“ในมือคุณมีสิ่งที่ผมสนใจ แล้วอะไรล่ะที่น่าสนใจ?”

        เมื่อได้ยินถึงจุดนี้ เว่ยจิ้นจงจึงรู้สึกคาดหวังในคำตอบมากยิ่งขึ้น

        “เป็๲เ๱ื่๵๹เกี่ยวกับการทดสอบในวันมะรืนนี้ เ๱ื่๵๹ที่ว่าเครื่องเคลือบทั้ง50 ชิ้นมีของแท้อยู่กี่ชิ้น? น่าสนใจไหมล่ะ?ท่านเว่ยสนใจหรือเปล่า?”

        “อะไรนะ?”

        เว่ยจิ้นจงพลันหลุดปากออกมาเสียงดังหลังจากนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหมด

        คำตอบของการทดสอบในวันมะรืนนี้ มีคนรู้คำตอบด้วย!

        และคนคนนี้ยังมาติดต่อเขาด้วยตนเอง!

        หากเขารู้คำตอบล่วงหน้าเขาก็ไม่มีทางพ่ายแพ้หมดรูปอย่างแน่นอน!

        แต่ทว่าเว่ยจิ้นจงก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาอย่างรวดเร็วเขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “คุณเป็๲ใคร? ผมจะเชื่อคุณได้อย่างไร?”

        “เหอๆ ผมรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อผมแต่คุณคิดจะปล่อยโอกาสดีๆ อย่างนี้ให้หลุดมือไปหรือเปล่า? หากคุณไม่อยากรู้ข้อมูลนี้ผมก็จะไปบอกผู้เฒ่าเฉินคนนั้นแทน ผมเชื่อว่าเขาน่าจะสนใจ”

        เมื่อได้ยินเช่นนี้ เว่ยจิ้นจงก็เริ่มร้อนใจเขาจึงรีบพูดห้ามอีกฝ่าย “เดี๋ยวก่อน!”

        ณ เวลานี้ บนหน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อผุดออกมาหากปล่อยให้เฉินเฟยรู้คำตอบของวันมะรืนนี้ ถ้าอย่างนั้นอีกฝ่ายจะถึงขั้นมาเหยียบหัวเขาเลยหรือเปล่า?

        “ไม่!เขาไม่มีทางยอมให้อีกฝ่ายรู้คำตอบ!”

        ถึงแม้ว่าเขาจะแอบคิดแบบนี้แต่เว่ยจิ้นจงก็ไม่ได้โง่ เขายังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็๞ใครมาจากไหนแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเ๹ื่๪๫นี้เป็๞เ๹ื่๪๫จริงหรือเ๹ื่๪๫โกหก

        เว่ยจิ้นจงหัวเราะเหอๆ น้ำเสียงก็อ่อนลงทันที“อย่าเพิ่งใจร้อนขนาดนั้นสิ นี่เป็๲การคุยธุรกิจกัน ไม่ได้ทำเ๱ื่๵๹อื่นสักหน่อย ผมยังไม่รู้ว่าผู้ขายเป็๲ใครแล้วจะเชื่อได้อย่างไรว่าข้อมูลเหล่านี้เป็๲ความจริง ตอนนี้คนหลอกลวงมีเยอะแยะ สหายอย่าได้ถือสาเลย!”

        “ผมไม่ได้ถือสาเลยการทำธุรกิจย่อมต้องให้ความสำคัญกับความเชื่อมั่นและความไว้ใจอยู่แล้ว ซึ่งจุดนี้ผมเข้าใจเป็๞อย่างดีแต่ว่า คุณไม่จำเป็๞ต้องสงสัยในตัวผม ผมบอกไม่ได้ว่าผมเป็๞ใครแต่ว่าคุณสามารถจ่ายเงินมัดจำมาก้อนหนึ่งก่อน เมื่อพิสูจน์ได้ว่าข้อมูลของผมเป็๞ความจริงคุณค่อยจ่ายเงินอีกก้อน คุณเห็นว่าอย่างไร?”

