นอกเมืองอวี้กวน ยามที่ดวงอาทิตย์ลอยสูง
ชายหนุ่มชุดดำ ผู้มีคิ้วเรียวงามและั์ตาเปล่งประกายก้าวไปยืนอยู่ริมแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ก่อนหันหลังและเอ่ยปาก
“ตอนนี้คงพูดได้แล้วกระมัง พวกเ้าตามข้ามาด้วยเหตุอันใด”
ด้านหลังเป็ชายชุดเทาสองคนที่สะกดรอยตามมาตลอดทาง
ชายชุดเทาเ่าั้เป็บ่าวรับใช้คนหนึ่งผอมแห้ง ส่วนอีกคนอ้วนท้วม ทุกย่างก้าวล้วนหนักแน่นและสงบนิ่ง เห็นได้ชัดว่าเป็ผู้มีพลังวรยุทธ์ระดับหนึ่ง หลังจากสะกดรอยตามชายชุดดำจนมาถึงริมแม่น้ำแห่งนี้ พวกเขาก็กวาดสายตาดูรอบๆ จนแน่ใจว่าไร้เงาผู้คน ดวงตาของทั้งคู่พลันกลายเป็โเี้
“ไอ้สวะ จงไปสำนึกเสียใจในปรภพเสียเถิด! เป็เพียงเศษสวะไร้ค่า ริอ่านคิดพิศวาสในตัวคุณหนู ‘เฟิงเหยา’ จุดจบของเ้ามีเพียงความตายเท่านั้น!”
ชายร่างอ้วนกระแทกเสียงหึออกมาเบาๆ ก่อนที่ตัวเขาและชายร่างผอมจะเข้าไปล้อมชายหนุ่มชุดดำไว้
ชายหนุ่มชุดดำหน้าถอดสี
‘พวกมันคิดจะเอาชีวิตเขาอย่างนั้นหรือ’
ชายหนุ่มชุดดำผู้นี้แท้จริงแล้วมีนามว่า ‘ หลงอวี้ ’ เขาอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเฟิงในฐานะบุตรบุญธรรมของประมุขตระกูลเฟิงผู้มีนามว่า ‘ เฟิงฉางเกอ ’ มาั้แ่เล็กจนโต แต่โชคร้ายที่หลงอวี้มีเส้นลมปราณติดขัดั้แ่เด็กทำให้ไม่สามารถฝึกฝนบำเพ็ญพลังได้ แน่นอนว่าในโลกที่วรยุทธ์คือทุกอย่างเช่นนี้ เขาจึงไม่ได้รับความเคารพนจากผู้ใด แม้จะเป็ถึงบุตรบุญธรรมของประมุขตระกูลเฟิงก็ตาม
ส่วน ‘ เฟิงเหยา ’ เป็บุตรีแท้ๆ ของเฟิงฉางเกอที่ปีนี้เพิ่งจะอายุสิบหก นางไม่ได้มีเพียงรูปโฉมงดงามเท่านั้น ทว่ายังฝึกฝนวรยุทธ์สำเร็จถึงขั้นเจ็ดแล้ว ถือว่าเป็ลูกศิษย์อัจฉริยะคนหนึ่งของสำนักน้ำแข็งเยือกก็ว่าได้
“ ผู้ใดเป็คนสั่งให้พวกเ้ามาลอบสังหารข้า ”
หลงอวี้ถามเสียงเย็น
ความจริงแล้ว เขาไม่ได้สนใจในตัวสาวงามผู้หยิ่งยโสอย่างเฟิงเหยาแม้แต่น้อย
“ เมื่อเ้าถามเช่นนี้ ข้าก็จะเมตตายอมบอกกับเ้า คนผู้นั้นคือคุณหนู คุณหนูเป็คนเอ่ยปากบอกว่า้าให้เ้าตาย ถึงอย่างไรก็หนีไม่รอดอยู่แล้ว ดังนั้นยอมตายเสียเถิด! ”
ชายร่างอ้วนคำรามอย่างเกรี้ยวกราดก่อนก้าวเท้าออกไปพร้อมปล่อยหมัดใส่หลงอวี้
สำหรับหลงอวี้ที่ไม่เคยฝึกฝนวรยุทธ์ เป็ไปไม่ได้เลยที่เขาจะมองการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายทัน เมื่อถูกพละกำลังมหาศาลหนักนับพันชั่งซัดใส่หัวไหล่หนึ่งหมัดทำให้กระดูกแหลกเละ อีกทั้งแขนข้างหนึ่งถูกก็ขยี้จนใช้การไม่ได้ หลังจากนั้นตัวเขาก็กระเด็นไปอยู่ริมแม่น้ำ
“ แค่ก! ”
หลงอวี้กระอักเืสดๆ ออกมา พยายามกัดฟันไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้อง
ไม่ว่าภายนอกจะเข้มแข็งสักเท่าไร แต่เขากลับรู้สึกเจ็บใจเหลือเกิน!
