น้ำเพชรมองพ่อแม่ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า"คุณแม่ เพชรต้องออกไปรับพี่ไพลินกับหลานๆแล้ว"

คุณพลอยบอกลูกสาวว่า"เดี๋ยวแม่ไปด้วย"

“คุณแม่อยู่ที่บ้าน ค่อยจัดห้องนอนให้พี่ไพลินกับหลานๆ เถอะค่ะ เดี๋ยวเพชรไปคนเดียวดีกว่า” น้ำเพชรบอก และแอบมองไปทางพ่อที่นั่งนิ่งไม่ยอมกลับไปสักที และถึงเธอไม่อยากให้แม่อยู่กับพ่อสองคน ในบ้าน แต่เธอก็ไม่อยากให้แม่ต้องไปเจอกับพี่เขยเช่นกัน

“งั้นลูกรีบไปรับพี่สาวกับหลานๆ กลับมาที่บ้านเร็วๆ เลยนะ แม่จะเตรียมห้องนอนเอาไว้ให้” คุณพลอยกล่าว

“ได้ค่ะ ฉันจะรีบไปรีบกลับ” น้ำเพชรกล่าวและหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายข้าง เตรียมออกจากบ้าน เธอหยุดและหันกลับไปมองคุณพ่อ ก่อนจะมองไปที่แม่พลอย แล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ ขับออกจากบ้านไปหาพี่สาว

…

คุณพลอยเห็นว่าลูกสาวออกจากบ้าน ไปรับลูกสาวบุญธรรมของเธอแล้ว เธอก็เตรียมจะขึ้นไปทำความสะอาดและเปลี่ยนผ้าปูที่นอนผืนใหม่ให้กับลูกสาวบุญธรรมและหลานทั้งสอง ซึ่งห้องนอนห้องเดิมของลูกสาวบุญธรรมเธอก็ยังคงเก็บเอาไว้ให้ตลอด 

คุณคมศักดิ์เห็นว่าภรรยากำลังจะขึ้นไปชั้นบนของบ้านแล้ว เลยลุกขึ้นยืนถามภรรยาว่า"มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"

คุณพลอยมองคนที่ไม่ยอมพาตัวเองกลับไปแล้วเอ่ยว่า"ไม่มีเ๱ื่๵๹อะไร ให้คุณช่วยค่ะ ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาค่อยต้อนรับคุณแล้ว คุณก็กลับไปได้แล้ว"

“วันนี้ผมว่างทั้งวัน ไม่รีบกลับ” คุณคมศักดิ์กล่าว"ให้ผมช่วยทำความสะอาดห้องไหมครับ ตอนนี้ผมทำความสะอาดเก่งมากเลยนะ ๻ั้๫แ๻่คุณพลอยพาลูกสาวของเรา ย้ายออกมาอยู่กันเอง ห้องนอนของเราและห้องของลูก ผมเป็๞คนทำความสะอาดเองทั้งหมดเลยนะ ผมไม่เคยให้ใครเข้ามาหยุดกับห้องนอนของเราเลย"

คุณพลอยมองคนที่เธอคิดว่าเป็๲อดีตสามีไปแล้ว ก่อนจะพูดว่า"แล้วยังไงคะ ฉันกับลูกก็ไม่ได้คิดจะกลับไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นอยู่แล้ว!"

“ผมหวังว่าคุณจะให้อภัย ในความผิดพลาดของผม และพาลูกสาวของเรา กลับมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน แต่หากคุณไม่อยากกลับไปอยู่ที่บ้านนั้น ผมยินดีย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้กับคุณและลูก” คุณคมศักดิ์กล่าวและเดินเข้าไปจับมือภรรยาเอาไว้

“คุณอยากให้ฉันกับลูกกลับไปด้วย แล้วคุณจะเอาคุณมนรดาภรรยาที่คุณเลือกในตอนนั้น ไปไว้ที่ไหน!” คุณพลอยถามสามี

คุณคมศักดิ์ได้ยินภรรยาถาม ถึงผู้หญิงอีกคน “มนรดา เธอก็อยู่ที่บ้านหลังนั้นเป็๞เพื่อนคุณแม่สิครับ ตอนนี้ผมกับเธอเราไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว”คุณคมศักดิ์รู้ตัวเองดี ว่าเขาทำผิดกับภรรยาที่แสนดีคนนี้ไปแล้ว

คุณพลอยฟังแล้วไม่เข้าใจ"คุณพูดเหมือนมนรดา ไม่ใช่เมียของคุณแล้ว อย่างนั้นแหละ!"

“ผมกับเธอตอนนี้ไม่ได้มีเกี่ยวข้องกันในทางนั้นแล้ว เ๹ื่๪๫นี้คุณสหายใจได้ มนรดารู้จักหน้าที่ของตัวเองดี”คุณคมศักดิ์บอกภรรยา

“เธอทำทุกทาง เพื่อที่จะได้เข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น และได้เป็๲ภรรยาอีกคนของคุณ! ทำไมตอนนี้คุณถึงบอกว่าเธอหมดรักคุณแล้วล่ะ มันจะเป็๲ไปได้ยังไง ไหนเมื่อเธอยังคงอาศัยอยู่ในบ้านของคุณ ไม่ได้ไปไหน”คุณพลอยถามสามี ตอนนี้เธอหมดความเชื่อใจกับสามีคนนี้แล้ว 

“ผมไม่ดีเอง ที่พาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบ้าน ทำให้คุณกับลูกต้องเสียใจ แต่ผมรับรองได้ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยยกให้มนรดาขึ้นมาเป็๞ภรรยาอีกคนของผมเลย คุณพลอย...คุณคือภรรยาเพียงคนเดียวผม”คุณคมศักดิ์กล่าวและดึงภรรยาเข้ามากอด แต่คุณพลอยดันออกไม่ยินยอมให้สามีกอด

“เ๱ื่๵๹นี้เห็นทีจะไม่ใช่ พวกเราไม่ได้เป็๲สามีภรรยากันมานานแล้ว คุณอยากมาพูดแบบนี้อีกเลย รีบกลับบ้านของคุณไป” คุณพลอยตอบ

“เรายังไม่ได้หย่ากัน ตามกฎหมายเราสองคนยังคงเป็๞สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย” คุณคมศักดิ์กล่าว

“คุณอยากคิดแบบนั้น ก็ตามใจคุณ ฉันไม่ได้สนใจในเ๱ื่๵๹นี้แล้ว และเหตุผลที่ฉันกับคุณ ไม่ได้หย่ากันในตอนนั้น เป็๲เพราะอะไรคุณคงจำได้” คุณพลอยกล่าวและเดินหนีขึ้นไปชั้นบนของบ้าน

คุณคมศักดิ์เห็นว่าภรรยาไม่ยอมหายโกรธ และไม่ยอมให้อภัยได้ง่ายๆ แต่เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะ เขารอเวลาที่จะได้เข้ามาในชีวิตของภรรยา และลูกสาวอีกครั้งมานานแล้ว

................................................

แจ้งข่าว อีกสองตอนจะขอติดถุงแดงนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนิยายของไรท์นะคะ หวังว่าทุกท่านจะมีความสุขกับการอ่านนิยายเ๹ื่๪๫นี้