เมื่อแสงไฟมากมายตกกระทบร่างเทียมของเย่เฟิง ชายหนุ่มตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการควบคุมร่างเทียมให้ว่ายน้ำไปอีกทางด้วยความเร็วสูงสุด
ผู้ฝึกวรยุทธ์ขั้นสูงสองคน ตลอดจนหลงโม่หรานกำลังไล่ล่าร่างเทียมของเขา! ลัวเฟิงเป็ศิษย์ที่มีพร์สูงส่งของสำนักหมัดเทวา แต่กลับต้องถูกชายลึกลับสังหาร นอกจากนี้ หลงโม่หรานยังพ่ายแพ้เขาอย่างน่าขายหน้า ความคับแค้นนี้ทำให้พวกเขาไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับชายคนนี้ได้อีก!
ร่างเทียมของเย่เฟิงสามารถเคลื่อนที่ได้คล่องแคล่วเช่นเดียวกับร่างจริง และสามารถสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบในรัศมีใกล้ๆ ได้อีกด้วย ซึ่งนั่นไม่ใช่ทักษะเซียนแต่อย่างใด ร่างเทียมนี้เป็เพียงหุ่นเชิดที่ไม่มีพลังชี่อยู่ในร่างแม้แต่น้อย
ณ ใต้ทะเล ร่างเทียมของเย่เฟิงเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว หลอกล่อหลงโม่หรานตลอดจนคนของสำนักหมัดเทวาทั้งสองคนให้ออกห่างจากาาปะการัง
“หมัดปืนใหญ่สามจักรพรรดิ!”
ในที่สุดฝ่ายตรงข้ามก็เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ได้ หนึ่งในนั้นรวบรวมพลังลมปราณภายใน ปลดปล่อยหมัดคู่พุ่งใส่ร่างเทียมของเย่เฟิง
ตูม!
ระลอกคลื่นหมุนวนพุ่งใส่ร่างเทียมนั้น พร้อมกับความเร็วของร่างเทียมลดลงทันที ในสายตาของคนภายนอก มันดูเหมือนร่างเทียมของเย่เฟิงได้รับาเ็สาหัส
หลังจากนั้น หลงโม่หรานใช้กระบวนท่าเตะัสยบตวัดขาที่ควบแน่นพลังลมปราณภายใน ทะลวงผ่านน้ำทะเลพุ่งใส่ร่างเทียมอย่างรุนแรง ทำให้มันะเิกลายเป็ควันสีน้ำเงินพร้อมกับเสียงดัง ‘ปุ๊ง’ จากนั้นควันก็ค่อยๆ กระจายหายไป
เมื่อถูกโจมตีอย่างรุนแรง ร่างหยินเสินเทียมก็ะเิและหายไปอย่างไร้ร่องรอย ภาพนี้ทำให้หลงโม่หรานและชายอีกสองคนกลายเป็โง่งมไปชั่วขณะ
นี่มันอะไรกัน! เมื่อครู่นี้พวกเขาโจมตีมันแล้วชัดๆ แต่เ้านี่กลับกลายเป็ควันสีน้ำเงินแล้วจางหายไปในน้ำ?
นี่มันประหลาดเกินไปแล้ว!
แต่ทั้งสามคนก็ไม่กล้าอยู่ตรงนี้นาน เพราะผู้ฝึกวรยุทธ์คนอื่นมุ่งหน้าไปหาาาปะการังแล้ว ถ้าพวกเขายังชักช้าอยู่แบบนี้ อาจเสียโอกาส่ชิงาาปะการังได้
ทันใดนั้น ทั้งสามคนก็หันตัวกลับและเปิดไฟฉายใต้น้ำ แล้วรีบมุ่งไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว เพราะมัวแต่ไล่ตามชายสวมหน้ากาก พวกเขาจึงตามหลังคนอื่นอยู่ก้าวหนึ่งแล้ว…
…………
เมื่อร่างเทียมหายไป ประสาทััของเย่เฟิงก็กลับเป็ปกติ ตอนนี้ชายหนุ่มสำรวจรอบๆ ในรัศมีหนึ่งร้อยเมตรอีกครั้ง แม้จะมีกลุ่มแนวปะการังมากมายแต่เขาก็ไม่ใจร้อน ชายหนุ่มเคลื่อนเข้าไปหยิบปะการังต้นเล็ก จากนั้นซ่อนตัวอยู่ในละแวกนั้นแล้วรีบดูดซับมัน
าาปะการังอยู่ระหว่างการเติบโต กระบวนการนี้ประมาณเวลาที่ใช้คร่าวๆ ได้ครึ่งชั่วโมง หากเก็บมันมาตอนนี้ ผลของมันจะลดลงมาก เย่เฟิงไม่้าให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น
เหล่าผู้ฝึกวรยุทธ์ทั้งหลายคงมีข้อตกลงร่วมกัน หลังรอให้าาปะการังโตเต็มที่แล้ว พวกเขาต้องแย่งชิงกันอย่างยุติธรรม กลุ่มปะการังต้นเล็กก็เช่นกัน การรีบเด็ดพวกมันมาจึงไม่ใช่ความคิดที่ดี แต่ตอนนี้าาปะการังใกล้โตเต็มที่แล้ว เย่เฟิงไม่คิดให้มากความอีก
ในเมื่อตอนนี้าาปะการังยังไม่โตเต็มที่ เขาจึงหยิบปะการังต้นเล็กหลายต้นมาดูดซับเสียก่อน!