ในโลกนี้ที่พลังคือทุกสิ่ง เ้าอ้วนนั่นเป็แค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งที่ถือว่าอ่อนแอที่สุด ทว่าเพียงหมัดเดียวก็ปล่อยพลังมหาศาลนับพันชั่ง จนสามารถทำร้ายเขาจนสาหัสปางตายได้
“ ข้ายังตายไม่ได้ ”
ดวงตาของหลงอวี้ปรากฏเส้นเืแดงก่ำ เขามองศัตรูทั้งสองเดินเข้ามา และพยายามใช้แรงทั้งหมดกลิ้งตัวลงไปในกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว
เกิดเสียงน้ำสาดกระจาย เป็ร่างของเขาที่ตกลงไป!
ตัวเขาที่าเ็สาหัสตกลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก โอกาสรอดมีเพียงหนึ่งในสิบ โอกาสรอดเพียงเสี้ยวเดียวของเขา...
บ่าวรับใช้ทั้งสองบนฝั่ง เมื่อเห็นเช่นนั้นก็พากันตกตะลึง
“ พวกเราต้องตามลงหรือไม่ ”
ชายร่างอ้วนมีท่าทางลังเลเล็กน้อย
ถึงจะเป็บ่าวรับใช้เหมือนกัน แต่ชายร่างผอมนั้นมีวรยุทธ์ถึงขั้นสอง หนำซ้ำยังมีตำแหน่งในตระกูลเฟิงสูงกว่าชายร่างอ้วนหลายเท่า
ชายร่างผอมเผยแววตาเป็ประกาย
“ ไม่ต้อง กระแสน้ำเชี่ยวถึงเพียงนี้ ต่อให้ตามลงไปก็คงหาร่างไม่เจอ สู้เดินตามสายน้ำไปดักรอมันคงจะจับตัวได้เป็แน่ ถูกเ้าซัดไปหนึ่งหมัดจนสาหัสหรือไม่ชีพจรก็อาจขาดสะบั้น มันตกลงไปในแม่น้ำสภาพนั้นอาจมีโอกาสรอดเพียงหนึ่งในสิบ หากมีชีวิตอยู่ต้องเห็นตัว หากตายแล้วต้องเห็นศพ! ”
“ ดี ”
ชายร่างอ้วนพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็ก้าวเท้ามุ่งไปตามสายน้ำ
...
ท่ามกลางกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก หลงอวี้มีาแทั่วตัว กระดูกร้าวหลายจุด อวัยวะภายในฉีกขาด เ็ปและทรมานไปทั้งร่าง
ตอนนี้ความตายอยู่ใกล้เขาเหลือเกิน
“ จะมาตายง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร... ”
หลงอวี้กัดฟันข่มความเ็ปจนชาไปทั้งตัว กระแสน้ำซัดกระหน่ำใส่ร่างกายจนไปกระแทกหินั์กลางแม่น้ำจนเืสีแดงสดไหลไปกับสายธาร
ไม่นานนัก สติของเขาก็เริ่มเลือนราง
ขณะนั้นเองเสียงคำรามเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้นในหัว ทำให้เขาสะดุ้งตื่น!
หลงอวี้ตื่นขึ้นมาด้วยความใปนสงสัย เห็นเพียงแสงสีเขียวลึกลับสายหนึ่งสว่างขึ้นบริเวณหน้าอก มันก่อตัวเป็เงาัเขียวตนหนึ่ง ที่กำลังแหวกกระแสน้ำเข้าปกคลุมร่างของเขา
“ นี่มัน... ”
หลงอวี้กวาดตามองไปทั่วบริเวณ เห็นเงาัเขียวที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวกำลังประคองร่างของเขาไว้ แล้วแหวกว่ายในกระแสน้ำอย่างรวดเร็ว
ัเขียวดุดันมีอิทธิฤทธิ์ยากจะหยั่งถึง!
