เสียงขบวนรถม้าขับเคลื่อนมายังด้านหน้าปราสาทดยุกเสียงดัง นาเซียลุกตัวยืนมองจากระเบียงห้องพัก มิกาเอลออกไปั้แ่ก่อนตะวันขึ้นดูเหมือนเขาจะมีเื่ด่วน เสียงเฮนรี่เอ่ยเรียกเบา ๆ จากด้านนอกก่อนที่มิกาเอลจะเดินออกไปอย่างเร่งรีบ
“มาดาม...องค์รัชทายาทแคลบอร์น้าพบมาดามค่ะ” อันที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาด้วยหน้าตาตื่น ดูเหมือนเื่นี้คงสำคัญไม่เช่นนั้นลาฟาซคงไม่มาด้วยตนเอง แน่นอนผู้ติดตามเขามาพร้อมคงไม่พ้นเซลีน นางเอกคนสำคัญ
“ได้ ทูลฝ่าาว่าฉันเตรียมตัวไม่นานเท่าไหร่หรอก” ริมฝีปากบางอิ่มยกมุมเผยรอยยิ้มเ้าเล่ห์ ‘ฉันกำลังอยากพบเธออยู่พอดีเลย เลดี้เซลีน’ สาวใช้จัดชุดเสร็จยังไม่ทันตรวจสอบนาเซียก็ดึงตัวออกจากห้องนอนไป
ห้องโถงรับแขกคนสำคัญย่อมต้องโอ่อ่า แต่สิ่งที่เธอมองกลับให้ความรู้สึกว่ามันช่างดูไม่น่ามอง ลาฟาซยืนกอดอกมองดูเธอที่เพิ่งเดินเข้ามา
“ถวายพระพรอาทิตย์ดวงน้อยแห่งแคลบอร์นเพคะ” นาเซียจับชายกระโปรงยกย่อลงแสดงความเคารพ ลาฟาซหมุนตัวลงนั่งโซฟาพร้อมยกขาข้างหนึ่งขึ้นไขว่ห้าง
“นั่งซิ” ลาฟาซผายมือเชื้อเชิญ แม้ที่นี่จะเป็ปราสาทดยุกแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังต้องรอคำอนุญาตจากเขาอยู่ดี
“ขอบพระทัยเพคะ” นาเซียกล่าวขอบคุณพร้อมนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา
“ข้าได้ข่าวว่าเ้ากำลังตั้งครรภ์” ลาฟาซรีบเอ่ย แววตาของเขาจับจ้องมาที่หน้าท้องแบนราบของเธอ คงมีใครบางคนส่งข่าวนี้ไปยังพระราชวังแล้วสินะ
“เพคะ...ฝ่าามาที่นี่เพื่อกล่าวยินดีเช่นนั้นหรือเพคะ” นาเซียเชิดหน้าเอ่ยเธอไม่ได้เกรงกลัวอำนาจนั่นเลย ถึงอย่างไรไม่ช้าเธอก็กำลังวางแผนที่จะไปอยู่ในที่ห่างไกลพวกตัวละครหลักเช่นเขาอยู่แล้ว ถึงตอนนั้นต่อให้เขากล่าวลงโทษฐานดูิ่ราชวงศ์เธอก็ไม่กลัว
“เ้าคิดว่ายังไงละ ข้านะไม่รังเกียจหรอกนะถึงจะเป็ลูกของเ้านั่น” เ้านั่นที่เขาหมายถึงคือมิกาเอลอย่างนั้นเหรอ นาเซียขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอกำลังสับสนว่าลาฟาซกำลังกล่าวถึงเื่ใดกัน
“ฝ่าาหมายความเช่นไร ช่วยอธิบายหม่อมฉันด้วยเพคะ”
“ก็หมายความว่า ถ้าเ้าอยากให้ตระกูลดาร์เรลหลุดพ้นจากโทษที่กล่าวว่าตระกูลเ้าคิดร่วมมือกับฏ เ้าจะต้องอภิเษกกับเรานะซิ” รอยยิ้มที่ยกขึ้นมุมปากมันดูราวกับกำลังเหยียดยิ้มเยอะเย้ยเธอกระไร
“ไม่เพคะ หม่อมฉันทำเช่นนั้นไม่ได้” นาเซียใเผลอตัวลุกขึ้นอย่างเร็ว มันชักจะวุ่นวายไปกันใหญ่ เธอตั้งใจจะหนีจากลาฟาซและ้าแสดงความบริสุทธิ์ใจที่จะไม่ไปวุ่นวายกับเซลีนเพื่อให้พ้นโชคชะตาที่ตัวร้ายอย่างเธอต้องเผชิญ กลับต้องมาแต่งงานกับตัวร้ายชายอย่างมิกาเอลอีก และนี้จะให้เธอกลับไปแต่งงานกับพระเอกอย่างเขาอีกอย่างงั้นเหรอ มันวุ่นวายเกินไป
“เ้าไม่มีทางเลือกนาเซีย หากเ้าไม่อภิเษกกับเราตระกูลเ้าก็จะถูกทำลายไปพร้อม ๆ กับคฤหาสน์ตระกูลนั่น”
