ ทั้งสองคนไม่มีทางปล่อยให้คนที่ชิงโสมชั้นยอดหนีไปได้ ต่อให้เป็บุตรีของประมุขลัทธิพันไหมก็ตาม
ทว่าพวกเขาทั้งสองคนก็ต้องหน้าเสีย
เพราะหลังจากไล่ตามไปได้ครึ่งทาง จู่ๆ พลังฟ้าดินที่แผ่ออกมาจากโสมชั้นยอดพลันเลือนหายไปเฉยๆ!
ไม่ได้ค่อยๆ จางลง แต่หายวับไป พลังฟ้าดินอันเข้มข้นหายไปอย่างสมบูรณ์จนพวกเขาสองคนััถึงมันไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยว
“หรือจะถูกกินไปแล้ว?”
ทั้งสองคนอดคิดไม่ได้ ทว่าแม้จะถูกกินไปแล้ว พลังฟ้าดินที่เข้มข้นขนาดนั้นก็ไม่น่าจะหายไปเร็วขนาดนี้!
เงาร่างสองสายเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่พลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดหายไป
เพียงครู่เดียว ก็พบศพของลูกศิษย์ลัทธิพันไหมที่ผอมแห้งจนหนังติดกระดูกผู้หนึ่ง แต่โสมชั้นยอดนั้นได้หายสาบสูญไปแล้ว
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ทั้งสองคนหันมาสบตากัน ต่างคนต่างมีเผยแววตาเคร่งเครียด
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมที่ชิงโสมโบราณชั้นยอดไปนอนตายอยู่ตรงนี้ แต่โสมชั้นยอดกลับหายสาบสูญ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งสองรู้สึกราวกับตกลงไปในหุบเหวลึก
“รีบออกไปตามหาแถวนี้เร็ว!”
ทั้งสองคนไม่ยอมปล่อยให้โสมชั้นยอดหายไปทั้งอย่างนี้แน่ แยกกันไปตามหาทันที
แต่ถ้าัักับพลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดไม่ได้ แล้วพวกเขาจะไปตามกลับมาได้อย่างไร
หลังทั้งสองคนจากไป หลังต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากศพของลูกศิษย์ลัทธิพันไหมก็ได้มีเงาร่างสายหนึ่งพุ่งออกมาและหายเข้าไปในป่าทึบในพริบตา
เงาร่างสายนี้ คือหลงอวี้นั่นเอง
ตอนที่เขาได้โสมโบราณชั้นยอดมาเมื่อครู่นี้ ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมนั่นก็ได้ฉวยโอกาสใช้วิทยายุทธ์ คิดจะให้เงามาจับตัวหลงอวี้ แต่ถูกแก่นสยบฟ้าของเขาสะกดไว้ มันถูกชกเข้าที่หัวใจจนแหลกในหมัดเดียว
หลังจากนั้นหลงอวี้ก็ได้ใช้พลังของสัญลักษณ์ัปรภพ ปิดบังพลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดเทั้งหมด
ตอนที่ผู้ฝึกวรยุทธ์ชุดเกราะทองทั้งสองคนเข้ามาใกล้ หากหลงอวี้วิ่งหนีไป จะยิ่งทำให้อีกฝ่ายจับการเคลื่อนไหวได้ยิ่งว่าเดิม ดังนั้นเขาจึงเลือกหลบอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆ แทน
ผู้ฝึกวรยุทธ์เกราะทองสองคนไม่ได้นึกถึงจุดนี้ พวกเขาพากันแยกย้ายไปตามหาที่อื่นแทน
หลงอวี้จึงฉวยโอกาสนี้หนีไปทันที
ผ่านไปไม่นาน สองคนนั้นก็กลับมาที่จุดเดิมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เ้าพบอะไรบ้างไหม?”
หนึ่งในนั้นเอ่ยถาม
“ไม่เลย”
อีกคนหนึ่งส่ายหน้า
“สามารถทำให้พลังฟ้าดินของโสมโบราณชั้นยอดหายไปในพริบตาเช่นนี้ ข้าลองคิดดูแล้ว มีความเป็ไปได้เพียงอย่างเดียวคือ มันเก็บไว้ในที่ซ่อนต่างมิติ”
“สมบัติช่องว่างพิสดาร”
คนผู้นั้นหน้าถอดสีไปทันที
“ผู้ที่มีที่ซ่อนของต่างมิติใน ในเขตพระราชฐานล้วนเป็คนใหญ่คนโต แต่กลับมาปรากฏตัวที่นี่อย่างนั้นเหรอ...”
ทั้งสองคนไม่มีทางอื่น ได้แต่รออยู่ที่เดิมอย่างนั้น หลังผ่านไปไม่นาน องค์หญิงแห่งราชวงศ์และชายหนุ่มเกราะทองก็มาถึง
พอได้ยินทั้งสองคนเล่าให้ฟังเช่นนั้น ชายหนุ่มเกราะทองที่มากับองค์หญิงก็ถึงกับเปลี่ยนสีหน้า
“ที่ซ่อนของต่างมิติ?”
