ในมือของเสวียนเทียนมีเงากระบี่มากมาย ทุกที่ล้วนมีเงากระบี่แต่เพราะรวดเร็วเกินไป ทั้งหมดล้วนเป็เงาลาง กระบี่จริงอยู่ที่ใดไม่อาจมองออกเพียงแต่ เงากระบี่วาดผ่านที่ใด ผึ้งเหล็กในั์ก็พากันร่วงลงดินสิ้นชีวิตดับดิ้น
เบื้องหน้าของเสวียนเทียนมีศพผึ้งเหล็กในั์เกลื่อนพื้น แน่นขนัดหนาขึ้นมาเป็ชั้นจำนวนน่ากลัวว่าจะมีถึงหมื่นตัว
“ศิษย์พี่ฉู่ ศิษย์พี่เติ้ง ในที่สุดพวกท่านก็มาแล้ว!” สาวงามชุดขาวมองเห็นคนสองคนมาถึงก็พลันร้องเรียกอย่างดีใจเสวียนเทียนต้านผึ้งเหล็กในั์ครึ่งหนึ่งไว้ ดังนั้นศิษย์พี่หญิงทั้งสองจึงดูสบายขึ้นอย่างเห็นได้ชัดไม่เหมือนตกอยู่ในภาวะอันตรายถึงชีวิต
“โอกาสเป็วีรบุรุษช่วยหญิงงามที่งดงามขนาดนี้ดันถูกเ้าเด็กหัวเหม็นนี่ทำลายเสียได้?”
เด็กหนุ่มอายุประมาณสิบห้าปีคนนั้นก็คือฉู่เฟิง ลูกศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักชั้นในของสำนักกระบี่์ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมลง หางตาตวัดมองเสวียนเทียนครั้งหนึ่ง ร่างกายชะงักชั่วขณะก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง แล้วะโขึ้นเสียงดัง “เพลงกระบี่ราตรีโรยธารดารา แสงดาราร่วงหล่น!”
เห็นเพียงกระบี่ยาวของเขายกขึ้น บรรยากาศแหลมคมสายหนึ่งก็พุ่งพรวดขึ้นมาหนึ่งกระบี่ฟันออกมา แสงกระบี่บาดตาก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้า
เมื่อไอกระบี่ของฉู่เฟิงเปลี่ยนไปแสงกระบี่บาดตานั้นก็พลันะเิออก ทะยานพุ่งไปรอบทิศ ะเิออกเป็แสงกระบี่เล็กๆนับพันนับหมื่นเล่ม ดุจแสงดาวร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า
เจตจำนงของกระบี่อบอวลอยู่ในอากาศ ปราณกระบี่ราวกับแสงดาวร่วงหล่นทุกที่ที่วิ่งผ่าน ผึ้งเหล็กในั์แต่ละตัวถูกตัดขาดเป็สองท่อนร่วงจากท้องฟ้าราวกับฝนโปรยปรายชั่ววินาทีผึ้งเหล็กในั์หลายพันตัวก็ล้มตาย
ชั่วดีดนิ้ว ฉู่เฟิงก็ฟันออกมาอีกหนึ่งกระบี่เจตจำนงของกระบี่ทะยานถึงชั้นเมฆ แสงกระบี่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ะเิออกมาอีกครั้งกลายเป็แสงดาวร่วงหล่นลงมาแล้วผึ้งเหล็กในั์หลายพันตัวก็ตกตายลงอีกครั้ง ร่วงลงมาจากท้องฟ้าราวกับเม็ดฝน
เพียงสองกระบี่ก็เพียงพอให้ผึ้งเหล็กในั์เกือบหมื่นตัวตกตายใต้เงื้อมมือของฉู่เฟิงแล้ว
แม้ว่าผึ้งเหล็กในั์จะไม่กลัวตาย แต่การล้มตายครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้ก็กระตุ้นความหวาดกลัวตามสัญชาตญาณในสายเืของสัตว์อสูรขึ้นมาพวกมันพากันบินพุ่งขึ้นฟ้า หนีออกไปไกล ไม่นานก็หายไปจากท้องฟ้า
ผึ้งเหล็กในั์ฝูงนี้มีถึงหกหมื่นกว่าตัว ตายไปแทบจะครึ่งหนึ่ง ในนั้นประมาณหนึ่งหมื่นตัวเป็ฝีมือของเสวียนเทียนอีกประมาณหนึ่งหมื่นตัวเป็ฝีมือของฉู่เฟิง ยังมีอีกเกือบหมื่นตัวตายจากฝีมือของศิษย์พี่หญิงทั้งสอง
ในหุบเขา ทั่วพื้นที่ล้วนมีซากศพของผึ้งเหล็กในั์
เมื่อเสวียนเทียนเท้าก้าวช้าลง การต่อสู้ก็สิ้นสุดเขารู้สึกราวกับหมดสิ้นกำลัง เหมือนกับว่าแค่ลมพัดมาเบาๆ ก็พัดเขาปลิวขึ้นไปได้จำนวนผึ้งเหล็กในั์ที่เขาสังหารด้วยตัวคนเดียวมากกว่าศิษย์พี่หญิงทั้งสองรวมกันอยู่มาก
แต่พลังภายในของเขา เทียบบกับศิษย์พี่หญิงทั้งสองไม่ได้โดยสิ้นเชิง ในร่างของศิษย์พี่หญิงทั้งสองนั้นมีปราณแท้ของชั้นเบิกนภาอยู่แตกต่างกับพลังภายในของเสวียนเทียนั้แ่คุณสมบัติพลังขนาดศิษย์พี่หญิงชั้นเบิกนภาทั้งสองยังเหนื่อยจนเกือบหมดสิ้นเรี่ยวแรงนับประสาอะไรกับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นแปดอย่างเสวียนเทียน?
