จิ่งเซียงใจกว้าง ถึงแพ้แล้วก็ไม่ใส่ใจ ยิ้มพร้อมกำหมัดคารวะอ๋าวหราน เสร็จแล้วก็ลงจากเวทีไปอย่างสง่างาม
จิ่งเซียงเพิ่งลงไป จิ่งจื่อก็ลอยพรวดขึ้นมาบนเวทีอย่างรวดเร็ว เทียบกับกระบี่สั้นของจิ่งเซียง กระบี่ของจิ่งจื่อยาวกว่าและบางกว่าอยู่เล็กน้อย อีกทั้งยังเป็กระบี่คู่อีกด้วย
หลังจากที่เห็นจิ่งจื่อร่อนลงมา อ๋าวหรานก็อดจริงจังขึ้นมาไม่ได้ ถึงแม้จะบอกว่าเป็แค่วิชาตัวเบาธรรมดา แต่อ๋าวหรานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าจิ่งจื่อเหมือนเป็แมวแสนปราดเปรียวตัวหนึ่ง คล่องแคล่วว่องไวเป็ที่สุด
“คุณชายอ๋าว แสดงพลังให้เต็มที่เถอะ ให้ข้าได้เปิดหูเปิดตากับเพลงกระบี่ตระกูลอ๋าวของเ้าหน่อย” จิ่งจื่อยิ้มอย่างโอหัง แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
อ๋าวหรานยิ้มบา ตอบว่า “แน่นอน!” เพิ่งกล่าวจบ คนก็ลอยออกไปแล้ว ไม่เหมือนกับตอนที่ประมือกับจิ่งเซียงซึ่งอ๋าวหรานจะยอมอ่อนข้อให้ สำหรับจิ่งจื่อแล้วนั้น อ๋าวหรานไม่มีความคิดที่จะทะนุถนอมอ่อนโยนด้วยแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นก็คือจิ่งจื่อคนนี้ไม่มีความจำเป็ต้องอ่อนข้อให้เลยสักนิด!
คาดว่า การต่อสู้ครั้งนี้ คงได้สู้อย่างสะใจเป็แน่!
ในขณะเดียวกับที่อ๋าวหรานพุ่งออกไปนั้น จิ่งจื่อเองก็ไม่ยอม ทั้งร่างพุ่งเข้ามาใส่อ๋าวหราน ทั้งสองคนรวดเร็วเป็อย่างมาก ทั้งสองไปถึงยังด้านหน้าของอีกฝ่าย ในพริบตา กระบวนท่าแรกของอ๋าวหรานถูกกระบี่สั้นในมือขวาของจิ่งจื่อสกัดเอาไว้ได้ ขณะเดียวกันมือซ้ายของจิ่งจื่อก็เริ่มโจมตี กระบี่สั้นพุ่งตรงไปแทงขมับของอ๋าวหราน อ๋าวหรานรีบยกข้อศอกซ้ายโจมตีข้อมือของจิ่งจื่อในทันทีทันใด ในขณะเดียวกับที่ยกข้อศอก กระบี่ในมือก็ปะทะเข้ากับกระบี่สั้นของจิ่งจื่อจนเกิดประกายไฟออกมาสายหนึ่ง
ทั้งสองคนโจมตีไปครั้งหนึ่งอย่างไร้ผลจึงรีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว
แยกห่างออกจากกันได้ระยะหนึ่งแล้วก็รีบพุ่งเข้าไปพัวพันกันอีกรอบ จิ่งจื่อเดิมทีก็เป็คนดื้อดึง วันนี้อ๋าวหรานเองก็กระตือรือร้นเป็อย่างมาก คนทั้งสองสู้กันเหมือนจะเอาชีวิตเข้าแลกก็ไม่ปาน ทุ่มแรงไปทั้งหมดชนิดที่ไม่คิดจะเหลือแรงเอาไว้เลย
อ๋าวหรานแสดงเพลงกระบี่ตระกูลอ๋าวทั้งหมดออกไปรอบหนึ่ง จิ่งจื่อเองก็แสดงกระบวนท่าออกมาไม่หยุด กระบวนท่าของเพลงกระบี่ตระกูลอ๋าวค่อนข้างเรียบง่าย เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ไม่กี่ท่า เทียบกันแล้วกระบวนท่าของตรกูลจิ่งกลับมีมากมายเป็อย่างยิ่ง เรียกได้ว่าสร้างสรรค์และหลากหลายเป็อย่างมาก ตอนแรกอ๋าวหรานยังพอจะฝืนสู้ให้เสมอกับจิ่งจื่อได้ แต่หลังจากที่จิ่งจื่อคุ้นเคยกับเพลงกระบี่ตระกูลอ๋าวแล้ว ก็ได้เปรียบกว่าอย่างรวดเร็ว อ๋าวหรานนั้นเรียกได้ว่าต้องถอยหลังแทบจะทุกก้าว
“คุณชายอ๋าว ก็ไม่เท่าไรเลยนี่” จิ่งจื่อที่ตอนนี้ได้เปรียบกว่าก็กลับมายโสโอหังอีกครั้ง อวดดีเป็อย่างยิ่ง ทั้งยังมีเวลาว่างมาหัวเราะเยาะอ๋าวหรานอีกนิดหน่อยด้วย
ทั้งสองคนขณะนี้ยังคงเ้ารุกหนึ่งกระบี่ ข้ารุกหนึ่งกระบี่ พัวพันกันไม่จบสิ้น อ๋าวหรานได้ยินแล้วก็ไม่ได้ตอบกลับ ในขณะเดียวกับกับที่รับมือกับจิ่งจื่อเองก็คอยสังเกตกระบวนท่าของจิ่งจื่อเพื่อหาจุดบกพร่องของเขาไปด้วย คนด้านล่างเวทีเองก็มองอย่างเป็ห่วง ทั้งสองคนไม่ออมมือเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้บนร่างกายเริ่มมีาแปรากฏขึ้นมาแล้ว
“คุณชายอ๋าวยังไม่ยอมแพ้อีกหรือ?” จิ่งจื่อถามพร้อมรอยยิ้ม
“จะรีบไปไหน ยังไม่ถึงตอนที่ต้องยอมแพ้เลย” อ๋าวหรานตอบพร้อมรอยยิ้ม
“เ้านี่ดื้อดึงจริงๆ”
“เช่นกันเช่นกัน” มือยังไม่หยุด ปากเองก็เถียงกันไปมา
“โอ้ย!”
