ในอดีตนั้น ิอวี่มีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุดก็สามารถสังหารผู้กล้าสิบเอ็ดคนที่มีขอบเขตอมฤตขั้นที่สามรวมอยู่ด้วยแล้ว! ในเวลานี้ เขายกกระบี่ขึ้นมาอีกครั้ง มันทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก!
ด้านหลังของิอวี่ อวี่ชงกับข่งหลินเฟิงนั้นเอามือปิดที่หน้าอกแล้วนั่งทรุดตัวลงอยู่ที่พื้น และมองมาที่ิอวี่ด้วยแววตาที่หวาดกลัว
ตอนนี้พวกเขายังไม่กล้าเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเลย!
ในตอนที่ข่งหลินเฟิงเห็นิอวี่ใช้ทักษะการต่อสู้ เขาก็มองออกทันทีว่ามันเป็กระบวนท่าสังหารที่กระชับ กระบี่ของิอวี่มันแข็งแกร่งอย่างน่าอัศจรรย์!
หากข่งหลินเฟิงเดาไม่ผิด กระบี่ของิอวี่จะต้องมีความความหมายที่แท้จริงของ “กระชับรัดกุม” อยู่ด้วยแน่นอน!
กระบี่เจ็ดมรณาที่มีความหมายที่แท้จริงของ “กระชับรัดกุม” ไม่เพียงมีอานุภาพแข็งแกร่ง แต่พลังอานุภาพทางจิติญญาของกระบี่เจ็ดมรณามันยังทำลายจิตสำนึกของข่งหลินเฟิงไปพร้อมกันด้วย ระหว่างที่ข่งหลินเฟิงนั้นสติหลุด ิอวี่ก็ไม่ลังเลใจเลยที่จะพุ่งแทงหน้าอกของเขา
ส่วนอวี่ชงที่อยู่ด้านหลัง ก็เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน!
ข่งหลินเฟิงนั้นเป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สอง เขากับข่งหลินเฟิงนั้นความสามารถสูสีกัน หากข่งหลินเฟิงไม่อาจต้านกระบี่ของิอวี่ได้ แล้วเขาจะต้านได้อย่างไรกัน?
มันทำให้วินาทีนั้น ในใจของอวี่ชงก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาทันที เหมือนผีเสื้อที่ได้รับผลกระทบ ถึงแม้เขาจะมีพลังความสามารถจะต้านทานกระบี่ของิอวี่ได้ แต่จิตสำนึกมันกลับบอกเขาว่าเขาทำไม่ได้!
พูดได้เลยว่า ความมั่นใจของอวี่ชงมันหายไปในทันที เขาคิดไปแล้วว่าอย่างไรเขาก็จะต้องแพ้!
“สิบ ... สิบเอ็ดคนนั้นเ้าเป็คนฆ่าหรือ ... ศิษย์พี่ ... ซุนอี้ ... เ้าก็เป็คนฆ่าอย่างนั้นหรือ ... ”
อวี่ชงจับหน้าอกที่เืไหลไม่หยุดเอาไว้ ตอนนี้เหมือนเขาจะรู้แล้วว่า ที่แท้ิอวี่นั้นแข็งแกร่งมาก! สิ่งที่ฟางหลิงจวินสงสัยนั้นไม่ผิดเลย!
ก่อนหน้านี้อวี่ชงยังรู้สึกไม่พอใจอยู่เลย เขารู้สึกว่าฟางหลิงจวินให้เขากับข่งหลินเฟิงมาฆ่าิอวี่เป็การใช้คนไม่สอดคล้องกับความสามารถ แต่ตอนนี้ดูท่าพวกเขาไม่มีสิทธิที่จะสู้กับิอวี่เลยด้วยซ้ำ
เพราะพวกเขารับมือกระบี่หวงฉวนของิอวี่ไม่ได้เลย!
กระบี่ที่เรียบง่ายแต่ดุดัน ไม่เพียงแทงทะลุหน้าอกของอวี่ชงกับข่งหลินเฟิงเท่านั้น แต่ยังมันทำลายความมั่นใจของพวกเขาให้แตกสลายไปด้วย!