ในเวลาเดียวกัน พลังงานลึกลับบางอย่างได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย แล้วช่วยรักษาอาการาเ็สาหัสจนหายดี และยังช่วยทะลวงชีพจรที่เคยอุดตันของเขาอีกด้วย
เขาได้เข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์ในเวลาแบบนี้อย่างนั้นหรือ!
“ นี่มัน... สัญลักษณ์ัเขียว! ”
มีหรือที่หลงอวี้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อสิบปีก่อน เขาเป็ถึงสุดยอดมือสังหารในอีกโลกหนึ่ง ชีวิตในตอนนั้นจบลงเพราะอุบัติเหตุ และเขาก็ได้ข้ามมิติมายังโลกอีกใบ มาเกิดใหม่ในร่างเด็กหนุ่มที่ชื่อหลงอวี้
หลังจากนั้นบริเวณหน้าอกก็ปรากฏสัญลักษณ์ัเขียวลึกลับนี้ขึ้น โดยที่ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้เลยว่ามันมีประโยชน์อะไร
แต่ขณะนี้ หลังจากโดนเ้าอ้วนนั่นซัดไปหนึ่งหมัด ชีพจรบางเส้นในตัวของหลงอวี้ก็ขาดสะบั้น ทำให้สัญลักษณ์ัเขียวััได้ถึงตันเถียน[1]ในตัวเขา
นับเป็โชคดีในโชคร้าย สัญลักษณ์ัเขียวได้กลายเป็เงาเลือนรางที่ไม่เพียงช่วยรักษาาแให้เท่านั้น แต่ยังทำให้เขาได้ก้าวเข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์อีกด้วย
วิถีวรยุทธ์ขั้นแรก เชื่อมผสานพลังแห่งฟ้าดิน หล่อหลอมร่างกาย บ่มเพาะเศษเสี้ยวลมปราณในชีพจร ทำให้เกิดพละกำลังมหาศาลนับพันชั่ง!
แววตาของหลงอวี้พลันเปล่งประกายแวววาว
ที่ผ่านมาเขาได้ลองใช้วิธีต่างๆ นานา โดยหวังว่าจะสามารถก้าวเข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์มาตลอด แต่ก็ทำไม่สำเร็จสักครั้ง ไม่คาดว่าการที่ถูกเ้าอ้วนนั่นซัดจนชีพจรขาดสะบั้นไปส่วนหนึ่งจะไปกระตุ้นให้สัญลักษณ์ักลับมาทำงานอีกครั้ง
“ แม้จะไม่รู้ชัดว่าสัญลักษณ์ันี่คืออะไร แต่ในเมื่อได้เข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์แล้ว หลังจากนี้จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำร้ายข้าได้ง่ายๆ อีก ”
ความมั่นใจของหลงอวี้เพิ่มขึ้นมหาศาล
ชาติที่แล้วเขาเป็สุดยอดมือสังหารได้เพราะความมานะและความปรารถนาอันแรงกล้า
และการจะประสบความสำเร็จในวิถีวรยุทธ์ได้ในชาตินี้ ความปรารถนาอันแรงกล้าก็เป็สิ่งที่ขาดไม่ได้เช่นกัน
เงาัเขียวค่อยๆ สลายไป
ในที่สุดหลงอวี้ก็ได้ก้าวเข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์ และได้รับพลังวรยุทธ์ขั้นที่หนึ่ง อย่างพลังหมัดพันชั่งมาเป็ที่เรียบร้อย ไม่เพียงเท่านั้น ประสาทััและการตอบสนองก็ถูกยกระดับอย่างก้าวะโ
ท่ามกลางกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว เขาได้ยินกระทั่งเสียงร้องของแมลงที่อยู่บนฝั่ง ทั้งยังมองเห็นพืชใต้น้ำได้ชัดเจน และสามารถลอยไปตามทางน้ำไหลได้สบายๆ
ทั้งหมดนี้เป็เพียงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นหลังก้าวเข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์ใน่แรกเริ่มเท่านั้น
