ครืน...!
พลังหยวนอันทรงพลังปกคลุมหมัดของเจียงเฉินไว้ พลังหยวนของเขานั้นคมกริบเหมือนดั่งคมดาบ กรีดผ่านอากาศเกิดเสียงดังหนวกหู พลังอันทรงพลังก่อให้เกิดประกายไฟมากมายในขณะที่เข้าปะทะซึ่งหน้ากับพลังดัชนีหวงิของหลี่ชางฮ่าว
"อะไรเนี่ย นี่เขาใช้หมัดของเขาไปปะทะกับดัชนีหวงิเลยรึ เขาไม่อวดดีไปหน่อยหรือ"
เยี่ยนหยางกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ
"เจียงเฉินมันอวดดีเกินไปแล้ว ถึงแม้เขาจะเป็ฝ่ายชนะก่อนหน้านี้ก็ตาม แต่นี่มันดัชนีหวงิเป็ทักษะยุทธที่ทรงพลังมาก ตอนนี้เขากลับใช้หมัดรับตรงๆ ข้ามั่นใจว่าเขาจะต้องเจ็บตัวเป็แน่"
"ข้าคาดเดาว่าเจียงเฉินไม่สามารถรับการโจมตีนี้ได้ ทักษะดัชนีหวงินั้นเป็ทักษะยุทธขั้นมนุษย์ระดับต่ำ แต่หลี่ชางฮ่าวได้ฝึกฝนมันจนสมบูรณ์ พลังมันย่อมทรงพลังอย่างมาก"
ผู้ชมโดยรอบต่างประหลาดใจ ทุกคนต่าง การใช้หมัดเปล่าเข้าปะทะกับดัชนีหวงิ ย่อมไม่มีทางเทียบกันได้
"ฮ่าฮ่าฮ่า.... เจียงเฉิน เ้าประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว ใช้หมัดมาปะทะกับดัชนีหวงิของข้า เ้านี่มันรนหาที่ตาย!!"
คนที่อยู่ตรงข้ามเจียงเฉินคือ หลี่ชางฮ่าวที่กำลังหัวเราะเสียงดังทำหน้าเยาะเย้ยเจียงเฉิน อย่างไรก็ตามท่าทีเย้ยหยันก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยและกลายเป็สีหน้าตื่นตระหนกในไม่กี่วินาทีถัดมา เจียงเฉินได้บอกเขาว่ามันไร้สาระด้วยการกระทำ
ปัง!
เสียงของการปะทะกันอย่างรุนแรงดังสนั่นจนทุกๆคนได้ยิน พวกเขาต่างมองด้วยแววตาตื่นตะลึง หมัดของเจียงเฉินได้เข้าปะทะกับดัชนีหวงิของหลี่ชางฮ่าว เกิดเสียงดังกึกก้อง แต่โชคไม่เข้าข้าง ฉากที่ทุกๆคนคาดคิดไว้กลับไม่เกิดขึ้น
หมัดของเจียงเฉินสามารถบดขยี้การป้องกันที่แข็งกล้าที่สุดได้ ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดที่เขาไม่สามารถบดขยี้ได้ ดัชนีหวงิที่ทรงพลังได้โดนหมัดของเจียงเฉินบดขยี้จนแตกกระจายเป็ชิ้นๆกลายเป็เศษแสงสีเหลืองและสลายหายไป
ทุกๆคนหันไปทางเจียงเฉิน เขาไม่ได้ขยับแม้แต่ก้าวเดียวจากที่ๆเขาได้ยืนอยู่แต่แรก มั่นคงดั่งขุนเขา ทุกคนสามารถที่จะััถึงพลังหมัดของเจียงเฉิน และรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของจอมราชันย์ที่เจียงเฉินปลดปล่อยออกมา ทำให้พวกเขารู้สึกว่าภายในร่างกายของเด็กหนุ่มนั้นมีิญญาที่ผู้เฒ่าที่มากประสบการณ์อยู่
"์! ช่างเป็หมัดที่ทรงพลังยิ่งนัก มันสามารถที่จะบดขยี้ดัชนีหวงิได้อย่างไร?"
"ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก ถึงแม้จะใช้พลังหยวน มันก็ยังน่ากลัวอยู่ดีหากต้องไปเผชิญกับดัชนีหวงิด้วยหมัดเปล่า"
"อัจฉริยะผู้นี้มาจากเมืองเทียนเซียงเล็กๆแห่งนั้นเนี่ยนะ ข้าไม่อยากจะเชื่อ! ดูเหมือนว่าหลี่ชางฮ่าวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแม้แต่น้อย"
ไม่มีผู้ใดไม่ใ รับดัชนีหวงิด้วยหมัดเปล่า.....ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ก็คงไม่มีผู้ใดเชื่อเป็แน่ สิ่งที่ทุกคนคาดไว้นั้นแตกต่างจากผลลัพธ์ที่เห็น ทำให้พวกเขาเปลี่ยนความคิดจากก่อนหน้าด้วยหมัดของเจียงเฉิน หลี่ชางฮ่าวได้ปลดปล่อยทักษะยุทธดัชนีหวงิ แต่เจียงเฉินไม่ได้ใช้ทักษะยุทธใดๆ แค่การปะทะกันครั้งนี้ก็สามารถที่จะตัดสินได้ว่าหลี่ชางฮ่าวนั้นพ่ายแพ้ หากหลี่ชางฮ่าวไม่มีไพ่ตายใดๆ โชคชะตาของเขาคงโดนเจียงเฉินจัดการแน่นอน
ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเจียงเฉินได้สร้างตราประทับัดวงที่ห้าในร่างกายเขาแล้ว เขาสามารถที่จะปลดปล่อยพละกำลังเต็มที่ได้ถึงห้าหมื่นจิน มันน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง
"มารดาเถอะ ชายผู้นี้่ได้ทำการฝึกตนแบบใดมากันแน่ ลมปราณของเขาและโลหิตของเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก ร่างกายของเขาทนทานเทียบได้กับสัตว์อสูรได้เลยนั่น"
เยี่ยนหยางไม่สามารถที่จะก่นด่าออกมา เขาเองก็เป็อัจฉริยะและอัจฉริยะทุกคนย่อมมีความภาคภูมิใจตนเอง มันหายากมากการที่อัจฉริยะจะนับถืออัจฉริยะคนอื่น แต่สิ่งที่เจียงเฉินได้แสดงออกมาในวันนี้ ทำให้เยี่ยนหยางได้นับถือเขาอย่างแท้จริง
"น้องเจียงเฉินได้กลืนโอสถกลั่นิญญาเข้าไปและผลชุนหยาง เขาได้ทะลวงสู่ฉีไห่ขั้นกลาง และหลี่ชางฮ่าวนั้นไม่ใช่คู่มือของเจียงเฉินแม้แต่น้อย พวกเราวางใจได้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกอดอกแล้วหัวเราะออกมา ความกังวลของเขามลายหายไปแล้ว และเขาได้ทำเหมือนกับว่ามาชมงิ้ว
นอกจากนั้นสิ่งที่เจียงเฉินได้แสดงออกมานั้นได้สร้างความประหลาดใจแก่เหล่าเหล่าาุโระดับสูงแห่งตระกูลเยี่ยน อัจฉริยะรุ่นเยาว์ผู้นี้ หากเทียบกับเหล่าอัจฉริยะจากนิกายใหญ่ของแคว้นฉีแล้ว บางทีไม่ด้อยกว่าเลย นี่ทำให้พวกเขา้าที่จะสานสัมพันธ์กับเจียงเฉินให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
ในด้านตรงข้ามที่ตระกูลเยี่ยนยืนอยู่ ใบหน้าของหลี่ชางเยว่ดูน่ากลัวยิ่งนัก
