ถังเฉินให้ความสำคัญกับศึกหอคอยเลี่ยนถ่าในครั้งนี้มาก เขาถึงได้มีท่าทีร้อนใจขนาดนี้
เมื่อครู่ตอนที่อยู่ในหอคอยเลี่ยนถ่าเขาสู้สุดชีวิตก็เพื่อติดอันดับหนึ่งในสิบให้ได้ เขามั่นใจในตัวเองอย่างมาก
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะยังเป็แค่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง แต่อาศัยที่เขามีทักษะการใช้อาวุธลับที่สุดยอดและวิธีการต่อสู้ที่แม่นยำ จึงสามารถสังหารศัตรูได้ด้วยวิธีการที่น่าประหลาดใจได้
ตอนที่ท้าประลองทั้งสามด่าน ถังเฉินใช้อาวุธลับประจำตระกูลได้อย่างยอดเยี่ยม ถึงแม้แก่นแท้แห่งเปลวเพลิงของหัตถ์ชำระบาปจะเคลื่อนไหวอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ยังสามารถโจมตีไปได้อย่างแม่นยำและง่ายดาย
อย่าลืมนะว่า ถังเฉินนั้นมีจุดเด่นเื่ของกำลังในร่างกาย เขามีเคล็ดลับในการปล่อยพลัง และพลังเต็มสิบของเขามักจะสามารถปล่อยมันออกมาเต็มสิบสองเสมอ
ดังนั้น ถังเฉินถึงได้สามารถผ่านสามด่านมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ !
“ถังเฉิน เ้าได้อันดับที่สิบเอ็ด อีกนิดเดียวก็จะสำเร็จแล้ว ถึงแม้จะน่าเสียดาย แต่ครั้งหน้า ข้าเชื่อว่าเ้าจะต้องทำได้แน่นอน”
ซ่งหยวนหยวนยิ้มด้วยความจนใจ ถึงแม้ถังเฉินจะแสดงออกได้ไม่เลวเลย แต่อย่างไรเขาก็ช้าไปก้าวหนึ่งอยู่ดี
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของถังเฉินก็ซีดลงทันที จากนั้นเขาก็ถามออกมาว่า “อันดับด้านหน้าข้าคือใครหรือ?”
ซ่งหยวนหยวนหันไปมองิอวี่แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องของเ้า ิอวี่”
“อะไรนะ?”
ถังเฉินรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะฟังผิดไป เขารีบหันไปมองิอวี่ด้วยความสงสัยแล้วพูดว่า “เ้าอันดับสิบหรือ?”
ิอวี่ยิ้มให้ถังเฉินแล้วพยักหน้าเบาๆ บางครั้งเื่มันก็บังเอิญแบบนี้แหละ ิอวี่อันดับสิบ ส่วนถังเฉินอันดับสิบเอ็ด ถึงแม้จะต่างกันแค่นิดเดียวแต่มันห่างกันไกลมาก
“ข้าถามเ้าอยู่ เ้าพยักหน้าหมายความว่าอย่างไร พูดสิ” ถังเฉินขมวดคิ้วแล้วจ้องไปที่ิอวี่แบบบีบบังคับ เริ่มพูดจาเสียงเข้มขึ้น
ิอวี่ขมวดคิ้ว ท่าทีการพูดจาของถังเฉินทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก แต่ในเมื่อเป็ศิษย์อาจารย์เดียวกัน เขาก็เลยฝืนตอบคำถามกลับไปอย่างมีมารยาทว่า “ใช่ ข้าอันดับสิบ”
“เหอะๆ เยี่ยม ใช้ได้ ใช้ได้”
ถังเฉินหันหน้าแล้วยิ้มอย่างหมดคำพูด ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ิอวี่ คนที่ผ่านเกณฑ์การเป็ศิษย์ชั้นยอดมาอย่างเฉียดฉิว ถือเป็คนที่มีกินแบบพอกันตาย แต่กลับได้อันดับสุดท้ายในการเลื่อนขั้นในการแข่งขันสำคัญแบบนี้ และยังดันเขาออกจากการติดอันดับด้วย?
ิอวี่มีสิทธิอะไร? ไม่มีสิทธินั้นเลย!
เขาในฐานะคนของตระกูลถังและศิษย์ชั้นยอด มีพลังแฝงสูงส่งแค่ไหน หากสามารถเข้าฝึกกระดูกในครั้งนี้ได้ ความสามารถของเขาก็จะก้าวหน้าไปอีกขั้น แต่เพราะเ้าคนต่ำต้อยตรงหน้าคนนี้ ไม่รู้ว่าใช้เคล็ดลับอะไรถึงได้มาขวางทางการพัฒนาของเขาแบบนี้ อยากตายนักหรืออย่างไร!
