แบรดถาม พร้อมยื่นเหรียญเงินใหญ่ 2 เหรียญให้เด็กชายที่ยืนอยู่กับเขา

  " อืม ผมอยากซื้อข้าวโอ๊ตครับ แล้วก็เนื้อหมูครับ " แนชตอบกลับ

  " อยากจะเอาไปทำอะไรอย่างนั้นหรือ ? " 

  " ผมจะเพิ่มอาหารแบบใหม่อีก ในวันนี้ " เขาอยากกินหมูหวาน อยากดัดแปลงดู ว่าจะสามารถทำได้ไหม

  " อืมม ข้ามาคิดดูแล้ว เมื่อก่อนอาหารของเ๽้าใช้เกลือปรุงรสก็จริง แต่ เนื้อต่างๆ เ๽้าหามาจากในป่า แต่ตอนนี้ เ๽้าซื้อเนื้อจากกิลด์ด้วย ข้าคิดว่า ข้าจะให้เ๽้าเพิ่มจากแค่เกลือ ข้าจะให้ค่าอาหารเพิ่มไปอีก 3 เหรียญเงินเล็ก เ๽้าห้ามปฏิเสธ " แบรดรีบพูดดัก เขาคิดว่าเด็กดีๆแบบนี้ ต้องไม่อยากรับเป็๲แน่ ทำอาหารรสชาติชั้นเลิศให้พวกเขา แต่คิดค่าอาหารเป็๲เพียงแค่ค่าเกลือ นั่นคือความคิดเขา แต่จริงๆคือความเข้าใจเ๱ื่๵๹มูลค่าระหว่าง เขากับเด็กชาย มันตรงข้ามกันมาก

  แบรดคิดว่าอาหารที่เด็กชายปรุงรสนั้นใช้เกลือ ที่สำคัญรสชาติ ออกมาดีขนาดนี้ มื้อละ 5 เหรียญเงินต่อที่ เขายังรับได้เลย แต่แนชคิดว่าเกลือ 100 กรัม ราคา 1000 เขาก็กำไรแล้ว

  " ครับ " ใครมันจะปฏิเสธกันละ หุหุ

  " ถ้าอย่างนั้น เป็๲อันตกลง ตามนี้นะ " แบรดเอ่ย " อย่างนั้น เราไปซื้อของกัน "

  แนชมองหา เอพริล แต่ก็ไร้วี่แววคนสวย เ๽้าของดวงตาสีเขียวในรัศมีสายตาของเขาเลย จึงเดินเข้าไปตรงเคาน์เตอร์ที่ว่างอยู่ 

  " พี่ครับ ผมอยากได้ ข้าวโอ๊ต 5 กิโลกรัมครับ " เขาแบมือชู 5 นิ้วให้พนักงาน คิดไว้คร่าวๆแล้วว่า ขนมปังก้อนเท่านี้ ราคาเท่านั้น ใช้แป้งประมาณไหน แล้วมาตีเป็๲ราคาว่าประมาณเท่าไหร่ " แล้วก็ หมูชั้นดี 1 โลครับ "

  "ข้าวโอ๊ต 5 กิโลกรัม 5 ทองแดงใหญ่ หมูชั้นดี 1 กิโลกรัม 5 เหรียญเงินเล็ก หนุ่มน้อย " พนักงานหนุ่มตอบกลับ 

  " นี่ครับ " แนชยื่นเหรียญเงินใหญ่ 1 เหรียญ พร้อมกับบัตรกิลด์ ให้พนักงาน 

  ไม่นานนัก พนักงานก็กลับมาพร้อมกับถุงกระสอบ 5 ใบพร้อมกับเนื้อหมู 1 กิโลกรัม 

  " ได้แล้วนะ " พร้อมกับยื่นเงินทอน 4 เหรียญเงินเล็ก กับ 5 เหรียญทองแดงใหญ่ และ บัตรกิลด์ให้แนช " เอาอะไรอีกไหม " 

  เด็กชายอยากได้ผัก แต่เขาไม่รู้ว่าที่นี่มีอะไรบ้าง เขาจึงมองไปรอบๆ ดูคนที่กำลังสั่งซื้อผัก ว่ามีอะไรบ้าง ในสายตาก็เห็น ผัก คุ้นตา 

  " เอ่ออ ผมอยากได้ ฟักเขียว แบบนั้นครับ " เขาชี้บอกพนักงาน

  " อันนั้นมัน แฟง นะเด็กน้อย " เขามองไปยังปลายนิ้ว ที่เด็กตัวน้อยชี้

  " แหะ ๆ เอาอันนั้นแหละครับ ขอ 1 โลนะครับ " เขิลเลย สำหรับเ๽้าตัว จะฟักหรือแฟง มันแตกต่างกันยังไงเนี่ย ไม่รู้จริงๆ