"ท่านผู้นำ เ้าเด็กนี่มีพร์น่ากลัวมาก เขามีความสามารถที่ยอดเยี่ยมั้แ่ยังหนุ่ม คนที่อยู่ระดับเดียวกับเขาไม่มีผู้ใดที่จะเอาชนะเขาได้ หากปล่อยให้เขาเติบโตต่อไปมันอาจเป็ปัญหาไม่รู้จบต่อพวกเราได้ขอรับ"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ตระกูลหลี่ที่ยืนข้างหลี่ชางเยว่กระซิบกับเขา สถานการณ์ในตอนนี้ตราบที่ไม่โง่ ก็สามารถมองศักยภาพของเจียงเฉินออก
"อย่าห่วงเลย ฮ่าวเอ๋อร์มียุทธภัณฑ์อยู่ เขาสามารถที่จะฆ่ามันได้แน่"
หลี่ชางเยว่พูดเสียงขรึม เด็กหนุ่มวัยเพียง 15 ปีอยู่ตรงหน้าเขาให้ความรู้สึกว่าศักยภาพของเขาเป็ภัยต่อพวกเขา และทำให้หลี่ชางเยว่ตัดสินใจที่จะต้องกำจัดเจียงเฉินให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
คนที่ตะลึงมากที่สุดคือหลี่ชางฮ่าว เขาได้ฝึกฝนดัชนีหวงิเป็เวลาหลายปี จนเขาสามารถฝึกมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่มันโดนทำลายทิ้งง่ายๆ จะไม่ให้เขาแตกตื่นได้อย่างไร
"มีลูกเล่นอะไรอีก ข้าจะให้โอกาสเ้าได้แสดงออกมา"
เจียงเฉินยืนเอามือไขว้หลัง ดูสงบและมีความมั่นใจ ความภาคภูมิใจของเขานั้นฝังลึกลงไปในกระดูก เขาจึงไม่เห็นหลี่ชางฮ่าวอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง
เจียงเฉินได้แสดงความดูถูกต่อหลี่ชางฮ่าว การที่มาดูถูกความภาคภูมิใจของหลี่ชางฮ่าวทำให้ดวงตาเขาทั้งคู่แดงก่ำ เขาโกรธแค้นเป็อย่างมาก
"เจียงเฉิน ข้าจะฆ่าเ้าวันนี้"
หลี่ชางฮ่าวคำรามอย่างเดือดดาล แขนเขาเคลื่อนไหวเล่นกล ดาบสีเงินของเขาส่องประกายปรากฏขึ้นในมือของเขา
วี้ๆๆ.................
เสียงวี้ๆที่ได้ยินเมื่อดาบปรากฎ มันมีรูปร่างสีดำ มันบางราวกับปีกของจักจั่น ตัวดาบยาวห้าฉื่อ กว้างสองนิ้ว มันแผ่กลิ่นอายเย็นเฉียบ ทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัด
"ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ"
เจียงเฉินจ้องมองดาบยาวนั่น ด้วยสายตาของเขา สามารถบอกได้ระดับของดาบนี่ได้ทันที
"อะไรนะ? ยุทธภัณฑ์งั้นรึ?"
เยี่ยนหยางะโออกมาด้วยความใ
"ท่านย่าทวดมันเถอะ ข้าลืมไปได้อย่างไรกัน หลี่ชางเยว่ได้เตรียมตัวมาเป็อย่างดี เขาจะต้องมอบยุทธภัณฑ์ระดับต่ำแก่หลี่ชางฮ่าวก่อนหน้าเป็แน่"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเริ่มเป็กังวลเมื่อได้เห็นดาบในมือหลี่ชางฮ่าว ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะใจเย็นได้เมื่อเห็นดาบนั่น
ยุทธภัณฑ์ไม่ใช่อาวุธทั่วๆไป อาวุธใดๆที่สามารถเรียกได้ว่าเป็ยุทธภัณฑ์ได้นั้นจะต้องเป็อาวุธที่สุดยอด ความแตกต่างระหว่างยุทธภัณฑ์กับอาวุธสามัญ คือยุทธภัณฑ์นั้นสามารถที่จะดูดซับพลังหยวนและเพิ่มทวีความรุนแรงตามพลังของผู้ใช้ สองเท่าหรือมากกว่านั้น มันคล้ายกับทักษะยุทธแต่มันน่ากลัวยิ่งกว่าทักษะยุทธ
