เมื่อหลิงเลี่ยใช้กระบวนท่านี้ สายลมพลันพัดกระโชก จินตภาพสยบฟ้าไม่เพียงแต่ปกคลุมหลงอวี้เท่านั้น แต่ยังปกคลุมผู้คนที่อยู่บริเวณนี้ด้วย
เหล่าแเื่ที่ถูกจินตภาพสยบฟ้ากดทับพากันตื่นตระหนก นี่มันพลังอะไรกันถึงกับทำให้ลมปราณในตัวพวกเขาหยุดไหลเวียนได้ ขยับเคลื่อนไหวยากลำบาก หากมีคนฉวยโอกาสนี้โจมตี พวกเขาไม่มีทางหนีรอดแน่!
สมกับเป็ลูกศิษย์ระดับพิเศษของลัทธิสยบฟ้า ยอดฝีมือวรยุทธ์ขั้นเก้าที่น่าสะพรึงกลัว
วิชาฝึกพลังมีแค่ในเจ็ดสำนักลัทธิใหญ่เท่านั้น ต่อให้เป็ปู่ทวดตระกูลถานที่มีวรยุทธ์ขั้นเก้าก็ยังไม่เคยฝึกวิชาฝึกพลังเลย ย่อมไม่มีทางบรรลุถึงจินตภาพของกฎเกณฑ์ฟ้าดินใดๆ ได้อยู่แล้ว
วินาทีนี้ผู้คนทั้งหมดต่างรู้สึกว่า หลงอวี้จะต้องพ่ายแพ้ในการโจมตีครั้งเดียวแน่ เพราะแรงกดทับที่สะกดพลังมันทรงพลังเกินไปจริงๆ
ทว่าวินาทีต่อมาหลงอวี้ก็เริ่มลงมือ
“สัญลักษณ์ัปรภพ จงตื่น!”
หลงอวี้ใช้จิตสั่งการ พละกำลังกว่าหนึ่งแสนชั่งถูกถ่ายเทจากสัญลักษณ์ัไปทั่วร่าง ลมปราณในตัวไหลเวียนเชี่ยวกราก ทำให้บนมือเขาเกิดประกายแสงสีทองเบาบาง
“ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมาร!”
ฝ่ามือขนาดใหญ่สีทองอ่อนๆ พุ่งมาจากใจกลางฝ่ามือหลงอวี้ทันที มันพุ่งตัดอากาศไปทางหลิงเลี่ยที่กำลังทิ้งตัวลงมาจากท้องฟ้า!
ลมปราณสีเขียวที่อัดแน่นอยู่ในมือของหลิงเลี่ย ปล่อยวิชาวายุปราณทะลวงขั้นสมบูรณ์ ฟาดฝ่ามือใส่พลังฝ่ามือั์สีทองเบื้องล่าง พริบตานั้นลมปราณสีเขียวและสีทองก็ปะทะกันอย่างรุนแรง ก่อนจะสลายไป!
วินาทีต่อมา บนตัวของหลงอวี้ก็ได้ปรากฏประกายแสงสีทองอ่อนๆ เขาใช้พลังม่านเหล็กพิชิตมาแล้วร
หลิงเลี่ยก็สมกับที่เป็ยอดฝีมือขั้นเก้า ลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับที่สามสิบสาม ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมารไม่สามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้สักนิด
ฝ่ามือวายุปราณทะลวงที่พุ่งตรงมาจากฟ้าฟาดใส่หัวหลงอวี้ไปเต็มๆ!
เปรี้ยง!
เกิดเสียงกระแทกดังสนั่น สายลมกระโชกพัดกระหน่ำไปทั่วบริเวณ ทำให้ผู้คนทั้งหมดเบิกตาโต
ผู้มีวรยุทธ์ขั้นเก้านั้นแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ หลงอวี้ที่ถูกฟาดฝ่ามือใส่หัวไปเต็มๆ แบบนั้นไม่ตายคามือเลยหรือ
“เ้ามีแรงแค่นี้เองหรือ”
หลงอวี้แสยะยิ้มที่มุมปาก
“ทำให้ข้ารู้สึกคันยังไม่ได้เลย!”
