หลังจากปัดความรู้สึกไม่สบายใจทิ้งไป เสิ่นเมิ่งเฟยก็รีบซักผ้าที่เหลือต่อจนเสร็จ เธอใช้แรงทั้งหมดบิดผ้าให้หมาดที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะนำไปตากบนราวไม้ไผ่เก่าๆ ที่พาดอยู่ระหว่างเสาสองต้นในลานบ้าน จากนั้นก็มองดูผลงานของตัวเองอย่างพึงพอใจ 

    หลังจากตากผ้าเสร็จ เป้าหมายต่อไปจึงไม่พ้นที่ซุกหัวนอนที่เธอจำเป็๞ต้องใช้งานอยู่อีกสักพักใหญ่ แม้ห้องเช่าจะเก่าและโทรมไปบ้าง แต่ทุกอย่างก็ยังแข็งแรงและใช้ได้ เพียงแต่ต้องจัดการกับคราบสกปรกบางอย่าง รวมถึงกลิ่นอับชื้นที่รบกวนจิตใจเธออยู่ตลอดเวลา 

    หญิงสาวคว้าผ้าขี้ริ้วเก่าๆ และไม้กวาดที่สภาพดูน่าสงสารขึ้นมาจากมุมหนึ่งของลาน แล้วก็เริ่มลงมือทำความสะอาดทันทีโดยไม่รอช้า 

    เสิ่นเมิ่งเฟยเปิดหน้าต่าง 2-3 บานที่มีอยู่เพื่อให้อากาศถ่ายเทและปล่อยแสงแดดได้สาดส่องเข้ามาขับไล่ความอับชื้น จากนั้นเธอก็เริ่มภารกิจปัดกวาดเช็ดถูอย่างจริงจัง

    เธอฮัมเพลงไปพลาง ใช้ไม้กวาดด้ามยาวปัดกวาดหยากไย่และฝุ่นหนาเตอะตามขื่อและมุมห้อง ฝุ่นที่สะสมมานานฟุ้งตลบจนเธอต้องจามไม่หยุด เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนี้มีเงินเริ่มต้นสักพันหยวน คงไม่ต้องมาลำบากทำเองแบบนี้หรอก …ความจนนี่มันทำให้คนเราขยันขึ้นมาโดยอัตโนมัติจริงๆ

    เธอใช้ผ้าขี้ริ้วชุบน้ำบิดหมาดๆ เช็ดไปตามโต๊ะ ตู้ และขอบหน้าต่างอย่างพิถีพิถัน คราบฝุ่นที่เกาะแน่นค่อยๆ หลุดออก เผยให้เห็นเนื้อไม้สีเดิมที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ จากนั้นเธอก็ลงมือถูพื้นไม้กระดานเก่าๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งมันดูสะอาดจนพอใจสายตาของเธอ

    เมื่อทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย ห้องเช่าที่เคยดูเก่าโทรมและอับทึบก็พลันสว่างและดูน่าอยู่ขึ้นมา ตอนนี้มันเริ่มให้ความรู้สึกเหมือน “บ้าน” มากขึ้นอีกนิดแล้ว

    พอทำความสะอาดเสร็จ เธอก็รู้สึกได้ว่าท้องเริ่มประท้วงด้วยความหิว ประมาณการจากนาฬิกาชีวภาพ คิดว่าน่าจะเกินเวลาอาหารเที่ยงไปแล้ว 

    เสิ่นเมิ่งเฟยไม่รอช้า เธอรีบล้างมือแล้วแกะข้าวกล่องที่ซื้อมาทันที แม้ข้าวกับเนื้อตุ๋นจะเย็นชืดไปแล้ว แต่รสชาติก็ยังคงอร่อย เธอจัดการมันจนหมดเกลี้ยงโดยไม่ต้องอุ่น ก่อนจะกินยาแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงที่เพิ่งทำความสะอาดเพื่อพักผ่อนเอาแรง

    หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเย็น แสงแดดอ่อนๆ ยามเย็นส่องกระทบใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกสดชื่นและมีแรงขึ้นมาก การได้นอนหลับเต็มอิ่มในห้องที่สะอาดสะอ้านนั้นช่างเป็๞ความสุขอย่างแท้จริง

    หลังจากล้างหน้าด้วยน้ำสะอาดเพื่อทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นเธอก็ เริ่มลงมือเตรียมแป้งและวัตถุดิบสำหรับขายในวันพรุ่งนี้ทันที เมื่อตั้งใจจะเพิ่มปริมาณจากที่ขายในวันนี้ แน่นอนว่าเธอต้องใช้เวลานานขึ้นอีกเล็กน้อย หญิงสาวจึงใช้ส่วนผสมทั้งหมดที่เหลืออยู่ในคราวเดียว มือของเธอนวดหมักแป้งอย่างคล่องแคล่ว ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมงในการเตรียมทุกอย่างให้พร้อม

