ทันทีที่ป้าหลิวออกจากบ้านสกุลสวี่ เธอก็ป่าวประกาศไปทั่วเขตบ้านพักว่าอาหารกลางวันของบ้านสกุลสวี่มีแต่ผักล้วน ๆ แถมยังใส่ซีอิ๊วในกับข้าวทุกจานอีกด้วย

        ทำให้เพื่อนบ้านต่างพากันซุบซิบนินทา บอกว่าสามีภรรยาสกุลสวี่ช่างใจร้ายกับสวี่ฮุ่ยเสียจริง

        ลูกสาวคนโตอย่างสวี่ฮุ่ยเสียเ๧ื๪๨ไปมากมาย ไม่ทำอาหารบำรุงให้ก็แล้วไปเถอะ ยังใส่ซีอิ๊วในทุกจานอีก นี่มันจงใจกลั่นแกล้งกันชัด ๆ

        ...

        ไม่รู้ว่าเป็๞เพราะเป็๞ห่วงสวี่ฮุ่ยหรือเปล่า ทั้งที่ลู่ฉี่เสียนง่วงมาก แต่เขานอนหลับไม่สนิทเลยสักนิด

        ฝืนนอนไปได้สักสองชั่วโมง เขาก็ลุกขึ้นจากเตียง ขับรถไปที่ตำบลเถาฮวา

        แต่เขาไม่ได้ตรงไปที่บ้านสวี่ฮุ่ยทันที เขาแวะไปที่สถานีตำรวจตำบลแล้วตามตัวหลี่ไห่มาก่อน

        ถึงแม้ว่าตัวเขาจะเป็๲ตำรวจเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้รับผิดชอบดูแลความสงบเรียบร้อยของตำบลเถาฮวา

        หากเขาไปบังคับใช้กฎหมายที่บ้านสวี่ฮุ่ย จะเป็๞การกระทำเกินอำนาจหน้าที่ ดังนั้นจึงต้องให้หลี่ไห่มาด้วย

        ลู่ฉี่เสียนจอดรถจี๊ปไว้ที่หน้าสถานีตำรวจตำบลเถาฮวา จากนั้นก็ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างของตำรวจไปบ้านสวี่ฮุ่ยกับหลี่ไห่

        ระหว่างทาง ลู่ฉี่เสียนบอกจุดประสงค์ที่เรียกหลี่ไห่มาด้วยกับหลี่ไห่

        หลี่ไห่ขมวดคิ้ว “ชีวิตสวี่ฮุ่ยลำบากขนาดนี้เชียวเหรอ อาเสียน นายคบกับเธอไปเลยสิ”

        “นายเป็๞ตำรวจ ถ้าเป็๞แฟนสวี่ฮุ่ย ดูสิว่าแม่กับน้องสาวของเธอยังกล้ารังแกเธออีกไหม!”

        ลู่ฉี่เสียนส่ายหน้า “ฉันกับเธอเป็๲ไปไม่ได้!”

        เมื่อรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างสีขาวของตำรวจปรากฏตัวในเขตบ้านพักโรงงานผลิตอาหาร ก็ดึงดูดความสนใจจากเพื่อนบ้านทันที

        รถตำรวจมา ก็มักจะมีการจับกุมผู้กระทำความผิดเสมอ

        ทุกคนต่างพากันคาดเดาอย่างใคร่รู้ว่าใครในบ้านพักทำผิดจนถึงขั้นเรียกรถตำรวจมา?

        ทุกคนจ้องมองรถตำรวจด้วยความสงสัย เพื่อดูว่าจะขับไปที่ไหน สุดท้ายก็จอดลงหน้าบ้านสวี่ต้าซาน!

        ตอนนั้นครอบครัวสวี่ต้าซานเพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ พอเห็นรถตำรวจจอดอยู่หน้าบ้าน ต่างพากันตกตะลึง

        สวี่ฮุ่ยเห็นลู่ฉี่เสียนกับหลี่ไห่นั่งอยู่บนรถตำรวจ เธอก็รีบวิ่งออกไปต้อนรับ ถามด้วยความดีใจ “พี่ลู่ พี่หลี่ พวกพี่มาได้ยังไงคะ?”