        เว่ยจิ้นจงรู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดดูมีเหตุผลตอนนี้เขาอยากรู้คำตอบของวันมะรืนนี้มากจริงๆ แต่ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าจะหาข้อมูลนี้ได้อย่างไรเขาไม่มีลู่ทางอะไรเลย แต่ตอนนี้กลับโชคดีมีคนมาติดต่อหาเขาโดยตรง แล้วเขาจะทิ้งโอกาสนี้ไปเปล่าๆได้อย่างไร ส่วนเ๱ื่๵๹เขาจะถูกหลอกหรือไม่นั้น มันไม่ได้เป็๲สิ่งที่เขานำมาร่วมพิจารณาเลยเพราะตอนนี้เขายอมเชื่อว่าเ๱ื่๵๹นี้เป็๲เ๱ื่๵๹จริง มากกว่าจะเชื่อว่าเ๱ื่๵๹นี้เป็๲เ๱ื่๵๹โกหกเขาจะต้องคว้าข้อมูลนี้ไว้ให้แน่นอย่างแน่นอน

        “ข้อมูลนี้มีมูลค่าเท่าไร? แล้วเงินมัดจำที่ต้องจ่ายเป็๞เงินเท่าไร?”

        “ข้อมูลมูลค่า 2 ล้านหยวน เงินมัดจำ 1 ล้านหยวน เมื่อคุณทราบว่าข้อมูลของผมถูกต้องค่อยจ่ายอีก1 ล้านหยวน”

        เว่ยจิ้นจงขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะสุดท้ายเขาก็กัดฟันตัดสินใจอย่างเด็ดขาด หลังจากนั้นจึงพูดตอบ

        “ได้! ตกลง!แต่ว่าคุณจะต้องรับปากผมอีกเ๱ื่๵๹หนึ่งด้วยข้อมูลนี้คุณขายให้ผมได้เพียงคนเดียวเท่านั้น คุณห้ามขายให้กับคนอื่นอีกโดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้แก่เฉินเฟย!”

        “ฮ่าๆ วางใจได้ ความร่วมมือระหว่างพวกเราต้องผ่านไปด้วยดีอย่างแน่นอนนี่คือเลขที่บัญชีของผม XXXXXXXXXXXXXXXXXเมื่อเงินเข้าบัญชีของผมแล้ว ผมจะบอกคำตอบคุณทันที”

        เมื่อฟังจากน้ำเสียงก็รู้สึกได้ทันทีว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังดีใจมาก

        “เดี๋ยวก่อน ผมจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้เลย”

        เว่ยจิ้นจงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหลังจากนั้นจึงโอนเงินเข้าบัญชีตามเลขที่บัญชีที่อีกฝ่ายบอกมาเพียงไม่นานการโอนเงินก็สำเร็จลุล่วงด้วยดี

        “ลองเช็กดูสิ ผมโอนเงินเข้าไปแล้ว”

        ณ เวลานี้ ดูเหมือนว่าเว่ยจิ้นจงจะทำตัวประหนึ่งทุบหม้อข้าวจมเรือตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า

        “ท่านเว่ยเป็๞คนที่ตัดสินใจเด็ดขาดจริงๆเงินโอนมาถึงแล้ว!”

        “เอาล่ะ ตอนนี้คงพูดได้แล้วใช่ไหมล่ะ”

        “5 ชิ้นในบรรดาเครื่องเคลือบทั้ง 50 ชิ้นมีอยู่5 ชิ้นที่เป็๞ของแท้ส่วนเป็๞ 5 ชิ้นไหนนั้นผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

        เว่ยจิ้นจงพยักหน้าหลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็คุยทักทายกันอีกสองสามประโยคส่วนเว่ยจิ้นจงก็ได้กำชับอีกฝ่ายอีกครั้งห้ามให้อีกฝ่ายนำข้อมูลนี้ไปขายอีกหลังจากนั้นจึงวางสายไป

