เยว่เฟิงเกอนอนอยู่บนพื้นเฉอะแฉะ ท่ามกลางความมึนงงสับสน นางได้ยินเพียงเสียงเอะอะของคนแว่วดังอยู่ข้างหู
“ท่านอ๋อง ขอร้องพระองค์ ได้โปรดรีบช่วยพระชายาของหม่อมฉันด้วยเถิดเพคะ หากยังปล่อยให้เป็เช่นนี้ต่อไป พระชายาของหม่อมฉันจะต้องไม่รอดแน่นอนเพคะ” เสียงร้องอ้อนวอนของสาวน้อยคนหนึ่งดังลอดเข้าหูเยว่เฟิงเกอ
เยว่เฟิงเกอฝืนออกแรงลืมตา ก่อนจะเห็นสาวใช้คนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นที่ห่างออกไปไม่ไกล คนดูเหมือนจะอายุราวๆ สิบสามสิบสี่ปี ดวงหน้าในยามนี้อาบย้อมไปด้วยน้ำตา ทั้งยังกำลังโขกศีรษะให้ชายร่างสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
“ท่านอ๋อง เมื่อครู่เป็ชายารองที่เตะพระชายาของหม่อมฉันจนตกลงไปในสระบัว ขอร้องพระองค์ ได้โปรดรีบช่วยพระชายาด้วยเถิดเพคะ” สาวใช้ตัวน้อยสะอื้นไห้ทั้งน้ำตาด้วยหวังว่าชายตรงหน้าจะเชื่อคำของนางแล้วยื่นมือเข้าช่วยเ้านายตน
ทว่า ชายที่นางเรียกขานว่าท่านอ๋องกลับยังคงไม่กล่าววาจาใด และเป็เวลาเดียวกันนั้นเองใบหน้าของนางกลับถูกคนผู้หนึ่งตบเข้าหนึ่งฝ่ามือ
“ทาสชั้นต่ำ เ้าหาได้มีสิทธิ์กล่าววาจาที่นี่ไม่ อย่ามาพ่นเืใส่ผู้อื่น [1] ต่อหน้าท่านอ๋องเช่นนี้ นายหญิงของข้าจะทำเื่ไร้คุณธรรมเช่นนั้นได้อย่างไร เป็พระชายาของเ้าต่างหากที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ถึงได้ะโลงไปในสระบัวเอง แต่เ้ากลับเอ่ยวาจาโป้ปด ใส่ร้ายนายหญิงของข้าต่อหน้าท่านอ๋อง ข้าจะตีเ้าให้ตาย”
สาวใช้อีกนางหนึ่งเอ่ยขึ้น จากนั้นกระหน่ำตบตีลงบนใบหน้าของสาวใช้ตัวน้อยด้วยมือทั้งซ้ายขวา
เยว่เฟิงเกอมองฉากตรงหน้า รู้สึกเพียงว่าศีรษะปวดร้าวจนแทบะเิ
เดิมทีเธอกำลังนั่งกินหม้อไฟกึ่งสำเร็จรูป [2] อยู่ในบ้าน หม้อไฟนั้นเผ็ดร้อนเป็อย่างยิ่งจนเธอถึงกับต้องสบถออกมาว่า เผ็ดชิ--าย ก่อนที่สุดท้ายดวงตาทั้งคู่จะมืดดับไปพร้อมๆ กับสติสัมปชัญญะที่เลือนหายไปในทันที
มิคาดเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาจะได้พบฉากน้ำเน่าเช่นนี้ตรงหน้า
ในยามที่เยว่เฟิงเกอกำลังรู้สึกประหลาดใจเป็อย่างยิ่งอยู่นั้น ความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของตัวเธอพลันถาโถมเข้ามาในสมอง
วินาทีนั้นเธอถึงได้รู้ตัวว่า แท้ที่จริงแล้วตนเองได้ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่อย่างน่าเศร้า มิหนำซ้ำยังต้องย้อนเวลากลับมาในแคว้นเป่ยชวนที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนด้วย
เ้าของร่างเดิมนั้นเป็องค์หญิงจากแคว้นอื่นที่มีนามว่า ‘แคว้นเสวี่ยอวี้’ โดยฐานะในปัจจุบันคือ ชายาจั้น [3] อ๋องแห่งแคว้นเป่ยชวน
ตามหลักแล้วองค์หญิงแห่งแคว้นเสวี่ยอวี้ไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องอันใดกับจั้นอ๋องแห่งแคว้นเป่ยชวน
