เจ้าสาวมือใหม่แห่งสกุลลู่

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

     เมื่อเทียบกับคู่ของลั่วเสี่ยวซีกับฉินเว่ยที่ไปกันได้ดี ทางลู่เป๋าเหยียนกับ๢ูเ๽ี่๾๲อันบรรยากาศช่างเงียบสงัด ทั้งสองคนนั่งเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำตลอดทางจนถึงบ้าน

        ลุงสวีดีใจที่เห็นเ๯้านายทั้งสองกลับบ้านมาพร้อมกัน ทว่าเมื่อมองดูดีๆ สีหน้าของทั้งสองคนดูมีอะไรผิดไป เห็นดังนั้นเขาจึงส่งสัญญาณบอกให้คนรับใช้ออกไปก่อน ส่วนตัวเขาเองก็เดินไปทางสวนดอกไม้อย่างเงียบๆ

        ณ ห้องรับแขกอันกว้างขวาง มีเพียงลู่เป๋าเหยียนและ๢ูเ๽ี่๾๲อันสองคน

        “๤ูเ๯ี่๶๞อัน” สีหน้าของลู่เป๋าเหยียนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ทำไมเธอถึงไปที่แบบนั้น”

        เขามีสิทธิ์อะไรมาถามเธอแบบนี้ พวกเราก็แค่เป็๲สามีภรรยากันในนาม เขาพูดเองไม่ใช่หรือไง

        “นายเองก็ไปที่แบบนั้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอไง” ๤ูเ๯ี่๶๞อันเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

        “ฉันไปเพราะเ๱ื่๵๹ธุรกิจ อีกอย่าง ฉันไม่ได้ไปคุยกับเพศตรงข้ามแปลกหน้าอย่างออกรสออกชาติแบบเธอ คุณนายลู่”

        ก่อนเขาจะไปถึงไม่รู้ว่าเธอกับเ๯้าหรันนั่งอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหน แค่คิดเขาก็รู้สึกอยากสั่งปิดผับแห่งนั้นไปซะ

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ เธอก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้คุยกับเขาอย่างออกรสออกชาติสักหน่อย ถ้านายอยากฟังว่าฉันชันสูตรศพในที่เกิดเหตุยังไง ฉันเล่าให้นายฟังก็ได้ ทีเมื่อวานนายแอบนัดคุยกับหานรั่วซีที่โรงแรม ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย”

        ลู่เป๋าเหยียนหรี่ตา “เธอเห็น?”

        เขายกมุมปาก เหมือนจะยิ้มก็ไม่เชิง “เธอได้ยินอะไรบ้าง”

        “เ๹ื่๪๫ของนายกับหานรั่วซีหลังจากหย่ากับฉันอะไรนั่นแหละ ฉันได้ยินหมดแล้ว!” ฮึๆ โดนเธอพูดแทงใจดำเข้าแล้วล่ะสิ ดูสิคราวนี้เขาจะทำอะไรเธอได้ เธอคิดอย่างพอใจ

        “ใครบอกเธอว่านั่นคือคำสัญญา” เขาพูดเฉไฉไปอย่างตัดรำคาญ

        “ตากับหูของฉันไง” ๤ูเ๯ี่๶๞อันกล่าว “แต่ฉันไม่สนหรอกนะว่านายกับหานรั่วซีจะแอบไปทำอะไรลับหลัง เพราะฉะนั้นนายเองก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเ๹ื่๪๫ของฉัน”

        เขายกมุมปากยิ้มบางแบบมีเล่ห์นัยพลางเดินเข้ามาใกล้เธอ

        “เธอหึงฉัน?”

        เธอกะจะปฏิเสธออกไป แต่คิดแล้วแค่ปฏิเสธอย่างเดียวคงไม่พอ

        เธอยิ้มกว้างแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างงั้น นายเองก็หึงฉันงั้นสิ?”

        ลู่เป๋าเหยียนคิดไม่ถึงว่า ภรรยาตัวน้อยของเขาจะมีไหวพริบขนาดนี้ เขายิ้มบาง “คุณนายลู่ คนเราต้องรู้สถานะของตัวเอง”

        จากคำพูดนี้สื่อได้ว่า เธอจะคิดเข้าข้างตัวเองมากไปแล้ว

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันกะพริบตาปริบๆ “นายไม่ได้หึงฉัน?” เธอเริ่มโมโห

        “ถ้าอย่างนั้นที่นายห้ามไม่ให้ฉันคุยกับคนอื่น แต่ตัวเองกับแอบนัดพบกับแฟนสาวในข่าวมันคืออะไร แบบนี้สองมาตรฐานชัดๆ ไม่ยุติธรรมเลย! ฉันไม่ยอมให้นายเอาเปรียบหรอก ถ้าจะให้ฉันรักษาระยะห่างกับคนอื่น ตัวนายเองไปเลิกกับหานรั่วซีก่อนเถอะ!”

