12:00น.
เ้าหญิง อัยย์ญาดา...
“คุณหมอจะพาน้องหญิงไปไหนคะ?”ฉันเอ่ยขึ้นถามคุณหมอแทนอย่างสงสัยเพราะตอนนี้เขาได้จับมือของฉันให้เดินตามเขาไปที่ไหนสักที่ โดยเราสองคนออกทางประตูรั้วหลังบ้านของฉันทำให้ไม่มีใครรู้หรือใครเห็นหใอแทนคุณเลยสักคน
“อีกอึดใจเดียวครับ เดี๋ยวน้องหญิงก็จะรู้ว่าผมจะพาน้องหญิงไปที่ไหน^_^”คุณหมอแทนหันมายิ้มให้ฉันและพาฉันเดินรัดเราะไปตามสนามเด็กเล่นที่เวลานี้ไมามีเด็กหรือคนใหญ่อยู่เลยสักคน ที่ตรงนี้เป็สวนสาธารณะของหมู่บ้านเวลาตอนเช้าจะมีผู้คนมากมายพากันมาวิ่งและออกกำลังกายกันที่นี้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีฉันเองที่มักจะมาวิ่งเป็เพื่อนคุณพ่อแทบทักวัน
“เอ๊ะ!”ฉันร้องขึ้นอย่างใและงุนงงที่คุณหมอพาฉันเดินผ่านสวนสาธารณะและบ่อนำ้ขนาดใหญ่มายังหมู่บ้านอีกฝั่งหนึ่งแต่มันอยู่ในพื้นที่เดียวกับหมู่บ้านของฉันซึ่งที่นี้จะมีแต่พวกนักธุรกิจมาพักอาศัยอยู่ที่นี้เท่านั้น
“บ้านของผมเองครับ ผมลงทุนซื้อที่นี้เพื่อจะมาอยู่ใกล้ๆน้องหญิงเลยนะ^_^”หมอแทนหันมาเอ่ยตอบฉันพลางส่งยิ้มละมุนที่ชวนให้จั๊กจี้หัวใจ ใจของฉันเต้นโครมครามขึ้นมาอีกรอบ ฉันอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าอย่ายิ้มแบบนี้ได้ไหม
“คุณหมอ”
“ผมพูดจริงๆนะครับ น้องหญิงก็ไม่ได้ห้ามผมไม่ใช่เหรอครับเพราะฉะนั้นผมก็มีสิทธิ์ที่จะชอบน้องหญิงไม่ใช่เหรอครับ?^_^”หมอแทนเอ่ยถามฉันสายตาของเราทั้งคู่สบผสานกัน ดวงตาคู่สวยของหมอแทนกำลังสะท้อนเงาร่างของฉันในแววตาของเขา ของฉันเองก็เช่นกันเพราะของฉันก็ฉายภาพเขาคนเดียวเหมือนกัน มือหนาของหมอแทนกุมผสานมือของฉันไว้ รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นบนใบหน้าของหมอแทน
“เข้าไปในบ้านกันเถอะครับ นี่ก็จะเที่ยงวันแล้วผมคิดว่าน้องหญิงคงจะหิวแล้ว^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้น
“ค่ะ”ฉันก็ตอบหมอแทนไป เขาค่อยๆจับมือฉันและเอื้อมมือไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านของเขาพร้อมกับจับมือฉันให้เดินตามเข้าไปในบ้านของเขา บ้านของเขาเป็สไตล์บ้านสองชั้น พื้นที่ของตัวบ้านกว้างขวางมีต้นไม้ดอกไม้สวยงามบ่งบอกให้รู้ว่าเ้าของบ้านชอบความเป็ธรรมชาติมากแค่ไหน

“คุณหมอแทนคงจะชอบต้นไม้มากเลยนะคะ?”ฉันเอ่ยถามหมอแทนไปสายตาก็สอดส่องต้นไม้และสิ่งรอบๆบ้านไปเรื่อยๆ
“ครับ ผมชอบความสงบชอบความร่มรื่นแล้วน้องหญิงละครับชอบบรรยากาศแบบนี้ไหม?”หมอแทนหันมาตอบฉันพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันก็อดที่จะยิ้มตามเขาไม่ได้