ยุทธภัณฑ์ทุกชิ้นล้วนมีล้ำค่ามากอย่างน่าเหลือเชื่อ ถึงแม้ว่ามันจะเป็ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ โดยเฉพาะเมืองใหญ่อย่างเมืองชื่อ ด้วยสถานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่กันดารในแคว้นฉี ยุทธภัณฑ์นั้นยากที่จะหาพบ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์ทั่วไปเป็เื่ยากมากที่จะได้รับยุทธภัณฑ์ระดับต่ำสักชิ้น
ในตลาดประมูลของเยี่ยนหยวี่โหรวเป็สถานที่ประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองชื่อ ของหายากหลากหลายรายการ ทรัพยากรที่หายากได้ถูกขายไปแต่ไม่เคยมียุทธภัณฑ์ปรากฎในงานประมูล ตระกูลเยี่ยนเองก็ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำไม่เกินสามชิ้น
มันคล้ายกับตระกูลหลี่ พวกเขาเองก็มีไม่เกินสามชิ้นเช่นกัน เมื่อหลี่ชางฮ่าวได้นำยุทธภัณฑ์ระดับต่ำออกมา พวกเขารู้ได้ทันทีว่านี่เป็ไพ่ตายที่จะใช้จัดการกับเจียงเฉิน
"มันคือยุทธภัณฑ์ระดับต่ำจริงๆ!นี่เป็ครั้งแรกของข้าที่ได้เห็นยุทธภัณฑ์ มันเป็สุดยอดศาตราวุธ อาวุธธรรมดาไม่สามารถเทียบได้!"
"หลี่ชางฮ่าวมียุทธภัณฑ์ระดับต่ำอยู่ในมือ พลังของเขาเพิ่มขึ้นเป็เท่าตัว แล้วทีนี้เจียงเฉินจะรับมืออย่างไร?"
"ด้วยยุทธภัณฑ์ชิ้นนั้นมันสามารถที่จะตัดเหล็กเหมือนเป็แค่ดินโคลน น่าหวาดหวั่นยิ่งนัก"
ทุกๆคนต่างพูดถึงและจ้องไปยังดาบที่อยู่ในมือหลี่ชางฮ่าว ใบหน้าของพวกเขาเผยถึงความอิจฉา
"เจียงเฉิน ชื่อของดาบนี้มีว่า 'เฮยหลิง' ข้าพนันว่าเ้าไม่เคยเห็นยุทธภัณฑ์มาก่อนสิท่า จงภูมิใจเสียเถิดที่วันนี้เ้าจะถูกสังหารด้วยเฮยหลิงเล่มนี้"
หลี่ชางฮ่าวปลดปล่อยพลังหยวนออกมา เฮยหลิงได้ส่งเสียงน่ากลัวออกมา กลิ่นอายของดาบอันเย็นเฉียบทำให้ทุกคนสั่นไปถึงไขสันหลัง
เจียงเฉินหัวเราะออกมาด้วยท่าทีเบื่อหน่าย เมื่อเขามองหลี่่ชางฮ่าวที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เ้านั่นภูมิใจซะเหลือเกินในสิ่งที่มันมี มันก็แค่ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำเท่านั้น เขายังจะภูมิใจอีก ทำให้เจียงเฉินหมดคำพูด
ในชีวิตที่แล้วของเขา มันไม่มีความหมายใดๆเลยที่จะชายตามองยุทธภัณฑ์ระดับต่ำแม้แต่ยุทธภัณฑ์ระดับสุดยอดล้วนไม่ต่างจากขยะในสายตาเขา เขาไม่เคยแม้แต่จะมองมันด้วยซ้ำ
มันก็จริงที่ เฮยหลิงสามารถเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของหลี่ชางฮ่าวเป็เท่าตัวได้แต่ถึงแม้ว่ามันจะเพิ่มถึงห้าเท่าก็ตาม เจียงเฉินก็จะสังหารเขาอยู่ดี ยังไงซะเขาจะต้องตาย
"ฮ่าวเอ๋อร์ ไม่ต้องพูดมาก รีบฆ่ามันซะ!"