ถ้าเื่มันเกี่ยวข้องกับที่ซ่อนของต่างมิติ เช่นนั้นเหตุการณ์นี้ก็ไม่ใช่เื่เล็กแล้ว!
ผู้ที่มีที่ซ่อนของต่างมิติใน ในเขตพระราชฐานนั้นล้วนเป็ผู้ที่มีฐานะสูงศักดิ์ แค่โสมโบราณชั้นยอดต้นเดียว ไม่ได้คุ้มค่ามากพอให้พวกคนระดับนั้นเสี่ยงที่จะมีปัญหากับราชวงศ์
“ปิดกั้นทางเข้าออกทั้งหมด และตรวจสอบลูกศิษย์ของทั้งสามสำนักลัทธิตอนจะออกจากป่าอย่างละเอียด ใครก็ตามที่น่าสงสัยให้จับตัวไว้ทันที”
ชายหนุ่มเกราะทองออกคำสั่งด้วยสีหน้าอำมหิต!
โสมโบราณชั้นยอดถือเป็สมบัติของราชวงศ์ ไม่ว่าใครก็ตามที่บังอาจแย่งชิงจะต้องชดใช้อย่างสาสม!
......
อีกด้านหนึ่ง
หลงอวี้ที่ได้โสมชั้นยอดมาแล้วก็รีบไปหาที่ซ่อนตัว เตรียมจะดูดกลืนพลังฟ้าดินทันที เพราะถ้ายิ่งปล่อยทิ้งไว้นาน พลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดก็จะยิ่งไหลออกอย่างสูญเปล่า
เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่คิดจะดูดกลืนทั้งหมด แต่จะกักเก็บพลังฟ้าดินส่วนใหญ่ไว้ในสัญลักษณ์ัปรภพชั่วคราว
“หากดูดกลืนพลังฟ้าดินของโสมชั้นยอดไปทั้งหมด ข้าอาจจะทะลวงวรยุทธ์ขึ้นสู่ขั้นแปดได้ แต่ถ้าระดับพลังเพิ่มสูงเร็วเกินไปจะถูกสงสัยเอาได้ ค่อยเป็ค่อยไปดีกว่า!”
หลังจากตัดสินใจแล้ว หลงอวี้ก็เริ่มดูดกลืนพลังจากโสมชั้นยอด
พลังฟ้าดินที่เก็บอยู่ภายในโสมชั้นยอดนั้น มีมหาศาลราวกับมหาสมุทร เมื่อเทียบกับโสมโบราณระดับสูงที่เขาดูดกลืนไปก่อนหน้านี้ มีความเข้มข้นมากกว่าถึงสิบเท่าเป็อย่างน้อย
แน่นอนว่า หากคิดจะยกระดับวรยุทธ์จากขั้นเจ็ดเป็ขั้นแปด พลังฟ้าดินที่ใช้ก็ต้องเพิ่มขึ้นสิบเท่าเป็อย่างน้อย
หากไม่ใช่เพราะความบังเอิญ กว่าหลงอวี้จะยกระดับขึ้นเป็ขั้นแปดได้คงอีกนานเลยทีเดียว
“โสมโบราณชั้นยอด จงดูดกลืน!”
หลงอวี้กัดโสมชั้นยอดเข้าปากไป เริ่มดูดกลืนพลังฟ้าดินภายในนั้น ขณะเดียวกันก็ได้ใช้สัญลักษณ์ัปรภพกักเก็บพลังฟ้าดินส่วนใหญ่ไว้
พลังฟ้าดินอันเข้มข้นถูกหลงอวี้ดูดกลืนเข้าไปในร่างกาย หลังจากดูดกลืนได้ราวหนึ่งส่วน ลมปราณในชีพจรของเขาก็พลุ่งพล่าน ทำให้พลังพื้นฐานของเขาเพิ่มสูงขึ้นเป็เจ็ดหมื่นสองพันชั่ง เป็ขีดจำกัดสูงสุดของวรยุทธ์ขั้นเจ็ดแล้ว
“มากพอแล้วล่ะ!”
หลงอวี้หยุดการดูดกลืน ก่อนจะลืมตาและยืนขึ้น!
ตอนนี้ พลังของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย อีกทั้งในสัญลักษณ์ัปรภพก็ยังมีพลังฟ้าดินของโสมโบราณชั้นยอดเก็บเอาไว้ถึงเก้าส่วน
รอให้เขาออกจากป่าโสมโบราณไปก่อน หลังจากนั้นเขาถึงจะสามารถดูดกลืนพลังต่อและยกระดับวรยุทธ์ขึ้นสู่ขั้นแปดได้ ทำให้สัญลักษณ์ัปรภพเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้