ิอวี่ไม่ได้หันกลับไปมองสองคนที่พ่ายแพ้ให้กับเขาอีก เขาชี้กระบี่ไปด้านหน้า เืที่เปื้อนบนกระบี่ค่อยๆ หยดลงมา ดูสยดสยองมาก
“ต่อไป ตาเ้าแล้ว”
ระหว่างที่พูดเขาก็ยังคงดูบ้าอยู่ เหมือนว่าไม่ได้เห็นชายขอบเขตอมฤตขั้นที่สามอย่าง “ซูอี้หราน” อยู่ในสายตาหรือหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย!
และท่าทางทุกอย่างของิอวี่นั้น เิหยูเยียนที่นั่งหดตัวอยู่ในมุมหนึ่งก็เห็นได้ชัดเจน
ดวงตาที่หนักแน่นของชายหนุ่มคนนั้น ท่าทางที่ดูเ็าเหมือนเดิม กระบี่เปื้อนเืที่ชี้ตรงไปด้านหน้า ดูสง่างามและพยศไม่ยอมใคร!
“เอ่อ ... ”
เิหยูเยียนมองดูจนอึ้งไปเลย นางขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้กว่านางจะเอาชนะอวี่ชงกับข่งหลินเฟิงได้ก็กินแรงอย่างมาก นางคิดว่าการจะเอาชนะพวกเขาสองคนอาจจะต้องมีลูกไม้อะไร แต่กระบี่ของิอวี่เมื่อครู่นั้นเปิดโลกใหม่ให้กับนาง มันทำให้นางได้รู้ว่าอะไรคือเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!
ที่แท้ ... เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ ...
พอคิดได้ว่านางเคยเสียมารยาทกับิอวี่แค่ไหนก็หน้าตาแดงก่ำ นางกัดปาก และกำหมัดแน่น สายตาที่นางมองไปที่ิอวี่นั้นสับสนอย่างมาก ...
และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงดังขัดจังหวะการนึกคิดของนาง
“เ้าเองก็ดูมีความสามารถไม่เบาเลย ก็ดี หากเ้าตายเร็วเกินไป มันก็ไม่สนุกน่ะสิ”
คนที่พูดก็คือซูอี้หราน คนที่ิอวี่ชี้กระบี่ใส่
น้ำเสียงของซูอี้หรานตกตะลึงนิดหน่อย แต่มันไม่ได้มีความหวาดกลัว เหมือนตื่นเต้นที่ได้ดูละครน้ำดี หลังจากพยักหน้าชื่นชมสองทีก็ผ่านไปแล้ว
ถึงแม้คำพูดของซูอี้หรานนั้นจะนิ่งเรียบ แต่มันก็แค่นกที่ใลูกธนู มันทำให้เิหยูเยียนที่ตกตะลึง แล้วก็พวกอวี่ชงที่เหลือลมหายใจสุดท้ายนั้นได้สติกลับมา!
เพราะิอวี่กำลังจะเผชิญหน้ากับพวกของซูอี้หราน!
พวกเขาเป็ถึงผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม พวกเขาเป็ศิษย์ของสายจั่วเหยียน เมื่อครู่ที่ิอวี่สามารถเอาชนะพวกอวี่ชงได้ในกระบวนท่าเดียว พวกซูอี้หรานเองก็ทำได้เช่นกัน!
ที่ิอวี่แสดงออกมานั้นมันน่าทึ่งมาก มันทำให้เิหยูเยียนตกตะลึง และทำให้นางลืมซูอี้หรานกับชายอีกคนไปเลย
ที่จริงแล้ว ... อันตรายมันยังไม่ได้ถูกปลดปล่อยไป!
“อี้หราน เ้าจะลงมือจัดการเขาหรือ?” ชายด้านข้างซูอี้หรานค่อยๆ เดินออกมา สีหน้าท่าทางกวนมาก
ชายคนนี้มีชื่อว่าหลินเฮ่า ถึงแม้เขาจะไม่ได้หน้าตาหล่อเหลาเท่ากับซูอี้หราน ความสามารถก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าซูอี้หราน แต่เขาก็เป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามเหมือนกัน เขาด้อยกว่าซูอี้หรานไม่เท่าไร
“ความหมายก็คือเ้าอยากจะลงมือสินะ” ซูอี้หรานเหลือบไปมองหลินเฮ่า แล้วพูดอย่างขอไปที
หลินเฮ่าส่ายหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า “อี้หราน เมื่อครู่เ้าก็บอกเองว่าอยากหาอะไรสนุกๆ ทำ ถ้าอย่างนั้นเรามาเดิมพันกันไหม เ้ากล้าหรือเปล่าล่ะ”
“หือ?”