“ชอบค่ะ น้องหญิงชอบความร่มเย็นแบบนี้ เพราะทำให้น้องหญิงรู้สึกสบายใจและอบอุ่นใจดีค่ะ^_^”ฉันตอบคุณหมอแทนไป เขาก็ยิ้มให้ฉันอย่างดีใจที่ฉันชอบ ฉันก็หันกลับไปมองรอบๆตัวบ้านของหมอแทนต่อ รถสปอร์ตสุดหรูถูกเรียงจอดกันอย่างเป็ระเบียบราคาแต่ละคันบ่งบอกได้ว่าเ้าของของรถพวกนี้รำ่รวยแค่ไหน เพราะแต่ละคันราคาเหยียบหลักสิบอัพทุกคัน
“เข้าบ้านกันเถอะครับ^_^”คุณหมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเปิดประตูบ้านบานใหญ่ต้อนรับฉัน
“ค่ะ”ฉันตอบหมอแทนไปพลางค่อยๆก้าวขาเข้าไปในบ้านของเขา เฟอร์นิเจอร์ครบครันทุกอย่างในนี้ดูแพงไปหมดพอๆกับของที่บ้านฉันเลย
“น้องหญิงนั่งรอผมที่ห้องรับแขกก่อนนะครับ”เสียงคุณหมอแทนที่เดินตามหลังฉันมาเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันรีบหันหลังกลับไปมองเขา
“แล้วคุณหมอจะไปไหนเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างสงสัย คุณหมอแทนก็ยิ้มบางๆให้ฉัน
“ไปทำอาหารกลางวันให้น้องหญิงทานครับ^_^”
“แต่หน้าที่นั้นต้องเป็ของน้องหญิงไม่ใช่เหรอคะ?”ฉันแย้งหมอแทนไปทันที เพราะการทำอาหารต้องเป็หน้าที่ของผู้หญิงถึงจะถูกไม่ใช่เหรอ
“แต่วันนี้น้องหญิงให้เกียรติมาเที่ยวบ้านผมทั้งทีนะครับ ผมก็ต้องทำอาหารเลี้ยงน้องหญิงสิครับถึงจะถูก^_^”
“แต่”ฉันพยายามจะเอ่ยแย้งหมอแทนไปอีกทีแต่หมอแทนก็ยิ้มให้ฉันและเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับยื่นมือมาจับมือของฉันไปกุมไว
“แต่ถ้าน้องหญิงไม่สบายใจน้องหญิงไปคอยให้กำลังใจผมใกล้ๆก็ได้ครับ^_^”หมอแทนยิ้มให้ฉันและเอ่ยขึ้น
“ได้เหรอคะ?”
“ได้สิครับ เพราะอีกหน่อยน้องหญิงก็จะต้องเป็คนพิเศษของผมถ้าน้องหญิงยอมให้ผมได้เป็คนพิเศษของน้องหญิง^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงจริงจังและนุ่มนวลแววตาที่เขามองมาที่ฉันกำลังสื่อความหมายบางอย่างให้ฉันได้รับรู้
“คุณหมอแทน”ฉันเอ่ยเรียกเขาไปด้วยนำ้เสียงเขินอาย
“ผมพูดจริงๆนะครับ ผมกลัว กลัวเหลือเกินว่าน้องหญิงจะไม่ชอบผมเพราะอายุของเราสองคนต่างกันเกินไป”หมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงที่เศร้าลงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหนักใจและคิดหนัก ฉันจึงยื่นมือไปกุมทับมือหนาของหมอแทน
“น้องหญิงไม่ใช่ผู้หญิงคิดเยอะคิดมากหรอกนะคะ อายุเป็เพียงแค่ตัวเลขค่ะคุณหมอแทนเป็คนดีมากค่ะ^_^”ฉันตอบคุณหมอแทนไปและยิ้มให้เขา หมอแทนก็เลิกคิ้วและมองหน้าฉันอย่างอึ้งๆในคำพูดของฉัน
“น้องหญิงพูดแบบนี้แสดงว่า น้องหญิงไม่รังเกียจผมใช่ไหมครับ?”หมอแทนเอ่ยถามฉันด้วยความดีใจ ฉันก็ยิ้มให้เขาและพยักหน้าเป็เชิงว่าฉันไม่ได้รังเกียจเขา