อ๋าวหรานกันไม่อยู่ ถูกกระบี่สั้นของจิ่งจื่อแทงเข้าที่แขนไปอีกหนึ่งที ยังดีที่เขาหลบได้ทันไม่อย่างนั้นคงต้องไปนอนพักบนเตียงอีกสิบวันครึ่งเดือนอีกเป็แน่
ทว่า กระบี่นี้ก็ไม่ได้โดนไปโดยเปล่าประโยชน์
กระบี่สั้นของจิ่งจื่อนั้นเฉียบคมเป็อย่างมาก อีกทั้งยังลงมืออย่างแม่นยำ ถ้าหากไม่จดจ่อสมาธิทั้งหมดไปล่ะ คงยากที่จะป้องกันได้ การรวบรวมสมาธิระดับสูงเช่นนี้ ทำให้อ๋าวหรานรู้สึกปลอดโปร่งเป็อย่างมาก
จิ่งเซียงที่อยู่ด้านล่างเวทีมองเห็นอ๋าวหรานาเ็เพิ่มขึ้นอีกแผล อดพูดออกไปไม่ได้ว่า “อ๋าวหราน ไม่ต้องสู้แล้ว”
อ๋าวหรานฟังจบก็ไม่ยืนหยัดต่อไปอีก ตอบไปคำหนึ่งว่า “เข้าใจแล้ว”
“เตรียมจะยอมแพ้แล้ว?” มือซ้ายของจิ่งจื่อแทงไปในแนวระนาบ มือขวาแทงไปยังท้อง่ล่างของอ๋าวหราน แต่อ๋าวหรานใช้กระบี่ยาวรับการโจมตีจากมือขวาของจิ่งจื่อ ตะแคงหลบการโจมตีจากมือซ้ายของจิ่งจื่อ
“ยังก่อน” อ๋าวหรานที่แสดงท่าทางทั้งหมดนั้นจบแล้วพูดตอบ
คุณชายตระกูลอ๋าวหมุนข้อมือยกกระบี่ขึ้นปัดกระบี่สั้นของจิ่งจื่อออกไป ตอนที่กระบี่สั้นอีกด้ามของจิ่งจื่อแทงเข้ามานั้น ปลายกระบี่เขาสั่นเล็กน้อย เขาปัดออกไป หลังจากนั้นก็รีบยกกระบี่ขึ้นอย่างรวดเร็ว แทงไปทางจิ่งจื่อ แสดงท่าทางต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว อ๋าวหรานใช้แรงเยอะมาก เรียกได้ว่าใช้แรงทั้งหมดที่มีออกไปเลยก็ว่าได้
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้จิ่งจื่อในั้นไม่ใช่แรงของอ๋าวหรานน แต่เป็ปฏิกิริยาและกระบวนท่าที่อ๋าวหรานใช้ คือกระบวนท่าของจิ่งจื่อชัดๆ จิ่งจื่อใช้กระบี่คู่ เหมาะกับการใช้กระบวนท่าเช่นนี้เป็อย่างมาก แต่อ๋าวหรานมีกระบี่เพียงเล่มเดียว น่าจะมีสักด้านที่จัดการไม่ได้ ต่อให้จะมีปฏิกิริยาที่รวดเร็วจนทำได้ทันแต่ก็คงจะต้องวุ่นวายจนทำอะไรไม่ถูก แต่กระบวนท่าเมื่อครู่กลับสามารถแสดงออกมาได้อย่างคล่องแคล่ว อีกทั้งยังเป็กระบวนท่าที่นำเอากระบวนท่าของเพลงกระบี่ตระกูลอ๋าวและกระบวนท่าของจิ่งจื่อมาผสมรวมกัน นี่ทำให้จิ่งจื่ออดตกตะลึงไม่ได้ นายน้อยแห่งหมู่บ้านสกุลอ๋าวผู้นี้เองก็เป็อัจฉริยะที่หาตัวจับยาก! แผลเมื่อสักครู่เกรงว่าคงเป็การตั้งใจให้ตัวเองาเ็เพื่ออะไรบางอย่าง
ตอนกระบี่ที่แทงออกไปครั้งสุดท้ายนั้นแรงของอ๋าวหรานเหลือไม่พอแล้ว จิ่งจื่อเองก็ถอยหลบไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงแทงไม่โดน
