จากสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย ในขณะที่พวกประมุขตำหนักโยวิกำลังคิดอยู่นั้น ิเสวียนก็วิ่งเข้าไปตรงหน้าของสิงโตเพลิงจินเหยียนทันที
วิธีการที่สิงโตเพลิงจินเหยียนจะะเิตัวออกนั่นก็คือ มันจะเดินลมปราณทั้งหมดที่เหลือไปไว้ในกระดูกและร่างกาย ทำให้กระดูกและร่างกายะเิออก!
เดิมที กระดูกและร่างกายของสิงโตเพลิงจินเหยียนก็มีพลังงานแฝงที่แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว ในเวลานี้เมื่อเดินลมปราณเข้าไปในกระดูกและร่างกายอีก มันจะทำให้เกิดภาระหนักมากเกินไปจนร่างกายและกระดูกพองและะเิออก
ก็เหมือนกับกระดูกและร่างกายของสิงโตเพลิงจินเหยียนเป็เปลือกนอกของลูกะุ ส่วนลมปราณเหมือนตัวยาเร่ง เมื่อสิงโตเพลิงจินเหยียนมีจิตคิดจะทำ มันก็เหมือนเปลวไฟ!
สิงโตเพลิงจินเหยียนเตรียมคิดจะตายไว้แล้ว มันเดินลมปราณเข้าไปในกระดูกและกล้ามเนื้อทำให้เกิดสภาวะไม่คงที่ หลังจากนั้น ร่างกายของมันก็ะเิออก แล้วกระจายพลังงานออกจำนวนมาก!
“องค์ชายเก้า ไม่ได้นะพะยะค่ะ!”
ขุนนางด้านหลังของิเสวียนร้อนใจมาก พวกเขาจะยอมมองดูิเสวียนฝืนรับแรงะเิของสิงโตเพลิงจินเหยียนไปต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร?
พอคิดได้แบบนี้ พวกเขาก็พุ่งเข้าไปหาิเสวียน ไม่มีใครถอยเลยแม้แต่คนเดียว
แต่ว่าพวกเขาอยากจะหยุดิเสวียนในตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว สิงโตเพลิงจินเหยียนกระตุกไปทั้งตัว ลมปราณของมันพลุ่งพล่านไปทั่วกายจนถึงระดับที่กำลังจะแตกแล้ว!
ิเสวียนพุ่งไปด้านหน้า สายฟ้าในมือกะพริบ เขาซัดฝ่ามือไปที่หน้าอกของสิงโตเพลิงจินเหยียนแล้วควักหัวใจของมันออกมา ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเขาก็เกิดฟ้าแลบขึ้นมาทั่วตัว เขากระเด็นลอยออกมาประมาณสิบเมตร พลังสายฟ้าพุ่งออกมาโอบล้อมทั่วร่างกาย
ในพริบตาเดียวเท่านั้นร่างของสิงโตเพลิงจินเหยียนก็ะเิออก เปลวเพลิงสีแดงประกายทองสว่างจ้าขึ้นมา อุณหภูมิที่ร้อนผ่าวแผ่กระจายออกไปโดยรอบ ทั่วทั้งพื้นที่ดำเป็ตอตะโกหมด!
ส่วนเหล่าขุนนางที่พุ่งตัวออกไปช่วยิเสวียนก็ถูกพลังคลื่นั์เล่นงานจนเวียนหัว ร่างกายได้รับาเ็!
