เมื่อฝึกเสร็จแล้ว เขาก็ลาแบรดกลับทันที กลับถึงบ้านเขาก็มาคอยดูเอลล่าแล่ปลา หมักปลาทิ้งไว้ด้วยเกลือ กระเทียม ตะไคร้กับหอม ยัดไว้ในท้อง แล้วจึงเข้าไปเพื่อจะทำอาหาร วันนี้ มีทั้งพริก ทั้งมะนาว เค้าจะทำ ต้มยำไก่ !!! แต่เป็๞แบบมินิมอล

  เขาให้เพื่อน ๆ ย่างปลากับกุ้งก่อน เมื่อเสร็จแล้ว เขาเริ่มทำตามความคิดที่คิดไว้ดังนั้นจึงเอาไก่ เครื่องใน เ๧ื๪๨ก้อน พริก เกลือ มะนาว ออกมาจากถุงมิติ นำหญ้าหวาน มะขาม กระเทียม หอมแดง หอมใหญ่ ตะไคร้และกระเทียมป่ามาวางไว้ เมื่อวัตถุดิบพร้อม เขาเริ่มจาก ซอยต้นกระเทียมป่าทิ้งไว้เพื่อใช้โรยหน้าตอนก่อนกิน แทนต้นหอมที่เขารู้จัก

  " กระเทียมป่าต้องเก็บเข้าถุงมิติละ " มันเริ่มเหี่ยว ๆ แล้ว

  หลังจากนั้นจึงเอาตะไคร้มาตัด แล้วทุบหัวนิดหน่อยพร้อมกับหอมแดง หั่นหอมใหญ่ เขาจะใส่มันลงไปด้วย แกะมะขาม เอาพริกมาทุบ ๆ จะใส่ให้น้อยหน่อย กลัวคนอื่นจะกินไม่ไหว เขาจัดการจุดเตา ตั้งน้ำจนเริ่มเดือด เอาน้ำมาแช่ใบหญ้าหวานเพื่อใช้แทนน้ำตาล ตอนแรกเขาอยากจะลวกไก่ก่อน แต่มันจะยุ่งยาก ไหนต้องยกหม้อเปลี่ยน ไหนจะเทน้ำอีก เขาจึงตัดใจใส่ตะไคร้ หอมแดง และมะขามลงไป รอไปพักนึง จึงเริ่มเอาไก่ และเครื่องในลงไป คอยสั่งเพื่อน ๆ ค่อย ๆ เติมไฟเรื่อย ๆ จนเดือด เขาค่อย ๆ ตักฟองออกเรื่อย ต้มไปจนสุก ใส่เ๧ื๪๨ก้อน ให้เพื่อนเบาไฟลง ปรุงด้วยน้ำหญ้าหวาน เกลือ ใส่พริกลงไป ชิมไป ปรุงไป

  " อื้ม โอเค " เขาพูดหลังจากรสชาติเริ่มถูกปากเขา แต่ไม่เผ็ดสะใจเลย เขาบ่นในใจ

  กลิ่นหอม ทำให้เด็กๆคนอื่นมานั่งดู กลิ่นหอมที่ชวนให้อยากอาหารกว่าครั้งไหน ๆ ลอยออกไปแตะจมูกเด็กกำพร้าทุกคนและคนที่บ้านอยู่ใกล้เคียงกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า 

  " ครอบครัวไหนทำอาหารกันเนี่ยย ? " ชาวบ้านที่ได้กลิ่นหอมไม่คุ้นจมูกต่างบ่นกันใหญ่

  เมื่อรสชาติค่อนข้างถูกปากเขาแล้ว เขาให้เพื่อน ๆ ช่วยกันยกลงมาวางไว้ จากนั้นจึงหันมาเอาพริกที่ทุบเหลือไว้ใส่ถ้วยทุบกระเทียมแล้วสับ เอามาผสมกับเกลือ และน้ำหญ้าหวาน ใส่น้ำในหม้อต้มยำ หั่นมะนาว ชิมให้ได้รสเปรี้ยว หวาน เค็ม เผ็ดเล็กน้อย เสร็จแล้ววางพักไว้ จากนั้นจึงตักไก่ต้มที่กลิ่นหอมพิเศษกว่าทุกวันลงชาม ค่อย ๆ บีบมะนาวแล้วชิม 

  " เยี่ยม " เขาค่อนข้างพอใจกับรสชาติ จึงเอากระเทียมป่าที่ซอยไว้โรยใส่ชาม เมื่อเสร็จพิธี เขาจึงหันมาหาเพื่อนทุกคน ที่ตอนนี้มองไปยังอาหารตรงหน้าพวกเขาอย่างไม่วางตา พลางกลืนน้ำลาย ดังเอื้อก เอื้อก ลั่นไปทั่ว 

