ภายในเมืองถังกวนนั้นมีทหารนับหมื่นคนไปรวมตัวกันอยู่ที่ลานกว้างที่ใหญ่ที่สุดในเมือง
แม้าระหว่างสองอาณาจักรในครั้งนี้จะเกิดขึ้นเพียงระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่สร้างผลงานใหญ่ไว้ โดยผู้ที่ถูกกล่าวขานมากที่สุดย่อมต้องเป็ฉือเสียวเสว่และหลงอวี้
ฉือเสียวเสว่นั้น ถึงแม้จะเป็เพียงผู้ฝึกยุทธ์พเนจรที่มีวิถียุทธ์ระดับิญญาแท้ขั้นสองเท่านั้น แต่กระนั้นเขาก็มีประสาทััไวต่อการต่อสู้สูงสุดขีด สามารถช่วยเหลือขุนพลน้อยหลงจี๋กลับมาได้ในเวลาสำคัญพอดี!
ส่วนหลงอวี้นั้นยอมทนต่อข้อครหาเพื่อปฏิบัติหน้าที่สำคัญในสำเร็จลุล่วง หลังจากถูกเข้าใจผิดว่าทรยศอาณาจักรแล้วก็ได้แฝงตัวเข้าไปภายในเขตฐานทัพของฝ่ายกู่เิและเด็ดหัวของขุนพลเฒ่าหมานอี้ที่เป็จอมทัพฝ่ายศัตรูกลับมาได้!
ทั้งสองจึงเป็ตัวเอกหลักของพิธีมอบรางวัลครั้งนี้
ส่วนขุนพลน้อยหลงจี๋นั้นได้รับาเ็สาหัสจึงไม่ได้ปรากฏตัวในงานนี้
แม่ทัพใหญ่หัวล้านเหยียนซานได้กัดฟันประกาศ “ผลงานอันยิ่งใหญ่" หลงอวี้ออกมาตรงใจกลางของลานกว้าง
เหยียนซานเป็คนของหลงจี๋
หลงจี๋ได้รับาเ็สาหัส แต่เ้าหลงอวี้นี่กลับสร้างผลงานใหญ่ได้และได้รับรางวัลด้วย!
มันย่อมต้องทำให้เหยียนซานรู้สึกไม่พอใจอย่างมากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เื่ที่หลงอวี้ทำไว้ได้เป็ที่เลื่องลือไปทั่วทั้งกองทัพแล้ว อีกทั้งยังมีหลักฐานชัดเจนเสียขนาดนั้น ต่อให้หลงจี๋จะอยากเล่นงานหลงอวี้มากขนาดไหนก็ไม่มีทางทำได้แล้ว
ทหารเรือนแสนนั้นไม่ได้ตาบอดกันนะ!
หากหลงจี๋ยังดึงดันจะเล่นงานหลงอวี้อยู่อีก มันจะกลายเป็ผลเสียต่อชื่อเสียงบารมีของตัวเขาเองอย่างมหันต์แน่ เื่นี้เกี่ยวพันถึงหน้าที่การงานในกองทัพของเขาทั้งชีวิต เขาย่อมไม่มีทางทำอะไรโง่ๆ เช่นนั้นแน่
อีกทั้งในสายตาของหลงจี๋แล้ว หลงอวี้ไม่ได้เป็ภัยคุกคามกับเขาเลยอย่างสิ้นเชิง จึงไม่ต้องรีบร้อนจะจัดการมากขนาดนั้นก็ได้
และที่สำคัญที่สุดคือเื่การมอบรางวัลให้หลงอวี้ก็เป็เื่ที่คนของทางราชวงศ์สั่งการด้วย หลงจี๋ย่อมไม่มีทางขัดคำสั่งของราชวงศ์ได้อยู่แล้ว
“ลูกศิษย์ระดับพิเศษของลัทธิสยบฟ้า สามารถนำหัวของขุนพลเฒ่าหมานอี้ฝ่ายศัตรูกลับมาได้ เื่นี้ได้ถูกรายงานไปที่เขตพระราชฐานแล้ว”
เหยียนซานได้ส่งเสียงประกาศออกมาด้วยความหงุดหงิด
“จั่วหวังเหย่ฉู่เฉาเซิงมีคำสั่งให้ประทานรางวัลให้ โดยทางราชวงศ์ได้มอบโอสถระดับิญญาชั้นยอดหนึ่งเม็ด โอสถทองคำัทะยาน เป็รางวัล!”