เพราะสิงโตเพลิงจินเหยียนเป็อสูรระดับสิบ เมื่อครู่มันใช้กำลังที่มีทั้งหมดของมันะเิตัวออก มันมีอานุภาพแค่ไหนไม่ต้องนึกก็ยังรู้เลย
และบริเวณตรงกลางวงล้อมของะเิมีควันโขมงอบอวลไปทั่ว เพราะอุณหภูมิที่สูงทำให้สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงไป ในเวลานี้มีเงาที่สภาพอนาถมากกองอยู่ที่พื้น เขาคนนั้นคือิเสวียน
เสื้อลายัสีน้ำเงินของิเสวียนถูกเผาจนไหม้หลายจุด ผมที่รวบเรียบร้อยในเวลานี้ยุ่งเหยิง ใบหน้าหล่อเหลาก็มีรอยดำอยู่หลายจุด ราวกับว่าถูกเผาไหม้จากอุณหภูมิที่สูง
หากไม่ใช่เพราะเขาใช้สายฟ้ากระชากตัวเองเว้นระยะออกมา แล้วใช้สายฟ้าเป็โล่คุ้มกาย เกรงว่าเขาคงถูกะเิจนต้องาเ็สาหัสไปแล้ว
ตอนนี้เขาาเ็แค่เล็กน้อย ลมปราณภายในปั่นป่วน พักไม่กี่วันก็สามารถกลับมาเป็ปกติได้แล้ว
แต่ิเสวียนกลับไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือหงุดหงิดใจเพราะอาการาเ็เลย แต่กลับกัน สีหน้าของเขามีรอยยิ้ม เพราะในมือขวาของเขามีหัวใจสีแดงประกายทองน้ำหนักกว่าห้าร้อยกรัมอยู่บนมือ!
หัวใจดวงนั้นมีเปลวเพลิงลุกโชนอยู่ ดูแล้วเหมือนหินพลอยสวยงามก้อนหนึ่ง ดูแล้วทำให้อารมณ์ดี!
หัวใจสีแดงประกายทองมีพลังงานมหาศาล ยืนอยู่นอกรัศมีสิบเมตรยังััถึงพลังงานความร้อนที่แผ่กระจายได้เลย
สิงโตเพลิงจินเหยียนเป็อสูรระดับสิบ หัวใจของมันแฝงไปด้วยพลังงานทั้งชีวิตของมัน ไม่เพียงเป็พลังงานที่น่ากลัว แต่ยังมีพลังชีวิตที่แข็งกร้าวด้วย
หากสามารถดูดซับพลังงานนี้มาได้ ไม่เพียงสามารถเพิ่มพูนพลังความสามารถ แม้แต่พลังชีวิตยังแข็งแกร่งขึ้นด้วย!
ิเสวียนพอใจมาก เขาประเมินว่าผลึกโลหิตเก้าโคจรที่มีหัวใจเก้าดวง จะต้องมีพลังงานที่มหาศาลมากอย่างแน่นอน
คิดไม่ถึงเลยว่า หัวใจดวงที่สองที่ตามหากันมาอย่างยากลำบากจะล้ำค่ามากขนาดนี้ ิเสวียนมองดูหัวใจในมือด้วยความยินดี สายตาของเขาดูมีความสุขอย่างกลั้นไม่อยู่
เหล่าขุนนางมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนแต่ใจสงบ สาวงามห้าคนรวมถึงเยี่ยซีด้วยต่างก็มีสีหน้าที่โล่งใจ
ิเสวียนไม่ได้เป็อะไรมาก แล้วยังได้หัวใจอสูรระดับสิบมาอีก ดีจังเลย!
“ทุกคนตามข้ากลับค่ายใหญ่ พักผ่อนกันห้าวันแล้วค่อยเดินทางต่อ” ิเสวียนออกคำสั่งกับทุกคน
“ขอรับ!”
ิเสวียนมีความมั่นใจอย่างมาก เขาเข้าใกล้ผลึกโลหิตเก้าโคจรไปอีกขั้นแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะไม่ต้องรอถึงครึ่งปี เขาอาจจะสามารถรวบรวมหัวใจครบเก้าดวงก็ได้!
ทันใดนั้นเอง ขณะที่ิเสวียนกำลังคิด เงาที่ราวกับพายุก็ผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว!
“หือ?” ิเสวียนตะลึงไป เขาเห็นเงาผ่านหน้าเขาไป กำลังคิดอยากจะดูว่าเป็อะไร ทันใดนั้นเอง ... เขาก็รู้สึกว่าฝ่ามือขวาของเขามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ...
ิเสวียนเหมือนคิดอะไรได้ เขามองไปที่บนฝ่ามือขวาของเขาแล้วพบว่าหัวใจสีแดงประกายทองบนมือตัวเองนั้นหายไปแล้ว!
