ณ ตำหนักบูรพาเร้นแสงอรุณของวังหลวงเป่ยเหลียง ภายใต้ม่านบัวโรยแสงอาทิตย์ยามสาย กลิ่นชาจางๆ จากกาน้ำร้อนที่เริ่มเย็นชืดแตะปลายจมูก ทว่าเจ้าของตำหนักยังไม่คิดจิบแม้สักหยดเดียวซางหลาง ไท่จือแห่งเป่ยเหลียงผู้ครองแววตาเฉียบคม ท่วงท่าสง่าผ่าเผยเยี่ยงอ๋องผู้...