ชื่อ : เจียงหยุน
ตัวตน : บุตรศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอก [???]
สังกัด : ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอก
ระดับการเพาะปลูก : นักบุญ ระดับ 8
ร่างกาย : กระดูกศักดิ์สิทธิ์ (ถูกขุด) , ร่างกายแห่งเวลา, ร่างกายแห่งสังสารวัฏ, และร่างกายแห่งดวงดาว, ดวงตาแห่งการสำรวจ, ร่างกายศักดิ์สิทธิ์น้ำแข็ง
อาชีพพิเศษ : นักปรุงยาระดับนักบุญ, ผู้จัดรูปแบบระดับนักบุญ, นักหลอมอาวุธระดับนักบุญ
ทักษะ : (วิชาระดับนักบุญโคลนแห่งสังสารวัฏ) (วิชาระดับนักบุญ โคลน) (วิชาระดับนักบุญ รูปแบบกาลเวลา) (วิชาระดับนักบุญรูปแบบปกปิด์) (วิชาระดับนักบุญ รูปแบบรวบรวมพลังิญญา) (วิชาระดับนักบุญ ร่างน้ำแข็ง) (วิชาระดับนักบุญ หลอมโลกันตร์) (วิชาระดับนักบุญ การปรุงยา์) (วิชาระดับนักบุญ ดาบสายธารเยือกเย็นไร้รูป) (วิชาระดับนักบุญหมัดดวงดาว) (วิชาระดับนักบุญ ควบคุมน้ำแข็ง) (วิชาระดับนักบุญ น้ำแข็งนิรันดร์) (วิชาระดับนักบุญ รักษา) … (วิชาระดับนักบุญ รูปแบบกักขัง) (วิชาระดับนักบุญ ก้าวดารา) (วิชาระดับนักบุญ ร่างเหล็ก) (วิชาระดับนักบุญ รูปแบบภาพลวงตา) อื่นๆ
อาวุธ : -
โชค : ดำ (-1000)
แต้มวายร้าย : 3,000,000
[วิชาระดับนักบุญโคลนแห่งสังสารวัฏ : สามารถโคลนร่างโดย ที่ความสามารถเหมือนตัวจริงการเพาะปลูกก็เท่าตัวจริง แต่ไม่มีร่างกายพิเศษ ในแต่ละขั้นของอาณาจักรการเพาะปลูกใหญ่ จะสร้างร่างโคลน 1 ตัว ในโลกนี้มีการเพาะปลูก 13 ขั้น ก็สามารถสร้างได้ 13 ตัว และ เราสามารถเลือกร่างกายระดับจักรพรรดิ 1 ร่างให้กลับโคลนได้เลยตอนสร้าง และต่อให้ร่างจริงตายถ้าร่างใดร่างหนึ่งยังมีชีวิตอยู่ร่างจริงก็สามารถคืนชีพได้ตลอด]
[วิชาระดับนักบุญ โคลน : สามารถโคลนร่างโดย เสียสละ การเพาะปลูกหรือิญญาบางส่วน ได้แต่ไม่สามารถคัดลอกร่างกายพิเศษของร่างกายแท้จริงมาได้แต่หากมีต้นกำเนิดก็สามารถสร้างร่างกายได้โดยเสียการเพาะปลูกหรือิญญาบางส่วนได้ แต่ถ้าร่างโคลนตายก็ตายไปเลยไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้]
[วิชาระดับนักบุญ รูปแบบกาลเวลา : เวลาภายในเร็วกว่าภายนอก 1000 เท่า]
[วิชาระดับนักบุญ รูปแบบปกปิด์ : ปกปิดการรับรู้ของ์หรือคนภายนอกไม่สามารถสอดส่องได้ถ้าการฝึกฝนต่ำกว่าจักรพรรดิ ดูดโชค ภายใต้รูปแบบบุตรแห่งโชคเหมือนคนธรรมดา แต่ถ้าเกิดการโจมตีที่รุนแรงจะพังทลายทันที]
[วิชาระดับนักบุญ รูปแบบรวบรวมิญญา : ดึงดูดพลังิญญาเข้ามา 100 เท่า จากภายนอก]
[วิชาระดับนักบุญ หลอมโลกันตร์ : เทคนิคการหลอมอาวุธเพิ่มโอกาสและความแข็งแกร่งของอาวุธ ได้ถึง 90%]
