“เช่นนั้นเ้าก็ลุกขึ้นเถิดรีบร้อนมาหาข้าผู้นี้เช่นนี้ เกิดเื่อะไรขึ้นที่วังปีศาจหรือไม่? ”
กู้จิ่นเฉิงไม่มีทางมาหาผมโดยไร้สาเหตุอย่างไรเสียเขาก็เป็คนที่แยกแยะเื่ส่วนตัวกับเื่งานได้มากพอคนหนึ่งที่รีบตามมาถึงที่นี่ในเวลานี้ จะต้องเกิดเื่เร่งด่วนอะไรขึ้นแน่หรือไม่คงเป็เื่ใหญ่ที่เขาจัดการเองคนเดียวไม่ได้
คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นลุกขึ้นยืนตรงห่างจากผมเป็ระยะสามก้าว เก็บสีหน้าอันเศร้าหมองทิ้งไป แล้วมองเข้ามาในดวงตาของผมทว่าคิ้วขมวดกันยุ่ง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็จริงจังขึ้นมาก “ที่นายท่านคาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้นั้นไม่ผิดหรอกขอรับเจียงกุ่ยนั่นมีปัญหาจริงๆ ”
หัวใจของผมบีบรัดกันแน่นแล้วรีบถามว่า “เขาเป็อะไรหรือ? ”
“เจียงกุ่ยสิ้นแล้วขอรับตายไปอย่างกะทันหัน จิตสำนึกก็สลายไปจนหมดสิ้น หนำซ้ำผู้น้อยเองก็สืบหาสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ จึงรีบมาหาท่านขอรับ”
ตายแล้ว??? ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม? เจียงกุ่ยตายแล้ว? ล้อกันเล่นหรือเปล่า? เขาที่ผมเห็นเมื่อสองชั่วโมงก่อนนอกจากความอ่อนเพลียเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่เห็นมีอะไรอย่างอื่นที่ผิดปกติเลยนะ?อีกทั้งหลังจากการต่อสู้ที่แม่น้ำแห่ง์ตอนที่ผมให้เขาพักอยู่ที่วังปีศาจ เขาก็ยังทำหน้าตั้งตารออยู่เลย ไม่มีลางบอกเลยว่าชีวิตจะไม่ยืด?
ขณะที่กำลังครุ่นคิด จู่ๆผมก็ตระหนักได้ถึงปัญหาหนึ่งที่ใหญ่กว่า เจียงกุ่ยผู้เป็เ้าดินแดนแห่งแดนซากกระดูกตายอย่างไม่ทราบสาเหตุในวังปีศาจของผมหากข่าวนี้แพร่ออกไป ต่อให้ผมจะมีหลักฐานว่าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรือไม่ก็ตามแต่เหตุได้บังเกิดในที่ของผมแล้ว ผมในฐานะจอมปีศาจแน่นอนว่าไม่สามารถปัดความรับผิดชอบไปได้
ทำไมเื่เหล่านี้ถึงได้เกิดขึ้นตามกันมาติดๆ? ผมถูกความคิดอันว้าวุ่นของตัวเองทำให้กลัวจนหนังศีรษะชาไปหมดก่อนจะพยายามปิดตาลงเพื่อให้ตัวเองถามกู้จิ่นเฉิงอย่างใจเย็นที่สุด “เื่นี้ได้แพร่งพรายออกไปแล้วหรือยัง?นอกจากเ้าแล้ว ยังมีอีกกี่คนที่รู้? ”
หากเื่นี้จัดการไม่เรียบร้อยแล้วถูกเ้าดินแดนคนอื่นๆ ล่วงรู้เข้าจะต้องไปกระตุกความสงสัยของพวกเขาขึ้นมาอย่างแน่นอน แล้วจะส่งผลต่อตำแหน่งในเผ่าปีศาจของผมทั้งหมดหากให้พูดสำหรับผมในตอนนี้แล้ว มันต้องเสียเปรียบไม่น้อยอย่างแน่นอน
“หากรวมถึงข้าก็ยังมีองครักษ์เงาอีกหลายคนขอรับ ทั้งหมดล้วนเป็ผู้กล้าเดนตายของท่านคงจะไม่ปากสว่างแน่ขอรับ” กู้จิ่นเฉิงมองมาที่ผม แล้วเอ่ยตอบต่อไปว่า“แต่หากท่านจอมปีศาจไม่วางใจ ข้าจะสังหารพวกเขาเสีย”
หืม? ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนที่เขาเอ่ยถึงการฆ่าคนสนิทนั้นผมรู้สึกใจหายอยู่เล็กน้อย แต่พอหลังจากใจหายแล้วก็สะดุ้งตื่นทันทีในเมื่อรู้แล้วว่าโลกนี้มีอยู่จริง ผมจะฆ่าล้างชีวิตตามใจชอบได้อย่างไร? หากเื่นี้อยู่ในยุคปัจจุบันก็ต้องถูกจับเข้าคุกแน่
หลังจากล้มเลิกความคิดผมมองไปยังสีหน้าอันเฉยเมยของกู้จิ่นเฉิง แล้วจู่ๆ ก็ขนลุกขนพองขึ้นมา ใต้หล้าของคนผู้นี้มีกี่ชีวิตกันแน่? ชีวิตมนุษย์ในสายตาของเขาไร้ค่าจริงๆ หรือ? บอกว่าฆ่าก็จะฆ่าอย่างนั้นหรือ?