ิเสวียนหันหน้ากลับมา เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเก็บหัวใจสีแดงประกายทองเข้าที่เก็บของบนข้อมือจากนั้นก็วิ่งพุ่งออกไปไกล
เงาที่ิเสวียนเห็นในครั้งแรกเขายังรู้สึกแปลกหน้า แต่หลังจากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้!
สีหน้าท่าทางของเขานั้นเปลี่ยนแปลงไปในทันที!
“ิอวี่!”
ตอนที่ิเสวียนพูดสองคำนี้ออกมา ทุกคนล้วนแล้วแต่ตกตะลึงแล้วจ้องไปที่ชายหนุ่มคนนั้น ตอนที่พวกเขาเห็นใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นชัดเจนก็อึ้งไป ถูกต้อง ชายหนุ่มคนนั้นคือิอวี่!
ตอนที่สิงโตเพลิงจินเหยียนพ่ายแพ้ ิอวี่ก็คิดจะฉวยโอกาสลงมือเลย แต่เขาสังเกตเห็นว่าสิงโตเพลิงจินเหยียนคิดจะะเิตัวเองตายก็เลยชะงักไป
ที่จริงิอวี่รู้สึกเสียดายมาก เพราะเมื่อสิงโตเพลิงจินเหยียนะเิตัวเองตาย หัวใจของมันก็ไม่เหลือแล้วเหมือนกัน
แต่สิ่งที่ิอวี่คิดไม่ถึงเลยก็คือ ิเสวียนจะกล้าเสี่ยงอันตรายชิงเอาหัวใจมาก่อนที่สิงโตเพลิงจินเหยียนจะะเิตัวออก!
และในเวลานี้เอง ิอวี่ก็ไม่ได้ลังเลใจเลยที่จะพุ่งตัวไปทางิเสวียน
เพราะแรงะเิอันรุนแรงของสิงโตเพลิงจินเหยียนเมื่อครู่ทำให้ทุกคนชะงักกันไปหมด ิเสวียนเองก็มีเืลมที่ปั่นป่วนเพราะได้รับาเ็ แล้วค่ายกลอำพรางบนตัวของิอวี่ก็ยังไม่หายไป เขาถึงได้สามารถเข้าใกล้ตัวิเสวียนโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว แล้วชิงเอาหัวใจสิงโตเพลิงจินเหยียนไปได้
เมื่อได้หัวใจสิงโตเพลิงจินเหยียนมาแล้ว ิอวี่ไม่เพียงสามารถฝึกร่างหยินหยางได้ แต่การรวบรวมหัวใจให้ครบเก้าดวงของิเสวียนก็จะช้าลง ความคืบหน้าในการคิดจะชิงบัลลังก์ของเขาก็จะชะงักไปด้วย
ยิงธนูดอกเดียวได้นกสองตัวเลยนะ!
ดังนั้น ิเสวียนจะไม่โกรธได้อย่างไร?
คนอื่นที่อยู่ตรงนั้นก็พากันคลั่งขึ้นมา ิเสวียนลำบากลำบนกว่าจะได้หัวใจสิงโตเพลิงจินเหยียนมา ตอนนี้กลับถูกิอวี่ชิงเอาไป พวกเขาไม่มีทางปล่อยิอวี่ไปเด็ดขาด!
“หยุดนะ!”
ิเสวียนตะคอก พลังสายฟ้าในกายของเขาพลุ่งพล่านขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าหาิอวี่ แต่ว่า ...
เมื่อิเสวียนขยับตัวเขากลับพบว่าขาทั้งสองข้างนั้นขยับไม่ได้ เพราะบนขาของเขาเหมือนมีลายเส้นสีน้ำเงินที่ขนาดเท่ากับเส้นผมพันรัดขาขึ้นมายึดเขาเอาไว้กับที่!
ิเสวียนจ้องไปที่ิอวี่ด้วยความดุดัน!