“น้องหญิงไม่เคยรังเกียจหมอแทนเลยนะคะ คุณหมอแทนเป็คนดีมากๆค่ะ^_^”ฉันเอ่ยตอบเขาไป หมอแทนก็ยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันก็ยิ้มให้เขา เราสองคนยิ้มให้กัน รอยยิ้มของเราทั้งคู่เหมือนจะบอกว่าตอนนี้พวกเรากำลังมีความสุขมาก
“ขอบคุณนะครับที่น้องหญิงมองว่าผมเป็คนดี^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ฉันก็ยิ้มให้เขา
“ไปทำอาหารกันดีกว่าครับ”
“ค่ะ”ฉันตอบเขาไปด้วยความเต็มใจและหมอแทนก็จับมือฉันให้เดินตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปยังห้องครัวขนาดใหญ่
“นั่งรอตรงนี้นะครับกำลังใจของผม^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นพลางบอกให้ฉันนั่งลงบนเคาร์เตอร์หน้าครัวที่สามารถมองเห็นการทำอาหารของเขาได้
“ค่ะ^_^”ฉันตอบเขาไปและนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูง หมอแทนก็ยื่นมือมาลูบศีรษะฉัน
“ขอกำลังในการทำอาหารหน่อยได้ไหมครับเ้าหญิง?”หมอแทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นใบหน้าหล่อๆของเขาเข้ามาใกล้ฉันพลางยกนิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มนวลสีชมพูของเขา
“นะครับ นะนะๆๆ^_^”หมอแทนหันมามองหน้าฉันและทำส่ายตาออดอ้อนฉันทันที ฉันก็ส่ายหน้าระรั่ว
“นะครับ น้องหญิงนะนะๆๆ”
“ก็ได้ค่ะ อื้ออออ”ฉันตอบหมอแทนและรีบก้มหน้าจะไปหอมแก้มเขาอย่างไวแต่เป็อันผิดพลาดเพราะหมอแทนหันหน้ามาหาฉันพอดีทำให้ริมฝีปากของเราสองคนแตะกัน
“จ๊วฟฟฟ จ๊วฟฟฟ”หมอแทนยืดตัวตรงเอามือหนาของเขามาประคองคอของฉันและพร้อมกับดูดดื่มริมฝีปากของฉัน จุมพิตที่อ่อนโยนและนุ่มนวลของหมอแทนกำลังจะหลอมละลายร่างของฉันให้ละลายคาอ้อมกอดเขา
“จ๊วฟฟ ซู๊ดดดด”หมอแทนยังคงดูดดื่มชิมความหวานจากริมฝีปากของฉันอย่างอ่อยอิ่งและนุ่มนวล ฉันก็เผลอจูบตอบเขาไปแต่เป็จูบที่อ่อนหัดมากเรียกเสียงหัวเราะในลำคอของหมอแทนได้เป็อย่างดี
“อื้อออ”ฉันร้องประท้วงขึ้นเพราะนึกงอนเขาที่กล้าหัวเราะเยาะฉัน ฉันจึงใช้มือน้อยๆของฉันดันหน้าอกแกร่งของหมอแทนให้ออกไปจากฉัน
“ขอโทษครับผมไม่ได้ั้แ่ที่จะหัวเราะน้องหญิงเพียงแค่ผมเห็นว่าเ้าหญิงของผมอ่อนโยนน่าถนุถนอมครับ^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นทันทีที่เขาผละริมฝีปากออกไปจากริมฝีปากของฉัน
“อย่างอนผมเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะโชว์ฝีมือในการทำอาหารให้เ้าหญิงแสนสวยของผมได้ทาน^_^”หมอแทนยื่นมือมาลูบแก้มของฉันพร้อมกับเอ่ยขึ้น ฉันก็ยิ้มให้เขาและพยักหน้าน้อยๆให้เขา
“ถ้าครั้งต่อไปคุณหมอแทนหัวเราะน้องหญิงเพราะน้องหญิงจูบไม่เป็อีกน้องหญิงจะไม่ให้หมอแทนจูบน้องหญิงอีกแล้วค่ะ!!”ฉันพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นมากอดอกตัวเอง หมอแทนก็ยิ้มกว้างพลางทำท่าตะเบะให้ฉัน