การดูดซับปะการังต้นเล็กช่วยเพิ่มระดับวรยุทธ์ได้สองปี วิธีนี้ช่วยเพิ่มความได้เปรียบในการแย่งชิงาาปะการัง แต่น่าเสียดายที่ปะการังต้นเล็กนี้ หนึ่งคนสามารถดูดซับได้เพียงหนึ่งครั้ง ไม่เช่นนั้นปะการังต้นเล็กมากมายเหล่านี้รวมกันแล้วคงมีค่ามากกว่าาาปะการังหลายเท่า
เย่เฟิงซ่อนตัวอยู่ด้านหนึ่งในถ้ำใต้ทะเล และเริ่มดูดซับพลังิญญาในปะการังต้นเล็ก เขาเชื่อว่าแม้จะเด็ดปะการังต้นเล็กไปหลายต้น ก็ไม่ดึงดูดความสนใจของคนอื่นแน่นอน
สิบปีหนึ่งเดือน…
สิบปีสองเดือน…
ระดับพลังลมปราณของเย่เฟิงค่อยๆ พุ่งขึ้นเรื่อยๆ!
ในที่สุดผู้ฝึกวรยุทธ์มากมายก็ปรากฏตัวในระยะการรับรู้ของเย่เฟิงแล้วเช่นกัน อย่างไรก็ตาม คนแรกที่ปรากฏตัวอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากถึงที่สุด ชุดดำน้ำของเขามีคราบเือยู่เต็มไปหมด ที่ขาเหมือนถูกบาดด้วยบางอย่างทำให้เืไหลออกมาเรื่อยๆ
เย่เฟิงไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามมีสำนักสังกัดหรือไม่ ผู้มาใหม่รีบเข้าไปหากลุ่มปะการังและมองมันอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็หยิบปะการังสามต้นแล้วไปซ่อนตัวอีกด้านหนึ่ง
เย่เฟิงเห็นชุดดำน้ำของอีกฝ่ายไม่กว้างนัก ถ้าเขาเก็บปะการังต้นเล็กไปสามต้น แล้วจะเหลือที่เก็บาาปะการังได้อย่างไร
คนที่สองและคนที่สามมาถึงที่นี่ติดๆ กัน น่าใที่สภาพของพวกเขาไม่ต่างจากชายคนแรก ชัดเจนว่าท่ามกลางความมืดมิดรวมถึงเศษน้ำแข็ง ทำให้ใต้ทะเลเต็มไปด้วยอันตราย พวกเขาจึงได้รับาแมากมาย
เช่นเดียวกับชายคนแรก พวกเขาหยิบปะการังต้นเล็กไปคนละสามต้น จากนั้นแยกย้ายกันไปหาที่ซ่อน
ไม่มีใครรู้ว่าเย่เฟิงอยู่ที่นี่ แต่เขาสามารถรับรู้การเคลื่อนไหวของคนอื่นได้ทั้งหมด ชายหนุ่มไม่กลัวเื่ปะการังต้นเล็ก เพราะที่นี่มีอยู่มากมายเกินกว่าจะเอาไปได้หมด
สิบเอ็ดปีสิบเอ็ดเดือน!
สิบสองปี!