  " 1 กิโลกรัม 6 ทองแดงเล็ก " 

  แนชเอาเหรียญทองแดงใหญ่ 1 เหรียญและบัตรกิลด์ ยื่นให้พนักงานหนุ่ม เขาทอนกลับเป็๲เหรียญทองแดงเล็ก 4 เหรียญพร้อมกับบัตรกิลด์ ให้เด็กชาย 

  พอแฟงมา เขาจึงเอาทุกอย่างเข้าถุงมิติทั้งหมด

  " ถุงมันหนักขึ้นแฮะ " เขาพึมพำกับตัวเอง 

  " แสดงว่ามันจะเต็มแล้วล่ะนะ " แบรดตอบกลับ เมื่อได้ยินที่เด็กชายรำพึงรำพัน ออกมา

  " อ่อ ครับ งั้นเราไปโรงตีเหล็กกันนะครับ ผมจะเอาอาหารไปให้ ท่านโซวิโล " แนชบอก

  " หืม ทำไมเอาไปให้เขาละ " แบรดสงสัย 

  " เขาให้กระทะผมมา แลกกับการทำอาหารชนิดใหม่ไปให้เขาชิมครับ " แนชตอบ ที่เมื่อวานเขาเลือกทำไก่ทอด เพราะคิดว่า น่าจะเหมาะกับพวกขี้เมาแบบคนแคระ

  " เ๽้านั่น ? จริงหรือ !! " แบรดดู๻๠ใ๽ พอๆกับเอพริล วันนั้นเลย

  " ไปทำยังไงให้คนแคระถูกใจได้ละเนี่ย " แบรดถาม

  " ไม่รู้เหมือนกันครับ ไม่รู้ผมไปทำอีท่าไหนเหมือนกัน " เขาก็งง

  และแล้วทั้งสองก็เดินมาถึง โรงตีเหล็ก 

  " เ๽้ารอตรงนี้แหละ ข้างในมันร้อน เดี๋ยวข้าไปเรียกให้ " แบรดพูดจบ จึงเดินเข้าไป

  แนชรู้สึกว่าเหมือนเสียงตีเหล็กจะหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากแบรดเดินเข้าไป แล้วซักพักก็กลับไปเสียงดังเหมือนเดิม

  ไม่นานนัก แบรด ก็เดินออกมา พร้อมกันกับ โซวิโล

  " ไหน !! อาหารชนิดใหม่ " มาถึงก็แหกปากทันที

  " สวัสดีครับ คุณโซวิโล " แนชทักทาย พร้อมกับควักอาหาร 3 อย่างขึ้นมา " 2 อันนี้ คืออาหารที่ผมทำจากกระทะที่คุณให้มานะครับ อาหารจากการปรุงแบบใหม่ " แนชยื่น กุ้งทอดกระเทียม และ ไก่ทอดให้คนแคระตรงหน้า " ส่วนนี่คือซุป ไว้ซดให้โล่งคอครับ "

  เขาทำจมูก ฟุดฟิด ๆ ๆ ตาเป็๲ประกาย

  " เห้ย !! มันหอมมาก " แหกปากอีกครั้ง เพื่ออ !!

  " ทำไมไม่เอาช้อนมาด้วยวะ ไอเด็กนี่ " เขาบ่นแนช แล้วหันไป๻ะโ๠๲ให้ ช่างตีเหล็กคนอื่น เอาช้อนมาให้เค้า 

  " เริ่มจากไอนี่แล้วกัน " เขาเตรียมตักกุ้ง หลังจากที่ได้ช้อนมาแล้ว

  ตู้มมม !!! 

  โซวิโล โดนสัตว์ประหลาดใต้น้ำ มีก้าม 2 ข้างคล้ายกรรไกร สวมเกราะหนาพุ่งชน 

  " เอ่อ ไหวไหมครับ " แนชทึ่งทุกครั้ง ที่เห็นคนอึ้งเมื่อได้กินอาหารอร่อยๆ เหมือนในอนิเมะ 

  " เห้ยยยยย !!!! " คนแคระแหกปากลั่น เมื่อได้ยินเสียงเรียก

  " ข้าบอกแล้ว ว่าระวังจะช็อค ฮ่า ฮ่า " แบรดบอก พลางหัวเราะร่วน

  เขาหันไปหยิบไก่ เข้าปาก และเช่นเคย มันอร่อยจนค้าง 

  " อร่อยอะไรขนาดนั้นวะ ถ้าเจอไก่ทอดหาดใหญ่ ไม่ลมปราณแตกซ่านเลยหรอวะ " แนชสงสัยในใจ แต่ก็แอบดีใจเหมือนกัน ที่ใครๆก็ชอบอาหารของเค้า 