ซูอี้หรานเหมือนจะเริ่มสนใจ
หลินเฮ่ายิ้มแล้วมองไปที่เิหยูเยียน แล้วหันมาหาิอวี่จากนั้นพูดว่า “เรามาเดิมพันกันว่าใครจะฆ่าเขาได้ก่อน ใครชนะก็ได้เชยชมเิหยูเยียนเป็คนแรก เป็ไง?”
พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเิหยูเยียนก็เปลี่ยนไปทันที นางคือของเดิมพันในครั้งนี้หรือ! ความรู้สึกแบบนี้มันทำให้นางรู้สึกสิ้นหวังมาก
ส่วนอวี่ชงที่เหลือแค่ลมหายใจสุดท้ายด้านหลังิอวี่ก็ต้องตะลึง ต่อให้พวกเขาจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว แต่พวกเขาก็ยังแค้นิอวี่อยู่ และก็มากพอๆ กับพลังชีวิตที่กำลังไหลไปเรื่อยๆ !
ถึงแม้พวกเขาจะไม่อาจฆ่าิอวี่ได้ แต่พวกเขาจะได้เห็นิอวี่ตายก่อนที่ตนเองจะตาย มันทำให้ดวงตาของพวกเขานั้นแดงก่ำ และจินตนาการว่าซูอี้หรานกับหลินเฮ่านั้นเป็สุดยอดฝีมือ จากนั้นก็ฉีกร่างของิอวี่ออกเป็ชิ้นๆ !
“ฮ่าฮ่า!”
อวี่ชงกับข่งหลินเฟิงดวงตาแดงก่ำ ก่อนตาย จิตใจของพวกเขาบ้าคลั่งได้ถึงขนาดนี้เลย!
แต่ในเวลานี้เอง ซูอี้หรานกลับส่ายหน้าแล้วมองไปที่หลินเฮ่าอย่างไม่สบอารมณ์ “หลินเฮ่า เ้านี่นิสัยเสียจังเลยนะ”
เดิมทีซูอี้หรานนั้นคิดจะเชยชมเิหยูเยียนเป็คนแรก แต่หลินเฮ่ากลับอยากจะทำแบบนั้นแทน นี่มันอยากจะมาแย่งกับซูอี้หรานแบบไม่มีเหตุผล ถึงกับคิดวิธีการนี้ออกมาได้ ถ้าชนะ เขาก็จะได้ตัวเิหยูเยียนไปอย่างสบายอารมณ์ ถึงแพ้ ก็แค่สู้ไม่ได้ ไม่ได้มีอะไรต้องเสียใจ
หลินเฮ่าเองก็มองไปที่ซูอี้หรานด้วยความจนใจและยักไหล่ว่า “ก็เ้านั่นแหละที่เป็คนสอนข้า”
“อย่างนั้นหรือ?” ซูอี้หรานขมวดคิ้ว ...
ระหว่างที่พูด ซูอี้หรานกับหลินเฮ่ากลับพุ่งโจมตีใส่ิอวี่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ซูอี้หรานใช้นิ้วสองนิ้วหนีบเข้าหากัน รวบรวมลมปราณขึ้นมาให้กลายเป็ดั่งกระบี่ หลินเฮ่าที่อยู่ด้านข้างเองก็รวบรวมลมปราณของขอบเขตอมฤตขั้นที่สามขึ้นมา หมัดขวาของเขานั้นชกไปที่หัวของิอวี่ เขา้าะเิหัวของิอวี่ให้เละ!
