ยามที่กู้เจิงออกมา รอยยิ้มที่มุมปากของหนิงซิ่วหลันก็ผุดขึ้นแต่ดวงตาของนางกลับไม่ยิ้มตาม “คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณหนูใหญ่กู้จะแต่งงานกับชาวบ้านธรรมดา นี่เ้าเต็มใจหรือ?”
“เ้ามาที่นี่ทำไม?” กู้เจิงไม่อยากเสแสร้งคุยกับคุณหนูผู้นี้
“ข้าเอาของขวัญขอบคุณมาให้เ้า” หนิงซิ่วหลันยกมือให้สาวใช้เอาถุงผ้าให้กู้เจิง
กู้เจิงขมวดคิ้ว
“ของขวัญนี้นำมามอบให้เ้า เพื่อตอบแทนที่เ้าหาภรรยาให้น้องชายข้าคุณหนูใหญ่ฟู่เป็ถึงหลานสาวของแม่ทัพเยี่ยน น้องชายข้าช่างวาสนาดีนัก” หนิงซิ่วหลันยิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจ
กู้เจิงสะอึกกับคำพูดนี้ “เดิมทีเื่คุณหนูใหญ่ฟู่ถูกพระสนมปิดข่าวไว้แล้วแต่ต่อมาทุกคนก็รู้กันดีว่าเ้าทำให้เื่ทั้งหมดรู้ไปถึงหูฮ่องเต้มิใช่หรือ?”
“ข้าไม่เข้าใจที่เ้าพูด” หนิงซิ่วหลันมองกู้เจิงด้วยสายตาเ็า"ข้านำของขวัญมาให้เ้าแล้ว ข้าควรไปได้แล้ว”
“เอาของขวัญของเ้าคืนไปการแต่งงานระหว่างน้องชายของเ้ากับคุณหนูใหญ่ฟู่ข้าไม่เกี่ยวข้องด้วยหากไม่ใช่เพราะเ้าโกหกน้องสามของข้า แล้วจะเกิดเื่แบบนี้ได้อย่างไร? ในฐานะพี่สาว เ้าไม่ละอายใจบ้างเลยหรือ ข้าสารน้องชายเ้าจริงๆที่มีพี่สาวแบบเ้า” กู้เจิงสำทับ
“เ้า?”
“อีกอย่าง ข้ากับเ้าไม่รู้จักกัน เอาของเ้ากลับไปเถอะ”
“เ้าว่าอะไรนะ?” หนิงซิ่วหลันโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี
“ชุนหง ส่งแขก” กู้เจิงสั่งอย่างเ็า
ชุนหงหยิบถุงผ้าโยนคืนให้สาวใช้ของคุณหนูหนิง “คุณหนูหนิง เชิญกลับเ้าค่ะ”
“กู้เจิง เ้าไล่ข้าหรือ” หนิงซิ่วหลันโกรธจนหน้าบิดเบี้ยว
“แล้วยังทำอะไรอยู่ ข้าไล่แล้วไม่ไปอีก หรือต้องให้ข้าใช้ไม้กวาดมากวาดไล่เ้าออกไป?”
“เ้า?” หนิงซิ่วหลันหน้าซีดเผือดรีบพาสาวใช้จากไปอย่างแค้นเคือง
ชุนหงพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า "คุณหนูใหญ่ท่านปากร้ายขนาดนี้ั้แ่เมื่อไหร่กัน?”
“ข้าพูดความจริง มีตรงไหนร้ายกัน” กู้เจิงยิ้มเื่ที่เกิดขึ้นนี้ตระกูลหนิงได้รับผลประโยชน์มากที่สุด
นายหญิงเสิ่นยกกาน้ำชาเดินออกมา “อาเจิง เพื่อนเ้าไปแล้วหรือ?”
“เ้าค่ะ ท่านแม่”
“ไปเร็วขนาดนี้เลย? ทำไมเ้าไม่ชวนเพื่อนอยู่กินอาหารกลางวันด้วยกัน?”