หลี่ชางเย่ว์กล่าวเตือน
"ขอรับท่านพ่อ ลูกจะให้มันตายอย่างสยดสยอง ลูกจะไม่ให้มันตายง่ายเกินไป ลูกจะให้มันได้รู้ว่าการที่มาล่วงเกินตระกูลหลี่แล้วจะมีจุดจบไม่สวย"
หลี่ชางฮ่าวพูดออกมาและยิ้มเย็น
หลี่ชางฮ่าวปลดปล่อยพลังหยวนอันแข็งแกร่งออกมา และส่งมันไปยังเฮยหลิงดั่งน้ำตก พลังดาบได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากดาบนับไม่ถ้วน สร้างตาข่ายคมดาบขนาดั์ขึ้นมา
"เจียงเฉิน รับความตาย ข้าจะสับเ้าให้เป็ชิ้นๆด้วยดาบของข้า"
หลี่ชางฮ่าวฮึกเหิมยิ่งขึ้น ขณะเขาพุ่งไปเหมือนพยัคฆ์ดุร้าย เขายกดาบขึ้นบนอากาศ ตาขายคมดาบได้ขยายตัว ลำแสงดาบดูราวกับสัตว์ร้ายกระหายเื ทุกคนที่ดูอยู่ต่างลืมหายใจทั้งสิ้น
"น้องเจียงเฉิน ระวังตัว! พลังของยุทธภัณฑ์นั่นมิใช่อ่อนด้อย มันสามารถที่จะตัดเหล็กเหมือนตัดโคลนหาก โดนมันเข้าเ้าอาจได้รับาเ็สาหัสหรือว่าตายได้นะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเตือนเจียงเฉินด้วยความวิตก
วี้ๆ!
เฮยหลิงสั่นะเื และตาข่ายจากดาบปกคลุมร่างเจียงเฉินโดยสมบูรณ์ บนใบหน้าของหลี่ชางฮ่าวดูชอบใจนัก เฮยหลิงเปรียบดั่งลิ้นของอสรพิษ มันจะตัดเจียงเฉินออกเป็สองซีกต่อหน้าทุกคนที่อยู่ที่นี่
"ฮ่าฮ่า.........."
หลี่ชางฮ่าวหัวเราะเสียงดัง แต่วินาทีต่อมาเขาพบถึงบางอย่างที่ผิดปกติ รอยยิ้มของเขาชะงัก เฮยหลิงมันควรที่จะตัดเจียงเฉินเป็ชิ้นๆไปแล้วนี่ แต่เขาไม่รู้สึกเลยว่ามันได้ตัดผ่านร่างกายมนุษย์ รอยดาบตาข่ายได้ถูกฝังลึกบนพื้น
"ภาพติดตาเรอะ?"
หลี่ชางฮ่าวะโออกมาด้วยความใ ที่เขาได้ตัดไปนั่นเป็แค่ภาพติดตาของเจียงเฉินงั้นหรือ เป็ไปได้อย่างไร? เขาหลบการโจมตีนี้ได้อย่างไร?
หลี่ชางฮ่าวเงยหน้าขึ้นพบว่าผู้คนต่างอ้าปากค้าง สีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวนั้นอยู่บนใบหน้าพวกเขา สีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวนั้นมิใช่เพราะการโจมตีของเขา ทุกๆคนต่างมองด้านหลังเขา
"ฮ่าวเอ๋อร์! ระวัง!"
หลี่ชางเยว่รีบเอ่ยเตือนทันที แต่น่าเสียดาย มันช้าไป หลี่ชางฮ่าวเองก็ััได้ถึงอันตรายที่เกิดด้านหลังเขา
ด้านหลังหลี่ชางฮ่าว เจียงเฉินพุ่งดั่งพยัคฆ์ร้ายไล่ล่าเหยื่อ มือของเขามีลำแสงทองคำยาวห้าฉื่อดั่งดาบอันคมกริบ มันได้กวัดแกว่งใส่หลี่ชางฮ่าวอย่างรวดเร็ว ลำแสงนั้นมาจากทักษะหนึ่งดัชนีสุริยัน มันสามารถที่จะจัดการยุทธภัณฑ์ระดับต่ำได้อย่างง่ายดาย
การเคลื่อนไหวของเจียงเฉินราวสายฟ้าฟาด หลบการโจมตีจากเฮยหลิงที่หลี่ชางฮ่าวโจมตีสวน มันเกิดขึ้นเพียงในชั่วพริบตาเท่านั้น........
(1 ฉื่อ = 0.33 เมตร)