ถังเฉินไม่ยอม เขาไม่พอใจมาก
ในระหว่างที่ถังเฉินกำลังครุ่นคิด ก็มีเงาปรากฏออกมาจากหอคอยเลี่ยนถ่าอย่างต่อเนื่อง ภายในระยะเวลาสามนาที ศิษย์ทั้งหมดที่เข้าร่วมศึกหอคอยเลี่ยนถ่าก็ถูกส่งออกมากันจนหมด
จากการตรวจสอบและคำนวณ ในบรรดาศิษย์เหล่านี้มีผู้กล้าสิบสี่คนที่สามารถผ่านด่านทั้งหมดได้ ส่วนศิษย์ที่เหลือไม่สามารถผ่านทั้งสามด่านได้จนครบ
แต่ไม่มีความจำเป็ต้องไปจัดอันดับอะไรอีกแล้ว เพราะว่าได้สิบอันดับแรกที่ผ่านครบทั้งสามด่านมาแล้ว การผ่านสองด่านก็ไม่ได้มีสิทธิที่จะเข้าร่วมวงแล้ว
นอกจากสิบคนนั้นแล้ว ถังเฉินกับคนอื่นที่ผ่านครบทั้งสามด่านสีหน้าแต่ละคนต่างไม่ได้ดีนัก ครั้งนี้ อีกนิดเดียวพวกเขาก็สำเร็จแล้ว
“ต่อไป ข้าจะทำการประกาศรายชื่อผู้กล้าสิบอันดับแรกของศึกหอคอยเลี่ยนถ่าในครั้งนี้ ศิษย์ชั้นยอดที่ข้าขานชื่อให้ก้าวขึ้นมาข้างหน้ามาหนึ่งก้าว ให้ทุกคนได้เห็นความกล้าหาญของพวกเ้า อันดับที่หนึ่ง เยวี่ยเฟิงิ อันดับที่สองหลิวฉวน อันดับที่สาม ... ” ผู้เฒ่าอูเริ่มประกาศรายชื่อ
เขายังคงอ่านรายชื่อต่อไป พอขานถึงเิหยูเยียน คนที่ออกมาทีหลังต่างก็ตกตะลึงกันเป็อย่างมาก ไม่มีใครคิดว่าเิหยูเยียนนั้นจะมีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง และได้อันดับที่ห้าในการศึกครั้งนี้ ผลงานการต่อสู้แบบนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง
“ ... อันดับที่เก้า ฟ่งลู่ อันดับที่สิบ ิอวี่ เอาล่ะ และนี่ก็คือรายชื่อสิบอันดับแรกทั้งหมด”
“ช้าก่อน ท่านผู้เฒ่าอู เขา อันดับที่สิบหรือ?”
ในเวลานี้เองก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่ม รูปร่างของเขาสูงใหญ่ ถึงแม้ในการต่อสู้เมื่อครู่จะทำให้มีาแมากมายเต็มตัว แต่เมื่อดูจากภาพรวม ร่างกายของเขาก็ยังดูมีกำลังวังชาอย่างยิ่ง
ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่าเยี่ยอิง เมื่อครู่เขาผ่านครบทั้งสามด่านได้อันดับที่สิบสอง เขาเป็ศิษย์ของฟางหลิงจวิน และเพิ่งจะเป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สองเมื่อไม่นานมานี้
เดิมทีเขามีความมั่นใจอย่างมาก คิดว่าอย่างไรก็ได้อันดับสิบแน่นอน แล้วก็จะเป็หน้าเป็ตาให้กับฟางหลิงจวิน แต่หลังจากได้รู้ข่าวนี้แล้วเขาก็รู้สึกเสียใจมาก
เห็นผู้กล้าแต่ละคนติดที่อันดับ เยี่ยอิงก็เหมือนจะรู้ตัว รู้ถึงความสามารถของตัวเขาเอง ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเิหยูเยียนนั้นถึงได้ติดอันดับห้า แต่นั่นก็หมายความว่านางนั้นมีความสามารถ
แต่ว่า ิอวี่ที่เดินก้าวออกมาเป็คนสุดท้ายที่บังเอิญได้อันดับที่สิบ และยังเป็แค่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง นี่มันอะไรกัน?
“ถูกต้อง ศิษย์คนนี้ได้อันดับที่สิบ เยี่ยอิง เ้ามีอะไรจะพูดอย่างนั้นหรือ?” ผู้เฒ่าอูขมวดคิ้วถาม
เยี่ยอิงพยายามควบคุมสติและอารมณ์พร้อมกับบอกกับตัวเองว่า ช่างมันเถอะ ต้องยอมปล่อยวางและถอยบ้าง แต่ก็พบว่าตนเองทำไม่ได้ เพราะเขารู้สึกไม่พอใจมาก!