“นางบอกว่ามีธุระก็เลยขอตัวกลับเ้าค่ะ” กู้เจิงตอบแม่สามี
เสิ่นเยี่ยนเดินเข้ามาจากทางเรือนของเขา“อาเยี่ยน เ้าไม่ได้ไปจวนองค์ชายห้าหรือ?”
“องค์ชายห้าได้พึ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็ตวนอ๋องวันนี้พระองค์เลยเข้าวังไปหาฮ่องเต้ ลูกจึงไม่ต้องไปที่จวนขอรับ” เสิ่นเยี่ยนพูดกับท่านแม่ สายตาเ็ากวาดมองกู้เจิง
กู้เจิงตัวแข็ง คาดไม่ถึงว่าเสิ่นเยี่ยนจะอยู่บ้านเมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเขาได้ยินสิ่งที่นางคุยกับหนิงซิ่วหลันทั้งหมดหรอกนะ
“เช่นนั้นคุณหนูสามต่อไปก็กลายเป็พระชายาของตวนอ๋องน่ะสิเ้าคะ” ชุนหงกล่าวอย่างตื่นเต้นแม้ว่าคุณหนูสามและคุณหนูใหญ่จะไม่สนิทสนมกัน แต่อย่างไรก็เป็พี่น้องกันคุณหนูสามมีอนาคตที่สดใส คุณหนูใหญ่ก็พลอยมีหน้ามีตาขึ้นด้วยอย่างแน่นอน
นายหญิงเสิ่นยิ้มให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ “พวกเ้าควรไปช่วยกันคิดว่าจะเตรียมอะไรเป็ของขวัญให้แก่ตวนอ๋องและพระชายา”
“เ้าค่ะ”
“อักษร ตวน นี้มีความหมายที่ดี เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้โปรดปรานเขามาก” นายหญิงเสิ่นมองบุตรชายอย่างรักใคร่ “ในเมื่อเ้าตัดสินใจที่จะติดตามตวนอ๋อง เ้าต้องตั้งใจทำงานให้ดีเข้าใจไหม?”
“ลูกทราบแล้ว ท่านแม่ คืนนี้ในจวนตวนอ๋องจะจัดงานเลี้ยงข้ากับอาเจิงต้องไปร่วมงาน อาหารเย็นไม่ต้องเตรียมให้พวกเราแล้ว”
กู้เจิงมองเสิ่นเยี่ยน งานเลี้ยงของจวนตวนอ๋องนางต้องไปด้วยหรือ
นายหญิงเสิ่นกลับเข้าไปในครัว ชุนหงตามไปช่วยในเรือนเหลือเพียงกู้เจิงกับเสิ่นเยี่ยนอยู่ตามลำพัง
"งานเลี้ยงที่จวนตวนอ๋องคืนนี้ข้าไม่ไปได้หรือไม่เ้าคะ" กู้เจิงไม่อยากพบองค์ชายห้า ทุกครั้งที่พบหน้ากันเขาก็ไม่มีเจตนาดีต่อนาง
“ข้าเป็คนสนิทของท่านอ๋อง ข้าต้องไปร่วมงาน ส่วนเ้าเป็ภรรยาข้าย่อมต้องพาเ้าไปด้วย แต่ถ้าเ้าไม่อยากไปข้าจะไม่ฝืนใจ” เสิ่นเยี่ยนตอบ
กู้เจิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ข้าจะไป" แค่กินข้าวสักมื้อองค์ชายห้าถูกแต่งตั้งเป็อ๋อง คงมีคนมาแสดงความยินดีมากมาย คงไม่มีเวลามาสนใจนาง
“เื่ระหว่างคุณหนูใหญ่ฟู่กับคุณชายสามหนิงหนิงซิ่วหลันเป็คนกระจายข่าวจริงๆ” จู่ๆ เสิ่นเยี่ยนก็เอ่ยขึ้น
กู้เจิงสบตากับเสิ่นเยี่ยน เื่เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นเขาได้ยินจริงๆ “ท่านรู้ได้อย่างไร? ท่านตรวจสอบแล้วหรือ?”
“พระสนมซูทรงสั่งให้ตรวจสอบ” พระสนมออกคำสั่งปิดข่าว แต่กลับมีคนกล้าขัดคำสั่ง