“ไม่จำเป็ต้องฆ่าหรอกคอยกำชับพวกเขาว่าอย่าแพร่งพรายออกไป ข้าผู้นี้ยังต้องตามสืบเื่นี้ต่อ อีกอย่างหากมีใครรู้เข้าจริงๆ ก็บอกไปว่า่นี้เจียงกุ่ยกำลังหมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนวิชาแล้วผสานกับเมฆหยินบนน่านฟ้าเหนือเมืองเอกของแดนซากกระดูกให้สร้างคำแถลงต่อเ้าดินแดนต่างๆ เพื่อปิดปากพวกเขาไปก่อน
“ผู้น้อยเข้าใจแล้วขอรับ”
ทั้งหมดที่ผมคิดได้มีเพียงเท่านี้ปิดเื่นี้ไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากปิดไม่มิดจริงๆ ก็คงทำได้เพียงใช้คำโกหกมาแก้ต่างเท่านั้นอย่างไรเสียเื่ก็เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้ก็หวังว่าตำแหน่งจอมปีศาจนี้ของผมจะนั่งได้อย่างมั่นคงขึ้นมาหน่อยมาถึงโลกนี้ไม่ทันไรก็จะถูกคนโค่นล้มแล้ว นั่นคงจะน่าเศร้าอย่างแน่นอน
กู้จิ่นเฉิงไม่ได้ไปไหนหลังจากเอ่ยตอบผมแต่ยืนทื่อมองผมอยู่ที่เดิมอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยถามว่า“นายท่านวางแผนจะกลับวังปีศาจเมื่อใดขอรับ? ”
“...” การบอกเป็นัยจากคำพูดของข้าเมื่อครู่ยังไม่เพียงพออีกหรือ?ว่าให้เ้าจัดการ ข้ามอบหมายภารกิจให้แล้ว เ้าก็รีบไปทำสิ ทำไมต้องให้ข้ากลับไปอีก?ใต้พิภพนี้ยังปิดซ่อนตัวเอกผู้ยิ่งใหญ่ของโลกใบนี้เอาไว้อยู่หากข้าไปแล้วใครจะดูเขา?
“คืนวันพรุ่ง”คำสบถในใจยังมีอีกมาก ณ เวลานี้ผมคงสามารถกลับไปช้าที่สุดได้เพียงเท่านี้เมื่อเวลานั้นมาถึงผมจะมอบให้อาจิ่วสานต่อ เจียงกุ่ยที่อยู่ทางนั้นตายอย่างประหลาดเกินไปผมไม่อาจนั่งดูอยู่เฉยๆ ได้การรักษาเสถียรภาพของโลกในหนังสือต้องอาศัยตัวละครและเหตุการณ์ต่างๆแม้เจียงกุ่ยจะเป็ตัวละครสมทบแต่อย่างน้อยในโครงเื่หลังจากนี้เขาก็ยังมีบทบาทอยู่บ้างไม่ควรตายอย่างไร้มูลเหตุในตอนนี้
การตายของเขากำลังบอกใบ้บางอย่างอยู่เป็แน่บอกเป็นัยว่าการปรากฏตัวของผมเป็สาเหตุที่ทำให้โลกใบนี้เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว
กู้จิ่นเฉิงไม่ได้ถามอะไรอีกเมื่อได้ยินคำตอบของผมจึงแสดงออกว่าตัวเองเข้าใจ หลังจากกล่าวลาผมแล้วก็จากไป
เพียงแต่สายตาอันแหลมคมของผมพบว่าเขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนักคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าที่เคร่งขรึมอยู่แล้วเ็าลงอีกหลายเท่าตัว