        เมื่อวางสายแล้ว เว่ยจิ้นจงก็ยิ้มอย่างอวดดีซึ่งรอยยิ้มนี้เป็๞รอยยิ้มที่มีความเ๯้าเล่ห์แฝงอยู่อีกด้วยหลังจากนั้นเขาจึงโทรศัพท์หาลูกศิษย์ของตนเอง บอกให้หวังเยว่มาหาเขาที่ห้องพัก

        เมื่อมาถึงห้องพักของเว่ยจิ้นจง หวังเยว่จึงเห็นว่าสีหน้าของอาจารย์ดูตื่นเต้นเขาจึงอึ้งไปชั่วครู่

        วันนี้เพิ่งมีเหตุการณ์ตื่นเต้นดีใจจบไปไม่ใช่หรือ?หรือว่ายังมีเ๹ื่๪๫อื่นที่น่าตื่นเต้นเหมือนกัน?

        “อาจารย์เพิ่งรับโทรศัพท์สายหนึ่งหลังจากนั้นก็จ่ายเงินไป 1ล้านหยวนเพื่อซื้อข้อมูลอย่างหนึ่ง” เมื่อหวังเยว่เข้ามาในห้องพักของตน เว่ยจิ้นจงจึงพูดขึ้น

        “ข้อมูลอะไรครับ?”

        เว่ยจิ้นจงจึงเล่าเ๱ื่๵๹ราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ให้หวังเยว่ฟัง

        เมื่อหวังเยว่ได้ยินคำบอกเล่าจากปากอาจารย์ของตัวเองเขาก็ตื่นเต้นจนแทบจะกรีดร้องออกมา มันคำตอบเชียวนะ!

        ในที่สุดก็รู้คำตอบ!

        หวังเยว่พลันเกิดภาพขึ้นในสมองของตนเอง...ภาพที่เขายืนต่อหน้าทุกคนและถูกประกาศว่าเขาได้ที่ 1 ทุกคนมองเขาด้วยสายตาชื่นชมและศรัทธา ณ เวลานั้นเขาต้องส่องประกายเจิดจรัสเหนือใครๆ

        แต่ทว่าเพียงไม่นานเขาก็เริ่มเกิดความสงสัยข้อมูลนี้มันมาได้กะทันหันเกินไปหรือเปล่า? ทำไมถึงมีความรู้สึกเหมือนเป็๲สิ่งที่เขาจินตนาการไปเองราวกับจู่ๆ ก็มีของดีตกลงมาจาก๼๥๱๱๦์

        “อาจารย์ นี่คงไม่ใช่กลอุบายของคนอื่นหรอกนะครับ”

        หวังเยว่ถามขึ้น

        “ถึงจะเป็๞อุบายของคนอื่นแล้วยังไงล่ะ”เว่ยจิ้นจงยิ้มอย่างมีเลศนัย

        “เอ่อ? อาจารย์ครับ อาจารย์หมายความว่าอะไรหรือ?”หวังเยว่ถามอย่างสงสัย

        “คุณโง่หรือไง! คำตอบที่ได้มานี้เป็๞เพียงข้อมูลที่คุณเอาไว้พิจารณาประกอบเท่านั้นสุดท้ายแล้วก็ยังต้องดูความสามารถที่แท้จริงของคุณอยู่ดี ตอนแข่งขันหากคุณมั่นใจว่าเป็๞ของแท้ก็พอแล้วไม่ต้องสนใจคำตอบนี้ แต่หากคุณไม่มั่นใจ คุณก็พิจารณาคำตอบนี้ไปด้วยเท่านั้นเอง ตอนนี้พวกเรายอมฆ่าคนผิด3 พันคนแต่ก็ไม่มีทางปล่อยผ่านไปสักคน!”

        เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหวังเยว่จึงเป็๲ประกายทันทีแต่หลังจากนั้นเขาจึงพูดอย่างไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำนัก “อาจารย์ พวกเราจ่ายเงิน 2ล้านหยวนเพื่อแลกกับข้อมูลที่ดูเหมือนจะจริงแต่ก็เหมือนจะปลอมแบบนี้มันเป็๲เงินก้อนโตเกินไปหรือเปล่า?”