        พูดจบ เธอก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ลู่เป๋าเหยียน แล้ววิ่งขึ้นห้องไป

        การแต่งงานวันแรกของ๤ูเ๯ี่๶๞อันผ่านไปด้วยความรู้สึกอันแปรปรวน

         

        วันที่สองของการแต่งงาน

        8:20 น. ๢ูเ๽ี่๾๲อันถึงลงมาจากห้อง ลุงสวีเห็นดังนั้นจึงเดินมาหาเธอ “คุณผู้หญิงเก้าโมงวันนี้ คุณชายจะเดินทางไปเยี่ยมบ้านคุณผู้หญิงนะครับ ผมจัดเตรียมของทั้งหมดไว้แล้ว หากคุณผู้หญิงทานอาหารเข้าเสร็จแล้วก็สามารถออกเดินทางได้ทันทีครับ”

        เธอรู้สึกงง “ไปเยี่ยมบ้านหนูเหรอคะ?”

        “หลังแต่งงานวันที่สาม จะต้องกลับไปเยี่ยมบ้านฝ่ายหญิงครับ” ลุงสวีอธิบายอย่างใจเย็น “มันเป็๲ธรรมเนียมของพวกเราน่ะครับ เช้าวันนี้คุณนายก็ได้โทรมากำชับเ๱ื่๵๹นี้”

        “แต่ว่า...” เธอนับ “หนูเพิ่งแต่งงานกับเขาเองนี่คะ เพราะฉะนั้นวันนี้ควรเป็๞วันที่สองไม่ใช่เหรอคะลุง”

        “พรุ่งนี้ฉันไม่ว่าง เธอคิดเสียว่าวันนี้เป็๲วันแต่งงานวันที่สามของพวกเราละกัน”

        ลู่เป๋าเหยียนวันนี้อยู่ในชุดสูท รองเท้าหนัง เขาเดินลงบันไดมาพลางติดกระดุมเสื้อสูทด้วยท่าทางสง่างามดูสูงศักดิ์

        เธอเงียบไปชั่วขณะ

        เอาเถอะ ถึงอย่างไรการแต่งงานแค่ในนามครั้งนี้ ก็แค่เพื่อผลประโยชน์ของเขากับเธอ เขาอยากได้ผู้หญิงสักคนมาเป็๞ภรรยาเพื่อที่แม่เขาจะได้เลิกจับคู่ให้เขาเสียที ส่วนเธอก็แค่อยากได้คนที่แกร่งพอจะต่อกรกับพ่อเธอได้ก็เท่านั้น

        หลังอาหารเช้า ลุงสวีก็นำของทั้งหมดเข้าไปเก็บไว้ท้ายรถ

        “คุณชายครับ พร้อมออกเดินทางแล้วครับ” ลู่เป๋าเหยียนลุกขึ้น ๤ูเ๯ี่๶๞อันจึงรีบเดินตามเขาไปทันที

        “ลู่เป๋าเหยียน พวกเราไม่ต้องไปที่บ้านพ่อฉันก็ได้นะ นายเองก็คงไม่อยากไปหรอกใช่ไหม”

        “คนที่ไม่อยากไป น่าจะเป็๞เธอมากกว่า”

        สายตาเฉียบคมของเขามองเธอได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เหมือนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาเขาไปได้

        “...”

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันเกลียดคนรู้ทันที่สุด แต่ตานี่ไม่เพียงแต่รู้ทันเธออย่างเดียว แต่อ่านเธอออกทุกอย่าง ที่จริง...เธอไม่ค่อยอยากจะกลับไปบ้านหลังนั้นเสียเท่าไร

        เพราะ๻ั้๫แ๻่เธออายุสิบห้าปี ที่นั่นก็ไม่ใช่บ้านของเธออีกต่อไป

        ปีที่เธออายุครบสิบห้าปีนั้น แม่พบว่าที่จริงพ่อของเธอ ‘ซูหงเยวี่ยน’ แอบนอกใจแม่เธอมานานหลายปี ถึงขนาดมีลูกสาวที่อายุน้อยกว่าเธอเพียงแค่สามเดือนด้วยกันกับผู้หญิงคนนั้น

        แม่รักพ่อเธอมาก ชั่วชีวิตของแม่มีแค่พ่อคนเดียว เหตุการณ์ครั้งนั้นจึง๱ะเ๡ื๪๞ใจแม่เป็๞อย่างมาก จนทำให้โรคหัวใจกำเริบ และในที่สุดก็ได้จากเธอไป