เขารู้ดีว่าิอวี่ได้ร่ายลายเส้นอักขระประเภทควบคุมใส่เขา แต่เพราะเมื่อครู่เขาใช้พลังในการเล่นงานสิงโตเพลิงจินเหยียนไปจำนวนมาก ดังนั้น ภายในระยะเวลาสั้นๆ เขาไม่มีทางหลุดจากลายเส้นอักขระนี้ไปได้แน่นอน
“อยู่ตรงนั้นดีๆ เถอะ อย่าขยับเลย” ิอวี่จ้องไปที่ิเสวียน จากนั้นก็หันหลังแล้ววิ่งออกไปไกล
เป็ไปตามที่ิเสวียนคิด เมื่อครู่ิอวี่ร่างลายเส้นอักขระควบคุมกักขังขึ้นมาจริงๆ แล้วลายเส้นที่ว่าก็คือจมสู่ความฝัน!
ในเทือกเขาหลวนหมอหลิงเมื่อสามวันที่แล้ว ิอวี่ได้คาถากับสัญลักษณ์มือจมสู่ความฝันมา ดังนั้น เขาถึงได้ใช้จมสู่ความฝันควบคุมิเสวียนเอาไว้ในทันทีได้
ไม่ใช่แค่ิเสวียนคนเดียวเท่านั้น แม้แต่ิอู่ ิเยวี่ย เสวียปู้หุ่ย และเซิ่นเจิ่นโหวก็ถูกจมสู่ความฝันเล่นงานด้วยเหมือนกัน!
เมื่อตอนที่สิงโตเพลิงจินเหยียนะเิตัวเองตาย ิอวี่ก็ฝืนฝ่าระลอกคลื่นะเิท่ามกลางคลื่นความร้อน ร่ายจมสู่ความฝันขึ้นสี่ครั้งแล้วกักขังคุมทั้งสี่คนเอาไว้กับที่
ิอวี่ยังไม่ร่างอักขระิเสวียนในทันที รอให้เข้าใกล้ก่อนแล้วค่อยทำเพราะกลัวิเสวียนจะรู้ตัว ต้องทำตอนที่ิเสวียนประมาทเท่านั้นถึงเป็เวลาที่ดีที่สุดในการลงมือ!
พริบตาเดียวเปิดใช้งานจมสู่ความฝันขึ้นถึงห้าครั้ง ิอวี่ต้องเสียลมปราณไปไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกจะทำ เพราะมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นถึงสามารถหยุดยั้งการลงมือของทั้งห้าคนได้
ส่วนคนอื่น ด้วยความสามารถของิอวี่ในเวลานี้ ไม่ได้จำเป็ต้องเกรงกลัวอะไร
ิอวี่พลิกข้อมือออกมา ยาจูหยวนตันสิบเม็ดก็โผล่ขึ้นมาในมือแล้วก็กลืนลงท้องไป จากนั้นเขาก็ทำการดูดซึมพลังงานฟ้าดินแล้วแปรเปลี่ยนเป็ลมปราณอย่างต่อเนื่อง เพื่อเสริมพลังงานอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อครู่ิอวี่ร่างอักขระทีเดียวห้าครั้งจึงเสียลมปราณไปมาก ตอนนี้เขาต้องรีบฟื้นฟูมันกลับมาให้เร็วที่สุด เพื่อพลังในการต่อสู้ที่จะเกิดหลังจากนี้ และโอกาสที่จะรักษาชีวิตที่เพิ่มมากขึ้น!
ในเวลานี้เอง ทหารสวมชุดเกราะกว่าสามสิบคนก็มาขวางตรงหน้าิอวี่ คนพวกนี้ล้วนแต่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดระดับประสานเป็หนึ่ง มีพลังเทียบเท่าราชสีห์สามพันกว่าตัว เมื่ออยู่รวมกันพลังของพวกเขาก็ดูมีอำนาจมาก
“หลีกไป”
ิอวี่ไม่ถอย แต่กลับพุ่งออกไป!