ทว่าเ้าของร่างเดิมกลับได้ยินมาว่าจั้นอ๋องผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกรด้านการาผู้นี้กลับมีชายารองอยู่เพียงผู้เดียว ยังไม่ได้แต่งตั้งพระชายาเอก
ดังนั้น ยามที่เ้าของร่างเดิมได้เห็นภาพเหมือนของจั้นอ๋อง ก็เกิดอาการหลงดอกไม้ [4] ปักจิตปักใจคิดแต่จะแต่งเข้ามาอยู่แคว้นเป่ยชวน จึงได้ไปขอร้องอ้อนวอนเสด็จพ่อให้ประทานตนให้แต่งกับจั้นอ๋องแห่งแคว้นเป่ยชวน
ฮ่องเต้แคว้นเสวี่ยอวี้ทรงรักใคร่องค์หญิงพระองค์นี้มาก จึงอาศัยข้ออ้างที่สองแคว้นมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นต่อกัน ส่งเ้าของร่างเดิมมาแต่งให้ท่านอ๋องแห่งาไกลถึงที่นี่ ให้นางได้เป็ชายาจั้นอ๋องสมดังใจปรารถนา
ส่วนสาวใช้ที่ถูกตบปากก็คือสาวใช้แต่งเข้าตามภรรยา นามว่าชิงจื่อ
เยว่เฟิงเกอมองอาภรณ์ที่เปียกซ่กบนร่างก็ตระหนักได้ว่าเมื่อครู่เป็ชายารองฉินหว่านที่ถีบเ้าของร่างเดิมจนตกลงไปในสระบัว ทำให้คนต้องจมน้ำตายในที่สุด
กระทั่งจั้นอ๋องมาถึง ฉินหว่านถึงได้ทำทีให้คนควานหาเอาร่างเ้าของร่างเดิมขึ้นมา ทั้งยังแสร้งสร้างสถานการณ์ว่าเป็เ้าของร่างเดิมที่ะโลงสระลงไปเองเพราะอยากจะฆ่าตัวตาย
อีกทั้งเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เยว่เฟิงเกอยังเห็นเต็มสองตาว่าสาวใช้ข้างกายของฉินหว่านถึงขั้นตบหน้าชิงจื่อ ขณะที่จั้นอ๋องและชายารองฉินหว่านกลับทำเพียงยืนอยู่ตรงนั้น เมียงมองคนถูกกระทำด้วยสายตาเ็า ไม่มีใครมีความคิดที่จะเข้าขัดขวางเลยแม้แต่น้อย
เยว่เฟิงเกอทนไม่ไหวอีกต่อไป นางหยิบก้อนหินก้อนเล็กข้างกายขึ้นมาแล้วเขวี้ยงไปทางสาวใช้นิสัยไม่ดีคนนั้นทันที
ชั่วครู่ต่อมาหญิงผู้เคราะห์ร้ายได้แต่ส่งเสียงร้อง “กรี๊ด” ออกมาอย่างน่าเวทนา ดวงตาของนางถูกก้อนหินน้อยๆ กระทบเข้าอย่างจัง ความรู้สึกเ็ปนี้ทำเอานางต้องกุมดวงตาไว้ ทรุดกายนั่งลงกับพื้นทันที
เมื่อนางนำมือที่เกาะกุมดวงตาออกมาดู ก็เห็นว่ากลางฝ่ามือเต็มไปด้วยเืสีแดงฉาน
เื่นี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป แม้แต่จั้นอ๋องและชายารองฉินหว่านเองก็ยังมองไม่ทันเห็นว่าใครเป็ผู้เขวี้ยงก้อนหินก้อนนั้นมา
และก็แน่นอนว่า ไม่มีใครคาดคิดว่าพระชายาเยว่เฟิงเกอที่เดิมทีน่าจะตายไปแล้ว
ยามนี้ได้นางจะกลับมามีชีวิตอีกครา...
เชิงอรรถ
[1] พ่นเืใส่ผู้อื่น(血口喷人)หมายถึง การใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่นอย่างร้ายกาจ
[2] หม้อไฟกึ่งสำเร็จรูป(自热火锅)หมายถึง หม้อไฟในถ้วยที่สามารถร้อนได้เองโดยไม่ต้องเติมน้ำร้อน ขอแค่มีน้ำเปล่าขวดเดียวก็พอ เพราะภายในถ้วยได้บรรจุถุงร้อนไว้
[3] จั้น(战)แปลว่า า
[4] หลงดอกไม้(花痴)เป็คำสแลง แปลว่า บ้าผู้ชาย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้