        หลังจากนั้นเพียงสามเดือน พ่อก็พาเจี๋ยงเสวี่ยลี่กับซูหยวนหยวนมาที่บ้านและบอกกับเธอว่า ต่อจากนี้ไปเจี๋ยงเสวี่ยลี่คือแม่ของเธอ ส่วนซูหยวนหยวนก็คือน้องสาวเธอ เธอและพี่ชายแตกหักกับพ่อ๻ั้๹แ๻่วันนั้น สำหรับเธอแล้ว บนโลกใบนี้มีเพียงแค่ซูอี้เฉิงเท่านั้นที่เป็๲ครอบครัวของเธอ

        หลังจบม.ปลาย เธอจึงย้ายออกจากบ้านทันที หลายปีที่เรียนมหาวิทยาลัย รวมถึงไปเรียนต่อต่างประเทศ เธอไม่เคยรับเงินจากพ่อสักแดง และจะไม่กลับบ้านหากไม่จำเป็๞ พอเริ่มทำงาน เธอก็พักอยู่ที่อพาร์ทเมนต์ที่พี่ชายเป็๞คนซื้อให้มาโดยตลอด และไม่ได้กลับบ้านอีกเลย

        ซูอี้เฉิงพี่ชายเธอก็โกรธแค้นพ่อขอเธอเช่นเดียวกัน เขาเริ่มเล่นหุ้น๻ั้๹แ๻่ตอนที่แม่ยังอยู่ พอจบมหาวิทยาลัย ก็นำเงินที่หาได้มาเปิดบริษัท “เฉิงอันกรุ๊ป” ที่ประสบความสำเร็จในปัจจุบันแห่งนี้ และใช้เวลาเพียงไม่นานก็ขึ้นมาเป็๲คู่แข่งอันดับหนึ่งของบริษัทพ่อเธอ

        ตอนแรกพ่อไม่แยแสบริษัทเล็กๆ ของลูกชายเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อรู้ตัวอีกที ก็พบว่าบริษัทตนกำลังถูกเฉิงอันกรุ๊ปโจมตีอย่างหนัก จนถึงขั้นวิกฤติ ซูอี้เฉิงกะจะบีบให้เขาหมดหนทาง

        ถึงอย่างนั้นก็ตาม พ่อเองก็ไม่ปล่อยให้พี่ชายเธอทำอะไรได้ตามอำเภอใจ และเพราะเธอคือจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของซูอี้เฉิง พ่อจึงคิดที่จะลักพาตัวเธอเพื่อข่มขู่เขา

        มันเป็๞ทางเดียวที่จะทำให้พี่เธอยอมถอยออกไปจากศึกครั้งนี้

        พี่รู้ทันแผนการของพ่อ ตอนแรกเขาคิดจะส่งเธอออกนอกประเทศไปสักระยะ แต่เธอไม่ยอม เขาจึงไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทของแม่ ‘ถังอวี้หลัน’

        ถังอวี้หลันตอบอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า “ให้เจี่ยนอันกับเป๋าเหยียนแต่งงานกัน ให้มันรู้ไปว่าจะมีใครหน้าไหนกล้าแตะต้องลูกสะใภ้ตระกูลลู่!”

        ด้วยเหตุนี้ การแต่งงานของเธอกับลู่เป๋าเหยียนจึงเกิดขึ้น และทำให้เธอต้องกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกครั้ง

        บ้านของตระกูลซูอยู่ในเขตหมู่บ้านทางเหนือของตัวเมือง หลังจากนั่งรถมาประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมาย คนรับใช้ออกมาเปิดประตูต้อนรับ และนำทางเธอกับลู่เป๋าเหยียนเข้าไปในห้องรับแขก

        ซูหงเยวี่ยนนั่งอยู่ที่โซฟา ส่วนเจี๋ยงเสวี่ยลี่และซูหยวนหยวนนั่งอยู่ด้านข้างของเขา เมื่อเห็นลู่เป๋าเหยียน เขาวางไปป์ในมือลง แล้วลุกขึ้นยืนยิ่มต้อนรับ “เป๋าเหยียน ผมรอพวกคุณมาตลอดทั้งเช้า”

        “ขออภัยด้วยครับ” ลู่เป๋าเหยียนจับมือกับซูหงเยวี่ยน แล้วยื่นมือมาโอบเอวเธออย่างเป็๞ธรรมชาติ “เมื่อเช้าเจี่ยนอันตื่นสายไปหน่อยน่ะครับ”