ภายใต้ม่านเหล็กพิชิตมารนั่น หลงอวี้ไม่มีกระทั่งรอยขีดข่วน เขากระทืบเท้าข้างหนึ่ง รองเท้าเหมันต์คลั่งถูกเปิดใช้งานทันที พายุหิมะสายหนึ่งพวยพุ่ง ทำให้ร่างกายของหลิงเลี่ยถูกดูดเข้าไปในพายุ
“ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมาร”
หลงอวี้รวบรวมลมปราณสีทองอ่อนอีกครั้ง จากนั้นก็ฉวยโอกาสที่หลิงเลี่ยถูกพายุหิมะดูดเข้าไป ซัดฝ่ามือใส่ทันที
“นี่มันวิชาฝึกกายที่บรรลุขั้นสมบูรณ์!”
หลิงเลี่ยััได้ถึงพลังบนตัวของหลงอวี้ หากไม่ใช่วิชาฝึกกายที่บรรลุขั้นสมบูรณ์แล้วย่อมไม่มีทางต้านทานการโจมตีด้วยวิชาวายุปราณทะลวงของเขาเมื่อครู่ได้แน่!
พอเห็นพลังฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ของหลงอวี้พุ่งเข้ามา หลิงเลี่ยก็รีบถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นก็สะบัดมือข้างหนึ่ง ปล่อยแสงสีขาวสายหนึ่งออกมา
“ปราณขาวไพศาล!”
พอประกายแสงสีขาวสายนี้ปรากฏได้ไม่ทันไร มันก็ครอบคลุมหลงอวี้ไว้ข้างในทันที รวมพลังกับจินตภาพสยบฟ้า คิดจะขัดขวางการเคลื่อนไหวของหลงอวี้!
หลังจากนั้นก็มีลำแสงสีขาวสายหนึ่งพุ่งทะลุมาปะทะกับฝ่ามือั์สีทองของหลงอวี้
เกิดเสียงะเิดังกึกก้อง ทั้งแสงสีขาวและสีทองต่างสลายหายไปกลางอากาศ หลงอวี้ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ดูเหมือนจะเป็ฝ่ายเสียเปรียบ
‘เ้าหลิงเลี่ยนี่ ฝีมือไม่เลวเลยจริงๆ ลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับที่สามสิบสาม แข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิด’
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ปล่อยแก่นสยบฟ้าออกมาทันที!
เมื่อแก่นสยบฟ้าปะทุขึ้น พริบตานั้นก็ได้ทำลายจินตภาพของหลิงเลี่ยทิ้งไป อีกทั้งยังสลายปราณขาวไพศาลที่ปกคลุมเขาทิ้งไปทั้งหมด ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบข้างต่างตื่นตะลึงไปอีกครั้ง
พลังสายนี้ะเิออกมาจากตัวของหลงอวี้ ทรงพลังและน่าสะพรึงยิ่งกว่าของหลิงเลี่ยเสียอีก!
แเื่ที่อยู่รอบข้างต่างถูกแก่นสยบฟ้าสะกดไว้ พวกเขารู้สึกราวกับถูกูเาไท่ซานกดทับ จนแทบจะหายใจไม่ออก
ภายใต้แรงกดทับขนาดนี้ อย่าว่าแต่จะต่อสู้เลย แค่เคลื่อนไหวตามปกติก็ยังยาก!
อีกทั้งนี่เป็พลังที่ะเิออกมาจากเ้าหลงอวี้นั่นด้วย!
สายตาของผู้คนจำนวนไม่น้อยที่มองมาทางหลงอวี้ก็เปลี่ยนไปทันที หลงอวี้ที่เคยถูกดูแคลนว่าเป็เพียงเศษสวะ บัดนี้มันไม่ใช่สวะอีกต่อไป แต่เป็ยอดฝีมือที่สามารถต่อสู้กับยอดฝีมือวรยุทธ์ขั้นเก้าได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ!