โอสถทองคำัทะยาน!
ผู้คนทั้งหมดในเมืองถังกวนต่างส่งเสียงฮือฮาทันที
โอสถทองคำัทะยานนั้น เรียกได้ว่าเป็รางวัลระดับสูงสุดในอาณาจักรต้าถังเลยทีเดียว ไม่เพียงแต่มีพลังวิเศษแห่งฟ้าดินอันเข้มข้นบรรจุอยู่ภายในอย่างมหาศาลเท่านั้น มันยังเป็ตัวแทนของเกียรติยศด้วย!
นับั้แ่อดีต ผู้ที่ได้รับโอสถทองคำัทะยานจากราชวงศ์นั้นล้วนกลายเป็ยอดฝีมืออันดับต้นๆ ของอาณาจักรต้าถังในท้ายที่สุดทั้งสิ้น!
“เสี่ยวอวี้ นี่มัน...”
เฟิงฉางเกอที่ยืนอยู่ข้างๆ หลงอวี้พลันตื่นตะลึงทันที
เป็ไปได้อย่างไร จั่วหวังเหย่ฉู่เฉาเซิง จะยอมมอบโอสถทองคำัทะยานให้กับหลงอวี้ได้อย่างไร?
โอสถทองคำัทะยานนั้น เรียกได้ว่าเป็โอสถที่มีคุณภาพสูงมากที่สุดในอาณาเขตของอาณาจักรต้าถังเลยทีเดียว!
เพียงหนึ่งเม็ดก็สามารถทำให้ผู้ที่มีพร์ทั่วไปสร้างิญญาแท้ได้ และถึงกับทำให้ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ยกระดับได้หนึ่งขั้นในทันที!
“โอสถทองคำัทะยานอย่างนั้นหรือ”
หลงอวี้ที่อยู่ข้างๆ นั้น พอได้ยินแล้วก็ตื่นใไปด้วยเช่นกัน
ถึงแม้จะสามารถสังหารขุนพลเฒ่าฝ่ายศัตรูได้ แต่ผลงานนี้น่าจะยังไม่มากพอที่จะทำให้ได้รับโอสถทองคำัทะยานเป็รางวัลไม่ใช่หรือ?
ยิ่งไปกว่านั้น ปู้สิงเองก็รู้เหมือนกันว่าไอ้จั่วหวังเหย่ผู้นี้เหมือนจะมีความแค้นกับหลงอวี้อยู่ไม่น้อยเลย ทั้งยังเคยทำร้ายไป๋อวิ๋นจงผู้เป็อาจารย์ของเขาด้วย!
‘เื่ผิดปกติเช่นนี้ ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่’
หลงอวี้ตาเป็ประกายฉลาดหลักแหลม
แม้ผู้คนนับหมื่นทั่วบริเวณนี้ต่างก็กำลังอิจฉาที่เขาได้รับโอสถทองคำัทะยานเป็รางวัล แต่ตัวเขากลับเกิดความรู้สึกหวาดระแวง
เขายังไม่เคยเจอหน้าฉู่เฉาเซิงเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้เขาเพียงแค่นำหัวของขุนพลเฒ่าหมานอี้กลับมาได้ก็จะมอบรางวัลที่ทรงเกียรติที่สุดของอาณาจักรต้าถังให้เขาเลยหรือ?
หลงอวี้ไม่มีทางเชื่อใจง่ายๆ แน่!
‘ในโอสถทองคำัทะยานเม็ดนี้มันคงจะมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่...’