เพียงแต่ว่า ผ่านศึกครั้งนี้ สิ่งที่เสวียนเทียนได้กลับมามากมายนักไม่เพียงบรรลุเพลงกระบี่ชั้นนิล ‘เพลงกระบี่ดับเงา’ ความสามารถของเขาก็ทะยานก้าวหน้าขึ้นก้าวใหญ่ หากไม่นับความแตกต่างของคุณสมบัติพลังระหว่างพลังภายในกับปราณแท้ของชั้นเบิกนภาถึงจะเป็ยอดฝีมือของชั้นเบิกนภาขั้นหนึ่ง หากไม่ใช้ปราณแท้ของชั้นเบิกนภาเสวียนเทียนก็มั่นใจว่าสู้ได้
นอกจากนี้ เสวียนเทียนยังรู้สึกได้ลางๆ ว่าพลังวัตรของเขามีเค้าว่าจะเลื่อนขึ้นชั้นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเก้าได้ทุกขณะการต่อสู้ครั้งใหญ่ครั้งนี้ทำให้เวลาที่เขาจะเลื่อนชั้นขึ้นสู่ชั้นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเก้าขยับเร็วขึ้นอีกมาก
“ศิษย์น้องหลิง ศิษย์น้องไป๋ ขอบคุณฟ้าดินโชคดีที่เ้าทั้งสองไม่เป็ไรไม่เช่นนั้นพวกเราไม่รู้จะกลับไปแจ้งแก่สำนักอย่างไรดี”
ศิษย์พี่เติ้งเดินเข้ามาอย่างว่องไวพลางพูดขึ้น “‘เพลงกระบี่ราตีโรยธารดารา’ เพลงกระบี่ชั้นนิลขั้นกลางของศิษย์พี่ฉู่ร้ายกาจจริงๆหนึ่งกระบี่ฟันออกมาผึ้งเหล็กในั์นับพันก็ตายหมดสิ้นแทบจะเหมือนเม็ดฝนตกลงมาก็ไม่ปาน หากผึ้งเหล็กในั์ฝูงนั้นไม่หนีไม่ถึงนาทีก็คงตายใต้คมกระบี่ของศิษย์พี่ฉู่หมดไม่เหลือ”
ฉู่เฟิงเก็บกระบี่เข้าฝัก ยกยิ้มบาง กล่าวว่า “น่าเสียดาย ‘เพลงกระบี่ราตีโรยธารดารา’ ของข้าเพิ่งฝึกฝนได้ถึงขั้นบรรลุบางส่วน ถ้าหากเป็ ‘เพลงกระบี่ราตีโรยธารดารา’ ขั้นบรรลุส่วนใหญ่วันนี้ผึ้งเหล็กในั์ทั้งหมด แม้แต่ตัวเดียวก็หนีไปไม่รอด”
สาวงามชุดขาวแซ่ไป๋ยิ้มหวาน พูดขึ้นว่า “ศิษย์พี่ฉู่ไม่เสียชื่อศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักในถึงขนาดฝึกเพลงกระบี่ชั้นนิลขั้นกลางได้ถึงขั้นบรรลุส่วนใหญ่แล้ว ในบรรดาศิษย์ในคนที่ศึกษาวิทยายุทธ์ของชั้นนิลขั้นกลางมีไม่มากคนที่ฝึกจนถึงขั้นบรรลุบางส่วนยิ่งแทบไม่มี มีแค่ศิษย์พี่ฉู่คนเดียวเท่านั้น”