แน่นอนว่าจนบัดนี้ ยังไม่มีใครคิดว่าหลงอวี้จะสามารถเอาชนะหลิงเลี่ยได้ เพราะผู้คนทั้งหมดต่างก็รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของหลิงเลี่ย แต่พลังของหลงอวี้เพิ่งจะประจักษ์
“แก่นสยบฟ้า!”
หลิงเลี่ยหน้าเสียไปเล็กน้อย
ภายใต้แก่นสยบฟ้าของหลงอวี้ แม้แต่การเคลื่อนไหวก็ยังถูกขัดขวาง เขาได้แต่ใช้จินตภาพสยบฟ้าลดทอนแรงกดทับส่วนหนึ่งเท่านั้น ไม่สามารถหักล้างได้สมบูรณ์
“ปราณขาวไพศาล!”
แสงสีขาวสายหนึ่งได้พวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา อัดแน่นกลายเป็คลื่นแสงขาวหลายสาย พุ่งโจมตีหลงอวี้อย่างเกรี้ยวกราด ตั้งท่าจะพันรัดหลงอวี้ไว้
ในตอนนั้นเอง หลงอวี้ก็ได้ใช้วิชาวายุก้าวพริบตา เพียงหนึ่งก้าวก็เคลื่อนตัวไปอยู่ด้านหลังของหลิงเลี่ย
“ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมาร!”
หลงอวี้สร้างพลังฝ่ามือสีทองซัดใส่แผ่นหลังของหลิงเลี่ยหนึ่งฝ่ามือ!
ฟึ่บ! ฟึ่บ!
ปราณขาวไพศาลที่กลายเป็ลำแสงเลี้ยวกลับมาด้านหลังราวกับอสรพิษ พุ่งเข้าปะทะกับฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมารของหลงอวี้
ตูมๆๆๆ!!!
ฝ่ามือแล้วฝ่ามือเล่าที่ซัดออกไป หลงอวี้ที่มีประกายแสงสีทองอ่อนๆ ส่องสว่างทั่วร่างบีบให้หลิงเลี่ยถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง
แม้จะเป็วิทยายุทธ์ขั้นพิเศษอย่างปราณขาวไพศาล ก็ไม่อาจขัดขวางหลงอวี้ได้!
หลิงเลี่ยเค้นพละกำลังทั้งหมดออกมา พละกำลังเกือบสามร้อนแรงม้าพยศถูกใช้อย่างเต็มกำลัง แต่กระนั้น หลงอวี้ที่มีวรยุทธ์เพียงขั้นแปดกลับมีพลังพื้นฐานที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา ทำให้เขางุนงงเป็อย่างมาก!
ภายใต้การกดทับของแก่นสยบฟ้า หลงอวี้ยิ่งต่อสู้ยิ่งได้เปรียบ ในขณะที่หลิงเลี่ยกลับอ่อนแรงลงอย่างต่อเนื่อง ในที่สุด หลังจากโดนฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมารสิบกว่าสายประทับลง หลิงเลี่ยก็ไม่สามารถต้านไว้ได้อีก
หนึ่งฝ่ามือซัดออกไป แสงสีทองทอประกายเรืองรอง!
หลิงเลี่ยถูกหนึ่งฝ่ามือของหลงอวี้ซัดกระเด็นพร้อมกับกระอักเื มันกระเด็นไปชนกำแพงของสวนตระกูลเฟิงจนเป็รูก่อนจะปลิวไปตกบนพื้นถนนของเมืองอวี้กวน ดึงดูดสายตาผู้คนไว้ไม่น้อย
วันนี้มันวันฉลองการเปลี่ยนตัวประมุขตระกูลเฟิงไม่ใช่หรือ ทำไมถึงมีคนกระเด็นออกมาพร้อมกระอักเื? แค่ดูก็รู้ว่าาเ็สาหัส
เมื่อเป็เช่นนี้ ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เหล่าแขกที่มาร่วมอวยพรให้เฟิงอวิ๋นเท่านั้น คนทั่วไปที่อยู่ในเมืองอวี้กวนต่างพากันหยุดเดินชี้นิ้วมาทางตระกูลเฟิงด้วย!