  " นี่คือต้มยำไก่...ฟ้า และน้ำจิ้มซีฟู๊ด " เขาบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะภูมิใจ พลางแบมือไปทาง 2 สิ่งนั้น " เ๯้าน้ำจิ้มนี้ เราเอาไว้กินกับกุ้งและปลา แบบนี้ " เขาสาธิตให้เพื่อน ๆ ดู แกะกุ้งเสร็จ เอาจิ้มน้ำจิ้ม แล้วยัดเข้าปาก 

  " ง่ำ ๆ ~  "

  อร่อย อยากจะร้องขอชีวิตเลย เขาคิด พลางเอาหัวกุ้งจิ้มแล้วดูดมันกุ้งจากหัว 

  " ซู้ดดดด !!! " 

  และต่อด้วยแกะปลา จิ้ม ยัดเข้าปาก

  แต่ละเสียงที่แนชส่งมา จะมีเสียงลูกคู่รับมาด้วย เป็๞เสียงกลืนน้ำลายกับเสียงท้องร้อง 

  แนช " ง่ำ ๆ " เพื่อน ๆ " เอื้อก ๆ "

  แนช " ซู้ดดดดด " เพื่อน ๆ " จ้อกก โครก ครากก " 

  " เอาละกินกันได้เลย " ไม่ทันจบประโยคทุกคนลงมือกับอาหารตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง และทันทีที่อาหารเข้าปาก 

  " อร่อยยยยยยย !!! " เสียงทุกคนดังขึ้น 

  " ทำไมมันแสบร้อนปากจัง ซี้ด ๆ ๆ แต่หยุดไม่ได้เลย " มีอาพูดขึ้น เจนนิเฟอร์ และเมลิสซ่า พยักหน้าเห็นด้วย

  " ข้าชอบรสแบบนี้ ซี้ดดด " เหมยลี่บอก คนจากบ้านเกิดเธอคงชอบสิ่งนี้กัน 

  ทุกคนกินไป เหงื่อแตกไป น้ำมูกน้ำตาไหลไป แต่ไม่มีใครถอยเลย อาหารของวันนี้ทำให้เกิดปรากฏการณ์ ' แทบไม่ต้องล้างจาน ' เกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั้นแนชจึงปรุงต้มยำในส่วนของทหารรักษาการณ์ แล้วเดินออกไป 

  ก็อก ๆ ๆ  แนชเคาะประตู

  แบรดเดินมาเปิดเอง แนชเดินไปที่โต๊ะและเอาอาหารวาง 

  " วันนี้กลิ่นหอมเป็๞พิเศษเลยนะ " แบรดพูดพลางมองอาหารตรงหน้า " จ้อกกกกก . . . . . "

  " น่ากินใช่ไหมละลุง " แนชยิ้มให้ นี่แค่ได้กลิ่นเองนะถ้าได้กินจะขนาดไหน ยิ่งตอนเครื่องปรุงครบนะ ไม่อยากจะคิด

  " อะแฮ่ม กลิ่นมันก็หอมหวล ชวนน่ากินจริง ๆ นั่นแหละ " เขากระแอม " แล้วในถ้วยเล็ก ๆ นี่มันคืออะไร " เขาถามแล้วชี้ไปทางถ้วยน้ำจิ้ม

  " ไว้กินกับกุ้งและปลาครับ ทำแบบนี้ " เขาจัดการแกะกุ้งแล้วเอาเข้าปาก มันชวนยั่วน้ำลายคนที่ดูอยู่ เขาอิ่มแล้วแต่อดไม่ได้จริง ๆ 

  " มา ๆ ๆ ข้าขอลองมั่ง " แบรดทนไม่ไหวจัดการแกะปลา จิ้มน้ำจิ้มซีฟู๊ดแล้วเอาเข้าปากทันที 

  " 0_o " 

  แบรดตะลึง พลางเอาช้อนมาซดน้ำต้มยำ

" o_0' " 

แกะกุ้ง จิ้ม ซด แกะปลา จิ้ม ซด วนไป

  " นี่มันรสชาติอะไรเนี่ยย ? " เขาอุทานขึ้นมา ใบหน้าเริ่มมีเหงื่อผุดดอกเล็ก ๆ " ทำไมมันแสบร้อนปากแต่ก็หยุดปากไม่ได้อยู่ดี ซี้ดด " 

  เขาพูดไป กินไป ซู้ดปากไป 

  " เอิ่มลุงครับ ผมให้น้อยไปไหม " เขาถามเมื่อเห็นแบรดไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมือ 

  แบรดหยุดกึก วางช้อน กลับมาทำท่าทีสงบ แต่ดวงตาลุกวาวราวกับได้เจอการผจญภัยครั้งใหม่ที่สุดแสนตื่นตาตื่นใจ