สาวงามชุดฟ้าแซ่หลิงคนนั้นเดินเข้ามาอยู่ข้างเสวียนเทียน พูดขึ้นว่า“‘เพลงกระบี่ราตีโรยธารดารา’ ของศิษย์พี่ฉู่ย่อมต้องร้ายกาจแต่ถ้าไม่ได้ศิษย์น้องผู้นี้เข้ามาช่วยเกรงว่าข้าและศิษย์น้องไป๋คงตายด้วยเหล็กในของผึ้งเหล็กในั์ไปนานแล้วยากจะต้านทานจนศิษย์พี่ทั้งสองมาช่วยได้ ดังนั้นคนแรกที่ต้องขอบคุณควรเป็ศิษย์น้องผู้นี้ถึงจะถูก ถึงเขาจะเป็แค่ศิษย์สำนักนอกแต่กระบี่เร็วกระบี่นั้นกลับทำให้ข้านึกชื่นชม ศิษย์พี่ซิงเยว่ขอบคุณเ้ามากเ้ามีชื่อว่าอะไรหรือ? หลังกลับสำนักไปข้าจะไปพูดเื่เ้ากับท่านปู่เสียหน่อย”
ได้ยิน ‘ศิษย์สำนักนอก’ สี่คำในดวงตาของฉู่เฟิงกับศิษย์พี่แซ่เติ้งก็ฉายแววดูถูกเมื่อได้ยินหลิงซิงเยว่บอกว่าจะไปพูดเื่เสวียนเทียนกับท่านปู่ของนางศิษย์พี่เติ้งก็มีสีหน้าใ แล้วมองไปทางฉู่เฟิง ส่วนฉู่เฟิงสีหน้ามืดครึ้มดวงตาปรากฏแววเย็นเยียบที่คนนอกยากจะสังเกตเห็น
เมื่อได้ยินศิษย์พี่หลิงเรียกตน เสวียนเทียนก็ประสานมือกับกระบี่ ตอบกลับไปว่า“ศิษย์สำนักนอกหวงเทียน คารวะศิษย์พี่สำนักใน”
หลิงซิงเยว่พยักหน้ารับ พูดขึ้นว่า “ข้าชื่อหลิงซิงเยว่ศิษย์น้องหวงเทียน คนนี้คือศิษย์พี่ไป๋หลิง คนนี้คือศิษย์พี่ฉู่เฟิง และคนนี้คือศิษย์พี่เติ้งเฟย”
ทั้งสามคนทยอยผงกศีรษะรับตามการแนะนำของหลิงซิงเยว่ แต่สายตาของฉู่เฟิงกับเติ้งเฟยไม่ปิดบังความรู้สึกดูถูกที่มีต่อเสวียนเทียนเลยแม้แต่น้อยศิษย์สำนักในกับศิษย์สำนักนอก ฝั่งหนึ่งคือฟ้า ฝั่งหนึ่งคือดินอยู่กันคนละระดับโดยสิ้นเชิง อีกทั้งฉู่เฟิงเห็นเสวียนเทียนแย่งความเด่นไปจากตัวเองใจก็ไม่พอใจยิ่งมองเสวียนเทียนขัดหูขัดตา เขาย่อมไม่สำรวมกิริยากับศิษย์สำนักนอกคนหนึ่งมากมายจึงแสดงสายตาดูถูกอย่างเปิดเผย
เติ้งเฟยดูเหมือนจะถือฉู่เฟิงเป็ผู้นำฉู่เฟิงลอบแสดงท่าทีไม่พอใจเสวียนเทียน เติ้งเฟยก็ไม่้าเหตุผลอื่นใดพาลมองเสวียนเทียนด้วยแววตาดูถูกอย่างเปิดเผยเหมือนกัน
“ศิษย์พี่ไป๋ ศิษย์พี่ฉู่ ศิษย์พี่เติ้ง” เสวียนเทียนเรียกขานชื่อศิษย์พี่แต่ละคนตามลำดับที่หลิงซิงเยว่แนะนำ
เสวียนเทียนรู้สึกชัดเจนว่าได้รับสายตาดูถูกจากศิษย์พี่ทั้งสองเขาขีดเส้นแบ่งเส้นหนึ่งขึ้นมาในใจฉู่เฟิงกับเติ้งเฟยเป็คนอีกด้านหนึ่งของเส้นนั้น
หลิงซิงเยว่เองก็รู้สึกได้ถึงสายตาดูถูกที่ฉู่เฟิงกับเติ้งเฟยมองเสวียนเทียนนางรู้ว่าฉู่เฟิงกับเติ้งเฟยในฐานะที่เป็คนเด่นดังของศิษย์สำนักในศิษย์สำนักในธรรมดายังไม่อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย ศิษย์สำนักนอกยิ่งไม่อยู่ในสายตาเข้าไปใหญ่