ในฐานะหนึ่งในศิษย์ห้าคนของฟางหลิงจวิน แต่กลับไม่ติดอันดับหนึ่งในสิบเลย ไม่ได้ขายหน้าแค่เขาคนเดียว แต่ยังทำให้ฟางหลิงจวินนั้นขายหน้าไปด้วย และเขายังต้องเสียโอกาสดีๆ ในการฝึกไป เขาจะไม่โกรธได้อย่างไรกัน?
“ข้ารู้สึกว่าข้าไม่พอใจและไม่ยอมรับด้วย”
หลังจากคิดทบทวนแล้วเยี่ยอิงกลับนิ่งลง เขาต้องพูดความคิดในใจของเขาออกมาให้หมด “ท่านผู้เฒ่าอู ศึกครั้งนี้ ข้ายอมรับว่าข้านั้นไม่อาจได้อันดับหนึ่งในสิบ แต่ว่าข้ารู้สึกว่ารางวัลการแช่สระเลี่ยนเหยียนควรจะให้กับศิษย์ที่มีความสามารถแฝง ไม่ใช่ให้กับคนที่แค่บังเอิญแล้วผ่านมาได้”
ศิษย์ที่เข้าร่วมที่เหลือรวมกับถังเฉินได้ยินเยี่ยอิงพูดแล้วก็รู้สึกสะใจ
พวกเขาเองก็โกรธแต่ไม่กล้าพูด แต่คำพูดของเยี่ยอิงมันกลับเป็การระบายคำพูดที่อยู่ในใจของพวกเขาออกมากันหมด
ส่วนศิษย์คนอื่นที่เหลือกว่าสิบคนต่างก็ซุบซิบกัน คิดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยอิงจะไม่ไว้หน้าิอวี่ขนาดนี้ พูดโต้แย้งออกมากลางที่สาธารณะ ไม่ว่าอย่างไรนั่นก็เป็ศิษย์ของซ่งหยวนหยวนนะ พูดแบบนี้ออกมามันน่าจะไม่เหมาะเท่าไร?
“เ้าหมายความว่าอย่างไร!”
ไม่ผิดจากที่คิด ซ่งหยวนหยวนดวงตาทมึงถึงและปล่อยพลังกดดันไปที่เยี่ยอิง สิ่งที่เยี่ยอิงพูดมาเหมือนการชี้จมูกต่อว่าว่าิอวี่ไม่คู่ควรได้อันดับสิบ ว่าิอวี่ไม่ควรได้รับรางวัลการแช่สระเลี่ยนเหยียน และก็เท่ากับกำลังลบหลู่ล่วงเกินซ่งหยวนหยวนด้วย
“ซ่งหยวนหยวน ใช้พลังข่มขู่ผู้น้อยแบบนี้เหมาะสมแล้วหรือ?”
ในเวลานี้เอง ฟางหลิงจวินเองก็ปล่อยลมปราณของเขาออกมาแล้วขวางพลังของซ่งหยวนหยวนเอาไว้ เขาตะคอกกลับมาว่า “ถึงแม้คำพูดของเยี่ยอิงนั้นจะวู่วามไปบ้าง แต่ข้าก็รู้สึกว่ามีเหตุผลนะ สิบอันดับแรกก็ควรให้กับคนที่มีกำลังแฝงและมีสิทธิ ไม่ใช่ผู้น้อยที่เล่นลูกไม้อะไรแล้วได้มันมา”
เมื่อได้ฟางหลิงจวินหนุนหลัง เยี่ยอิงก็เริ่มไม่เกรงกลัวอะไรอีก
“อาจารย์พูดถูก ข้ายอมรับ ิอวี่ไม่มีสิทธิจะติดอันดับหนึ่งในสิบ ข้าหวังว่าท่านผู้าุโใหญ่ทุกท่านจะออกโจทย์ใหม่ ให้ข้าได้ประลองฝีมือกับเขา”
“พวกเ้า ... ”
ซ่งหยวนหยวนจ้องไปด้วยความไม่พอใจ ลมปราณในร่างกายของนางพุ่งทะยานขึ้นมา นางแทบจะะเิความโกรธออกมาแล้ว
“ท่านผู้าุโใหญ่ซ่งหยวนหยวน ท่านก็เป็แบบนี้อยู่เรื่อย พูดสู้ไม่ได้ก็ลงไม้ลงมือ ไม่ใช้เหตุผลเลย แล้วแบบนี้ใครจะยอมรับกันล่ะ” ฟางหลิงจวินพูดเสริมและขัดขวางซ่งหยวนหยวนที่กำลังจะะเิอารมณ์ออกมา ทำให้นางหมดคำพูด
ในเวลานี้ซ่งหยวนหยวนลำบากใจมาก ฟางหลิงจวินพูดแบบนี้ออกมาก็เพื่อให้นางดูแย่!