หลงอวี้หรี่ตาลงแล้วเดินขึ้นเวที
หลงอวี้รับกล่องไม้สีแดงที่ดูหรูหรากล่องหนึ่งมาภายใต้สายตาอิจฉาริษยาของแม่ทัพใหญ่หัวล้านเหยียนซานนั่น ภายในกล่องนี้มีโอสถที่ดีที่สุดของอาณาจักรต้าถังเก็บไว้ โอสถทองคำัทะยาน!
นักหลอมยาที่หลอมโอสถทองคำัทะยานได้ ในทั่วทั้งต้าถังมีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น คนผู้นั้นได้รับการดูแลเป็อย่างดีจากตระกูลราชวงศ์ตระกูลฉู่ทั้งชีวิต
หลงอวี้ถือกล่องไม้สีแดงอันหรูหราไว้ก่อนจะเดินกลับไปยืนที่เดิม ไม่ได้ทำอะไรน่าสงสัย
ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาตรวจสอบโอสถทองคำัทะยาน
“ผู้ฝึกยุทธ์ฉือเสียวเสวี่ย นำทัพทหารไปช่วยเหลือจอมทัพหลงจี๋ได้ทันเวลา ได้รับรางวัลเป็โอสถระดับิญญาขั้นสูง โอสถแก่นหิมะ หนึ่งเม็ด และยุทธภัณฑ์ระดับิญญาขั้นสูง ชุดเกราะัคุก! นอกจากนี้ พื้นที่รัศมีห้าร้อยลี้ของูเาตระกูลหลิงจะถูกยกให้กับฉือเสียวเสว่!”
แม่ทัพใหญ่หัวล้านเหยียนซานได้ประกาศรางวัลของฉือเสียวเสว่ต่อ
โอสถระดับิญญาขั้นสูงกับยุทธภัณฑ์ป้องกัน และที่ดินอีกห้าร้อยลี้ รางวัลขนาดนี้สำหรับผู้ฝึกยุทธ์พเนจรคนหนึ่งนับว่าไม่เลวแล้ว อีกทั้งยังเหมาะสมกับผลงานที่เขาทำด้วย
เพียงแต่พอหลงอวี้ได้ยินก็ต้องชะงัก
ราชวงศ์แห่งอาณาจักรต้าถังคิดจะยกูเาตระกูลหลิงให้กับฉือเสียวเสว่อย่างนั้นหรือ!
“ขอบพระคุณรางวัลที่ราชวงศ์ประทานให้”
ฉือเสียวเสว่ที่สวมชุดหนังสัตว์สีน้ำตาลก้าวเดินออกไปอย่างหนักแน่น รับโอสถขั้นสูง ยุทธ์ภัณฑ์ขั้นสูงและแผ่นหยกที่เป็สัญลักษณ์ของผู้เป็เ้าของูเาตระกูลหลิงมาจากแม่ทัพใหญ่หัวล้าน
“ข้าได้ยินว่าปราณหยินที่ปกคลุมูเาตระกูลหลิงตลอดเวลานั้นได้สลายไปหมดแล้ว จึงกลายเป็พื้นที่ไร้ประโยชน์สำหรับราชวงศ์ไปแล้ว”
ปู้สิงหรี่ตาลง
“ใช้ที่ดินไร้ประโยชน์ผืนหนึ่งมาแลกกับความภักดีของยอดฝีมือคนหนึ่ง ครั้งนี้ราชวงศ์ดีดลูกคิดรางแก้วได้ไม่เลว”
หลงอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเพียงนึกถึงหลิงหานอย่างอดไม่ได้
หากเ้าฉือเสียวเสว่นี่ไปทีู่เาตระกูลหลิง มันจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับหลิงหานและหลิงอีเยว่หรือเปล่า?
ไม่ว่าจะอย่างไรหลงอวี้ก็คิดว่าต้องเข้าไปผูกมิตรกับฉือเสียวเสว่ผู้นี้หน่อยแล้ว!