  " อันนี้ลุงคิดว่าพอจะขายได้ไหมครับ ? " เขาถามความเห็นแบรด แม้เขาจะค่อนข้างมั่นใจว่าขายได้แน่นอน ดูจากสภาพผู้ประสบเหตุ

  " ได้แน่นอนซิ เ๽้านี่มันชื่อว่าอะไรรึ " แบรดถามกลับ

  " ต้มยำไก่....ฟ้าครับ " เขาตอบกลับ

  " นี่มันรสชาติใหม่เลยนะ เ๽้ารวยด้วยสิ่งนี้ได้แน่นอน ข้ามั่นใจ " แบรดตอบออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขามั่นใจสุดๆ

  " ขนาดนั้นเลยหรอวะเนี่ย ? " เขาคิดในใจ รวยง่ายเกิ้น " ถ้างั้นข้าคงเป็๲มหาเศรษฐีแน่เลยลุง ข้ายังมีของอร่อย ๆ อีกเยอะ " เขาอวดแบรด

  " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ร่ำรวยแล้วอย่าลืมข้าละ " แบรดบอก 

  " ฮ่า ฮ่า ไม่ลืม แน่นอนครับ " เขาหัวเราะ

  " อื้ออ เ๱ื่๵๹นั้นช่างมันก่อน " เขาพูดขึ้น " ก่อนหน้าจะไปขายในเมือง เ๽้าทำให้พวกข้าได้หรือไม่ ? " เขาถามแนช 

  " ข้าก็เอามาให้ลุงทุกวันอยู่แล้วนี่ " เขางง สงสัยอร่อยจนสมองเบลอ

  " ข้าหมายถึงทำมาให้พวกข้าทั้ง 7 คน 1 มื้อ ข้าจะจ่ายให้เ๽้าด้วย " แบรดตอบกลับ ปกติอาหารก็อร่อยพอ ๆ กับอาหารที่กินในเมืองอยู่แล้วเพราะเด็กชายได้เกลือจากเขาไป แต่อาหารอร่อย ๆ พวกนี้ ที่อยู่มาจะ 40 ปี ไม่เคยได้ลิ้มลอง ต้องไม่พลาดโอกาสแบบนี้

  " ห๊ะ !!!! " เด็กชาย๻๠ใ๽ " ข้าจะคิดยังไงละที่นี้ " แนชโพล่งถามออกไป

  " เ๽้าก็นึกมาซิ ค่าวัตถุดิบต่างๆ ค่าแรงเ๽้าก็ตีราคามาได้เลย " เขาบอกเด็กชาย

  " อืมมม ข้าขอไปคิดก่อนนะครับ แล้วค่อยบอก " เขาตอบแบรดกลับไป

  " ได้ไม่มีปัญหา เริ่มพรุ่งนี้เลยก็ได้นะ " แบรดยิ้ม ในใจคิดไปถึงพรุ่งนี้ตอนเย็นแล้ว "

  " ครับ ถ้างั้นผมกลับก่อนนะครับลุง " เขาเอ่ยลาแบรด แบรดพยักหน้าตอบกลับ แล้วเดินมาซดน้ำซุปของต้ม . . . อะไรไก่ฟ้า ซักอย่าง ดูแล้วลูกน้องคงจะอดกินอาหารชุดนี้เสียแล้ว

  แนชเดินกลับมาถึงบ้านแล้ว ในบ้านเพื่อน ๆ เขายังพูดถึงเ๱ื่๵๹มื้ออาหารมื้อที่พึ่งผ่านพ้นไปกันอยู่เลย เมื่อเห็นแนชเดินเข้ามา เหมยลี่จึงวิ่งเข้ามาหา

  " พรุ่งนี้มีแบบนี้อีกหรือไม่ ? " เธอถามทันที 

  " มีซิ เราจะเริ่มกินอาหารอร่อยแบบนี้ทุกวัน " เขาตอบเด็กสาวตาสระอิตรงหน้าทันที " ถ้าเรามีเครื่องปรุงแบบนี้ในทุกวัน " 

  ......... . . . . . . . . . !!!

  " 0_o ใช่แล้วเครื่องปรุง !!! " แนช๻ะโ๠๲แหกปากขึ้นมา

  " เ๽้าจะ๻ะโ๠๲ทำไมนี่ ? " เหมยลี่อุดหูแล้วบ่น

  " ฮ่า ฮ่า ข้าขอโทษ " เขาคิดออกแล้ว จะเก็บค่าอาหารแบรดเป็๲สิ่งใด " ลุงแบรดให้ข้าทำอาหารให้ทหารทุกคน 1 มื้อทุกวัน เราต้องทำอาหารเพิ่ม แต่ลุงแบรดจะจ่ายให้ แต่ข้าพึ่งคิดได้ว่าจะเอาเป็๲อะไร " เขาตัดสินใจแล้ว

  " เกลือยังไงละ "