“รับทราบครับ ผมหมอแทนจะไม่หัวเราะเ้าหญิงอีกแล้วครับ!!”หมอแทนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงดังฟังชัด ทั้งการกระทำของเขาทำให้ฉันเผลอขำออกมาและหายโกรธเขาไปเลย
“คุณหมอแทนอ่ะ”ฉันเอ่ยขึ้นและหันหน้าหนีเขาทันที
“ฟอดดด”
“อื้อ หมอแทนค่ะ!!”ฉันเรียกเขาเสียงดังด้วยความใมือของฉันรีบกุมแก้มตัวเองทันที เพราะหมอแทนหอมแก้มฉันอย่างไวจนฉันไม่ทั้งตั้งตัว
“น้องหญิงหอมไปทั้งตัวเลยครับ ผมชักจะไม่หิวข้าวแล้วสิแต่หิวอย่างอื่นมากกว่า^_^”หมอแทนพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นไปลูบคางตัวเองแต่สายตาของเขากลับจ้องมองฉัน
“อย่ามาหื่นนะคะ ไปเลยค่ะน้องหญิงหิวแล้ว”ฉันพูดขึ้นพลางย่นจมูกใส่หมอแทน เขาก็หัวเราะ
“ผมล้อเล่นครับ^_^”หมอแทนเอ่ยขึ้นและเขาก็ค่อยๆพับแขนเสื้อของเขาขึ้นไปถึงข้อศอกทั้งสองข้างและเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนสีนำ้เงินออกมาจากตู้เก็บของพร้อมกับผูกเชือกที่เอวของเขาเขาหันมายิ้มให้ฉันตลอดเวลา ฉันก็ยิ้มให้เขา เขาเดินเข้าไปในครัว และเริ่มจับกะทะและจับตะหลิวอย่างคนชำนาญ ฉันนั่งมองหมอแทนที่บรรจงทำอาหารที่เขา้าจะทำให้ฉันทานด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยสีหน้าจริงจังและตั้งใจท่าทางที่ชำนาญของเขาทำให้ฉันใไม่คิดว่าหมอแทนจะอาหารเก่งขนาดนี้

“หมอแทนทำอาหารเก่งจังเลยนะคะ”ฉันเอ่ยขึ้น หมอแทนก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันพร้อมกับยิ้มให้ฉันฉันก็ยิ้มให้เขา
“ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เพราะพ่อแม่ของผมเสียไปั้แ่ผมอายุยังน้อยผมอยู่คนเดียวมาตลอดก็ต้องช่วยเหลือตัวเองเป็ทุกอย่างนะครับ”หมอแทนเอ่ยตอบฉันเขามองมาที่ฉันแวบหนึ่งฉันเห็นแววตาที่เเข็งกร้าวของเขาแต่ก็แค่เเวบเดียวเท่านั้นเพราะเขาเปลี่ยนมาเป็แววตาที่อ่อนโยน
“อ๋อค่ะ หมอแทนเก่งจังเลยนะคะ ถ้าเป็น้องหญิงคงไม่เข้มแข็งแบบนี้แน่ๆเลย”ฉันเอ่ยขึ้นบ้างเมื่อนึกถึงวันที่ฉันไม่มีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วย
“พวกมันไม่ตายง่ายๆหรอกครับ”หมอแทนเอ่ยขึ้นเบาๆแต่ฉันฟังไม่ค่อยชัด
“หมอแทนพูดว่าอะไรนะคะน้องหญิงไม่ค่อยได้ยิน”ฉันเอ่ยถามหมอแทนไปอีกรอบเพราะฉันไม่ได้นินจริงๆเพราะตอนที่เขาพูดเขาก้มหน้าพูดเลยทำให้ฉันได้ยินที่เขาพูดไม่ชัดเจน
“อ๋อเปล่าหรอกครับ^_^”หมอแทนเงยหน้าขึ้นมาตอบฉันพลางยิ้มให้ฉันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็รอยยิ้มที่หวานละมุน ฉันก็ยิ้มตอบให้เขาไปและนั่งมองเขาทำอาหารอย่างชำนาญและคล่องแคล่วไปอย่างเพลิดเพลิน ฉันคงจะชอบคุณหมอแทนเข้าอย่างจังแล้วล่ะ ถ้าเขาขอฉันเป็แฟนฉันจะรีบตอบตกลงเลย^_^