ฉันยืนงงเป็ไก่ตาแตกอยู่นาน
"แกร๊ก!" เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่ฉันจะพบว่ามันเป็รถคันหนึ่งจอดอยู่ข้างข้างฉันฉันหันหน้าไปมองทันที ประตูเปิดออก กระโปรงทรงนางฟ้าสีขาวปลิวออกมาอย่างเชื่องช้า
นี่มันอะไรกันเนี่ย
ฉันมองเห็นผู้หญิงในชุดจีนโบราณคนหนึ่งก้าวลงมาจากรถร่างนั้นสวมชุดกระโปรงสีขาวเรียบสวยสง่างาม แขนเสื้อที่เล็กและดูประณีตกระโปรงผ้าบางเบาสะดวกต่อการเคลื่อนไหวร่างกาย ผมยาวที่รวบไว้ด้านหลังทั้งสองข้างถูกปักไว้ด้วยปิ่นปักผมคริสตัลโบราณลายดอกท้อเธอดูราวกับภาพวาดโบราณ เป็ผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นไม่เหมือนใครอื่นชุดนั่นช่างรับกับใบหน้าที่งดงามเหมือนหญิงสาวสมัยก่อนที่มีคิ้วเรียวโก่งดั่งกิ่งเหมยและดวงตากลมโตสดใสสีดำนั้นเป็อย่างมาก
ตาของเธอโตมากแต่สายตากลับดูเ็าและที่หูของเธอก็ใส่หูฟังไว้เธอถือกระเป๋าเดินทางเดินผ่านหน้าฉันไปเธอเหลือบสายตาขึ้นมองฉันแค่นิดเดียวจากนั้นก็หันกลับไปมองโทรศัพท์ในมือตัวเองต่อ
นี่ มัน คือ อะ ไร!
ฉันรู้นะว่าตอนนี้หลายคนชอบแต่งคอสเพลย์ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใส่ชุดจีนโบราณแถมยังใส่หูฟังแบบไม่ได้สนใจต่อสิ่งรอบข้างแต่ว่าใส่ชุดจีนโบราณมาเรียนนี่มันก็จะเด่นเกินไปไหมหรือว่าฉันควรจะต้องเอาชุดสไปเดอร์แมนของตัวเองออกมาใส่ด้วย
ตอนนี้เริ่มมีรถมาจอดมากขึ้นกว่าเดิมพื้นที่บริเวณนี้เต็มไปด้วยรถหรู ช่างดูอลังการน่าตื่นตาตื่นใจไปหมดอย่างกับผู้นำแต่ละประเทศมาถึงแล้วยังไงยังงั้นเลยทันใดนั้น บรรยากาศบริเวณนี้ก็เปลี่ยนเป็คึกคักขึ้นมาในทันที
ผู้หญิงผู้ชายที่เหมือนกับนักศึกษาต่างพากันทยอยลงมาจากรถฉันยืนมองทุกคนอย่างตกตะลึง
นักศึกษากลุ่มนั้นบางคนสวมใส่ชุดโบราณบางคนใส่ชุดตามสมัยปกติ และมีบางคนแต่งตัวเหมือนกับคุณปู่ที่รำไทเก๊กแต่ดูหล่อกว่ามาก
แต่ว่ากระบี่เหรียญเงินนั่นมันคืออะไร
กริชนั่นมันคืออะไร
ทำไมพวกเขาถึงพกอาวุธติดตัวได้
แล้วผู้ชายที่มีงูสีขาวตัวใหญ่พาดอยู่บนตัวนั้นมันคืออะไร
อ๊ะ กระเป๋าของผู้หญิงคนนั้นหล่นแล้วแล้วสิ่งที่ปลิวว่อนอยู่ในอากาศนั้นมันคือกระดาษยันต์หรือเงินกงเต๊กกันล่ะเนี่ย
ฉันหมุนกลับมายืนตัวแข็งทื่อยกมือปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวจะเผลอลืมตัวะโออกมา นี่มันมหาลัยอะไรกันแน่เนี่ย
"ตึง! ตึง!" มีผู้ชายคนหนึ่งะโเหยียดแขนตรงมายืนข้างๆ ฉัน ผู้ชายคนนั้นหยุดะโฉันหันกลับไปมอง ผู้ชายคนนั้นก็หันมามองฉัน ใบหน้าซีดขาว ตาดำคล้ำเหมือนหมีแพนด้ากลางหน้าผากมีกระดาษยันต์สีเหลืองแปะเอาไว้
ให้ตายเถอะถึงจะแต่งคอสเพลย์แต่ก็ไม่ต้องแต่งซะอย่างกับมืออาชีพขนาดนี้ก็ได้มั้ง
กลางวันแสกๆ แต่แต่งซะดำทะมึนมาเลยแต่งอะไรไม่แต่ง แต่งเป็ผีกองกอยเนี่ยนะ
ชายคนนั้นมองมาที่ฉันและทำท่าสูดดม "ฟุดฟิด ฟุดฟิด"