ต่อจากนั้น รองแม่ทัพใต้บัญชาของแม่ทัพใหญ่หัวล้านจำนวนไม่น้อยเริ่มมอบรางวัลให้กับทหารผู้ฝึกยุทธ์ ผู้ฝึกยุทธ์พเนจรคนอื่นๆ อีกจำนวนหนึ่ง ยิ่งเป็ผู้ที่ฆ่าศัตรูได้มากเท่าไรก็ยิ่งได้รางวัลมากขึ้นเท่านั้น
ในนั้นมีผู้ฝึกยุทธ์จำนวนหนึ่งที่ติดตามฉือเสียวเสว่ไปช่วยเหลือหลงจี๋อยู่ด้วย ทั้งหมดล้วนได้รับยุทธ์ภัณฑ์คุณภาพไม่เลวเป็รางวัล ทำให้พลังต่อสู้ของพวกเขาสูงขึ้นอย่างก้าวะโ
เพียงแต่มันก็สมเหตุสมผลแล้ว เพราะการช่วยเหลือหลงจี๋กลับมานั้น เหล่าผู้ฝึกยุทธ์พเนจรจำนวนมากที่ฉือเสียวเสว่นำทัพไปนั้นก็มีผู้ที่เสียชีวิตไปอยู่นับร้อยคนเลยทีเดียว
มันคือผลงานที่แลกมาด้วยชีวิตของผู้คน!
ด้วยเหตุนี้เอง ฉือเสียวเสว่ตอนนี้จึงมีสีหน้าเคร่งเครียด แม้จะได้รับรางวัลมา แต่กลับไม่มีสีหน้ายินดีเลยแม้แต่น้อย
ทำให้หลงอวี้ประเมินเขาสูงขึ้นไปอีกขั้น ฉือเสียวเสว่ผู้นี้ น่าจะเป็คนที่มีคุณธรรมสูงระดับหนึ่งเลยทีเดียว
พิธีมอบรางวัลครั้งนี้ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ
หลังจากเสร็จสิ้นแล้ว ผู้คนนับหมื่นก็พากันแยกตัวออกไป ครั้งนี้มีผู้ที่ได้รับรางวัลน้อยใหญ่กันแทบทุกคน
แต่กลับเป็ปู้สิงและเฟิงฉางเกอที่ไม่ได้ปรากฏอยู่ในรายชื่อผู้ที่ได้รับรางวัล
“สำหรับหลงจี๋แล้ว ตัวมันนั้นาเ็สาหัส แต่ศิษย์น้องหลงอวี้ เ้ากลับสร้างผลงานใหญ่และได้โอสถทองคำัทะยานเป็รางวัล ย่อมต้องทำให้ขุนพลน้อยตระกูลหลงนั่นไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว”
ปู้สิงกลับหัวเราะอย่างผ่าเผย ไม่ได้ใส่ใจเื่ที่ไม่ได้รับรางวัล
“การมอบรางวัลให้เ้านั้นเป็คำสั่งของจั่วหวังเหย่ฉู่เฉาเซิงโดยตรง ส่วนข้ากับพ่อบุญธรรมของเ้า ย่อมไม่ใจกว้างมากพอที่จะเป็ฝ่ายมอบรางวัลให้เองอยู่แล้ว”
“ข้าก็อายุปูนนี้แล้ว ข้าไม่ได้สนใจรางวัลอะไรพวกนั้นแล้วล่ะ”
เฟิงฉางเกอถอนหายใจ
“พ่อบุญธรรม าแที่ท่านได้รับในอดีต พอจะมีทางรักษาให้หายดีได้ไหม?”