ทั้งสองคนนั้นเข้าขากันดีมาก ในเมื่อตั้งข้อเดิมพันแล้วก็ลงมือกันทันทีเลย เพราะคนแรกที่ได้เชยชมเิหยูเยียนนั้นจะมีความรู้สึกถึงชัยชนะ พวกเขาไม่มีใครอยากกินของเหลือจากอีกคน
เมื่อสองคนโจมตีเข้ามาพร้อมกัน หากเป็คนปกติก็จะต้องรีบป้องกันอย่างทุลักทุเล
แต่ิอวี่กลับไม่ทำแบบนั้น เมื่อครู่เขายังไม่ได้ลงมือ เพราะกำลังสำรวจการเคลื่อนไหวของซูอี้หรานแล้วก็หลินเฮ่าอยู่
เขาเปิดััแห่งิญญาขึ้น และเตรียมพร้อมรับมือ!
วินาทีที่ซูอี้หรานกับหลินเฮ่าลงมือ ิอวี่ก็เอี้ยวตัวหลบไปทางด้านขวา หลบกระบวนท่าสังหารของพวกเขาสองคนไปได้อย่างเฉียดฉิว
“หนีหรือ!”
เมื่อครู่หมัดของหลินเฮ่านั้นซัดเข้ามาก่อนชัดๆ เขากำลังตื่นเต้นที่จะชนะเดิมพันแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่กลับหลบไปได้ มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
จากนั้นก็รีบหันหลัง แล้วก็พุ่งโจมตีใส่ิอวี่อีก
ิอวี่ไม่ได้เลือกที่จะต้านทานพลังนั้นแบบซึ่งหน้า แต่เลือกซัดหมัดที่มีพลังลมปราณออกไป้าถ้ำใต้ดินจนะเิเป็รู จากนั้นก็ใช้เท้าดีดตัวขึ้นไป
มันไม่ใช่เพราะิอวี่หวาดกลัว แต่เพราะเขารู้ดีว่าอีกเดี๋ยวจะต้องทำศึกใหญ่กับซูอี้หรานและหลินเฮ่า ตอนรับมือพวกอวี่ชงใช้กระบวนท่าเดียวได้ แต่กับซูอี้หรานกับหลินเฮ่า จะต้องเกิดการกระทบกระทั่งรุนแรง ิอวี่ไม่อยากให้คลื่นพลังเ่าั้ทำให้เิหยูเยียนได้รับาเ็
ถึงแม้ก่อนหน้านี้เิหยูเยียนจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่ในเวลาคับขันแบบนี้ ิอวี่ไม่ได้สนใจอะไรเื่นั้นเลย
เิหยูเยียนเป็ศิษย์ร่วมอาจารย์กับเขา แล้วก็เป็ผู้หญิงด้วย นางเจออันตรายเขาก็ต้องยื่นมือเข้าช่วย ซึ่งิอวี่คิดว่ามันเป็หน้าที่ที่เขาต้องทำ
ตอนที่ิอวี่กำลังพุ่งขึ้นไปที่รูนั้น ซูอี้หรานกับหลินเฮ่าก็ตามมาใกล้ ทั้งมือทั้งหมัดพุ่งโจมตีิอวี่แทบจะพร้อมๆ กัน แทบไม่ให้เวลาิอวี่หายใจเลย
ิอวี่ใช้อสรพิษหลงทาง เขามุดเดินไปตามซากปรักหักพังอย่างกับอสรพิษ ร่างกายของเขาเคลื่อนที่ไปทางไหน ซูอี้หรานกับหลินเฮ่าก็ตามไปโจมตีทางนั้น ทำให้หินตามซากปรักหักพังกระจายตัวไปทั่ว!
หลินเฮ่าซัดหมัดคู่ออกมา แรงผลักของเขานั้นรุนแรงมาก
ส่วนซูอี้หรานก็เอามือซ้ายไขว้ด้านหลัง นิ้วชี้และนิ้วกลางมือขวาก็ชี้พุ่งมาอย่างบ้าคลั่ง หากไม่รู้ว่าเป้าหมายของเขาคือการต่อสู้ ยังดูว่าเขาสง่างามอย่างมาก
ทันใดนั้นเอง ซูอี้หรานก็เหมือนจะเจอช่องโหว่ในการเคลื่อนไหวของิอวี่ เขาเลยออกแรงพุ่งแทงออกไป!