เฮ้เฮ้ นี่นายทำอะไรเนี่ยตัวฉันไม่ได้มีกลิ่นโชยออกมานะ
และในตอนที่เขากำลังจะโน้มตัวเข้ามาหาฉันนั้น ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งะโพุ่งเข้ามาด้านข้างพร้อมกับตบลงที่หัวของชายคนนั้นเต็มแรงเหมือนกับคนที่กำลังฝึกสุนัข
“ฉันสั่งให้แกหยุดงั้นเหรอเดินไป”
ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าน่ารักอย่างกับตุ๊กตาอีกทั้งยังมีผมลอนใหญ่สีม่วงทั้งหัว แต่นิสัยโหดร้ายอย่างกับ “หมู่เย่ชา” ทาลิปสติกสีดำ เล็บก็ทาสีดำเงาวับั้แ่หัวจรดเท้าก็เต็มไปด้วยลูกประคำ
ใบหน้าผีกองกอยนั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปและะโไปข้างหน้าต่อ
เยี่ยม มืออาชีพมากฉันนับถือในความมีชีวิตชีวาของเขาจริงๆ
“เธอก็ไสหัวไปไกลๆ หน่อย” ผู้หญิงคนนี้พูดจาไม่ไว้หน้าฉันเลย
“อย่ามายืนล่อผีกองกอยฉันอยู่ตรงนี้”
“ฮะ นี่เธอ” ฉันยังพูดไม่จบ ผู้หญิงคนนั้นก็ะโจากไปก่อน
"ปึก!" จู่ๆ ก็มีคนเดินมาชนฉัน ร่างสีแดงร่างหนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน สเกตบอร์ดไฟฟ้าสุดเท่สไลด์มาหยุดอยู่ข้างๆฉันพร้อมกับใบหน้าสุดหล่อเหลาที่ปรากฏขึ้นมา
ตาคมเฉี่ยว คิ้วสองข้างเรียวยาวจมูกโด่งเป็สัน ริมฝีปากแดงเข้ม ตาคมเว้าลึกและผมสั้นสีน้ำตาลทองมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็ลูกครึ่งและในตอนนั้นฉันก็ถูกดวงตาของเขาดึงดูดเข้าให้แล้วดวงตาสีฟ้าเข้มที่เหมือนกับไพลินคู่นั้นมีสีม่วงปนอยู่เล็กน้อยราวกับดวงตาคู่นั้นถูกย้อมไปด้วยเื
“เด็กใหม่เหรอ” เขากระตุกยิ้มมุกปากขึ้นมา ยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูน่าหลงใหลมากขึ้นไปอีกเขาแลบลิ้นเลียริมฝีปาก “เด็กใหม่ ชื่ออะไร”
ฉันมองเขาอย่างงงๆแต่แล้วก็มีร่างเล็กร่างหนึ่งเป็ผู้หญิงใส่ชุดเดรสแทรกเข้ามาตรงกลางระหว่างฉันกับผู้ชายคนนี้ดูท่าว่าจะเป็แฟนของผู้ชายคนนี้ “ทำไมถึงยังไม่เข้าไปอีกล่ะ”
ผู้ชายคนนั้นกระตุกยิ้ม หมุนตัวกลับเขาเหยียบลงไปที่สเกตบอร์ดกระดกมันขึ้นมาเบาๆ จากนั้นก็ถือสเกตบอร์ดตั้งฉากแนบไว้ข้างลำตัวผู้หญิงคนนั้นวิ่งไปยืนข้างๆ ทันทีพร้อมกับเกาะแขนเอาไว้อย่างแแ่และซบลงที่ไหล่ของผู้ชายคนนั้นเหมือนกับกำลังประกาศให้ทั้งโลกรับรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็ของเธอ
ผู้ชายคนนั้นยังคงเดินไปข้างหน้าผู้หญิงคนนั้นหันกลับมาหาฉันและฉันเห็นถึงสายตาที่มันผิดปกติผู้หญิงคนนี้สวยเหมือน “จางเจ๋อเทียน”
แต่ว่าแววตาของเธอในตอนนี้กลับมีความไม่พอใจเหมือนกับกำลังเตือนฉันว่านั่นคือแฟนของเธอห้ามเข้าใกล้
ให้ตายเถอะ จำเป็รึไง
ผู้หญิงคนนี้ประสาทไปแล้วหรือฉันกับแฟนของเธอยังไม่ได้คุยกันเลยสักคำ แค่สบตากันแค่แวบเดียวเธอก็ออกอาการแบบนี้แล้ว ถ้าเกิดฉันพูดกับผู้ชายคนนั้นขึ้นมาจะไม่โดนเธอฆ่าเลยรึไง