“ข้าบอกแล้วไง ในเมื่อเ้าเป็พี่ชายของหลิงหาน ข้าจะไว้ชีวิตเ้าหนึ่งครั้ง ยังไม่รีบไสหัวไปอีก”
หลงอวี้พูดอย่างดูแคลน ค่อยๆ ก้าวเท้าไปทางหลิงเลี่ย!
หลิงเลี่ยลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก มองหลงอวี้ด้วยแววตาอำมหิต
“เ้าบังอาจทำร้ายข้า เ้าตายแน่!”
พอพูดจบ หลิงเลี่ยก็ควักกำไลห้าสีชิ้นหนึ่งออกมาโยนใส่หลงอวี้ทันที!
“ยุทธภัณฑ์อย่างนั้นหรือ”
หลงอวี้ตื่นใ และพบว่ากำไลห้าสีของหลิงเลี่ยนั้นพอถูกโยนแล้วก็จะขยายใหญ่ขึ้นในพริบตา มันรัดตัวหลงอวี้ไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เริ่มหดเล็กลงอย่างต่อเนื่อง
ไม่เพียงแค่นั้น หลงอวี้ยังรู้สึกได้ว่าการไหลเวียนของลมปราณในร่างกายถูกพลังของกำไรห้าสีปิดผนึกไว้ ไม่อาจใช้ลมปราณได้แม้แต่เสี้ยวเดียว!
“เ้าไม่รอดแล้ว”
หลิงเลี่ยเช็ดเืที่มุมปาก จากนั้นดวงตาก็เปล่งประกายชั่วร้าย ค่อยๆ ก้าวเข้าหาหลงอวี้ทีละก้าว!
“ยุทธภัณฑ์นี่ไม่เลวเลย แต่น่าเสียดาย เ้าคิดหรือว่าของเล่นพรรค์นี้จะหยุดข้าได้น่ะ?”
หลงอวี้ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด พริบตานั้นก็ใช้ลมปราณกระตุ้นตันเถียนและอวัยวะภายใน!
ตันเถียนที่ถูกลมปราณหล่อหลอมจนแข็งแกร่งเริ่มตุบเต้นไปตามจังหวะหัวใจ และถ่ายเทไปทั่วร่างกาย!
“ตัวเ้าที่ถูกทองกรสะกดเทพจับไว้ จะยังมีปัญญาทำอะไรได้อีก?”
หลิงเลี่ยหัวเราะเ็า ขยับเข้าใกล้หลงอวี้ ยกมือข้างหนึ่งขึ้น ปล่อยปราณขาวไพศาลออกมาพันล้อมฝ่ามือของตัวเอง
“ฝึกกายสำเร็จถึงขั้นสมบูรณ์ แล้วจะทำไม ข้าจะคอยดูว่าเ้าจะทนมือทนเท้าได้สักแค่ไหนเชียว!”
หลังสิ้นเสียง ปราณขาวไพศาลที่รวบรวมอยู่บนฝ่ามืออัดแน่นกลายเป็หนามแหลมหลายเส้น พุ่งไปทิ่มแทงหลงอวี้ทั้งตัว!
ในตอนนั้นเอง ลมปราณทั่วทั้งตัวของหลงอวี้ได้ปะทุออกมาภายใต้การเต้นของตันเถียน!
ลมปราณที่ถูกผนึกไว้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง ในที่สุดเขาก็สามารถเปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็ิญญา ใช้วิชาิญญาเคลื่อนได้แล้ว !
ร่างกายของเขากลายเป็ความว่างเปล่าราวกับภูตผีิญญา!
หลังจากนั้นเขาก็เคลื่อนตัวถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว หลุดจากการสะกดพลังของทองกรสะกดเทพนั่นได้
“ิญญาเคลื่อน? ไอ้สวะนี่... ทำอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ!”
พอหลิงเลี่ยเห็นหลงอวี้กลายเป็ิญญา ก็มีสีหน้าตื่นเต้นสุดขีด เ้าหมอนี่เลือกฝึกวิชาิญญาเคลื่อนซึ่งไม่มีใครฝึก แถมยังใช้มันหนีออกมาจากการสะกดพลังของทองกรสะกดเทพได้ด้วย!
