ขณะนั่งกินกันอยู่ เธอก็สังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในตลาด มีทั้งชายและหญิงวัยรุ่น วัยทำงาน ประมาณสิบกว่าคน แต่งกายทะมัดทะแมง สวมเสื้อเชิ้ต เสื้อยืดแขนยาว กางเกงเนื้อหนา และรองเท้าผ้าใบเหมือนกันทุกคน หน้าตาผิวพรรณไม่ใช่คนในพื้นที่ พูดคุยกันด้วยภาษากลาง ทั้งหมดมองสำรวจร้านค้าอยู่ชั่วครู่ ก็เดินแยกย้ายกันเข้าไปร้านอาหารปรุงสำเร็จ ที่นิยมกันมากที่สุดคือประเภทหมูปิ้ง เนื้อปิ้ง ปลาปิ้ง และลูกชิ้นปิ้ง บรรดาพ่อค้าแม่ค้ายืนปิ้งกันมือเป็ระวิงทีเดียว
"คนพวกนี้เป็ใครจ๊ะแม่" เธอถามด้วยความสงสัย
"คนที่มาเที่ยวเดินป่า ส่วนมากเป็คนต่างจังหวัด"
เมื่อได้ยินคำตอบจากแม่ เธอเลยนึกออกว่าอำเภอนี้มีูเาชื่อดอย์ตั้งอยู่ ดอย์มีพื้นที่ราบบริเวณเชิงเขาที่กว้างใหญ่ และที่มีต้นไม้ปกคลุมหนาแน่น เขียวขจีไปทั้งผืน มีต้นไม้แปลก ๆ ดอกไม้หลากหลายประเภท นอกจากนี้ยังมีนกพันธุ์หายากอาศัยอยู่เยอะด้วยเช่นกัน จึงเป็ที่นิยมของนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบการเดินป่าเป็อย่างมาก
เมื่อความนิยมเพิ่มขึ้นทุกวัน ทางอำเภอเลยตั้งหน่วยงานที่ดูแลการท่องเที่ยวด้านนี้โดยเฉพาะ ให้มีเ้าหน้าที่นำเที่ยวในแต่ละวันเพื่ออำนวยความสะดวก ดูแลความปลอดภัยให้กับนักท่องเที่ยว และเพื่อเป็การป้องกันไม่ให้นักท่องเที่ยวทำลายวิถีธรรมชาติบนดอย์ด้วย
ในแต่ละวันก็จะมีกลุ่มผู้ที่สนใจจองเข้ามาเป็จำนวนมาก ทางอำเภอจะจัดวันละรอบ รอบละไม่เกินสิบห้าคน ออกเดินทาง่สาย ๆ กลับออกอีกทีก็่บ่าย ดังนั้นเ้าหน้าที่จึงพากลุ่มนักท่องเที่ยวมาหาซื้อของกินที่ตลาดก่อนเสมอ เพื่อเอาไว้เป็มื้อเที่ยง
นักท่องเที่ยวส่วนมากจะนิยมซื้อของแห้ง และของที่กินง่าย ๆ อย่างประเภทปิ้งและข้าวเหนียว เพราะพกง่ายไม่เลอะ ส่วนประเภทก๋วยเตี๋ยว หรือข้าวหน้าต่าง ๆ จะไม่ได้รับความนิยมเพราะเสียง่ายและไม่สะดวกในการกิน
อนงค์กานต์รู้สึกเสียดายโอกาสตรงนี้มาก ถึงแม้จะมีวันละสิบกว่าคน แต่ว่าพวกเขาก็ซื้อกันคนละไม่น้อย เท่าที่ดูไม่เห็นมีใครซื้อต่ำกว่าห้าสิบบาท สิบกว่าคนก็หลายร้อยแล้ว อีกอย่างเธอก็จำได้อีกเช่นกันว่า่ฤดูหนาวที่จะถึงนี้ ดอย์จะมีชื่อเสียงระดับประเทศในเื่การมีทะเลหมอกที่สวยงาม เมื่อเดินจากบริเวณที่จัดกิจกรรมเดินป่าขึ้นเนินเขาไปอีก 500 เมตร จะมีหน้าผาหนึ่งของดอย์ ชื่อ ผาจิ้ง เป็ผาที่มีแนวทางเดินยาวกว่าหนึ่งกิโลเมตร และแนวทางเดินนี้ค่อนข้างกว้าง มีความปลอดภัยสูง เหมาะสำหรับให้นักท่องเที่ยวนั่งพักชมวิว
่ฤดูร้อนและฝน จะมีวิวทิวเขา หุบเขา และวิวต้นไม้เขียว ๆ สบายตา แต่ถ้าเป็ฤดูหนาวหรือเป็่หลังฝนตกใหม่ ๆ ที่ตรงนี้จะเกิดทะเลหมอกที่สวยงามมาก เหมือนอยู่ใน์เลยทีเดียว เมื่อนักท่องเที่ยวมาเจอก็ได้พูดกันปากต่อปาก จนเริ่มมีชื่อเสียง และโด่งดังขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็สถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในระดับประเทศในที่สุด ซึ่งความโด่งดังนี้จะเกิดขึ้นประมาณเดือนตุลาคม พ.ศ.2529 นี้ อนงค์กานต์นับนิ้วดูก็อีกประมาณเจ็ดเดือนข้างหน้า
เมื่อถึงเวลานั้น จากจำนวนนักท่องเที่ยวสิบกว่าคนต่อวัน จะกลายเป็หลักร้อยคนต่อวัน และตลาดแห่งนี้จะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวที่มาจับจ่ายั้แ่ตีสี่จนถึง่สายของวันเลยทีเดียว
เมื่อชาติก่อนอนงค์กานต์ยังจำที่แม่เล่าให้ฟังได้เลยว่า บรรดาแม่ค้าขายของประเภทปิ้งย่างต่างพากันร่ำรวยขึ้นอย่างทันตา แม่ยังบ่นเสียดายที่ตัวเองขายก๋วยเตี๋ยวและขนมจีน ทำให้ยอดขายได้ไม่เยอะอย่างเ้าอื่น จะให้ปรับไปขายเหมือนพวกเขาก็รู้สึกผิดในใจ เนื่องจากบรรดาคนค้าขายก็อยู่ด้วยกันมานานจนสนิทพูดคุยกันเหมือนเพื่อน มันจึงเป็การยากที่จะเปลี่ยนมาขายสินค้าแบบเดียวกับพวกเขาเพื่อแย่งส่วนแบ่งรายได้ในแต่ละวัน ดังนั้นแม่ก็ได้เพียงแค่นั่งมองเท่านั้น
ตอนนี้ เมื่อ์เปิดโอกาสให้เธอ อนงค์กานต์ก็อยากใช้โอกาสนี้ในการหาเงินเพิ่มสำหรับครอบครัวของเธอ และโอกาสที่ง่ายที่สุดตอนนี้คือขายอาหารอะไรสักอย่างเพื่อสนองนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่่ปลายปี ตอนนี้เธอยังคิดไม่ออกว่าจะขายอะไร แต่คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงนัก ค่อย ๆ คิดหาลู่ทางไป ยังเหลือเวลาอีกหลายเดือน