หลงอวี้เอ่ยถามเฟิงฉางเกอ
“าแของข้าเหมือนกับาแที่ขุนพลเฒ่าได้รับทุกประการ เป็การอุดตันของเทียนม่าย ลือกันว่า มีเพียงโอสถที่ระดับสูงยิ่งกว่าระดับิญญาเท่านั้นถึงจะสามารถรักษาให้หายได้”
เฟิงฉางเกอส่ายหน้า
“เสี่ยวอวี้ โอสถทองคำัทะยานเป็โอสถที่ระดับสูงที่สุดในอาณาจักรต้าถังแล้ว จะหาโอสถที่ดีกว่าโอสถทองคำัทะยานได้อย่างไร? การจะรักษาาแของข้าให้หายดีมันแทบไม่มีความหวัง เ้าไม่ต้องใส่ใจกับมันมาก เ้าไปมุ่งเน้นการฝึกฝนของตัวเองอย่างเดียวก็พอแล้ว”
“เข้าใจแล้ว”
หลงอวี้พยักหน้า
โอสถที่ระดับสูงกว่าระดับิญญา ตอนนี้เขายังไม่มีทางหามาได้จริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมแพ้
หากรักษาาแของเฟิงฉางเกอให้หายดีได้ เฟิงฉางเกอก็จะกลับมามีระดับวิถียุทธ์เท่าเมื่อก่อนได้ กลับมาเป็ยอดฝีมือสุดแข็งแกร่งอีกครั้ง!
แผ่นดินเทียนอวี้นั้น ยอดฝีมือวิถียุทธ์คือผู้อยู่จุดสูงสุด เฟิงฉางเกอที่กล้ำกลืนฝืนทนมากว่ายี่สิบปี เกรงว่าแม้แต่ในฝันก็ยังอยากจะฟื้นฟูพลังในสมัยอดีตกลับมา
เพียงแต่ว่า แม้แต่ขุนพลเฒ่าหมานอี้ที่มีผู้คนนับหมื่นนับแสนในอาณาจักรกู่เิเคารพนับถือก็ยังไม่สามารถฟื้นฟูพลังได้ เห็นได้ชัดว่ายารักษาแบบนั้นมันหายากอย่างมาก
“ในเมื่อจบเื่แล้ว ข้าก็ควรกลับได้แล้วล่ะ”
หลักจากกลุ่มคนแยกตัวกันไปหมดแล้ว เฟิงฉางเกอก็ขึ้นไปนั่งบนหลังม้าตัวหนึ่งเพื่อเตรียมจะออกเดินทาง
“คนของอาณาจักรกู่เิจะเปิดศึกล้างแค้นขึ้นอีกครั้งเพราะขุนพลเฒ่าถูกฆ่าตายหรือเปล่า?”
ปู้สิงขมวดคิ้วด้วยความกังวล
“คิดว่าคงจะไม่แล้วล่ะ”
หลงอวี้ส่ายหน้า เขาไม่ได้พูดเื่บึงอัสนีซ่อนฟ้า เพียงแต่บอกว่า
“ทั้งสองฝ่ายต่างก็เกิดความเสียหายขึ้นเหมือนกัน ต่อให้พวกกู่เิจะยกทัพมาก็ไม่สามารถฝ่าด่านถังกวนไปได้แน่ พวกมันไม่น่าจะโง่เขลาถึงขนาดเพิ่มความเสียหายให้ตัวเองอย่างเปล่าประโยชน์หรอก”
“ก็จริง ถ้าอย่างนั้น ข้าเองก็ควรจะกลับลัทธิแล้วเหมือนกัน”
ดวงตาของปู้สิงมีความคาดหวังปรากฏขึ้น
“หลังจากได้ต่อสู้กับแม่ทัพใหญ่ของฝ่ายศัตรูแล้ว ข้าก็รู้สึกว่าใกล้จะทะลวงคอขวดของการฝึกฝนไปได้แล้ว หากข้ากลับไปเก็บตัวฝึกฝนสักพัก บางทีอาจจะสามารถทำให้ิญญาแท้อินทรีย์ฟ้ากลายเป็รูปธรรม สามารถทะลวงขีดจำกัดขึ้นสู่ระดับิญญาแท้ขั้นสี่ได้!”
“อย่างนั้นข้าขอรบกวนศิษย์พี่ปู้ท่านช่วยคุ้มครองพ่อบุญธรรมระหว่างเดินทางกลับด้วย”
หลงอวี้แย้มยิ้ม
“ข้ามีเื่ต้องไปพูดคุยกับเสียวเสว่นั่นหน่อยน่ะ”
“เ้าจะไม่กลับไปด้วยกันหรือ?”