“ม่านเหล็กพิชิตมาร!”
ผิวนอกของหลงอวี้มีแสงสีทองส่องสว่างวาบ วินาทีต่อมาก็ต้านรับการโจมตีด้วยปราณขาวไพศาลของหลิงเลี่ยไว้ได้ทั้งหมด จากนั้นก็ปล่อยแก่นสยบฟ้าออกมาอีกครั้ง ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างหนักแน่นหนึ่งก้าว
“ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมาร!”
ฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมารถูกใช้อีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ หลงอวี้ได้สวมถุงมือิญญาล่องลอยไว้!
ถุงมือิญญาล่องลอยสามารถเพิ่มพละกำลังให้แขนขวาของเขาได้ ย่อมต้องเพิ่มอานุภาพให้กับฝ่ามือเหล็กไหลพิชิตมารได้ด้วย!
หลิงเลี่ยที่าเ็อยู่แล้ว พอถูกหลงอวี้โจมตีใส่อีก ย่อมไม่มีทางต้านทานได้
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!
ฝ่ามือแล้วฝ่ามือเล่าที่ซัดใส่หลิงเลี่ยจนถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง ในที่สุด ก็ถูกหลงอวี้โค่นลงอีกครั้ง!
ครั้งนี้ หลงอวี้ไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ อีกแล้ว เขาก้าวเท้าออกไปกระทืบแขนของหลิงเลี่ยจนกระดูกแตก เสียงดังสนั่น จากนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนของหลิงเลี่ยตามมา!
“ขยี้แขนของเ้าทิ้งไปข้างหนึ่งแล้ว ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก”
หลงอวี้ตวัดขาเตะหลิงเลี่ยจนกระเด็นออกไปทางถนนไกลนับหลายจ้าง
ทั้งๆ ที่ระหว่างเขากับหลิงเลี่ยไม่ได้มีความแค้นต่อกันเลย แต่เ้าหลิงเลี่ยกลับจ้องจะเล่นงานเขาถึงชีวิต การที่หลงอวี้ยอมไว้ชีวิตมัน ก็นับว่าเห็นแก่หน้าของหลิงหานแล้ว!
พอเห็นภาพเหตุการณ์นี้ เหล่าแเื่ของตระกูลเฟิงก็พากันตะลึงงัน ไม่คิดมาก่อนว่าเ้าหลงอวี้จะแข็งแกร่งถึงขั้นเล่นงานหลิงเลี่ยที่มีวรยุทธ์ขั้นเก้าจนยับเยินได้ขนาดนั้น!
ใช้พลังของวรยุทธ์ขั้นแปดเอาชนะขั้นเก้า ฝีมือขนาดนี้มากพอที่จะภูมิใจในตัวเองได้แล้ว!
เฟิงอวิ๋นที่เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในที่สุดก็ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป!
“ไอ้สวะ ตายเสียเถิด!”
เฟิงอวิ๋นในชุดขาว ก้าวเท้าออกจากคฤหาสน์ ใช้วิทยายุทธ์สายท่าร่างขั้นพิเศษอย่างวิชาก้าวประชิดขอบฟ้า เคลื่อนตัวไปลอบโจมตีหลงอวี้อย่างรวดเร็ว!
ระยะทางนับสิบจ้างถูกย่นระยะลงเหลือเพียงแค่เอื้อม เพียงก้าวเดียวก็เข้าประชิดขอบฟ้า!
“มันฝึกวิทยายุทธ์ขั้นพิเศษวิชาที่สองแล้วหรือเนี่ย ดูท่าเฟิงอวิ๋นมันจะฝึกวิชาคลื่น์ทะลวงถึงขั้นสมบูรณ์แล้ว!”
หลงอวี้ที่เห็นเช่นนั้นก็ตกตะลึง วิทยายุทธ์ขั้นพิเศษที่บรรลุถึงขั้นสมบูรณ์แล้ว จะน่าสะพรึงกลัวแค่ไหนกันนะ?
เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่มั่นใจว่าเ้าเฟิงอวิ๋นต้องแข็งแกร่งกว่าหลิงเลี่ยหลายเท่าแน่!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้