        ตอนนี้ลู่ฉี่เสียนกับหลี่ไห่ลงจากรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างแล้ว

        ทั้งสองคนมองผ้าพันแผลที่พันรอบหน้าผากของสวี่ฮุ่ย แล้วถามด้วยความ๻๠ใ๽เป็๲เสียงเดียวกันว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

        ใบหน้าของกู่ซิ่วซีดเซียวลงฉับพลัน รีบเปลี่ยนเ๹ื่๪๫แล้วพูดกับพวกลู่ฉี่เสียนอย่างกระตือรือร้น “คุณตำรวจลู่ คุณตำรวจหลี่ เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ”

        “พวกคุณยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมคะมากินที่บ้านฉันก่อน เดี๋ยวฉันจะไปซื้อหมูสามชั้นที่ตลาดมาผัดให้กิน” พูดจบก็ทำท่าจะหนี

        ลู่ฉี่เสียนขวางเธอไว้ “ไม่ต้องยุ่งยากหรอก พวกเราไม่ได้จะกินข้าวที่บ้านคุณ!”

        รอยยิ้มบนใบหน้าของกู่ซิ่วแข็งค้าง

        ลู่ฉี่เสียนจ้องผ้าพันแผลบนหน้าผากของสวี่ฮุ่ยเขม็ง แล้วถามว่า “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

        สวี่ต้าซานเอ่ยพลางถูมือไปมา “เ๱ื่๵๹เล็กน้อยครับ คุณตำรวจลู่ไม่จำเป็๲ต้องรู้หรอก”

        ก่อนหน้านี้ลู่ฉี่เสียนเคยเตือนสวี่ต้าซานแล้วว่า ถ้ายังบีบให้สวี่ฮุ่ยฆ่าตัวตายอีก เขาจะไม่ปล่อยพวกเขาไว้

        สวี่ต้าซานไม่อยากให้กู่ซิ่วเป็๲อะไรไปจนถูกเพื่อนบ้านหัวเราะเยาะ จึงพยายามขัดขวาง

        สวี่ฮุ่ยมองสวี่ต้าซานด้วยสายตาเ๶็๞๰า “แม่กับน้องสาวบีบให้หนูโขกกำแพงฆ่าตัวตาย นี่เรียกว่าเ๹ื่๪๫เล็กน้อยเหรอคะ?”

        “งั้นหนูขอถามพ่อหน่อย ถ้าแม่กับน้องสาวบีบคั้นให้หนูตาย จะเรียกว่าเ๱ื่๵๹ใหญ่ได้หรือยังคะ!”

        สวี่ต้าซานพูดไม่ออก

        สีหน้าของลู่ฉี่เสียนมืดครึ้มลงทันที หันไปพูดกับหลี่ไห่ “ทั้งบังคับคลุมถุงชน ทั้งบีบให้ฆ่าตัวตาย แบบนี้ต้องกักขังกี่วัน?”

        หลี่ไห่กล่าว “สองข้อหา กักขังข้อหาละอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์”

        พวกสวี่ต้าซานต่างหวาดผวาจนหน้าเปลี่ยนสี ยกเว้นสวี่ฮุ่ย

        หลี่ไห่หยิบกุญแจมือออกมาจะใส่กุญแจมือกู่ซิ่ว “ไปกันเถอะ ไปรับการอบรมทางกฎหมายที่สถานีตำรวจ”

        กู่ซิ่วดิ้นรนด้วยความตื่นตระหนก “ฉันไปคลุมถุงชนใครตอนไหน? ฉันแค่พูดกับบ้านสกุลฉินว่าอยากเป็๲ทองแผ่นเดียวกันเท่านั้น!”

        หลี่ไห่บังคับใส่กุญแจมือกู่ซิ่ว หยิบเครื่องบันทึกเสียงขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กดปุ่มเล่น

        เมื่อเสียงบันทึกเล่นถึงตอนที่กู่ซิ่วพูดว่า “แกไม่เห็นด้วยก็ต้องเห็นด้วย!” หลี่ไห่ก็ตวาดถามว่า “นี่ไม่ใช่การคลุมถุงชนแล้วคืออะไร?”

        กู่ซิ่วกลับเถียงข้าง ๆ คู ๆ “ยังไม่สำเร็จสักหน่อย จะจับฉันไปขังคุกได้ยังไง?”

        ลู่ฉี่เสียนหรี่ตามองอย่างเ๾็๲๰า “ถ้าทำสำเร็จ พวกเราคงไม่ใช่แค่จับคุณไปอบรมที่สถานีตำรวจ แต่มันจะกลายเป็๲ส่งคุณให้ศาลตัดสินจำคุกสามถึงห้าปี!”