เพียงไม่นานเย่เฟิงก็เสร็จสิ้นกระบวนการดูดซับพร้อมกับเลื่อนระดับขึ้นอีกสองปี อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถใช้พลังิญญาส่วนเกินของปะการังเพิ่มระดับวรยุทธ์ได้อีก จึงใช้มันฟื้นฟูพลังชี่ที่เสียไปก่อนหน้านี้ ทำให้พลังของเขากลับมาเต็มร้อยอีกครั้ง
‘ถ้าวรยุทธ์ของเราไปถึงระดับสิบห้าปี เราจะสามารถใช้วิชาเซียนที่สืบทอดครั้งแรกของสำนักสุสานดาวได้…’
แม้จะคิดเื่นี้ แต่น่าเสียดายที่ปัจจุบัน เส้นลมปราณของเขารองรับพลังลมปราณได้แค่ระดับสิบสามปี ต่อให้สามารถ่ชิงาาปะการังมาได้สำเร็จ ก็ยังไม่สามารถเพิ่มระดับพลังลมปราณในทันที
เมื่ออยู่ใต้ทะเล เย่เฟิงสามารถใช้เพียงกระบี่พลังปราณสยบัในการต่อสู้เท่านั้น สำหรับวิชาเซียนเปลวสุริยะของเขาในขั้นปัจจุบัน ยังไม่สามารถใช้ใต้น้ำแบบนี้ได้ เว้นแต่เขาจะสำเร็จขั้นที่สอง...
เย่เฟิงไม่คิดมาก เขาแผ่พลังจิตหยั่งรู้ออกไปและพบว่ามีผู้ฝึกวรยุทธ์สิบสองคนมาถึงที่นี่และรวมตัวกันอยู่รอบๆ าาปะการัง พวกเขามาจากหลากหลายนิกายและสำนัก นอกจากนี้ยังมีระดับวรยุทธ์กว่าห้าสิบปี!
สำหรับกลุ่มคนของตระกูลหลงที่มีระดับวรยุทธ์ต่ำต้อย ไม่มีใครมาถึงที่นี่ ดูเหมือนว่าหลังจากก้าวเท้าลงสู่ทะเล พวกเขาจะถูกสังหารโดยคนอื่นๆ จึงเหลือแค่หลงโม่หรานที่มาถึงที่นี่ได้
เวลานี้าาปะการังปลดปล่อยรังสีประหลาดออกมา ในที่สุดมันก็เริ่มโปร่งแสงแวววาวระยิบระยับราวกับเติบโตเต็มที่แล้ว!
หลงโม่หรานและผู้ฝึกวรยุทธ์คนอื่นๆ ดับไฟฉายใต้น้ำเพื่อไม่เปิดเผยตำแหน่งของตัวเอง เวลาแห่งการฟาดฟันมาถึงแล้ว!
‘สภาพแวดล้อมแบบนี้ช่างเป็ใจให้เราจริงๆ!’ เย่เฟิงคิดว่าหากอาศัยจิตหยั่งรู้ เขาสามารถรับรู้การเคลื่อนไหวของทุกคนโดยรอบ แต่สำหรับคนอื่นๆ ไม่เพียงพวกเขาต้องฟาดฟันกับศัตรูของตนเอง แต่ยังต้องระมัดระวังกระแสน้ำที่ปั่นป่วนและเศษน้ำแข็งเล็กๆ มากมายอีกด้วย หลังจากปิดไฟฉายใต้น้ำแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดใต้ทะเลอันมืดมิดแห่งนี้ ยกเว้นเพียงาาปะการังที่เปล่งแสงระยิบระยับเล็กน้อย
ฉึก!
หลงโม่หรานจู่โจมครั้งแรกด้วยสีหน้ามืดครึ้ม กระบี่ของเขาแทงหน้าอกของใครบางคน ทำให้น้ำทะเลถูกย้อมด้วยเืในทันที สำหรับหลงโม่หราน ใครก็ตามที่พยายามขัดขวางเขา มันผู้นั้นต้องถูกกำจัด!
จากนั้นหลงโม่หรานพุ่งตรงไปยังาาปะการัง แต่ก่อนที่จะคว้ามาได้สำเร็จ ศิษย์สำนักหมัดเทวาคนหนึ่งพุ่งเข้ามาเก็บมันไปอย่างรวดเร็ว และซ่อนมันไว้ในชุดดำน้ำเพื่อกลบแสงระยิบระยับของมัน
ทันใดนั้น ใต้ทะเลบริเวณนี้ก็เข้าสู่ความมืดมิดอย่างสมบูรณ์!
เย่เฟิงรู้สึกว่ากลิ่นอายเืในบริเวณนี้เข้มข้นมากยิ่งขึ้น มันไม่ใช่แค่มาจากการกระทำของหลงโม่หราน แต่คนอื่นๆ ก็ต่างเข้าฟาดฟันซึ่งกันและกัน ในสมรภูมิใต้ทะเลที่แสนอันตราย ชัดเจนว่าเต็มไปด้วยผู้าเ็และเสียชีวิตมากมาย
แต่สำหรับเย่เฟิง ที่แห่งนี้กลายเป็เวทีของเขาอย่างสมบูรณ์
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้