“กระบี่ดรรชนีดาวตก”
แสงกระบี่สีขาวแทงทะลุทะลวงได้อย่างงดงามราวกับแสงดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน แต่มันกลับแอบแฝงไปด้วยพลังสังหารที่พุ่งเป้าไปที่หัวของิอวี่
“มรณา” ิอวี่พลิกตัวกลับมา หมอกน้ำแข็งสีดำก็พุ่งขึ้นทั่วตัว สถานะหยินขั้นสุดถูกเปิดออกและฟันกระบี่ออกไปะเิกระบี่ดรรชนีอย่างรวดเร็ว
หลินเฮ่าที่อยู่ด้านหลังรอจังหวะโจมตีใส่ แต่ิอวี่ไม่ได้สนใจหลินเฮ่าที่อยู่ด้านหลังเขาเลย ยังคงโจมตีใส่ซูอี้หรานอย่างต่อเนื่อง
กระบี่มรณาที่ฟันออกไปแต่ละครั้งเป็แค่มรณาเดียว แต่ิอวี่กลับสามารถบีบให้ซูอี้หรานนั้นล่าถอยไปได้ จนสุดท้ายก็ฟันมรณาที่เจ็ดออกมา!
สายตาของซูอี้หรานนั้นเป็ประกาย เมื่อครู่เขาเห็นสมาธิสังหารในกระบี่เจ็ดมรณาของิอวี่ ดังนั้นเขาถึงได้เตรียมรับมือเอาไว้แล้ว แต่ตอนที่ิอวี่ฟันกระบี่มาจนถึงครั้งที่เจ็ด เขาเองก็ชักกระบี่ของตนเองออกมาและปล่อยลมปราณขอบเขตอมฤตขั้นที่สามออกมา และต้านกระบี่ที่อยู่ภายใต้สถานะหยินสูงสุดไปได้
แต่แม้จะเป็ซูอี้หราน ก็ยังรู้สึกว่ากระบี่ของิอวี่มันเต็มไปด้วยพลังสังหาร!
มันแข็งแกร่งมาก แต่ว่า มันไม่มีประโยชน์อันใด!
เพราะวินาทีที่ิอวี่ปล่อยกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดนี้ออกมาแล้ว หลินเฮ่าที่อยู่ด้านหลังของเขานั้นก็ประชิดตัวเข้ามา และอาศัยจังหวะที่ิอวี่ชะงักไปเพราะปะทะกระบี่กับซูอี้หราน และซัดหมัดที่เล่นถึงตายใส่ด้านหลังของิอวี่อย่างบ้าคลั่ง!
มันเป็การประกบโจมตี ิอวี่คิดว่าเขาสามารถทำลายการโจมตีได้ แต่เขาไม่รู้เลยว่าเขานั้นเลือกคู่ต่อสู้ผิด ซูอี้หรานกับหลินเฮ่า ิอวี่จะเอาชนะได้อย่างไร!
ในเวลานี้เอง ซูอี้หรานกลับแอบมองเห็นว่า ... ิอวี่นั้นยิ้มมุมปาก!
......
ใต้ถ้ำ าแของอวี่ชงกับข่งหลินเฟิงนั้นยังคงมีเืไหลออกมาไม่หยุด นั่งหายใจหอบและได้ยินเสียงเคลื่อนไหวดังมาจาก้า พวกเขากำลังตั้งตารอการร้องด้วยเสียงโหยหวนแทบขาดใจของิอวี่อยู่!
พวกเขาไม่อาจเห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้นได้ แต่ก็สามารถตัดสินได้ผ่านเสียง ในใจเห็นภาพิอวี่ถูกฉีกออกเป็ชิ้นๆ ทำให้พวกเขาทั้งสองคนรู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก
ส่วนเิหยูเยียนที่อยู่อีกด้านนั้นกลับแตกต่างออกไป
นางขดตัวนั่งอยู่ที่มุมถ้ำ ได้ยินเสียงดังมาอย่างต่อเนื่อง นางตัวสั่น เอาหัวมุดเอาไว้ที่หน้าอก หลับตา และขมวดคิ้วหนักมาก
ถ้ามือไม่ได้ถูกมัด นางจะต้องเอามันขึ้นมาปิดหูแน่นอน
นางไม่อยากได้ยินเสียงที่ดังมาจากนอกใต้ถ้ำ นางทนรับความจริงที่ิอวี่จะพ่ายแพ้อย่างอนาถไม่ได้!
ดังนั้น นางถึงได้เลือกที่จะหนี