“แต่การที่หม่อมฉันแต่งงานกับมิกาเอล ก็แสดงให้เห็นแล้วไม่ใช่หรือว่าตระกูลหม่อมฉันยังภักดีต่อราชวงศ์ดังเดิม”
“เ้าคิดว่าการที่ตระกูลดาร์เรลหันมาสนับสนุนอดีตองค์รัชทายาทอย่างเขา เ้าคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วอย่างงั้นหรือ” นาเซียก้มหน้างุด มันก็จริงของเขาที่เอ่ย ราชวงศ์ย่อมเกิดความไม่แน่ใจในตระกูลดาร์เรลอย่างแน่นอน และหากขุนนางบางคนก็เห็นสมควรที่จะคิดคืนบัลลังก์นั่นให้แก่ มิกาเอลครองบัลลังก์ เช่นนั้นอาณาเขตกาบริเอลก็คงไม่พ้นาเช่นเดิม และถึงตอนนั้นบทสรุปของมิกาเอลก็จะเป็เช่นเดิมไม่ต่างจากเนื้อหาเดิมที่เธออ่าน
“เช่นนั้นหม่อมฉันขอพบท่านพ่อเสียหน่อยจะได้หรือไม่เพคะ” เพื่อความมั่นใจแล้ว เธอควรที่จะถามเอิร์ลดาร์เรลดูสักครั้ง แม้จะไม่ค่อยคุ้นเคยกับเขานัก
“ย่อมได้อยู่แล้ว”
นาเซียเดินตามลาฟาซมาที่รถม้า เธอมองเซลีนที่นั่งรออยู่ในรถม้าคันใหญ่สุดตรงหน้า ดูเหมือนนางก็คงจะรู้สินะว่าลาฟาซมาที่นี่ด้วยเหตุใด แม้จะรู้สึกหงุดหงิดไปบ้าง แต่เธอก็ยังเลือกที่จะไม่เอ่ยถามใด ๆ ดูเหมือนองค์ราชินีคงยอมรับไม่ได้ที่จะให้บุตรสาวนอกสมรสของบารอนครองตำแหน่งราชินีคนต่อไปได้
ตึก ตึก ตึก เสียงฝ่าเท้าที่หนักและเร็วกำลังเดินตรงมาที่เธอ ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวเท้าขึ้นรถม้า ฝ่ามือหนาก็คว้าแขนของเธอไว้
“เ้าจะไปไหน เซีย” เสียงทุ้มคุ้นเคยพร้อมใบหน้าที่กำลังดูไม่พอใจ ‘นี่เขาวิ่งมางั้นเหรอ’ นาเซียมองเส้นผมดำขลับที่ดูยุ่งเหยิง ‘เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่’ นาเซียหยุดและหันมามองตาเขา
“ฉันจะกลับคฤหาสน์ดาร์เรลสักพักค่ะ”
“ข้าไม่ให้เ้าไปไหนทั้งนั้น”
“ใจเย็นสิดยุกกาบริเอล ท่านคงลืมสิ่งที่เสด็จพ่อมอบให้แล้วสินะ” ลาฟาซที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอเล็กน้อยกล่าวพร้อมคว้ามือเธอออกจากฝ่ามือของเขา นาเซียมองดูกำปั้นหนา ๆ ที่กำแน่นสนิท มิกาเอลกำลังโกรธเธอรู้ดี
“แต่กระหม่อมยังมิได้ตอบรับ ฝ่าาจะพาภรรยากระหม่อมไปไหนไม่ได้” มิกาเอลเอ่ยเสียงลอดไรฟันทั้งยังคว้าข้อมือเธอกำแน่น ดูเหมือนเธอจะพลาดอะไรไป
“ดะ...เดี๋ยวซิคะ จับแบบนี้ฉันเจ็บนะคะ” นาเซียรีบบอกเมื่อแรงบีบของคนทั้งคู่มันทำให้ผิวเนื้อของเธอเป็รอยแดง ทั้งมิกาเอลและลาฟาซต่างใพวกเขาปล่อยมือออกพร้อมกันทั้งคู่ ทำให้เธอมีโอกาสขยับตัวออกมาห่างจากพวกเขาเล็กน้อย
“ช่วยอธิบายได้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น” นาเซีย้ารู้ความจริง อย่างน้อยเื่นี้เธอควรตัดสินใจเองว่าจะทำเช่นไร หากมันเป็เื่ของตระกูลของเธอ
“งั้นเข้าไปคุยข้างใน” มิกาเอลเค้นเสียงบอกก่อนจะเดินนำ นาเซียมองหน้าลาฟาซเพียงเล็กน้อยก่อนจะเดินตามมิกาเอลไป แน่นอนว่าลาฟาซก็คงไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับเข้าไปเฉย ๆ แน่