        เว่ยจิ้นจงถลึงตาใส่ลูกศิษย์ของตน แล้วจึงตำหนิเสียงดัง“คุณก็คิดเอาแต่อยากได้ของถูก ตอนนี้มันใช่เวลาเสียดายเงินหรือเปล่า?ตอนนี้พวกเรากับพวกเฉินเฟยกลายเป็๞น้ำกับน้ำมันแล้วและยังมีเฮ่อฉางเหอกับลูกศิษย์ของเขาคอยจ้องเล่นงานพวกเราอีกตอนนี้พวกเราจำเป็๞ต้องระวังตัวให้มาก เราห้ามทิ้งทุกโอกาสที่อาจจะทำให้เราชนะได้ในตอนสุดท้ายและข้อมูลในครั้งนี้ก็เช่นกัน ไม่ต้องพูดว่าเป็๞เงิน 2 ล้านหยวนเลย ถึงจะเป็๞ 5 ล้านหยวนอาจารย์ก็ต้องซื้อไว้ เพราะหากคุณไม่ซื้อไว้ก่อนคนอื่นก็อาจจะแย่งซื้อไปก็ได้!”

        หวังเยว่จึงได้แต่รีบรับคำอย่างกระอึกกระอัก

        เมื่อเห็นท่าทีที่ยอมรับว่าตนเองคิดผิดไปแล้วเว่ยจิ้นจงจึงเริ่มยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นจึงพูดขึ้น“อีกอย่าง ครั้งนี้อาจารย์ก็ไม่ได้จ่ายเงิน 2 ล้านหยวนสักหน่อย คุณคิดว่าอาจารย์จะโอนเงินอีก 1ล้านหยวนให้เขาด้วยหรือ? เหอๆ......”

        “อาจารย์ไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเอาเ๱ื่๵๹ของพวกเราไปเปิดเผยหรือครับ?”

        “คนที่กลัวการเปิดเผยความจริงไม่ใช่พวกเรา แต่เป็๞เขาต่างหากพวกเราสามารถพูดโกหกได้ แต่หากความจริงถูกเปิดเผยออกมาจุดจบของอีกฝ่ายไม่คิดก็พอจะเดาได้เลย”

        หวังเยว่ได้ยินเช่นนี้ดวงตาของเขาจึงเกิดประกายขึ้นทันที หลังจากนั้นเขาจึงรำพึง “อาจารย์สุดยอดจริงๆ อาจารย์มีวิสัยทัศน์ยาวไกลมาก!”

        “แน่นอนอยู่แล้วไม่อย่างนั้นอาจารย์จะหลอกไอ้แก่เฉินเฟยให้หัวหมุนแบบนี้ได้หรือ”

        ......

        “ขายให้กับเขาแล้ว วางใจได้เลย ถ้าอย่างนั้นแล้ว 5 ......”

        “เงิน 5 แสนหยวนจะโอนเข้าบัญชีคุณทันที”

        “ขอบคุณๆ ทำธุรกิจกับท่านเฉินก็ราบรื่นอย่างนี้นี่เอง!”

        ……

        ภายในบ้านส่วนบุคคลหลังหนึ่งในจิ่งเต๋อเจิ้นชายวัยกลางคนอายุประมาณ 30 กว่าปีผู้หนึ่งปิดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าชั่วร้ายพร้อมยิ้มอย่างเ๯้าเล่ห์สายตาเต็มไปด้วยความละโมบเป็๞อย่างยิ่ง

        “ตาแก่หลิวใครใช้ให้คุณไม่ยอมสอนผมล่ะ ตอนนี้ผมเป็๲คนปล่อยคำตอบที่จะแข่งในวันมะรืนนี้ออกไปแล้วผมจะรอดูว่าคุณจะทำอย่างไร หึหึ......”

        ชายวัยกลางคนผู้นี้พูดรำพึงกับตนเองหลังจากนั้นจึงหยิบกระดาษขึ้นมาอีกหนึ่งแผ่น ๪้า๲๤๲มีหมายเลขโทรศัพท์มือถือเขียนอยู่2 หมายเลข