ตอนนี้ซ่งหยวนหยวนอยากจะฉีกเขาออกเป็ชิ้นๆ เดี๋ยวนี้เลย!
“ต้องพูดด้วยเหตุผล แล้วต้องพูดอย่างชัดเจนด้วย”
ในเวลานี้เอง ิอวี่ที่เงียบมาตลอดก็กลายเป็จุดสนใจของทุกคน “ก่อนหน้านี้ท่านผู้เฒ่าอูก็ได้พูดอย่างชัดเจนแล้วว่า ศิษย์ที่ได้อันดับคะแนนดีที่สุดสิบอันดับแรกก็จะได้รับรางวัลและโอกาส”
“ทุกคนในที่นี้ก็เห็นกับตา ข้าได้อันดับที่สิบ ถ้าอย่างนั้นข้าก็มีสิทธิที่จะได้รับรางวัลแช่สระเลี่ยนเหยียน นี่คือกติกาที่ข้าพูดกับเ้า”
ิอวี่ชี้ไปที่ฟางหลิงจวิน น้ำเสียงของเขาเ็าจนน่ากลัว
“บังอาจ นี่คือท่าทีที่เ้าพูดกับผู้าุโใหญ่อย่างนั้นหรือ?” ฟางหลิงจวินตะคอกและปล่อยลมปราณข่มิอวี่
ซ่งหยวนหยวนกลับขวางลมปราณของฟางหลิงจวินเอาไว้ในทันที นางหันไปยิ้มให้กับิอวี่ แล้วหันกลับมาพูดตอกกลับฟางหลิงจวินไปว่า “ลงมือกับผู้น้อย มันเหมาะสมแล้วหรือ?”
“เ้า!”
คำพูดของฟางหลิงจวินเมื่อครู่ ตอนนี้ซ่งหยวนหยวนขอคืนให้กับเขา
ิอวี่พูดต่อไปอีก น้ำเสียงของเขาเ็าขึ้นเรื่อยๆ “ข้าไม่เข้าใจเลยจริงๆ ข้าได้อันดับสิบ เ้ากลับกัดไม่ปล่อย หรือว่าต้องเป็ศิษย์ของเ้าเท่านั้นที่ได้อันดับสิบ ข้าในฐานะศิษย์ของสายเลี่ยนเหยียน สิทธิพื้นฐานของความเป็ศิษย์ก็ไม่มีเลยอย่างนั้นหรือ? แม้แต่โอกาสที่จะชิงเกียรติยศและชื่อเสียงให้กับตัวเอง ก็ให้ไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ?”
“ตอนแรกข้าก็คิดว่าศิษย์ของเ้าไม่มีเหตุผลเลย แต่ตอนนี้ข้าถึงได้รู้ว่าเ้ามันไม่น่าเคารพก่อน ทำแต่เื่เลวร้ายตลอดเวลา เ้าไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าทำลายคนอื่นให้เสียคนไปไม่รู้เท่าไรแล้ว!”
“เ้าหุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”
ฟางหลิงจวินตะคอก แต่ซ่งหยวนหยวนที่อยู่ตรงข้ามกับเขากลับปล่อยพลังงานความร้อนที่เกิดจากแหล่งพลังงานิญญาเทวะไปห้อมล้อมตัวของฟางหลิงจวินเอาไว้ ไม่ให้เขาได้มีโอกาสเคลื่อนไหว
และในเวลานี้เอง คำพูดของิอวี่ก็ทำให้เยี่ยอิงนั้นโกรธมากจนหน้าดำหน้าแดง
“ท่าทางอวดดีของเ้าวันนี้ ข้าจะให้เ้าจดจำไปจนวันตายเลย”
เยี่ยอิงเคยถูกใครหยามเกียรติขนาดนี้ที่ไหนกัน ด้วยความโมโหจนเืขึ้นหน้า เขาจึงชักกระบี่ออกมาแล้วดีดตัวพุ่งแทงไปที่หน้าอกของิอวี่ในทันที ไม่ได้มีท่าทีที่จะหยุดมือเลย!
ถึงแม้ลมปราณของเยี่ยอิงจะใช้ในการต่อสู้ไปจนหมดแล้ว แต่ิอวี่เองก็เป็แบบนั้นเช่นกันไม่ใช่หรือ?
เยี่ยอิงมั่นใจในทักษะการใช้กระบี่ของตนเองมาก วันนี้เขาจะต้องให้ิอวี่กระอักเืตายอยู่ตรงนี้!