  " ไอหนู " โซวิโลเรียก และวางอาหารบนโต๊ะ หน้าโรงตีเหล็ก " เอ็งบอกว่าเป็๲เด็กกำพร้า นี่คือเ๱ื่๵๹โกหกใช่หรือไม่ ? " เขาเอามือจับแนชและเขย่า

  " เห้ยย เขย่าเด็กแบบนั้นเดี๋ยวตายพอดี " แบรดรีบวิ่งเข้ามาห้าม 

  " อ๊ะ ข้าขอโทษ " คนแคระพลังช้าง๻๠ใ๽

  " ครับ เอิ่ม ม ม " เวียนหัวชะมัดเลย คอแทบหัก แรงเยอะไปไหนวะ

  โซวิโล วิ่งเข้าไปในอาคารของเขา แล้ววิ่งถือครกกับสาก ออกมา 

  " ดูดิ๊ แบบนี้ใช่ไหม " เขายื่นให้ " ข้าให้ แต่เอ็งต้องทำอาหารมาให้ข้า ข้าจะจ่ายเงินให้ " คำพูดดูคุ้นๆนะ 

  " เอ่อ ข้าไปกลับทุกวันไม่ไหวหรอกครับ " เขาก้มมองครกที่ทำจากโลหะในมือเขา

  " มันคงทน และทำอาหารได้ ไร้พิษจากโลหะ ปลอดภัยไม่ต้องห่วง " โซวิโลบอก เมื่อเห็นแนชจ้องมอง " และเอาไปเป็๲อาวุธได้นะ " 

  เพื่ออะไรคร้าบบ ??

  " ถ้าอย่างนั้น ครั้งหน้าที่เ๽้าเข้าเมือง เ๽้านำอาหารมาให้ข้า 2 ชุด แล้วข้าจะทำให้เ๱ื่๵๹เดินทางมาที่เมืองทุกวัน หมดปัญหาไปเอง ตกลงไหม " โซวิโลบอกเด็กชาย เหมือนเค้าจะมีแผนอะไร 

  " อืมมม ก็ได้ครับ " อยากรู้เหมือนกัน จะแก้ปัญหายังไง 

  เมื่อตกลงกันเสร็จ แนชและแบรดได้แวะกิลด์การค้าอีกที เพราะแนชนึกขึ้นได้ว่า อยากได้โหลไปใส่น้ำมันเก่า เขาได้เหยือกดินเผาใหญ่มา 1 ใบ ถ้วย 11 ใบ และ ช้อน 11 คัน แล้วจึงมุ่งหน้ากลับหมู่บ้าน อาซิสทันที

 และเมื่อกลับมาถึง

  " เอาละ เรามาต้มข้าวกันเถอะ " แนชบอกเพื่อนๆ พลางเอาถุงข้าวโอ๊ตออกมาวางไว้ ไทนี่บอกว่าวันนี้ผลประกอบการคือ ไก่ 1 กระต่าย 1

  " กะเอาและกันวุ้ย " ไม่รู้ต้มยังไง เดาเอาละกัน 

  ผลจากการเดา ก็ได้ข้าวต้มมาหม้อเบ้อเริ่ม ปรุงรสด้วยเกลือเล็กน้อย เขาพยายามทำให้มันไม่ข้นจนเกินไป

  ต่อมา เขาเอาหมูสามชั้น 1 กิโล กับหมูเนื้อแดง ครึ่งกิโล มาหั่นเป็๲ชิ้นๆ เพื่อเอามาทำเมนูต่อไป 

  เขาตั้งกระทะ ใส่กระเทียม ผัดให้พอหอม ใส่หมูลงไป เมื่อเริ่มสุก ใส่เกลือ และ น้ำเชื่อมจากหญ้าหวาน และใส่พริกไทยโขลก ชิมรส 

  " และนี่คือ หมูหวาน เวอร์ชั่นเด็กกำพร้า ไม่ต้องตบมือ ไปทำต้มยำปลาต่อ " เขารีบห้ามเพื่อนๆที่กำลังจะยกมือขึ้นมา และเนื่องจากหม้อไม่พอ จึงไม่สามารถเก็บหอยไว้ได้ จึงต้องปล่อยไปตามระเบียบ

  แนชแจกชามใบใหม่ และช้อนคันใหม่ ให้กับทุกคน

  กระแสตอบรับจาก ข้าวต้มและหมูหวาน ดีเหมือนเคยทั้งทางด้านเด็กกำพร้าและทางด้านกลุ่มทหาร

  และก็จบไปอีก 1 วัน ฝันดี และ

  ราตรีสวัสดิ์