    มีข้าวหมูตุ๋นที่เหลืออยู่อีกเล็กน้อยจากตอนเที่ยง เธอจึงจัดการอุ่นและกินมันอีกครั้งจนหมด 

    เมื่อล้างหม้อและตะเกียบทุกอย่างเรียบร้อย หญิงสาวก็ไปเก็บผ้าที่แห้งสนิท จากนั้นก็ปิดหน้าต่างทุกบานและล็อคประตูอย่างระมัดระวัง

    เธอเร่งรีบเป็๞พิเศษขณะที่ออกไปอาบน้ำในห้องน้ำตอนที่ท้องฟ้าเริ่มมืดลง หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้นพร้อมกับดื่มยาอีกชุดหนึ่ง เธอก็คิดว่าพรุ่งนี้อาการปวดเมื่อยหรือตัวร้อนคงจะหายเป็๞ปกติแล้ว

    รุ่งเช้า หลังจากสะดุ้งตัวตื่นนอนจากเสียงไก่ขันที่ป้าจ้าวไว้ เธอก็รีบตื่นมาตั้งไฟต้มโจ๊ก จากนั้นก็ล้างหน้าล้างตากินข้าวเหมือนเดิม เมื่อ๱ั๣๵ั๱หน้าผากตัวเองและพบว่าอุณหภูมิเป็๞ปกติแล้ว เธอจึงไม่จำเป็๞ต้องกินยาอีกต่อไป

    เมื่อท้องอิ่มและมีแรงแล้ว หญิงสาวเริ่มต้นภารกิจสำหรับวันใหม่ทันที เธอเปิดประตูห้องออกไปและสูดอากาศยามเช้าที่สดชื่นเข้าเต็มปอด ขณะนี้ลานบ้านเช่าเริ่มมีชีวิตชีวา

    เธอเห็นคู่สามีภรรยาวัยกลางคนจากห้องตรงข้ามกำลังจูงจักรยานเก่าๆ ของพวกเขาออกมา เตรียมตัวจะไปทำงานที่โรงงาน พวกเขาทั้งสองหันมาเห็นเธอพอดีจึงพยักหน้าให้เป็๞เชิงทักทาย เสิ่นเมิ่งเฟยก็รีบโค้งศีรษะให้เล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ กลับไป เป็๞การสร้างปฏิสัมพันธ์ครั้งแรกกับเพื่อนบ้านของเธอ

    ขณะที่เธอกำลังจะเดินไปที่รถเข็น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นประตูห้องของผู้ชายที่เธอเจอเมื่อวานนี้ ประตูห้องนั้นยังคงปิดสนิทและเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่ แตกต่างจากห้องอื่นๆ ที่เริ่มมีเสียงพูดคุยหรือเสียที่กำลังทำอะไรบางอย่างดังเล็ดลอดออกมาบ้าง

    ไม่แปลกใจเลยที่ตอนแรกเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้องนั้นมีคนเช่าอยู่ เนื่องจากเ๯้าของห้องนั้นไม่ยอมออกไปไหนมาไหนเลยตลอดทั้งวัน นอกจากการออกมาตักน้ำหรือทำธุระส่วนตัวเท่านั้น 

    ‘คงจะเป็๲พวกโลกส่วนตัวสูงหรือไม่ก็โอตาคุ?’ เสิ่นเมิ่งเฟยส่ายหัวไล่ความคิดไร้สาระออกจากสมองอย่างรวดเร็ว 

    เธอใช้ความคิดเพียงเล็กน้อยกับเพื่อนบ้านที่ดูไร้ซึ่งความเป็๞เป็๞มิตร จากนั้นก็เริ่มลำเลียงข้าวของที่เตรียมไว้เมื่อคืนลงบนรถเข็นอย่างคล่องแคล่ว ด้วยสภาพร่างกายที่ดีขึ้นกว่าเดิมมากทำให้ทุกอย่างดูสดชื่นและเปลี่ยนไปด้วยพลังชีวิต 

    เธอลากรถเข็นที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดอันคุ้นเคยออกจากตรอกแคบๆ มุ่งหน้าสู่ทำเลทองของเมื่อวาน เมื่อเข้าใกล้ ก็เห็นเงาคนหลายคนกำลังยืนคุยกันอยู่ใต้ร่มไม้ เธอจำหน้าทุกคนไม่ได้ แต่กลับจำหวางต้าชุย ลูกค้าคนแรกและลูกค้ารายใหญ่ของเธอได้อย่างแม่นยำ... ดูเหมือนพวกเขาจะมารอเธออยู่สักพักแล้ว