ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับชายวัยลุงผิวสีน้ำตาลคล้ำ รูปร่างสูงใหญ่กำยำ พักอยู่ในห้องเช่าติดกับห้องของลุงเบิ้ม
“มีอะไรหรือจ๊ะลุงอ่ำ… ”
ชบาถาม…
รู้จักชื่อก็เพราะว่าเห็นลุงอ่ำมานาน แกเป็คนอีสานมีอาชีพขับรถแท็กซี่
“ลุงซื้อของมาฝากจ้ะ… ”
ในมือของลุงอ่ำมีถุงพลาสติกหลายใบที่หอบหิ้วเอามาจากตลาด มีทั้งผลไม้และขนมสำหรับเด็ก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลุงอ่ำซื้อของมาฝาก
“ขอบคุณมากค่ะ”
ชบารู้สึกเกรงใจ…
ทำท่าจะเอื้อมมือมารับของฝาก แต่ลุงอ่ำอยากเอาเข้าไปส่งให้ถึงในห้อง
“เดี๋ยวลุงหิ้วเข้าไปให้นะ… ”
ลุงอ่ำถือโอกาสก้าวเข้ามาในห้อง…
ตาเผลอจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มของแม่ลูกอ่อน เต้านมมหึมาเบียดกันแน่นอยู่ภายใต้ขอบผ้าถุง อวดร่องเต้าขาวเนียนลและใหญ่มากจนผ้าบางๆ แทบโอบอุ้มเนื้อหนั่นเอาไว้ไม่ไหว
“ลูกหนูน่ารักจัง… เลี้ยงลูกคนเดียวน่าเห็นใจนะ”
หลังจากลุงอ่ำวางของลงโต๊ะใกล้กับตู้เย็นเล็กๆ ก็หันมามองเปลที่มีร่างจ้ำม่ำของลูกชายหล่อนกำลังหลับ
“ไม่เป็ไรจ้ะ… ในเมื่อโชคชะตากำหนดให้เป็แบบนี้หนูก็ต้องเลี้ยงลูกเองให้ได้”
ชบาตอบอย่างเข้าใจชีวิต…
โชคชะตาไม่อาจฝืน แม้น้ำเสียงจะเหนื่อยท้อ แต่แววตาก็ยังเข้มแข็งอดทน
“ถ้าผัวของหนูไม่ติดคุก… หนูก็คงไม่ต้องเหงา ไม่ต้องลำบากขนาดนี้”
น้ำเสียงของลุงอ่ำบอกความเห็นใจ…
ต่างจากแววตาที่จ้องมองร่องอก อยากเห็นเต้านมแม่ลูกอ่อนที่กำลังคัดจัด มันคงขาวเนียนน่าดูด
“ลุงสงสารหนูนะ… ”
ลุงอ่ำสืบเท้าเข้ามาใกล้…
กลิ่นเหงื่อกลิ่นกายของเขาลอยมากระทบปลายจมูก มันคือกลิ่นของผู้ชายที่ชบายังจดจำได้
กลิ่นนี้ทำเอาหัวใจผู้หญิงว้าเหว่อย่างหล่อนเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาด
คงเป็เพราะลุงอ่ำเป็ผู้ชายตัวใหญ่บึกบึน ใบหน้าคมคร้ามยังมีร่องรอยความหล่อเหลาหลงเหลือเอาไว้ แม้หัวจะล้าน แต่หนวดและเคราดกดำเหนือริมฝีปากและปลายคาง ก็ทำให้ชบารู้สึกใจเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ลุงก็ไม่อยากให้หนูกับลูกลำบาก… มีอะไรก็บอกนะลุงช่วยได้...”
ลุงอ่ำเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อมีโอกาสมาอยู่ในห้องเพียงลำพังกับผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนสองต่อสอง มือหยาบใหญ่เอื้อมมาลูบไล้ต้นแขนเนียนขาวขึ้นมาจนถึงไหล่ของชบา
“อุ๊ย… ลุงอ่ำ”
ชบาใ พยายามดันตัวออกเมื่อเขาดึงหล่อนเข้ามากอดอย่างกระหาย
“ลุงขอโทษนะ… แต่ลุงอยากเอาหนูเหลือเกิน”
ลุงอ่ำตบะแตก…
ยอมเผยสันดานด้านมืดออกมา สืบเท้าดันร่างกำยำเข้ามาเบียดชบา แต่หล่อนถอยร่นจนแผ่นหลังชนผนัง
“หนูสวยเหลือเกิน… ”
ลุงอ่ำรุกคืบ…
เบียดตัวเข้ามาแนบชิด จงใจให้แก่นกายยาวใหญ่แข็งเป็ลำอยู่ในกางเกง เสียดสีอยู่กับท้องของชบาจนหล่อนรู้สึกได้ถึงความ้าอันแรงกล้า
“ลุงอ่ำอย่า… ”
ชบาห้ามเขาและห้ามใจตัวเองไปพร้อมกัน
“ลุงรู้ว่าหนูก็เหงา… ”
มือข้างหนึ่งของลุงอ่ำจับคางหล่อนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากัน แต่ชบาก็พยายามหลบตา ก่อนที่ลุงอ่ำจะดึงผ้าถุงกระโจมอกหลุดลุ่ยลงมา
“อู้ววว… แม่คุณเอ๊ย”
ลุงอ่ำโน้มใบหน้าเข้าหาสองเต้า…
จูบไซ้แล้วเอามือบีบขยำเนื้อหนั่นทั้งเนียนทั้งขาว ฉายนาทีทองรีบดูดไซ้เต้านมมหึมาของแม่ลูกอ่อนอย่างตะกละตะกลาม ปาดลิ้นเลียน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาตามแรงดูดดึงของอุ้งปาก
“อ๊าย… ไม่นะ… ”
ชบาใจแข็ง…