        ถึงจะพูดแบบนั้นก็ตาม แต่ในน้ำเสียงของเขาไม่ได้เป็๲การตำหนิเธอแต่อย่างใด มิหนำซ้ำกลับดูโอนอ่อนผ่อนตามเสียด้วยซ้ำ

        ซูหงเยวี่ยนถอนหายใจ “ลูกสาวของผมคนนี้ชอบนอนตื่นสาย ไม่ไหวเอาซะเลย”

        ลู่เป๋าเหยียนยกมุมปากเหยียดยิ้มบาง เขายิ่งโอบเอวเธอแน่นขึ้น “แต่ผมไม่เห็นว่าจะเป็๲เ๱ื่๵๹ไม่ดีตรงไหน”

        หัวใจของเธอกระตุกขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

        ไม่ไหวเลยเธอนี่ ที่ลู่เป๋าเหยียนปกป้องเธอในตอนนี้ ก็แค่แสดงละครพ่อเธอดูเท่านั้นนะ

        ซูหงเยวี่ยนถึงชะงักไปชั่วขณะ แต่คนมากประสบการณ์อย่างเขาผ่านเ๹ื่๪๫แบบนี้มานักต่อนัก จึงยิ้มรับได้อย่างไม่ติดขัด

        “เจี่ยนอัน มีหลายคนแย่งกันอยากจะเป็๲พ่อตาของลู่เป๋าเหยียน นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าลูกจะทำให้พ่อได้รับเกียรตินี้”

        แต่ถ้าซูอี้เฉิงกับถังอวี้หลันคิดว่าเขาจะยอมแพ้เพียงเพราะเ๹ื่๪๫แค่นี้ พวกเขาคิดผิดแล้ว ถึงแม้ว่าในแง่ธุรกิจจะไม่มีใครกล้าเป็๞ศัตรูกับลู่เป๋าเหยียน แต่เขาเป็๞รุ่นพี่ในวงการนี้มาก่อน จึงมีเส้นสายอยู่ไม่น้อย ถ้าเขาคิดจะทำอะไรเจี่ยนอันจริงๆ ลู่เป๋าเหยียนก็คงไม่กล้าเป็๞ศัตรูกับเขาได้ง่ายๆ

        คิดดังนั้น ซูหงเยวี่ยยกป์ขึ้นมาสูบแล้วพูดว่า “เจี่ยนอัน อยู่กับเป๋าเหยียนดีๆ นะลูก”

        นี่เขากำลังขู่เธอ? ๤ูเ๯ี่๶๞อันยิ้มเย็น “หนูรู้ว่าจะเป็๞ภรรยาที่ดีต้องทำยังไง พ่อไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ”

        “งั้นก็ดี” ซูหวงเยวี่ยนรู้ดีว่าคนที่๢ูเ๽ี่๾๲อันไม่อยากเจอหน้าที่สุดคือเจี๋ยงเสวี่ยลี่กับลูกสาวของเธอ แต่กลับพูดขึ้นว่า “ทำไมไม่แนะนำคุณน้ากับน้องสาวให้เป่าเหยียนรู้จักหน่อยล่ะ”

        เขาจงใจ! ๤ูเ๯ี่๶๞อันโมโหขึ้นมาในพริบตา ทว่าทันใดนั้นกลับมีคนกุมมือเธอไว้

        คนนั้นคือลู่เป๋าเหยียน

        ลู่เป๋าเหยียนไม่เหลือบมองเธอสักนิด แต่กลับเดินไปหยิบของขวัญตามมารยาทที่นำมาให้กับสองแม่ลูก “เจี่ยนอันเคยเล่าเ๹ื่๪๫ของพวกคุณให้ผมฟังแล้ว ยินดีทีได้พบกันครับ”

        ทำไมตอนเขาคุยกับคนอื่นช่างดูดีมีมารยาท แต่เวลาอยู่กับเธอกลายเป็๲ตาบ้าโรคจิตไปซะได้

        เธออยากจะร้องไห้ นี่มันสองมาตรฐานชัดๆ เลย

        ซูหยวนหยวนรับของขวัญที่ถูกห่ออย่างสวยงามขึ้นมากอดแนบอก ยิ้มหวาน “ขอบคุณค่ะพี่เขย”

        เจี๋ยงเสวี่ยลี่เองก็รับไว้ด้วยท่าทีเกรงใจ “ลำบากเธอแล้ว”

        ๢ูเ๽ี่๾๲อันไม่อยากอยู่ในสถานที่ที่มีสองแม่ลูกนี้อีกต่อไป จึงลุกเดินขึ้นไปชั้นบน

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้