ปู้สิงประหลาดใจเล็กน้อย
“ไม่แล้ว ศิษย์พี่ปู้ การทะลวงคอขวดของท่านเป็เื่สำคัญกว่า ไม่อย่างนั้นท่านอาจจะพ่ายแพ้ให้กับอวี่เชียนหนิงในการประลองเจ็ดสำนักได้”
หลงอวี้ส่ายหน้าปฏิเสธ
“ก็จริง”
ปู้สิงกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่น
“ถ้าอย่างนั้นศิษย์น้องเ้าต้องระวังตัวให้มากๆ แม้เ้าหลงจี๋จะาเ็สาหัส แต่มันยังมีสุนัขรับใช้อยู่อีกไม่น้อย ระวังอย่าให้มันใส่ร้ายได้อีก”
“ศิษย์พี่วางใจเถอะ ข้าจะระวังตัว”
หลงอวี้พยักหน้าอย่างหนักแน่น
ปู้สิงกับเฟิงฉางเกอจึงได้ควบม้าออกจากเมืองถังกวนไป มุ่งหน้าไปยังลัทธิสยบฟ้า
ส่วนหลงอวี้ได้มุ่งหน้าไปยังส่วนที่พักของทหารภายในเมืองถังกวน
ฉือเสียวเสว่และเหล่าผู้ฝึกยุทธ์พเนจรทั้งหลายที่สร้างผลงานได้ก็ล้วนพักอยู่ที่นั่นชั่วคราว
ส่วนเื่ของูเาตระกูลหลิงนั้น หลงอวี้ต้องไปพูดคุยกับเสี่ยวเสว่สักหน่อยว่าหลังจากนี้คิดจะทำอย่างไรกับที่ดินที่ได้มา หลังจากจัดการเื่นี้เสร็จ เขาก็จะมุ่งหน้าไปที่บึงอัสนีซ่อนฟ้า ไปดูว่าจะมีโอกาสดีๆ อะไรให้ฉกฉวยหรือเปล่า
“สหายฉืออยู่ไหม?”
หลงอวี้มาถึงส่วนที่พักแล้ว ก็สอบถามผู้ฝึกยุทธ์พเนจรที่กำลังพักผ่อนคนหนึ่ง
พอคนผู้นั้นเห็นว่าเป็หลงอวี้แล้วก็อึ้งทันที จากนั้นก็รีบลุกขึ้นมา
“ลูกพี่ฉือกำลังพักผ่อนอยู่ข้างในนี้น่ะ ลูกพี่บอกแล้วว่าหากขุนพลหลงมาหาเขา ต้องพาไปพบเขาให้ได้!”
ขุนพลหลง?
หลงอวี้รู้สึกปวดหัวกับวิธีเรียกแบบนี้เล็กน้อย เพียงแต่ในกองทัพต้าถังตอนนี้มีเริ่มผู้คนไม่น้อยเรียกเขาว่าขุนพลหลง บางทีอาจจะเป็ผลมาจากบิดาของเขาก็เป็ได้
แต่ความจริงแล้วตอนนี้หลงอวี้ไม่ใช่คนของกองทัพเลยด้วยซ้ำ แต่เป็เพียงลูกศิษย์ของลัทธิสยบฟ้า
ส่วนเื่ที่ฉือเสียวเสว่กำลังรอเขาอยู่ก่อนแล้วนั้น เขาเองก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างเหมือนกัน แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เื่ราวมันจะได้ง่ายขึ้น
เขาก้าวเท้าเดินตามผู้ฝึกยุทธ์พเนจรคนนั้นไป เข้าไปภายในกระท่อมไม้กลางหิมะหลังหนึ่ง พบเห็นฉือเสียวเสว่กำลังนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ที่หน้าโต๊ะตัวหนึ่ง
พอััได้ว่ามีคนเข้ามาแล้ว เมื่อลืมตาขึ้น เห็นหลงอวี้ก็หัวเราะร่า
“สหายหลงอวี้ เป็อย่างที่ข้าคาดไว้ไม่ผิดจริงๆ เ้ามาหาข้าจริงด้วย!”