วิถีแห่งวรยุทธ์มีทั้งหมดเก้าขั้น ถ้าสามารถผ่านระดับได้ จะได้รับพลังจะเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าในทุกๆ ระดับขั้น หากฝึกฝนจนสำเร็จถึงขั้นที่เก้า เพียงหมัดเดียวก็สามารถชกูเาให้แตกกระจาย กระทืบเท้าเพียงครั้งเดียวก็บดขยี้ผืนแผ่นดินจนแหลกละเอียด เรียกได้ว่าอิทธิฤทธิ์ร้ายกาจถึงขีดสุด
“ เอ๊ะ ”
หลงอวี้พบว่าหลังจากที่เงาัเขียวสลายไป มันได้กลับมาเป็สัญลักษณ์ัเขียวบนหน้าอกเขาอีกครั้ง
แถมในตอนนี้จิตของเขายังสามารถสื่อสารกับสัญลักษณ์ัเขียวได้ด้วย
‘ จงตื่น! ’
หลงอวี้คิดในใจ
จากนั้นเขาก็ััได้ว่าสัญลักษณ์ัเริ่มร้อนขึ้น ชั่วพริบตาเดียวพลังงานบางอย่างได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายจนเขาต้องร้องออกมาด้วยความใ
“ พลังสองพันชั่ง! ”
ตอนนี้หลงอวี้สามารถปล่อยพลังได้มากถึงสองพันชั่งในหมัดเดียว เทียบเท่ากับพลังของวิถีแห่งวรยุทธ์ขั้นที่สอง
เมื่อสัญลักษณ์ัเขียวถูกกระตุ้น นั่นทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งพันชั่ง อานุภาพของมันช่างน่าสะพรึงยิ่ง
ไม่นานนักเขาก็ััได้ถึงความอ่อนล้า ดูท่าสัญลักษณ์ัเขียวจะไม่สามารถใช้งานได้นานนัก แต่เท่านี้เขาก็พอใจมากแล้ว เพราะสามารถเก็บไว้ใช้เป็อาวุธลับได้ในภายหลัง
“ ชาติที่แล้วถือได้ว่าข้าเป็ผู้สืบทอดของัเหมือนกัน ไม่รู้ว่าสัญลักษณ์ัเขียวจะเกี่ยวข้องกับเื่นี้ด้วยหรือไม่... หลังจากขึ้นฝั่งแล้วค่อยว่ากันต่อเถอะ ”
หลงอวี้กลับมาทำความเข้าใจพลังของตัวเองอีกครั้ง เขาััได้ว่ากระแสน้ำเริ่มไหลช้าลง นี่เป็สัญญาณว่าน่าจะใกล้ถึงปลายแม่น้ำแล้ว
ซ่า!
เขาทะยานตัวขึ้นฝั่งลงมาเหยียบบนพื้นหญ้าอย่างมั่นคง ร่างกายของเขาในขณะนี้อัดแน่นไปด้วยพลังงาน
ณ ริมฝั่งแม่น้ำ เงาของชายร่างอ้วนและชายร่างผอมกำลังจับตาเขาด้วยความประหลาดใจ
เ้านี่ ยังไม่ตายอีกหรือ
พวกเขารออยู่ที่ปลายแม่น้ำเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว เดิมทีคิดว่าจะได้พบศพของหลงอวี้ คาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นมันะโโลดเต้นแบบนี้
“ ไอ้สวะนี่ยังะโขึ้นมาได้อีกหรือ ”
ชายร่างอ้วนรู้สึกเหลือเชื่อ หมัดของเขามีพลังมากถึงหนึ่งพันชั่ง เ้านี่ทนไหวได้อย่างไร
“ เ้าอ้วน ดูท่าเมื่อครู่เ้าจะต่อยพลาดไป เ้าช่างไร้ประโยชน์จริง ยังไม่รีบไปจัดการมันอีกหรือ ”
ชายร่างผอมตำหนิชายร่างอ้วน พลางจ้องร่างอันเปียกโชกของหลงอวี้ด้วยแววตาชั่วร้าย
“ หึ ดูท่าเมื่อครู่ข้าจะประมาทไปหน่อย ครั้งนี้ไม่รอดแน่ ”
ชายอ้วนพุ่งตัวออกไป ทั้งยังแสดงสีหน้าท่าทางโเี้ เขามองหลงอวี้ราวกับกำลังมองคนที่ตายไปแล้วเช่นนั้น
หารู้ไม่ว่า หลงอวี้ในตอนนี้ได้ก้าวเข้าสู่วิถีแห่งวรยุทธ์แล้ว ทั้งยังสามารถปล่อยพลังได้สูงสุดถึงสองพันชั่ง ซึ่งมากกว่ามันถึงสองเท่า!
......
[1] ตันเถียน เป็ส่วนที่กักเก็บพลังลมปราณในร่างกายตามหลักแพทย์แผนจีน