เมื่อได้พลังจากหมีเปลวเพลิงเหล็ก พลังในร่างกายของเขาก็มีมากเทียบเท่าราชสีห์เจ็ดพันตัว ซัดฝ่ามือออกไปทีเดียวก็ราวกับหมาป่าวิ่งพุ่งเข้าใส่ฝูงแกะ จากนั้นก็วิ่งฝ่าวงล้อมออกไปอีกครั้ง
ในเวลานี้เอง องครักษ์หน้าพระที่นั่งที่อยู่ด้านหลังก็เร่งฝีเท้าเข้ามา แต่ละคนซัดฝ่ามือธาตุทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน ออกไป เพื่อโจมตีิอวี่
องครักษ์หน้าพระที่นั่งห้าคนนี้ล้วนแต่อยู่ในขั้นที่แปดสูงสุด แต่ละคนมีพลังเทียบเท่าราชสีห์เจ็ดพันตัว พลังฝ่ามือของพวกเขามีพลังอานุภาพมาก หากพุ่งตรงเข้าตัวของิอวี่ผลเป็ยังไงไม่ต้องนึกภาพเลย
ิอวี่แทบไม่ได้อยากสู้ด้วย สิ่งที่เขาคิดจะทำในเวลานี้มีเพียงอย่างเดียวนั่นก็คือ วิ่ง!
เขาเปิดใช้งานผลาญโลหิตขึ้นมาในทันที แล้วใช้พลังงานทั้งหมดที่มีในร่างกาย พลังเทียบเท่าราชสีห์แปดพันกว่าตัว ใช้เท้าแตะเมฆาพุ่งตัวออกไปราวกับลูกะุหลบฝ่ามือนี้ไปได้อย่างฉิวเฉียด!
“เดรฉาน!”
องครักษ์หน้าพระที่นั่งหน้าแดงก่ำ คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่ไม่เอาไหนอย่างิอวี่จะไม่มีฝีมือ แต่หนีเร็วกว่าใครเลย!
นอกจากพวกิเสวียนห้าคนที่ถูกคุมเอาไว้แล้ว องครักษ์หน้าพระที่นั่งห้าคน ทหารในสังกัดเสนาบดีทั้งสามคน รวมถึงพวกเยี่ยซีด้วย ล้วนแต่วิ่งไล่ล่าตัวของิอวี่ตามไป!
แต่ิอวี่วิ่งเร็วมาก กระบวนท่าสังหารของพวกเขาทั้งหมดพลาดเป้า พุ่งไปกระแทกโขดหินไม่ก็พื้นแทน ไม่โดนแม้แต่ชายเสื้อของเขาเลย!
ทุกคนรู้สึกโกรธมาก ิอวี่ฝึกวิชาตัวเบาอะไรกันนี่ ทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้นะ
ในเวลานี้เอง กลับไม่มีใครสนใจที่มุมๆ หนึ่ง
เงาดำลมปราณสีม่วงกำลังวิ่งตามมาแล้วยิ้มมุมปาก!
เขาก็คือประมุขตำหนักโยวิ!
ครั้งแรกที่เขาเห็นิอวี่ก็ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็รู้สึกดีใจมาก!
ิอวี่สังหารหลัวหลิง ชิงกระบี่หวงฉวนไป แล้วยังใช้มีดบินปี้ลั่วทำร้ายเขาจนได้รับาเ็สาหัส แต่ละอย่างที่ทำมันล้ำเส้นของประมุขตำหนักโยวิทุกเื่ วันนี้เขาจะต้องให้ิอวี่จ่ายค่าตอบแทนนั้นกลับมา เขาจะต้องฆ่าิอวี่ให้ได้!
เดิมเขาคิดจะฆ่าเจิ้งหยวนจงกับหลินเสวียเอ๋อร์เป็ค่าตอบแทน แต่ตอนนี้ดูแล้วให้ิอวี่ชดใช้มันน่าจะเหมาะสมกว่า!
“นรกไร้ประตู ในเมื่อเ้ามารนหาที่ตายเอง ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะให้เ้าได้สมหวัง!”
ประมุขตำหนักโยวิสีหน้าดุดัน ในมือของเขามียาเม็ดใหญ่เท่าหัวแม่มือ จากนั้นเขาก็ยัดมันเข้าปากและกลืนลงคอไป!