“อย่าเข้าใกล้กวางเฉินหงรื่อจะฆ่าผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา” เสียงผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆฉันพูดขึ้นมาอย่างเรียบนิ่ง
“กวาง...เฉิน” ฉันหันหน้ากลับมามองผู้หญิงที่เตือนฉันด้วยความสงสัยเธอใส่เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อย ชุดกีฬาสีขาวทั้งชุดมือถือโทรศัพท์พร้อมลากกระเป๋าเดินทาง ในที่สุด ฉันก็เจอคนที่ปกติแล้ว ผู้คนในชุดสีสันละลานตาที่เดินผ่านฉันไปมาเมื่อครู่นี้เยอะมากจริงๆทำให้ฉันตาลายไปหมด
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ใบหน้ารูปไข่ ตาเรียวเหมือนเมล็ดอัลมอนต์ ทั้งดำและสว่างสุกใส ดูน่าเชื่อถือมาก
เธอมองมาที่ฉัน “ที่แท้เธอเป็เด็กใหม่นี่เองเพราะอย่างนั้น อย่าเข้าใกล้กวางเฉินกับหงรื่อ ระวังตัวด้วย” พูดจบก็เดินจากไปแบบเท่ๆ
ฉันยืนงงอยู่ท่ามกลางผู้คนอีกครั้ง
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในสายตาฉันตอนนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหลุดเข้ามาอีกโลกหนึ่งและฉันก็เป็คนที่ไม่เข้าพวกกับคนอื่นๆ เลย
ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องพักผู้โดยสารเห็นแต่คอสเพลย์ละลานตาไปหมด
นี่มันเรียกว่าไปเรียนงั้นเหรอฉันว่ามันเหมือนการไปร่วมงานนิทรรศการงานอนิเมะมากกว่า
นี่ฉันจะร้องไห้แล้วนะฉันหลุดเข้ามาผิดยุคแน่ๆ ฉันจะต้องไปสงบสติอารมณ์คนเดียวก่อน
ฉันเข้ามาในห้องน้ำวักน้ำใส่หน้าตัวเองแรงๆ สามครั้ง ทั้งห้องน้ำเงียบมาก มีแค่เสียง ซู่ๆ จากก๊อกน้ำทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันยังอยู่บนโลกใบนี้ ยังอยู่ในโลกของฉัน
ฉันหมุนปิดก๊อกน้ำและยืดตัวขึ้นทันใดนั้นในกระจกก็ปรากฏเงาของคนคนหนึ่ง กวางเฉิน!
“อ๊ะ อื้อ!” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้มองเขาให้ชัดๆ มือของเขาก็เอื้อมมาปิดปากฉันไว้จากทางด้านหลัง เขาคร่อมทับลงมาที่แผ่นหลังของฉันสองมือของฉันคว้าจับขอบอ่างล้างมือไว้เพื่อกันไม่ให้เขากดฉันล้มลงด้านหลังฉันคือร่างที่หนักอึ้งของเขา ฉันเห็นใบหน้าของเขาในกระจกรอยยิ้มของเขาเปลี่ยนเป็รอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายเขากระตุกริมฝีปากและมองมาที่หัวของฉัน
“ไม่เลวเลยนะกลิ่นบริสุทธิ์กำลังดีเลย ตอนนี้ความบริสุทธิ์แบบนี้มีเหลือไม่มากแล้วด้วยสิโชคดีจริงๆ”
พูดจบก็จับหัวฉันดันขึ้นมาทำให้ลำคอของฉันโผล่พ้นผมออกมา เขาอ้าปากจะก้มลงมากัดที่คอของฉันในตอนนั้นที่ฉันเห็นฟันที่แหลมคมโผล่ออกมาตรงริมฝีปากของเขา
“อื้ออออออ” นี่ นายจะอินกับบทมากเกินไปแล้วนะถึงนายจะแต่งเป็แวมไพร์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องมากัดคนจริงๆ นี่
“อ๊ะ เข้าห้องผิด” ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมากวางเฉินหยุดริมฝีปากตัวเองลงในทันที ฟันที่แหลมคมของเขาหยุดอยู่ตรงลำคอของฉันที่ถูกเขาจับตรึงเอาไว้