[วิชาระดับนักบุญ การปรุงยา์ : เทคนิคการปลุกยาที่เพิ่มโอกาสในระดับความสำเร็จและลดสิ่งเจือปนในตัวยาได้ถึง 90%]
[วิชาระดับนักบุญ ดาบสายธารเยือกเย็นไร้รูป : สร้างโดมดาบน้ำแข็งที่คุมไปด้วยความหนาวเหน็บและแหลมคม ความกว้าง 10000 เมตร]
[วิชาระดับนักบุญ ร่างน้ำแข็ง: เปลี่ยนร่างกายเป็น้ำแข็ง การโจมตีทางกายภาพไม่สามารถโจมตีได้ ต้องโจมตีผ่านจิติญญาขั้นสูงเท่านั้น]
[วิชาระดับนักบุญ หมัดดวงดาว : ปล่อยหมัดตรงออกเป็วงกว้างด้วยความรุนแรงตามจำนวนดวงดาว]
[วิชาระดับนักบุญ ควบคุมน้ำแข็ง : สามารถสร้างน้ำแข็งจากอากาศหรือที่ใดก็ได้ภายในระยะ1000 เมตร รอบตัว]
[วิชาระดับนักบุญ น้ำแข็งนิรันดร์ : เพิ่มคุณสมบัติการโจมตีจากธาตุน้ำแข็ง 100 เท่า]
[วิชาระดับนักบุญ รักษา : ใช้พลังิญญาจากธรรมชาติหรือกินิญญาในการรักษาาแอาการาเ็หรือรักษาต้นกำเนิดที่เสียหายั้แ่ระดับจักรพรรดิลงไปได้]
หลังจากที่เจียงหยุนตรวจสอบข้อมูลต่างๆ ใน 3 วันโดยไม่ได้บ่มเพาะเลยแต่เขาพยายามคิดค้นและพัฒนาวิชาที่เกี่ยวข้องกับเวลาและดวงดาวเพิ่มเติม เขาเคยหลงใหลในพลังของทั้งสองสิ่งนี้มาั้แ่ก่อนตาย แต่ในตอนนี้ เมื่อเขาได้ลงมือทำการสร้างวิชาดวงดาว เขากลับพบว่ามันไม่คุ้มค่าเพราะความแข็งแกร่งของวิชาดวงดาวขึ้นอยู่กับจำนวนของดวงดาวในร่างเขาซึ่งมีวิชาที่ดีกว่าและใช้งานง่ายกว่าในขณะนี้เขาจึงยังไม่สร้างวิชาที่เกี่ยวข้องกับดวงดาวตอนนี้
ส่วนวิชาที่เกี่ยวกับเวลา เจียงหยุนเริ่มต้นศึกษาการควบคุมเวลา เช่น หยุดเวลาและย้อนเวลา แต่พบว่าการฝึกฝนวิชานี้มีผลข้างเคียงที่รุนแรงมาก การใช้พลังของเวลาไม่ว่าจะเป็หยุดเวลา หรือย้อนเวลาก็ตาม ทำให้อายุขัยของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว เจียงหยุนไม่สามารถยอมรับผล กระทบนี้ได้ ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจล้มเลิกการศึกษาวิชาเกี่ยวกับเวลาไปจนกว่าการเพาะปลูกเขาสูงขึ้นหรือหาร่างกายที่มีอายุขัยยืนยาวขึ้นมาได้
ขณะที่เจียงหยุนกำลังคิดทบทวนเกี่ยวกับวิชาเหล่านี้ ระบบในร่างกายเขากลับส่งเสียงดังขึ้นในใจ ด้วยความตก
[โฮทส์ท่าน! ยกระดับวิชาทั้งหมดนั้นได้โดยไม่มีข้อแม้เลยหรือ? นี้ข้าผูกมัดกับตัวอะไรเนี่ยย]
เจียงหยุนเพียงยิ้มแสยะโดยไม่ได้ตอบกลับ เขาไม่สนใจระบบและหันกลับมามองแหวนที่ได้มาจากเย่เฉิน เขาตัดสินใจใช้ดวงตาแห่งการสำรวจเพื่อมองเข้าไปในแหวน ข้อมูลจากระบบก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงเตือน
“ติ้ง! พบธิดาแห่งโชคชะตา!”
เจียงหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย "ระบบ ระยะการตรวจหาของเ้าช่างแคบจริง"
ระบบตอบกลับอย่างช้าๆ [ข้าพึ่งตื่นนะ]
ชื่อ : หลง ซี่เฉ๋า
ตัวตน : ธิดาแห่งโชคชะตา, อดีตผู้าุโคนที่ 3 แห่งตระกูลั
สังกัด : -
ระดับการเพาะปลูก : ก่อตั้งิญญา ระดับ 2 (ล่มสลาย)
ร่างกาย : ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ัแสง
อาชีพพิเศษ : -
ทักษะ : (วิชาระดับจักรพรรดิ ลมหายใจัแสง) (วิชาระดับจักรพรรดิ แสงทำลายล้าง) (วิชาระดับจักรพรรดิ โล่แสง) (วิชาระดับจักรพรรดิ กระจกแสง) (วิชาระดับจักรพรรดิ แปลงร่างั)
โชค : ทอง (3,500,000)
เจียงหยุนหมดคำจะพูด เขาหันกลับมามองข้อมูลของคนที่อยู่ในแหวน หญิงสาวคนนี้คือหลง ซี่เฉ๋า อดีตผู้าุโแห่งเผ่าั เจียงหยุนรู้สึกทึ่งกับประวัติของนาง แต่ก็ไม่ได้แสดงออก เขาถามเสียงเรียบ
"เ้าจะหลบอยู่อีกนานแค่ไหน?"
หลง ซี่เฉ๋า ไม่ได้ตอบกลับ นางแกล้งทำเป็ว่าไม่มีใครอยู่ในแหวน แต่เจียงหยุนไม่ได้ใส่ใจ เขากระตุ้นพลังของตน ทำให้นางต้องกรีดร้องออกมาด้วยความใและเ็ป
“เ้ารู้ได้อย่างไรกันว่าข้าอยู่ในแหวน?” หลง ซี่เฉ๋า ถามด้วยเสียงสั่น
เจียงหยุนไม่ได้ตอบ แต่กลับยื่นข้อเสนอให้
“ยอมจำนนหรือตาย”
หลง ซี่เฉ๋า ใและคิดในใจ
"ไอ้เด็กคนนี้มันไม่ใช่แค่ระดับก่อตั้งิญญาธรรมดา การกระตุ้นแหวนเมื่อกี้มันมีร่องรอยของกฎแห่งฟ้า ที่มีแค่ผู้เหนือชั้นถึงระดับเหนือนิพพานขึ้นไปเท่านั้นที่ใช้ได้ ถ้าข้าอยู่ในสภาพสูงสุดในชีวิต เ้ามันก็แค่มดที่ข้าเหยียบตายได้อย่างง่ายได้เท่านั้น"
นางลังเล แต่ก่อนที่นางจะตัดสินใจอะไร เจียงหยุนก็เปิดใช้รูปแบบปกปิด์ในทันที และดึงิญญาของนางออกมาจากแหวน พยายามดึงต้นกำเนิดร่างศักดิ์สิทธิ์แห่งัแสงออกมา
แต่ขณะที่เขากำลังดึงต้นกำเนิดออกมา เงาดำหนึ่งปรากฏขึ้น เงาดำนั้นเป็ผู้มีพลังระดับนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ เขาโจมตีเจียงหยุนด้วยความรุนแรงจนร่างของเขาลอยออกไปนอกยอดเขาอย่างไม่สามารถต้านทานได้ เงาดำนั้นคว้าแหวนและพุ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
การโจมตีครั้งนี้ทำให้ทุกคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสายหมอกตื่นตระหนกทันที พระเ้าศักดิ์สิทธิ์ และผู้าุโรีบมาที่ยอดเขาพรบุตร หลินชิงอิ้ มาถึงไวที่สุดและโจมตีเงาดำนั้นจนเกือบจะตายในทันที แต่เงาดำกลับฝืนตัวเองและหนีรอดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ
หลินชิงอี้รีบมาดูอาการของเขา นางพบว่าเขาได้รับาเ็สาหัส กระดูกส่วนใหญ่หักแทบทั้งหมด แต่ไม่มีเืออกมาแม้แต่นิดเดียว นางคำรามด้วยความโกรธและสั่งให้ผู้าุโทั้งหมดออกตามล่าเงาดำนั้นทันที ผู้าุโทุกคนปฏิบัติตามคำสั่งและบินออกไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้บางคนจะไม่ชอบเจียงหยุนกับการกระทำที่ผ่านมา แต่เจียงหยุนก็เป็พระบุตรของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสายหมอก การที่เขาถูกโจมตีในที่แห่งนี้เท่ากับเป็การดูิ่เกียรติยศของพวกเขา
หลินชิงอี้รีบเขาไปจะรักษา เจีบงหยุน แต่ก่อนที่นางจะได้รักษาเจียงหยุน นางก็สังเกตเห็นว่าร่างของเจียงหยุนค่อยๆ กลายเป็น้ำแข็ง และเจียงหยุนอีกคนหนึ่งก็เดินออกมาจากโถงพระบุตร
อาจารย์ของเจียงหยุนใและรีบเข้าไปถามเขาทันที
“เ้าได้รับาเ็ตรงไหนไหม?”
เจียงหยุนตอบกลับเรียบๆ “ข้าไม่เป็ไร นั่นเป็เพียงร่างแยกน้ำแข็งของข้าเท่านั้น”
อาจารย์ถอนหายใจด้วยความโล่ง นางถามต่อ “เ้ารู้ตัวตนของผู้กระทำหรือเปล่า?”
เจียงหยุนตอบอย่างมั่นใจ “ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิต”
นางถามต่อ “เ้าแน่ใจหรือไหม?”
เจียงหยุนตอบอย่างมั่นใจ “ข้าเห็นตราสัญลักษณ์ของพวกเขา”
เมื่อหลินชิงอี้ได้ยินเช่นนั้น นางก็ยิ่งโกรธแค้นมากขึ้น เพราะดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิตเป็หนึ่งใน 8 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในทวีปเหนือและมีพลังใกล้เคียงกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสายหมอกบนพื้นผิว นางจึงแจ้งพระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ทันทีถึงเื่ที่เกิดขึ้น และแม้ว่าเจียงหยุนจะไม่เป็อะไร แต่นางก็ยังเป็ห่วง นางให้หินิญญา สมบัติล้ำค่า และยาอายุวัฒนะมากมายแก่เจียงหยุน
ก่อนที่นางจะไปโถงประชุม เจียงหยุนก็ถามคำถามที่ทำให้นางต้องชะงัก
“ท่านอาจารย์ ถ้าในวันหนึ่งข้าเป็ศัตรูกับคนทั้งโลก ท่านจะเลือกข้าหรือโลกใบนี้?”
หลินชิงอี้หยุดก่อนจะถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้เ้าถามข้าว่าอะไรนะ?”
เจียงหยุนทำความเคารพและอวยพรนาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปในโถงพระบุตรโดยไม่สนใจคำถามนั้นอีก หลินชิงอี้มึนงงเล็กน้อย แต่ก็รีบไปที่โถงประชุมทันที ขณะเดินทาง นางได้ทบทวนคำถามของเจียงหยุน นางรู้ว่าคำถามนั้นสำคัญแต่นางไม่ได้ตอบเขาเพราะคำตอบนั้นอาจจะสร้างเส้นทางที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกเลยในอนาคต นางคิดในใจว่า
"มันจะไม่มีทางเกิดเื่แบบนั้นได้ ถ้ามันเกิด ข้าจะหยุดมันเอง"
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้