แต่ถึงแม้เสวียนเทียนจะมีพลังและความสามารถจะน้อยไปบ้างก็ยังพุ่งเข้ามากลางฝูงผึ้ง หลิงซิงเยว่รู้สึกดีกับเสวียนเทียนอยู่มากคิดจะสร้างพื้นที่ยืนให้เขาต่อหน้าฉู่เฟิงกับเติ้งเฟยมากขึ้นอีกนิดจึงกล่าวว่า “ศิษย์พี่ฉู่ ศิษย์พี่เติ้ง พวกท่านอย่าดูถูกศิษย์น้องหวงเทียนถึงแม้เขาจะเป็ศิษย์นอก แต่ผึ้งเหล็กในั์เมื่อครู่เขาเป็คนต้านไว้ถึงครึ่งฆ่าไปมากกว่าข้าและศิษย์น้องไป๋สองคนรวมกันอยู่มาก เขาอายุยังน้อย ยังมีโอกาสพัฒนาต่อไปต้องได้เข้ามาที่สำนักในเป็แน่ ศิษย์น้องหวงเทียน ปีนี้เ้าอายุเท่าไรแล้ว”
เสวียนเทียนรับรู้ได้ว่าหลิงซิงเยว่ยิ่งชมเขาดีเท่าไรสายตาของฉู่เฟิงก็ยิ่งทะมึนลงไปอีกขั้น เกรงว่าฉู่เฟิงผู้นี้จะเป็คนที่ชอบพอในตัวหลิงซิงเยว่ดังนั้นพอได้ยินนางชมคนอื่นไม่ขาด ความโกรธในใจก็ยิ่งลุกโชน
อยู่เฉยๆ ก็โดนฉู่เฟิงลูกศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักในเขม่นใส่เสวียนเทียนรู้สึกเหมือนถูกกล่าวหาทั้งที่บริสุทธิ์ แต่หลิงซิงเยว่ดีกับเขาไม่น้อยเมื่อได้ยินนางถามขึ้นเสวียนเทียนจึงตอบว่า “ครบสิบสี่ปีแล้วขอรับ”
หลิงซิงเยว่พูดต่อว่า “เพิ่งอายุสิบสี่พลังวัตรก็ลุถึงชั้นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นแปดแล้ว อย่างมากอายุสิบเจ็ด หรืออาจแค่อายุสิบหกก็คงสามารถก้าวเข้าสู่ชั้นเบิกนภากลายเป็ศิษย์สำนักในได้แล้ว ไม่ต้องถึงสองปีศิษย์น้องหวงเทียนก็จะเหมือนกันกับพวกเรา”
“ฮึ!”
ฉู่เฟิงพ่นลมออกจมูก หัวเราะขึ้นมาเบาๆพูดขึ้นว่า “ข้าเมื่อตอนอายุสิบสามก็ก้าวเข้าสู่ชั้นเบิกนภา กลายเป็ศิษย์ในแล้ว อายุสิบห้าก็ก้าวขึ้นชั้นเบิกนภาขั้นสามบรรลุเจตจำนงแห่งกระบี่ กำราบสำนักในไร้คู่ต่อกรกลายเป็ศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักใน รอสองสามปีให้หลังเมื่อเข้ากลายมาเป็ศิษย์ในข้าก็คงเลื่อนสู่ชั้นเบิกนภาขั้นสี่กลายเป็ศิษย์หลักของสำนักไปนานแล้วหรืออาจจะเป็ศิษย์หลักอันดับหนึ่งไปแล้วก็เป็ได้ เขาเหมือกับข้าหรือ จะเป็ไปได้อย่างไรเล่า?”
“ศิษย์พี่ฉู่เป็ยอดอัจฉริยะที่สำนักเราร้อยปีจะมีสักคนศิษย์น้องหวงเทียนย่อมเทียบไม่ได้” ไป๋หลิงกับเติ้งเฟยต่างพูดประสานเสียงกัน
“พ่ออยากจะพ่นน้ำเกลือใส่พวกเ้าทั้งสองให้ตายนัก” อยู่เฉยๆ ก็มีคนมาเหยียบเท้า เสวียนเทียนรู้สึกไม่พอใจเป็อย่างมากในใจผรุสวาท พร้อมกับสายตาตวัดมองไปยังเนินเนื้อลูกโตบนหน้าอกของไป๋หลิงทีหนึ่งในใจก็คิด “รอพ่อก้าวข้ามฉู่เฟิงก่อนเถอะ พ่อจะลงโทษบิดนมให้ร้องครวญครางให้เข็ด”
แม้ว่าไป๋หลิงจะพูดประโยคเดียวกับที่เติ้งเฟยพูดแต่สายตาที่ทั้งสองมองเสวียนเทียนต่างกันโดยสิ้นเชิง เติ้งเฟยมองอย่างดูถูกไป๋หลิงกลับฉายแววสนอกสนใจอยู่หลายส่วน ดูเหมือนจะสนใจเสวียนเทียนอยู่ไม่น้อยเห็นชัดว่าประโยคเมื่อครู่เจตนาของไป๋หลิงกับเติ้งเฟยไม่เหมือนกันเติ้งเฟยตั้งใจโจมตีเสวียนเทียน ส่วนไป๋หลิงในใจคิดแบบนั้น แต่แค่พูดจริงอย่างที่คิด
ไป๋หลิงพูดต่อว่า “ศิษย์น้องหวงเทียน เพลงกระบี่รวดเร็วเหนือใครเพลงนั้นของเ้ารู้สึกเหมือน ‘เพลงกระบี่ดับเงา’ อยู่มากหรือว่าในการต่อสู้เมื่อครู่ สิ่งที่เ้าบรรลุถึงคือ ‘เพลงกระบี่ดับเงา’?”
เสียงของไป๋หลิงแฝงความตื่นเต้นเสวียนเทียนรู้แล้วว่าทำไมนางสนใจเขาขนาดนั้น ที่แท้นางสนใจ ‘เพลงกระบี่ดับเงา’ นี่เอง
เพลงกระบี่ดับเงาพลิกไปพลิกมาก็มีอยู่หกกระบวนท่าเท่านั้นแม้ว่าความเร็วกระบี่ของเสวียนเทียนจะรวดเร็วมากจนแทบจะมองไม่เห็นท่ากระบี่ที่ใช้ออกมาแต่ท่ากระบี่ของเพลงกระบี่ดับเงานั้นธรรมดาเกินไปจนมองออกอย่างง่ายดายไป๋หลิงถามขึ้นก็เพราะเพลงกระบี่ดับเงาปรากฏขึ้นมาในสำนักกระบี่์อย่างน้อยก็นานถึงสิบปีแล้วแต่ไม่เคยมีผู้ใดฝึกสำเร็จมาก่อน
ดังนั้นแม้ว่าไป๋หลิงจะมองออกว่าเพลงกระบี่ที่เสวียนเทียนใช้คือเพลงกระบี่ดับเงา แต่ในใจยังไม่อยากเชื่อดังนั้นจึงถามขึ้นมา
ไป๋หลิงเป็ผู้มีพร์บนเส้นทางของการฝึกยุทธ์สิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือสติปัญญา ร่ำเรียนวิทยายุทธ์ได้รวดเร็วเป็พิเศษดังนั้นเพลงกระบี่ดับเงานี้นางก็เคยศึกษาลึกซึ้งมาเช่นกันแต่สุดท้ายแล้วก็ฝึกไม่สำเร็จ
ไม่เพียงแค่ไป๋หลิง หลิงซิงเยว่ ฉู่เฟิง เติ้งเฟยล้วนเคยศึกษาเพลงกระบี่ดับเงาแต่ไม่ได้ทุมเทเท่ากับไป๋หลิง ในใจต่างก็สงสัยเพราะเป็เพลงกระบี่ที่เสวียนเทียนใช้เมื่อครู่
เสวียนเทียนรู้ว่าปิดบังไม่อยู่ จึงผงกศีรษะพลางตอบว่า “เมื่อครู่ข้าตกอยู่ในห้วงความเป็ตาย ชีวิตแขวนบนเส้นด้าย ความตายบีบคั้นพลันความคิดก็สว่างวาบ ตัวข้าใช้ ‘เพลงกระบี่ดับเงา’ ออกมาเองโดยไม่รู้ตัว แต่ว่าก็บรรลุเพียงแค่หกกระบวนท่าแรกเท่านั้นท่าที่เจ็ด ‘ดับเทวะ’ กลับไม่อาจบรรลุได้ในคัมภีร์กล่าวว่าท่านี้ไร้รูปร่าง ให้จิตชักนำ ในนั้นกล่าวไว้คลุมเครือเกินไป ข้าคิดสิ่งใดไม่ออกแม้แต่น้อย”
